Εσύ τα μεταφράζεις λες. Εσύ!! Δεν βλέπω να λαμβάνεις πουθενά υπόψιν όμως τις προθέσεις και τις απόψεις του άλλου. Μήπως αυτό είναι μεγαλύτερη πηγή προβλήμάτων απ' όλα τ' άλλα και προέρχεται αποκλειστικά από εσένα;
Σχέση και μάλιστα σχέση ζωής, σαν αυτές για τις οποίες συζητάμε, σημαίνει να μπορείς να δεις τα πράγματα μέσα απ' τα μάτια του άλλου. Το να τα βλέπεις αποκλειστικά μέσα από το στενά προσωπικό σου πρίσμα, μοιάζει περισσότερο με κάποιο είδος ψυχικής και πνευματικής αυτοϊκανοποίησης...
Έχεις δίκιο. Κάνω το λάθος κάποιες φορές και περιμένω από τους άλλους να αντιδράσουν όπως περιμένω εγώ ή όπως θεωρώ εγώ σωστό. Το δουλεύω όμως, προσπαθώ να το αλλάξω...
Λες: "Τη θέση του παίρνει η αγάπη ή ο χωρισμός". Δεκτόν!! Ας υποθέσουμε λοιπόν, ότι σε μια τέτοια περίπτωση, τη θέση του "βαρέως" (σαν καφές Παπαγάλος Λουμίδη ένα πράγμα) έρωτα έχει στ' αλήθεια πάρει η αγάπη και δεν έχει έρθει η ώρα του χωρισμού.
Πού βρίσκεται λοιπόν το σημείο καμπής; Λες: "Το διαχωριστικό σημείο είναι το ν' αρχίσεις να βλέπεις τα ελαττώματα του άλλου". Τούτο πάει να πει ότι το ν' αρχίσεις να βλέπεις τα ελαττώματα του άλλου, αποτελεί κομβικό σημείο ΚΑΙ στην περίπτωση που έχει έρθει η αγάπη κι όχι ο χωρισμός. Δηλαδή, με βάση το ίδιο το δικό σου σκεπτικό, τα ελαττώματά σου τα βλέπει κάποιος ακόμη κι όταν φτάνει στην αγάπη κι όχι στην απόρριψη, άρα η αγάπη δεν μας εμποδίζει να βλέπουμε τα ελαττώματα των αγαπημένων μας.
Έτσι, εδώ αντικειμενικά αντιφάσκεις. Αφού έχεις παραδεχτεί ότι τα ελαττώματα τα βλέπει κανείς (ή αποφασίζει να τα σχολιάσει) όταν του περνά ο έρωτας, εσύ απαιτείς από τον άλλον να κάνει το αντίθετο, ενώ προηγουμένως έχεις παραδεχτεί ότι έτσι γίνονται τα πράγματα!! Ενώ έχεις δεχτεί ότι μπορεί κανείς να σε αγαπάει και ταυτόχρονα να βλέπει και να επισημαίνει τα ελαττώματά σου, από την άλλη προεξοφλείς ότι το να σου τα πει αργότερα σημαίνει πως δεν σ' αγαπά πια και είσαι έτοιμη να κάνεις καυγά, δηλαδή να υποβάλλεις τη σχέση σε κλυδωνισμούς, με πιθανό αποτέλεσμα να κάνεις τον άλλον να φοβηθεί και να φύγει τρέχοντας.
Λέω
Εφόσον λοιπόν φύγει ο έρωτας και κάποιος δει αυτά τα ελαττώματα και εξακολουθήσει να μην τον πειράζουν, αυτό μεταφράζω εγώ σαν αγάπη. Αν τον πειράζουν, το μεταφράζω ως "ήταν έρωτας και πάει". Αυτό είπα.για μένα αυτό είναι που καθορίζει το διαχωριστικό σημείο: το να αρχίζεις να βλέπεις τα ελαττώματα του άλλου. Υπάρχουν κάποιοι που τα θεωρούν όμορφα και δεν τους επηρεάζουν. Αυτό είναι αγάπη. Υπάρχουν κι άλλοι που δεν τα αντέχουν. Αυτοί για μένα δεν αγαπάνε όπως πρέπει να είναι η αγάπη.
