Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
01-11-12
21:46
Όσο για την απορία σου σχετικά με τα παιδιά, θα ήθελα να σου πω ότι προσωπικά αντιμετωπίζω κάθε παιδί όχι ως το ροζουλί ή πραλινέ στρουμπουλό μωράκι που έρχεται ως tabula rasa, αλλά ως μια ψυχή που βρίσκεται για πολλοστή φορά στη γη όπου οφείλει να πληρώσει για κάποιες προηγούμενες "παραβάσεις" του, να εκμεταλλευθεί τις ευκαιρίες που θα του δοθούν για να κάνει το καλό και να εξελιχθεί ακόμα περισσότερο σ' έναν ακόμα καλύτερο άνθρωπο, σε μια μακρόχρονη κι επίπονη πορεία θέωσης. Το ίδιο ισχύει για όλους μας.
Όσο για τα ζώα, (εν τάχει προσωρινά λόγω περιορισμένου χρόνου) τα θεωρώ αθώα, γιατί λειτουργούν με βάση τη φύση τους, εναρμονισμένα στο περιβάλλον στο οποίο ζουν. Το γεγονός ότι δεν έχουν ελεύθερη βούληση δικαιολογεί το γεγονός ότι δεν κάνουν "κακές πράξεις" κατ' επιλογή και με συνείδηση ότι βλάπτουν ένα άλλο ζωντανό πλάσμα ή το περιβάλλον τους (που αυτό ουδέποτε συμβαίνει), κάτι που αντιθέτως συμβαίνει με τους ανθρώπους...
Oh how I love this post! (not)
Πολύ θα ήθελα μια πειστική εξήγηση που να διαφοροποιεί τα παιδιά από τα ζώα η οποία δεν παρέχεται δυστυχώς στο ποστ.
Τα ζώα δεν έχουν μετενσαρκώσεις; Δεν παίρνουν μέρος στη βάσανο των αναγεννήσεων σε μια πορεία προς τη θέωση; Η αφετηρία των ανθρώπων, είναι διαφορετική από αυτή των ζώων;
Τελικά αυτό που ήθελε να ρωτήσει η θεματοθέτρια και δεν το έκανε είναι: "Γιατί ξοδεύετε για τα παιδάκια, ενώ υπάρχουν ζωάκια που πεινάνε;"
Εγώ τουλάχιστον αυτό το συμπέρασμα βγάζω από το εναρκτήριο ποστ και την παραπάνω απάντηση.
---
Ας το πάμε όπως ο Bond (live and let die ):
Ξοδέψτε για όποιος θέλετε κι αφήστε τους άλλους να ξοδεύουν για όποιον θέλουν.
Δοκιμάστε πάντως να ξοδεύετε και για κάποιον άλλον πέρα από τον εαυτό σας και θα δείτε πόσο καλύτερη και γεμάτη θα γίνει η ζωή σας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
17-06-10
15:15
Δεν θα ήθελα να σταθώ στο μεταφυσικό κομμάτι περί του Νόμου της Ανταποδοτικής Δικαιοσύνης, αφού πρόκειται για μια πίστη, σεβαστή μεν, αναπόδεικτη δε, και δεν νιώθω ότι μπορεί να σταθεί ως επιχείρημα στην παρούσα συζήτηση, παρά μόνο ως προσωπική θέαση των πραγμάτων και κίνητρο προς συγκεκριμένη κατεύθυνση, πάντα σεβαστό.
Στηρίζοντας μάλιστα τις φιλανθρωπικές μας ενέργειές στον νόμο αυτό, θεωρώντας πως άνθρωποι πληρώνουν με πείνα και εξαθλίωση σε αυτή τη ζωή, τα αμαρτήματα παρελθοντικών ενσαρκώσεων και δεν χρίζουν απαραίτητα βοήθειας, αναρωτιέμαι μήπως κινδυνεύουμε να επιβαρύνουμε το Κάρμα μας σε επόμενη ζωή...
Θα πω μονάχα πως εάν θεωρήσουμε την ψυχή αθάνατη, τότε κάθε ενσάρκωση τη "μολύνει" αφού τη βάζει να αναμετρηθεί με την ατέλεια των όντων.
Δεν είναι τυχαίο που το ερώτημα που αποτέλεσε το έναυσμα για το θέμα μιλά για παιδιά και ζώα. Τα παιδιά, όπως και τα ζώα, είναι στη συνείδησή μας απροστάτευτα και χρειάζονται τη βοήθειά μας για να επιβιώσουν.
