Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
03-06-10
00:06
Όπως και να χει ένα παιδί είναι ευθύνη και ένας γονιός πρέπει να συνειδητοποιήσει πως από τη στιγμή που κάνει ένα παιδί και όσο αυτό δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί πρέπει να το θεωρεί ως προέκταση του εαυτού του! Τα παιδιά δεν είναι κούκλες και πρέπει κάποια στιγμή αυτό να γίνει σαφές... :mad2:
Παρόλο που δεν διαφωνώ επί της ουσίας, φίλη Myrtle, η ικανότητα που περιγράφεις ότι πρέπει να έχει ένας γονιός είναι υπεράνθρωπη. Χρειάζεται στην κυριολεξία μια στιγμή για να γίνει το κακό και τα άτιμα τα μικρά έχουν την ικανότητα να φυτρώνουν εκεί που δεν τα σπέρνουν.
Γυρνάς το κεφάλι σου και καίγονται στο μάτι της κουζίνας που μέχρι δευτερόλεπτα πριν επιτηρούσες σαν τον κέρβερο. Τη μια μέρα ίσα που στέκονται στην κούνια τους και την επόμενη πηδούν από τα κάγκελα!
Όσα ατυχήματα μπορείς να προβλέψεις και να αποφύγεις, τα μικρά είναι ικανά για άλλα τόσα που ούτε περνούν από το μυαλό σου.
Δεν μιλώ φυσικά για τη συγκεκριμένη περίπτωση που είναι φανερό ότι ο πατέρας έκανε λάθος, αλλά μην θεωρείτε δεδομένο ότι αυτοί που τα παιδιά τους είχαν ατυχήματα (με τραγική κατάληξη πολλές φορές) ήταν απαραίτητα ανεύθυνοι γονείς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
02-06-10
20:27
Για να μην σου τύχει η κακιά στιγμή, δεν αφήνεις ποτέ το παιδί κλειδωμένο στο αυτοκίνητο.
Δεκάδες άσχημα πράγματα μπορούν να συμβούν. Σε αυτόν έτυχε δυστυχώς το χειρότερο...
Edit: Μπορώ -με τρόμο, γιατί μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε- να φανταστώ πώς έγινε και ξέχασε το παιδάκι στο αυτοκίνητο. Το παίρνεις να το πας στο σχολείο, στο δρόμο σου τηλεφωνούν να σπεύσεις στη δουλειά σου, και τελικά όταν φτάνεις στον γνώριμο χώρο του νοσοκομείου, εκεί που περνάς καθημερινά τις ώρες σου, με τις νοσοκόμες και τους ασθενείς να σε τραβούν ένας δεξιά, άλλος αριστερά, ήσυχος ότι το παιδί σου είναι στο σχολείο, ξεχνιέσαι. Νομίζεις πως πρόκειται για άλλη μια μέρα όπου όλα έχουν γίνει με το συνηθισμένο πρόγραμμα....
Δεν σας έχει τύχει ποτέ να νομίζετε ότι έχετε ολοκληρώσει κάτι, μόνο και μόνο επειδή σκεφτήκατε: "Ααα να θυμηθώ να κάνω αυτό";
Δεκάδες άσχημα πράγματα μπορούν να συμβούν. Σε αυτόν έτυχε δυστυχώς το χειρότερο...
Edit: Μπορώ -με τρόμο, γιατί μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε- να φανταστώ πώς έγινε και ξέχασε το παιδάκι στο αυτοκίνητο. Το παίρνεις να το πας στο σχολείο, στο δρόμο σου τηλεφωνούν να σπεύσεις στη δουλειά σου, και τελικά όταν φτάνεις στον γνώριμο χώρο του νοσοκομείου, εκεί που περνάς καθημερινά τις ώρες σου, με τις νοσοκόμες και τους ασθενείς να σε τραβούν ένας δεξιά, άλλος αριστερά, ήσυχος ότι το παιδί σου είναι στο σχολείο, ξεχνιέσαι. Νομίζεις πως πρόκειται για άλλη μια μέρα όπου όλα έχουν γίνει με το συνηθισμένο πρόγραμμα....
Δεν σας έχει τύχει ποτέ να νομίζετε ότι έχετε ολοκληρώσει κάτι, μόνο και μόνο επειδή σκεφτήκατε: "Ααα να θυμηθώ να κάνω αυτό";
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.