22-06-10
22:04
Ένα μνημείο δεν είναι μόνο το υπόλειμμα προηγούμενων γεγονότων. Είναι και ένας φόρος τιμής στο παρελθόν και στη σημασία του, ιστορική και πρακτική, ή συναισθηματική. Φυσικά δεν προορίζεται μόνο για να το κοιτάμε... η ζωή συνεχίζεται κι αυτό είναι μέρος της καθημερινότητάς μας... Το θέμα είναι με ποιο τρόπο.
Κατʼαρχήν με σεβασμό γιʼαυτό που συμβολίζει. Αν όχι με σεβασμό προς τη σημασία της ύπαρξής του για τη σημερινή μας κατάσταση, τότε τουλάχιστον με σεβασμό γιʼαυτό που μπορεί να συμβολίζει για ένα μέρος της κοινωνίας μας. Γιατί είμαστε όλοι κληρονόμοι του, δεν κατεβήκαμε την ανεμόσκαλα από το πέρα.
Επίσης τίθεται θέμα του να αγωνιζόμαστε να διατηρήσουμε το επίπεδο της προσφοράς του στον πολιτισμό. Η επανάχρηση του μνημείου είναι πολύ σχετική, και το σημείο αναφοράς είναι ακριβώς αυτό: μήπως αλλοιώνουμε τη μνήμη του;
Για να μη φλυαρώ, συγκεκριμένα για το Αβέρωφ και τη συγκεκριμένη εκδήλωση:
Έστω ότι δεν ήταν παράνομη, ως προς το είδος της χρήσης του μνημείου.
Έστω ότι δεν είχε προβληθεί από τα ΜΜΜ.
Ωστόσο, τι σας λέει το να λαμβάνει χώρα πάνω στο θωρηκτό που χαρακτήρισε την πορεία της χώρας στους Βαλκανικούς Πολέμους, τον Αʼ Παγκόσμιο, το τέλος του ΒʼΠαγκοσμίου και την άφιξη της κυβέρνησης, ένα πάρτι όμοιο με αυτό που θα μπορούσε να βρίσκεται σε οποιοδήποτε κλαμπ; Για μένα αυτή η ισοπέδωση είναι η αλλοίωση. Η απουσία σεβασμού και ιεραρχίας. Που δεν έχει μόνο να κάνει με το συγκεκριμένο περιστατικό, αλλά μπορεί να αντικατοπτριστεί σε πολλές εκφράσεις της κοινωνίας μας, αν περάσουμε σε μία αλυσιδωτή αντίδραση του «ε, και;»
Τέλος, για μένα το ότι η κοινή γνώμη, ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας, προσβάλλεται από αυτή την εκδήλωση, δείχνει ότι δεν είμαστε έτοιμοι για μία τέτοια επανάχρηση του μνημειακού μας στοκ. Αν και προηγούνται πολλά άλλα επιχειρήματα. Ακόμα κι αν κάποιοι θα ʽθελαν να γινόμαστε όλο και πιο προοδευτικοί και κυνικοί, ας μην είναι ένα τέτοιο μνημείο με πολύμορφη σημασία, το Αβέρωφ, το υπόβαθρο. Δεν είναι αυτό που μαστίζει τη νοοτροπία μας τώρα.
Και στην τελική, ισορροπία χρειάζεται. Τιμάμε τις γιορτές, λικνιζόμαστε μαζί με τις χορεύτριες που προσλάβαμε... οκ, καλώς. Ας ξέρουμε όμως τουλάχιστον και ποιο είναι το άλλο, το συμβολικό, το συναισθηματικό, η ουσία που συνιστά το αμάλγαμα της ζωής και της νοοτροπίας μας. Οι αξίες και η καλή τους αναλογία.
Κατʼαρχήν με σεβασμό γιʼαυτό που συμβολίζει. Αν όχι με σεβασμό προς τη σημασία της ύπαρξής του για τη σημερινή μας κατάσταση, τότε τουλάχιστον με σεβασμό γιʼαυτό που μπορεί να συμβολίζει για ένα μέρος της κοινωνίας μας. Γιατί είμαστε όλοι κληρονόμοι του, δεν κατεβήκαμε την ανεμόσκαλα από το πέρα.