Το πρόβλημα είναι πως συνήθως αυτό το ερώτημα εκφράζεται από χείλη ανθρώπων που προτιμούν να αδιαφορούν για οτιδήποτε βρίσκεται έξω από τη σφαίρα του προσωπικού τους χώρου και τους επηρεάζει άμεσα. Αποτελεί συνήθως το άλλοθι της δικής τους αδράνειας.
Έχω αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτησή μου στο στέκι, πως νέες μελέτες, περί του εγκεφάλου και των κατοπτρικών νευρώνων, αποδεικνύουν πως ο εγκέφαλός μας είναι κατασκευασμένος με τρόπο που μας βοηθά να συμπάσχουμε με τους συνανθρώπους μας (πιθανότατα και με κάθε άλλη μορφή ζωής), αναπαράγοντας την κατάστασή τους σαν να τη βιώναμε εμείς οι ίδιοι. (Το ίδιο λένε οι μελέτες πως συμβαίνει και στα ζώα).
Ο αρχικός προγραμματισμός μας από τη φύση, μας θέλει πρόθυμους να βοηθάμε. Το πού θα επιλέξουμε να στρέψουμε την προσοχή μας, μικρή σημασία έχει. Ζώα, άνθρωποι και φύση, χρειάζονται τη συμμετοχή μας, ας βοηθήσει ο καθένας εκεί που νιώθει περισσότερο χρήσιμος και μπορεί να προσφέρει τα περισσότερα.
Αν είχα κάτι περισσότερο να γράψω, πιστεύω ότι έχει ήδη αποδοθεί με τρόπο που με καλύπτει, μέσα στην ανάρτηση της Obscura και την ευχαριστώ.
Στηρίζοντας μάλιστα τις φιλανθρωπικές μας ενέργειές στον νόμο αυτό, θεωρώντας πως άνθρωποι πληρώνουν με πείνα και εξαθλίωση σε αυτή τη ζωή, τα αμαρτήματα παρελθοντικών ενσαρκώσεων και δεν χρίζουν απαραίτητα βοήθειας, αναρωτιέμαι μήπως κινδυνεύουμε να επιβαρύνουμε το Κάρμα μας σε επόμενη ζωή...
Θα πω μονάχα πως εάν θεωρήσουμε την ψυχή αθάνατη, τότε κάθε ενσάρκωση τη "μολύνει" αφού τη βάζει να αναμετρηθεί με την ατέλεια των όντων.
Δεν είναι τυχαίο που το ερώτημα που αποτέλεσε το έναυσμα για το θέμα μιλά για παιδιά και ζώα. Τα παιδιά, όπως και τα ζώα, είναι στη συνείδησή μας απροστάτευτα και χρειάζονται τη βοήθειά μας για να επιβιώσουν.
Το πρόβλημα είναι πως συνήθως αυτό το ερώτημα εκφράζεται από χείλη ανθρώπων που προτιμούν να αδιαφορούν για οτιδήποτε βρίσκεται έξω από τη σφαίρα του προσωπικού τους χώρου και τους επηρεάζει άμεσα. Αποτελεί συνήθως το άλλοθι της δικής τους αδράνειας.
Έχω αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτησή μου στο στέκι, πως νέες μελέτες, περί του εγκεφάλου και των κατοπτρικών νευρώνων, αποδεικνύουν πως ο εγκέφαλός μας είναι κατασκευασμένος με τρόπο που μας βοηθά να συμπάσχουμε με τους συνανθρώπους μας (πιθανότατα και με κάθε άλλη μορφή ζωής), αναπαράγοντας την κατάστασή τους σαν να τη βιώναμε εμείς οι ίδιοι. (Το ίδιο λένε οι μελέτες πως συμβαίνει και στα ζώα).
Ο αρχικός προγραμματισμός μας από τη φύση, μας θέλει πρόθυμους να βοηθάμε. Το πού θα επιλέξουμε να στρέψουμε την προσοχή μας, μικρή σημασία έχει. Ζώα, άνθρωποι και φύση, χρειάζονται τη συμμετοχή μας, ας βοηθήσει ο καθένας εκεί που νιώθει περισσότερο χρήσιμος και μπορεί να προσφέρει τα περισσότερα.
Αν είχα κάτι περισσότερο να γράψω, πιστεύω ότι έχει ήδη αποδοθεί με τρόπο που με καλύπτει, μέσα στην ανάρτηση της Obscura και την ευχαριστώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.