mindcircus
Περιβόητο μέλος
Θαρρώ πως το ερώτημα που θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι "αν τελικά η φήμη επηρεάζει τις δραστηριότητές μας και την συνεργασία μας στο κοινωνικό γίγνεσθαι". Υπάρχουν δύο είδη φήμης: Το ένα αφορά την φερεγγυότητα, την εντιμότητα και γενικώς τις αρχές που διέπουν έναν άνθρωπο και καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την απόφαση των τρίτων αν θα τον εμπιστευτούν και θα συνεργαστούν μαζί του. Το δεύτερο - και είναι αυτό που μας προκαλεί εκνευρισμό - είναι αυτό των προσωπικών επιθυμιών και προτιμήσεών μας, οι οποίες πολλές φορές ίσως να έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την ηθική αντίληψη πολλών συνανθρώπων μας.
Το πρώτο είδος είναι σημαντικό και απαραίτητο. Προσωπικά θα προτιμούσα να συνεργαστώ με κάποιον που φημίζεται για την αξιοπιστία και την φερεγγυότητά του παρά με κάποιον που φημίζεται για το αντίθετο ή που δεν φημίζεται για τίποτα. Το δε δεύτερο, δηλαδή ο τρόπος ζωής που στην ουσία δεν αφορά κανέναν παρά μόνο τον ίδιο, ασφαλώς και δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί.
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε ελαττώματα, χαρίσματα, πτώσεις, επιτυχίες και ιδιαιτερότητες. Ο καθένας παλεύει με τους δικούς του δαίμονες και είναι ανάρμοστο να στηλιτεύουμε τις ιδιαιτερότητες των τρίτων ξεχνώντας ότι και οι δικές μας ιδιαιτερότητες μπορεί να φανούν περίεργες ή αποκρουστικές για κάποιους ανθρώπους. Όμως όσον αφορά το όνομα για την Τιμή μας, οφείλουμε να το διαφυλάττουμε ως κόρη οφθαλμού, αν θέλουμε να χαίρουμε της εμπιστοσύνης και της εκτίμησης των συμπολιτών μας.
Το μικροπρεπές κουτσομπολιό περισσεύει, στα μεσημεριανάδικα, στον χώρο εργασίας μας, στην καθημερινότητά μας, οπουδήποτε. Αυτό που λείπει είναι η δημιουργία ονόματος, είτε προσωπικού είτε οικογενειακού είτε επαγγελματικού, που να πρεσβεύει την Τιμή.
Εχω πολυ καιρο να διαβασω τοσο ομορφο κειμενο μεσα στο φορουμ!
Συμφωνω με ολα οσα εγραψες!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
τι θα πει ο κόσμος?
ε να.
Τι να πει, οι σημαντικοί άνθρωποι ασχολούνται με ιδέες,
οι συνηθισμένοι με γεγονότα και οι ασήμαντοι με τους άλλους
.
Όλα με τίμημα να κάνεις δικό σου το μερίδιο αλήθειας
που σου ανήκει.
Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν η δική σου αλήθεια
προυποθέτει το ψεύδος άλλου (και βαις βερσα) ή του κόσμου
ή μέρους αυτού.
ακούγοντας τους νουβέλ βαγκ να ριμιξάρουν ντιπες μοντ,
κατα προτίμηση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Herbert B. Swope
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Δηλαδή για να το αναλύσουμε αυτό...
Εσύ δίνεις στους άλλους σεβασμό, μόνο όταν ΕΣΥ κρίνεις πως τους αξίζει. Ωστόσο, ΑΠΑΙΤΕΙΣ σεβασμό απ' όλους, ασχέτως αν εκείνοι κρίνουν πως σου αξίζει, μόνο και μόνο επειδή ΕΣΥ έτσι θέλεις.
Αυτό λέγεται ισορροπία στην άποψη, δεν λέω...
Οχι οχι το χασες καπου.
Αυτο λεγεται ''παιρνουμε μια φραση απο ολοκληρο αφιλτραριστο κατεβατο...'' και το κανουμε λιαρδα.
Μιλ μεγσι δε θα παρω, ειναι αστειο να θες να σου αναλυσω την μπουρδα που εβγαλες πορισμα.
Να σου γνωρίσω και τα....δικά μου;
Ειναι μικρα? Να σου ζησουν και να τα δεις οπως θελεις. ♥
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Δηλαδή πρέπει να σκέφτομαι σοβαρά αν θα δεχτώ ότι κάποιος με θεωρεί γλυκιά και με συμπαθεί? Γιατί?
Οσο δε με γνωριζεις προσωπικα, δεν εχεις δει το προσωπο μου και το χαμογελο μου, δε θα πρεπει να εφησυχαζεσαι. Οσο δεν με ξερεις καιρο να δεις πως αντιδρω και πως φερομαι και τη ζωη μου, την οικογενεια μου και ολα αυτα που συνθετουν εναν ανθρωπο.