Δε θα κάνω καυγά αν μου πει ο άλλος κάποιο ελάττωμά μου. Θα είναι όμως ένα γυαλάκι που θα σπάσει μέσα μου, αν μου το πει δηλαδή με άσχημο τρόπο. Με καλό τρόπο κι αγάπη μπρεί να μου πει τα πάντα, είμαι ανοικτή σε κριτική (κι ας μη μου φαίνεται)
Ίσως η υπερβολική σου ανασφάλεια, η οποία αναβλύζει από όλα σου τα μηνύματα σε θέματα σχέσεων, να είναι ο πρόξενος περισσότερων δεινών στη ζωή σου απ' όσα νομίζεις ότι σου προκαλούν οι άλλοι και αυτό στο λέω μετά λόγου γνώσης και χωρίς διάθεση αντιπαράθεσης, οπότε σκέψου το διπλά...
Ναι έχεις δίκιο και σ' αυτό. Το δουλεύω κι αυτό και σ' ευχαριστώ για την επισήμανση.
Λες:
Γιατί δεν αντέχετε την αλήθεια, άπαξ και σας πούμε κάτι λογού χάρη "πείρες κιλακια" "Ξες αυτό δεν σου πάει έτσι θαταν καλύτερα έτσι" κ.ο.κ. Γίνεστε υστερικές και αρχίζει το Αρμαγεδδών, δεν έχετε σκεφτεί πότε ότι μπορεί να σας το λέει καλοπροαίρετα? Για να γίνεις εσύ καλύτερη και να φτιάξεις την οποία ατέλεια έχεις πάνω σου? Αν μη τη άλλο ο σύντροφος σου το κάλο σου θέλει. Take it easy λοιπόν
Κι απαντώ:
Και για να μπούμε λίγο ον τόπικ, να σου απαντήσω σε αυτό που είπες πριν. Τα ψεματάκια που λες εσύ ("πήρες κιλάκια", "αυτό δε σου πάει") δεν αναφερόμουν εγώ σε αυτά. Αναφέρομαι σε αλήθειες όπως "με πείραξε αυτό που έκανες, θέλω να το συζητήσουμε", "με απασχολεί αυτό το θέμα" κλπ κλπ. Εσύ τι αντιπροτείνεις; Να μένουν τα πράγματα άλυτα σε μια σχέση;
Λες:
Τη εννοείς με τα ψεματάκια που λέω εγώ? Δεν με ξέρεις calm down.
Δεν εννοούσα τα ψεματάκια που λες εσύ, προς Θεού! Εννοούσα τα ψεματάκια αυτά, το οτι δε θα πει κάποιος "πήρες κιλάκια", "αυτό δε σου πάει" για να μη θυμώσει η κοπέλα. Οπότε παρεξήγησες.
Για τα υπόλοιπα που λες δεν είμαι αρμόδια να σου απαντήσω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σε λυπάμαι άμα μπορώ να σε βοηθήσω κάπως πες μου άτιμη μοίρα
Άσε έχω δοκιμάσει τα πάντα, δε γίνεται τίποτα...
Και για να μπούμε λίγο ον τόπικ, να σου απαντήσω σε αυτό που είπες πριν. Τα ψεματάκια που λες εσύ ("πήρες κιλάκια", "αυτό δε σου πάει") δεν αναφερόμουν εγώ σε αυτά. Αναφέρομαι σε αλήθειες όπως "με πείραξε αυτό που έκανες, θέλω να το συζητήσουμε", "με απασχολεί αυτό το θέμα" κλπ κλπ. Εσύ τι αντιπροτείνεις; Να μένουν τα πράγματα άλυτα σε μια σχέση;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
P.S: Σταμάτα να θες να τους χωρίσεις όλους και να νομίζεις ότι ξέρεις τι θα γίνει με τον εκάστοτε σύντροφο της κάθε κοπέλας
Δεν μπορώ ρε συ, είμαι τόσο δυστυχισμένη στην προσωπική μου ζωή που δεν αντέχω να βλέπω γύρω μου ευτυχισμένα ζευγάρια και κάνω το παν να τα χωρίσω...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
το σκεφτηκα και γω αυτο και εχω τρεις τεσσερις μερες που δεν ασχολουμαι και πολυ και μαλλον το προσεξε γιατι με ρωταει αν τον αγαπαω...και οι φιλες μου μου ειπαν οτι εχουν παρατηρησει απο αυτα που τους λεω οτι οταν νιωθει πως δεν ασχολουμαι και πολυ και απομακρυνομαι καπως θορυβειται και ειναι μια χαρα μαζι μου και με παιρνει τηλ πολλες φορες...αλλα αναρωτιεμαι για να ειναι ενταξει στην συμπεριφορα του πρεπει να παιζω εγω παιχνιδια του στυλ να αδιαφορω........????????