Επίσης τίθεται θέμα του να αγωνιζόμαστε να διατηρήσουμε το επίπεδο της προσφοράς του στον πολιτισμό. Η επανάχρηση του μνημείου είναι πολύ σχετική, και το σημείο αναφοράς είναι ακριβώς αυτό: μήπως αλλοιώνουμε τη μνήμη του;
Για να μη φλυαρώ, συγκεκριμένα για το Αβέρωφ και τη συγκεκριμένη εκδήλωση:
Έστω ότι δεν ήταν παράνομη, ως προς το είδος της χρήσης του μνημείου.
Έστω ότι δεν είχε προβληθεί από τα ΜΜΜ.
Ωστόσο, τι σας λέει το να λαμβάνει χώρα πάνω στο θωρηκτό που χαρακτήρισε την πορεία της χώρας στους Βαλκανικούς Πολέμους, τον Αʼ Παγκόσμιο, το τέλος του ΒʼΠαγκοσμίου και την άφιξη της κυβέρνησης, ένα πάρτι όμοιο με αυτό που θα μπορούσε να βρίσκεται σε οποιοδήποτε κλαμπ; Για μένα αυτή η ισοπέδωση είναι η αλλοίωση. Η απουσία σεβασμού και ιεραρχίας. Που δεν έχει μόνο να κάνει με το συγκεκριμένο περιστατικό, αλλά μπορεί να αντικατοπτριστεί σε πολλές εκφράσεις της κοινωνίας μας, αν περάσουμε σε μία αλυσιδωτή αντίδραση του «ε, και;»
Τέλος, για μένα το ότι η κοινή γνώμη, ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας, προσβάλλεται από αυτή την εκδήλωση, δείχνει ότι δεν είμαστε έτοιμοι για μία τέτοια επανάχρηση του μνημειακού μας στοκ. Αν και προηγούνται πολλά άλλα επιχειρήματα. Ακόμα κι αν κάποιοι θα ʽθελαν να γινόμαστε όλο και πιο προοδευτικοί και κυνικοί, ας μην είναι ένα τέτοιο μνημείο με πολύμορφη σημασία, το Αβέρωφ, το υπόβαθρο. Δεν είναι αυτό που μαστίζει τη νοοτροπία μας τώρα.
Και στην τελική, ισορροπία χρειάζεται. Τιμάμε τις γιορτές, λικνιζόμαστε μαζί με τις χορεύτριες που προσλάβαμε... οκ, καλώς. Ας ξέρουμε όμως τουλάχιστον και ποιο είναι το άλλο, το συμβολικό, το συναισθηματικό, η ουσία που συνιστά το αμάλγαμα της ζωής και της νοοτροπίας μας. Οι αξίες και η καλή τους αναλογία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
22-06-10
18:18
Κάποιες απόψεις, για όσους δεν έχουμε άλλη ενημέρωση για το θέμα, εδώ κι εδώ, ενώ εδώ και η Μαλβίνα για την πραγματοποίηση εκπομπής του Πρωινού Καφέ πάλι στο Αβέρωφ, το 1998.
Επίσης, μαρτυρίες σε αυτό κι αυτό το βίντεο...
Δεν ξέρω πόσο "κίτρινη" είναι η οπτική τους γωνία, αλλά κάποιες εικόνες με ενοχλούν...
Και η εξίσωση του Αβέρωφ με τα κέντρα "διατίθεται και για γάμους και βαπτίσια" στην εξοχή, με απογοητεύει.
Επίσης, μαρτυρίες σε αυτό κι αυτό το βίντεο...
Δεν ξέρω πόσο "κίτρινη" είναι η οπτική τους γωνία, αλλά κάποιες εικόνες με ενοχλούν...
Και η εξίσωση του Αβέρωφ με τα κέντρα "διατίθεται και για γάμους και βαπτίσια" στην εξοχή, με απογοητεύει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.