Iliaki
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Βανίλια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 30 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 933 μηνύματα.
24-06-10
12:31
Το θέμα είναι απλό. Έχει να κάνει με το πως βλέπει ένας άνθρωπος τις σχέσεις... Μία κατηγορία πιστεύει ότι πρέπει να κάνεις συμβιβασμούς, σε οποιαδήποτε ηλικία, για να σώσεις μια σχέση που αξίζει. Η δεύτερη κατηγορία πιστεύει ότι δεν πρέπει να κάνεις συμβιβασμούς και αλλαγές από τόσο μικρή ηλικία, αλλά πρέπει να ζεις. Και μια τρίτη κατηγορία πιστεύει ότι δεν πρέπει ποτέ να κάνεις συμβιβασμούς σε μια σχέση. Ε ωραία δικαίωμα του καθενός να πιστεύει ότι θέλει, δεν υπάρχει λόγος να διαφωνούμε. Εγώ ξέρω ότι εδώ και 6 σελίδες η Κατερίνα δεν μπήκε στον κόπο να απαντήσει, ωραίες συμβουλές δίνουμε όλοι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Iliaki
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Βανίλια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 30 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 933 μηνύματα.
23-06-10
12:44
Απ'την στιγμή που η σχέση τους έχει φτάσει σε σημείο να μην τους αρέσει, σημαίνει πως πρέπει να πάνε παρακάτω.....
Και κάτι ευρέως διαδεδομένο:
Όσο λιγότερες υποχωρήσεις κάνει κάποιος, τόσο πιο ευτυχισμένος είναι στην ζωή του.
Ναι και εγώ συμφωνώ μαζί σου.. Και πιστεύω ότι όντως η περίοδος που διανύουμε πρέπει να θεωρείται κάπως πιο ξέγνοιαστη.Εγώ συμφωνώ σε αυτό που λες, αλλά φοβάμαι οτι θα έρθει στιγμή στη ζωή της που θα μετανιώσει ίσως για το ζόρι που τράβηξε στα 17 της, σε μια ηλικία που (υποτίθεται οτι) είναι ξέγνοιαστη.
Δεν της είπα να χωρίσει για να βρει καλύτερο. Της είπα να μην περάσει αυτήν την ξέγνοιαστη περίοδο της ζωής της κάνοντας προσπάθειες για μια σχέση που προφανώς δεν τραβάει άλλο.
Να σώσει μια σχέση? Στα 17 της? Γιατί? Έχει μια ζωή μπροστά της να ζήσει και να σώσει όσες σχέσεις θέλει. Και το θέμα δεν έχει να κάνει μόνο με την ηλικία. Αλλά με το τι προτεραιότητες βάζει ο καθένας στην ζωή του. Και δεν μπορεί κανένας να κρίνει κανέναν γιαυτό.Αν χωρίσει όμως, θα έρθει η στιγμή που θα μετανιώσει που δε προσπάθησε έστω και λίγο. Και αν τελικά όλα πάνε καλά, θα χαίρεται για το ότι κατάφερε στα 17 της να "σώσει" μια σχεση.
Φυσικά και είναι διαφορετικό. Στην δεύτερη περίπτωση έχεις να κάνεις με "τον άνθρωπο της ζωής σου", είναι ο άνθρωπος με τον οποίο υποτίθεται ότι θα περάσεις όλη την υπόλοιπη σου ζωή, και είναι κάτι για το οποίο πρέπει να παλέψεις. Ενώ στα 17.. Ε εντάξει δεν θα σκάσεις και πολύ κιόλας.Μα προφανώς δε θα πρέπει ποτέ να προβληματιζόμαστε τόσο ώστε να αρρωστήσουμε για μία σχέση. Είναι όμως το ίδιο αν είσαι 17 κι αν είσαι 37 (πχ) παντρεμένη με παιδιά κι ο γάμος σου έχει βαλτώσει; Δε θα πρέπει η συμβουλή να είναι διαφορετική;
Ναι... Και όχι λόγω ραφιού, ή ότι δεν μπορεί να κάνει παιδιά ή οτιδήποτε άλλο, αλλά, επειδή στην ηλικία των 40 ετών οι χαρακτήρες έχουν σχηματιστεί, ολοκληρωθεί, και πρέπει να δέχεσαι τον άλλον έτσι όπως είναι, άρα κάνεις συμβιβασμούς αν θες η σχέση να προχωρήσει.. Ενώ στα 17 έχεις τόσες επιλογές, και γενικότερα πιο ευελιξία.. Η άποψη μου..Ο λόγος που θα μπορούσα να σκεφτώ είναι οτι δεν πρέπει παιδιά 17 ετών να συμβιβάζονται, ενώ μια μεγαλύτερη (με λιγότερες πιθανότητες πια λόγω ηλικίας) θα έπρεπε να σκεφτεί το συμβιβασμό.
Και κάτι ευρέως διαδεδομένο:
Όσο λιγότερες υποχωρήσεις κάνει κάποιος, τόσο πιο ευτυχισμένος είναι στην ζωή του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.