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που αρέσκονται να βρίσκονται συνεχώς στην τσίτα για να κρατήσουν το ενδιαφέρον του συντρόφου τους ζωντανό. Υπάρχουν κι αυτοί που τους αρέσει να κρατάνε τον άλλον στην τσίτα. Ο σύντροφός σου ανήκει στην δεύτερη κατηγορία. Αν εσύ δεν ανήκεις στην πρώτη, υπάρχει λίγο πρόβλημα. Το ερώτημα κοινώς είναι, είσαι διατεθειμένη να παίζεις συνέχεια παιχνιδάκια;;; Αν ναι, be my guest. Αν όχι, σκέψου τι θα κάνεις. Γιατί δεν πιστεύω οτι αυτό θα είναι για λίγο καιρό όπως είπε η αγαπητή Μουν. Αυτό θα κρατήσει για πάντα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μα εδω ειναι που κανεις λαθος. Δε σου δινει κανενα σημα τετοιο. Με την προυποθεση οτι σε καλυπτει συναισθηματικα, επειδη δηλαδη σου επισημαινει πραγματα που δεν του αρεσουν, σημαινει οτι δεν ειναι και ερωτευμενος? (Βασικα πως εννοεις την αγαπη αναμεσα σε ενα ζευγαρι?)
Κοίταξε. Όταν με γνωρίζει με χ χαρακτηριστικά (εξωτερικά κι εσωτερικά) και τον ενοχλεί κάτι από αυτά και δε μου το λέει στην αρχή και μου το λέει μετά, εγώ το μεταφράζω οτι στην αρχή δεν τα παρατηρούσε ή δεν τον ενοχλούσαν και δε μου τα είπε. Αν λοιπόν μου τα πει, κάτι άλλαξε. Τι άλλαξε; Οτι είναι ερωτευμένος.
Υπάρχει ένα σημείο στη σχέση που ο έρωτας ο βαρύς φεύγει και τη θέση του παίρνει η αγάπη - ή ο χωρισμός. Και για μένα αυτό είναι που καθορίζει το διαχωριστικό σημείο: το να αρχίζεις να βλέπεις τα ελαττώματα του άλλου. Υπάρχουν κάποιοι που τα θεωρούν όμορφα και δεν τους επηρεάζουν. Αυτό είναι αγάπη. Υπάρχουν κι άλλοι που δεν τα αντέχουν. Αυτοί για μένα δεν αγαπάνε όπως πρέπει να είναι η αγάπη.
Από το σύντροφό μου περιμένω να μου επισημάνει αν θεωρεί οτι κάνω κάτι λάθος ή κακό από την αρχή, να μην κρύβει οτι τον ενοχλεί ώσπου να του περάσει ο έρωτας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Καταρχας, οπως ειπες κανεις δεν ειναι τελειος και το ξερουμε ολοι αυτο...
"Ξαφνικα" τιποτα δε γινεται...με την παροδο του χρονου μαζευονται μικρα μικρα και καποια στιγμη εξωτερικευονται. Παιζουν πολλα ρολο...Η διαθεση μας εκεινη τη στιγμη, παραπονα που εχουμε απο τον αλλο και εχουν μαζευτει κ.ο.κ. Ακομα και ο καψουρης ανθρωπος "βλεπει" τις ατελειες, απλα εστιαζει σε αυτα που του αρεσουν ειτε αφορα στην εξωτερικη μας εμφανιση ειτε στο χαρακτηρα μας. Ε καποια στιγμη με την τριβη, θα νοιωσει πιο οικεια, ανετα, και θα μας παρατηρησει και τα στραβα μας...
