Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
21-05-10
21:28
Να μην ξεχάσω το καμάρι του ΥΠ.ΠΟ του '08:
Ζαχόπουλος (το λες και γιομίζει το στόμα σου)
(ζαχοποπκορνόπουλος)
Αδύνατο να ξεχάσω τις μυθικές ερωτήσεις της Ζαχαρέα (η ρουσοπουλέα)
για τα πάθη του Κρόνιου Λόφου.
Τι τον ζάλιζες μωρή Ζαχαρέα με τους κρόνιους λόφους και τα πουρνάρια
της Ολυμπίας...
Δεν τον βλέπεις στο βλέμμα του;
Το μυαλό του χοντρού είναι ακόμη στο χθεσινοβραδυνό
τσιμπούκι της "για έναν διορισμό τα κάνω ΟΛΑ".
υγ. ο ζαχό δεν μοιάζει με εκείνον τον παχουλό
στον Σεφερλή που τρώει όλο το ξυλίκι?
Ζαχόπουλος (το λες και γιομίζει το στόμα σου)
(ζαχοποπκορνόπουλος)
Αδύνατο να ξεχάσω τις μυθικές ερωτήσεις της Ζαχαρέα (η ρουσοπουλέα)
για τα πάθη του Κρόνιου Λόφου.
Τι τον ζάλιζες μωρή Ζαχαρέα με τους κρόνιους λόφους και τα πουρνάρια
της Ολυμπίας...
Δεν τον βλέπεις στο βλέμμα του;
Το μυαλό του χοντρού είναι ακόμη στο χθεσινοβραδυνό
τσιμπούκι της "για έναν διορισμό τα κάνω ΟΛΑ".
υγ. ο ζαχό δεν μοιάζει με εκείνον τον παχουλό
στον Σεφερλή που τρώει όλο το ξυλίκι?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
21-05-10
21:05
Στο θέμα αυτό
ας παραθέσουμε βλέμματα από φωτογραφίες
με ένα σχόλιο λεζάντα.
Ας φτιάξουμε μια μικρή βιβλιοθήκη των βλεμμάτων,
αισθησιακών, μελαγχολικών, προφητικών κοκάκια.
Τα βλέμματα αποκωδικοποιούνται όταν μπαίνουν σφήνα
ανάμεσα στην υποκειμενική και την "υποστασιακή" ζωή ()
και στο όνομα της επιτακτικής (ή φευγάτης) αναγνώρισης
αλλά και της πιθανολογίας και της πεποίθησης
ας βάλουμε λίγη καλή καρδιά κι ας γίνουμε οικοδε/σπότες/σποινες
βλεμμάτων.
Ξεκινώ με κάτι σπάϊσυ:
Le-ζάντα: στην παραπάνω φωτογραφία οι κορασίδες εκ του Ρίο
προσπαθούν απεγνωσμένα αλλά με φανερή θέρμη
να στρέψουν τη κοινωνία από τα θεμελιώδη προβλήματα
στην πισινάτη λογική της στιχουργικής ρήσης του Νιόνιου
από την εποχή του αμπαλάζ-μαγιώ περί "οράματος κονόμας
και ευζωίας και ανόδου που έχει γίνει το μέτρο ολονώνμας"
και νομίζω πως αυτό αιτιολογεί μια χαρρρρρούλα (αμερικάνικα)
την συμπεριφορά των κοριτσιώνε.
Η σφαίρα της ηθικής μας, μέσα σε πισίνα είναι τελικά...κύλινδρος
Για πάμε
ας παραθέσουμε βλέμματα από φωτογραφίες
με ένα σχόλιο λεζάντα.
Ας φτιάξουμε μια μικρή βιβλιοθήκη των βλεμμάτων,
αισθησιακών, μελαγχολικών, προφητικών κοκάκια.
Τα βλέμματα αποκωδικοποιούνται όταν μπαίνουν σφήνα
ανάμεσα στην υποκειμενική και την "υποστασιακή" ζωή ()
και στο όνομα της επιτακτικής (ή φευγάτης) αναγνώρισης
αλλά και της πιθανολογίας και της πεποίθησης
ας βάλουμε λίγη καλή καρδιά κι ας γίνουμε οικοδε/σπότες/σποινες
βλεμμάτων.
Ξεκινώ με κάτι σπάϊσυ:
Le-ζάντα: στην παραπάνω φωτογραφία οι κορασίδες εκ του Ρίο
προσπαθούν απεγνωσμένα αλλά με φανερή θέρμη
να στρέψουν τη κοινωνία από τα θεμελιώδη προβλήματα
στην πισινάτη λογική της στιχουργικής ρήσης του Νιόνιου
από την εποχή του αμπαλάζ-μαγιώ περί "οράματος κονόμας
και ευζωίας και ανόδου που έχει γίνει το μέτρο ολονώνμας"
και νομίζω πως αυτό αιτιολογεί μια χαρρρρρούλα (αμερικάνικα)
την συμπεριφορά των κοριτσιώνε.
Η σφαίρα της ηθικής μας, μέσα σε πισίνα είναι τελικά...κύλινδρος
Για πάμε
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.