Μπορεις να με συμπαθεις απο εδω, να μου δινεις κι αγκαλιες αλλα τον ουρανο με τα αστρα να σου δωσω, εσυ θα το δεχτεις αλλα θα χεις στο πισω μερος του κεφαλιου σου οτι μπορει να λεω ψεματα.
Κι αυτο για ανδρες και γυναικες, κατι τετοια κανουν μερικοι και ενοχλουν κοριτσακια (δες θεμα αποπλανησης) κι αγορακια, ακομα και μεγαλους ανθρωπους.
Ενταξει οι θαμωνες του στεκιου γνωριζομαστε πανω κατω μεταξυ μας, ο χρονος εχει πλεον αποδειξει τι ειναι πανω κατω ο καθενας, οποτε δεν εχεις προβλημα, αλλα γενικα με το διαδικτυο χρειαζεται ορθη κριση. Κι οχι μονο το διαδικτυο.
Ποτε δεν μπορεις να ξερεις αν καποιος που ξερεις μολις ενα μηνα και σε πεθαινει με γλυκα επιθετα και γλυψιματα, δεν αποσκοπει και καπου. Σε τρομαξα ε? Ειδες, το ουφο ο δαιμωνας φταιει που γραφει τα τρελα του καθε φορα. Αλλα καλα κανει σε πονηρευει. Θα ειναι μαλλον καλος μπαμπας. Αρκει να μην τα πολυζαλιζει τα παιδακια του και τα τρομοκρατει χωρις λογο
(παντως μπορεις να με δεις οποτε θελεις κι εχεις οσο χρονο θελεις να με γνωρισεις, τα λατρευω τα παιδια.)
φιλακια, παω να δουλεψω♥
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Ίλια, μην ακούς τι λέει ο κόσμος για σένα!
Ναι, αν θελει εχει το δικαιωμα και πρεπει να αναρωτηθει και να αμφιταλαντευτει και να μη με ή με ακουσει.
Αυτο ειναι αναφαιρετο ανθρωπινο δικαιωμα και πρεπει να γινεται δουλεια απο νωρις για να αποκτησει κανεις ορθη κριση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Μindcircus...Χμ... Πολύ ενδιαφέροντα αυτά που λες ε? Μου άρεσαν πολύ... Καλά έκανες και είσαι ο εαυτός σου.. Αλλά πότε πήρες αυτήν την απόφαση και πως τα κατάφερες εν τέλη?
P.S. Συμπάσχω στο γλωσσού
Χμμ να σου πω...
Την αποφαση αυτη δεν ξυπνησα ενα πρωινο και την πηρα.
Σταδιακα γινεται, οσα περισσοτερα χαστουκακια φας, τοσο πιο γρηγορα ξυπνας. Αυτα, τα τρως οσο κανεις λαθη, ειναι αναμενομενα και στο τελος μαντεψε ποιος εχει την ευθυνη? Εσυ και κανεις αλλος.
Ανηκω στην κατηγορια των παιδιων που εχουν προστατευθει πολυ, ωστε τιποτα να μην τους ενοχλησει την ηρεμια κι ευτυχια, ομως αργα η γρηγορα το ενηλικο ατομο ερχεται σε επαφη εκτος απο τον καλο, αλλα και με τον ''κακο'' κοσμο. Μεσα απο λαθη και αναποδιες, την εμπιστοσυνη και την προδωσια μαθαινεις η εστω πονηρευεσαι ωστε να προφυλασσεσαι. Αν κι αυτο παιζεται, ευ ορου ζωης.
Συγκεκριμενα, συνεβησαν σημαντικα γεγονοτα στη ζωη μου που μ εκαναν να δω τον κοσμο στα ματια, ολα αρχισαν και ταυτοχρονα τελειωσαν οταν πατησα τα 20 με 21 μου χρονια, οταν εγιναν οι μεγαλες αλλαγες, περιοδος ξεκαθαρισματων, προσωπικη ανελιξη και ευρυτερη διαμορφωση προσωπικοτητας. Γενικοτερα, δεν μπορω να πω πως ειχα ιδιαιτερα προβληματα με τον κοσμο γιατι ειμαι συζητησιμη και καλοψυχη (καλα, κατα βαθος μη το δεσουμε κιολας) , τι γινεται ομως οταν οι αλλοι δε συζητουν? Τυχαινουν και τετοιες περιπτωσεις.