Π.χ οταν απευθυνομαι στις φιλες μου υπαρχουν φορες που χρησιμοποιω τη φραση "ρε μαλακα". Για μεγαλο χρονικο διαστημα ο φιλος μου δεν ελεγε κατι, ε μετα απο σχεδον 2 χρονια μου πεταει οτι "δε σου παει να εκφραζεσαι ετσι και ακουγεται ασχημο" και τα συναφη. Τι θα επρεπε να συμπερανω? Οτι δεν ηταν πλεον ερωτευμενος? Καποτε του αρεσε που το ακουγε και πλεον οχι? Μα η αληθεια ειναι οτι ποτε δεν του αρεσε να εκφραζομαι ετσι, απλα ενοιωσε οτι ηρθε η ωρα να το πει και το ειπε. Αν με ενοχλησε? Οχι. Θα προτιμουσα βεβαια να μην του ηχει ασχημο, οπως δεν ηχει σε εμενα, αλλα οκ...Δεν ειμαστε ιδιοι. Κι εκεινος κανει αλλα πραγματα που εγω θεωρω ασχημα, ενω τα θεωρει νορμαλ, αλλα σημασια εχει να μη μας ενοχλουν τοσο, ωστε να μην αντεχουμε να ειμαστε με τον αλλο.
Τελος παντων, δεν μπορω να μπω και στην ψυχολογια του καθενος. Ο καθε ενας απο εμας λειτουργει μοναδικα. Αυτα που με ενοχλουν ακομα και μετα απο χρονια, ειναι τα ιδια με αυτα που με ενοχλουσαν απο πολυ νωρις.
Προσωπικα, ο,τι με ενοχλει φροντιζω να το εξωτερικευω σχετικα νωρις και η καψουρα δεν εχει πολλη επιδραση πανω μου σε αυτον τον τομεα. Η αληθεια βεβαια ειναι οτι εχω κατηγορηθει ως αναισθητη, σκληρη, οτι δεν ημουν ερωτευμενη και τα συναφη. Δεν ισχυε βεβαιως τιποτα απ ολα αυτα...
Το θέμα είναι να μην αφήσουμε τα παράπονα να μαζεύονται. Γιατί να μην τα πεις αμέσως; Γιατί να μην τα λύσεις; Θεωρώ οτι αυτό είναι το νούμερο ένα πρόβλημα στις σχέσεις σήμερα. Πριν λίγες μέρες ψώνιζα κάτι κι άκουσα μια συζήτηση δύο παιδιών στην ηλικία μου, κι έλεγε ο ένας οτι αν τσακωθεί με την κοπέλα του απλά δεν της τηλεφωνεί για 10 μέρες, ούτε κι εκείνη, και μετά από 10 μέρες της τηλεφωνεί και τα βρίσκουν. Γιατί να συμβαίνει αυτό; Γιατί να μην μπορεί το όποιο πρόβλημα να λύνεται επί τόπου ή έστω να συζητιέται; Τι φοβόμαστε τόσο; Θεωρούμε οτι αν το κρύψουμε κάτω από το χαλάκι, δε θα εμφανιστεί κάποια στιγμή; Μας αξίζει να καταπιέζουμε και να καταπιεζόμαστε;;;
Εγώ φοβάμαι τη στιγμή που ο άλλος θα παρατηρήσει τα στραβά μου. Μου δίνει το σήμα οτι δεν είναι πια ερωτευμένος. Θα μου πεις, γιατί σε τρομάζει αυτό; Ξέρεις, δεν έχουν όλοι το σθένος και την ικανότητα να περάσουν από τον έρωτα στην αγάπη. Εκεί είναι το επικίνδυνο σημείο.
Διαφωνώ με το φίλο σου. Γιατί δεν το έλεγε αφού τον ενοχλούσε, αν όχι στην πολύ αρχή, τουλάχιστον λίγο πιο μετά; Εμένα θα με πείραζε - και συγνώμη που επεμβαίνω. Είτε θα ήθελα να μου το πει στην αρχή, είτε να μη μου το πει ποτέ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Παρατηρησεις:
1. Αυτος που αγαπαει τις "βλεπει" μια χαρα και δεν ειναι καθολου κακο, εαν της παρατηρει και σε μας.
2. Αυτος που δεν τις "βλεπει" ειναι ο καψουρης απο το ροζ συννεφακι στο οποιο βρισκεται. Αργα η γρηγορα ομως θα αρχισει να εχει επαφη με την πραγματικοτητα και θα "δει" και τα στραβα μας, ετσι ακριβως οπως ειναι. Ας μη μας παραξενευει αυτο. Επειδη πλεον θα δει το κατι παραπανω, δε σημαινει οτι δε μας αγαπαει η δεν ειναι ερωτευμενος...
3. Δεν υπαρχει "τροπος" που θα μας γεμισει με κομπλεξ, εαν εμεις τα εχουμε βρει με τον εαυτο μας.
4. Το υφος με το οποιο μας απευθυνεται ο αλλος, εχει να κανει με το σεβασμο που εχει στο προσωπο μας. Εαν φανει αγενης καποια στιγμη οπου υπαρχουν π.χ νευρα κ.λ.π., οκ παει στο καλο. Εαν μονιμως συμπεριφερεται καθ' αυτον τον τροπο, τοτε σημαινει πως εμεις κατι δεν εχουμε κανει καλα και πρεπει να περασουμε σε μια συζητηση οπου θα πρεπει να τεθουν διαφορετικες βασεις.
1. Ναι αυτό εννοούσα - κι αυτό απαντάει και στην Ισι πιο κάτω. Εννοούσα, δεν τις αντιλαμβάνεται, δεν τον ενοχλούν.
2. Κρατάω μια επιφύλαξη επ' αυτού. Αν κάποιος με βλέπει τέλεια (ενόσω ξέρω οτι δεν είμαι και δεν το λέω με πικρία αλλά με αυτογνωσία, κανείς άλλωστε δεν είναι τέλειος) και ξαφνικά δε με βλέπει τόσο τέλεια, θα αμφιβάλλω αν είναι ακόμα ερωτευμένος μαζί μου. Μου έχει τύχει δηλαδή, να είμαι τόσο τρελή για κάποιον που τον έβλεπα τέλειο και μια μέρα παρατήρησα τις ατέλειές του κι αυτό μου έδωσε το σήμα στον εγκέφαλό μου οτι πια δεν είμαι ερωτευμένη.
3. Ναι σωστό. Θέλει πολλή δουλειά όμως για να τα βρεις 100% με τον εαυτό σου. Άλλωστε οι πιο αυστηροί κριτές του εαυτού μας είμαστε εμείς οι ίδιοι.
4. Σωστό. Γιατί όμως να έχεις σχέση με κάποιον που δε σε σέβεται;;;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Αυτός που αγαπάει πραγματικά δε βλέπει τις ατέλειες που όλοι έχουμε. Υπάρχει επίσης μια λεπτή διαχωριστική γραμμή στις "παρατηρήσεις". Άλλο να σου πει "καλή μου έχεις σπυράκια στην πλάτη, έχεις σκεφτεί να πας σε γιατρό να σου δώσει θεραπεία για να φύγουνε;" κι άλλο να σου πει "η πλάτη σου είναι γεμάτη σπυριά, ίου!". Η καλοπροαίρετη κριτική είναι θεμιτή εφόσον γίνεται με καλό τρόπο και με αγάπη. Ο τρόπος του φίλου σου νομίζω οτι σε γεμίζει κόμπλεξ παρά σε βελτιώνει σαν άνθρωπο. Γιατί του άφησες το δικαίωμα να σε κριτικάρει έτσι;;;;
Θα πρότεινα, δώσε ένα χρονικό περιθώριο μέσα σου - δε θα του το πεις! Πες ας πούμε οτι αν σε ένα μήνα δεν έχουν φτιάξει τα πράγματα τότε θα ".........." * συμπλήρωσε ό,τι θές.
Οι σχέσεις είναι για να μας κάνουν να νιώθουμε καλά και να βελτιωνόμαστε σαν άνθρωποι. Αν δε συμβαίνουν αυτά τα δύο, υπάρχει πρόβλημα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.