Το μονο που θα μπορουσα να σου πω σαν λιγο μεγαλυτερη κι οχι για κανεναν αλλο λογο ειναι να χεις πολυ χιουμορ και να επικοινωνεις καθως και παρορμητικη εκει που πρεπει κι οχι παντος καιρου. Η επικοινωνια λυνει αν οχι εντελως, τα μισα προβληματα στις διαπροσωπικες σχεσεις. Και το βασικο, να μαθεις να πιστευεις καπου και σε κατι, δυναμη λεγεται αυτο, Θεος λεγεται, ο εαυτος σου, ο,τιδηποτε. Αρκει να χεις πιστη σαν ατομο και σιγουρια για τον εαυτο σου, για να μην κρατας μεσα σου πικριες και μενος.Εχουμε ξαναπει πως υπαρχουν οι καταστροφικοι κι αυτοκαταστροφικοι ανθρωποι. Προτιμω τους δευτερους, με πιανει δεος.
Η ζωη αυτα θελει για να γινει νοστιμη, περιπετειωδης και χαρουμενη, χωρις να επηρρεαζουν οποιοιδηποτε βρισκονται εκτος της κοντινης καθημερινοτητας σου, αλλα ακομα κι εκει η προστασια εαυτου ερχεται πρωτη και μετα ολοι οι υπολοιποι. Ετσι μαθαινεις να δινεις, να δεχεσαι, να αγαπας και να αγαπιεσαι, να σεβεσαι και να σε σεβονται, να δικαιολογεις και το κυριοτερο, να συγχωρεις, να χεις ωραια, θετικα συναισθηματικα, να εισαι η ιδια θετικη.
Οι θετικοι ανθρωποι φαινονται απο χιλιομετρα. Εσυ εισαι πολυ καλο και γλυκο κοριτσακι και εγω σε συμπαθω πολυ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Ο κοσμος λεει τοσα πολλα και τα πιο πολλα ειναι και ανακριβειες, βλακειες, κατινιες... που οποτε φτασουν στα αυτια σου, οσο σιγουρη κι αν εισαι πως εισαι ενταξει.. θα σε ενοχλησει...
Οταν κλεινω τον υπολογιστη μου... την πορτα του σπιτιου μου...του αμαξιου μου.. τα παντζουρια του δωματιου μου... ειμαι εγω και μονο εγω..
και ξερω πως νιωθω, ειτε γελαω ειτε κλαιω, ειτε μιλαω ειτε σκεφτομαι.. κανεις δεν ξερει και κανεις δεν μπορει να ξερει...
κι οταν εγω ενοχλουμαι... σκεφτομαι.. εμενα αυτος ο κοσμος δε μου ειναι τιποτα..γιατι ειναι τιποτα..
εμενα αυτος ο κοσμος δε με αγαπαει και δε με συντροφευει..
γιατι οταν ερθει η ωρα αυτου του κοσμου να δει αν εκανε λαθος κι εχει κανει, θαναι αργα για απολογιες οταν εχει κανει λαθος διαγνωση...
κι οταν θα μεχει επηρρεασει αρνητικα, δε θα τολμησει να το παρει πισω η να ζητησει συγνωμη γιατι δεν ξερει να ζηταει συγνωμη..
γιατι εχω μαθει να μην κρινω και να καταπινω το θυμο μου καθε φορα που εκνευριζομαι με ανθρωπους...κι αν το κανω θαναι επειδη θαχω φτασει στο απροχωρητο.. θα χω μαζεψει τοσα πολλα... εχω μαθει ναμαι δυνατη.. απο βιωματα κι εμπειριες που ολος αυτος ο καλοπροαιρετος κοσμος δεν ξερει κι ουτε στην παραγματικοτητα θελει να μαθει....και που φυσικα δεν ειμαι διατεθειμμενη να μαθει γιατι ο πολυς κοσμος εχει μανια, παθος με το κουτσομπολιο, τον παρομοιαζω με σκυλια που λυσσανε για ενα κομματι ανθρωπινης σαρκας... κι εγω αρνουμαι να δωσω...
γιατι να με νοιαζει?
με νοιαζουν οι δικοι μου ανθρωποι κι εκει δινω οσα εχω. Κι αυτους τους επιλεγω εγω.
Εμαθα να ακουω την καρδουλα μου και την ψυχη μου για τη ζωη μου ευθυνη εχω μονο εγω και κανεις αλλος, κανεις δεν ειναι ικανος να με κρινει κι ετσι εγω με τη σειρα μου αδιαφορω για το τι γνωμη μπορει να εχουν οι ξενοι για μενα...
Ο μονος που με ξερει οσο κανεις αλλος ειναι ο εαυτος μου και περα απο αυτον και τους ανθρωπους μου, δεν ακουω και δε με νοιαζει τιποτα.
Ετσι παραμενω δυνατη και προσπαθω να δινω το ιδιο παραδειγμα.. οσο μπορω..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.