06-05-07
21:02
Ασε το κουνγκ φου και πιασε την κιθαρα λεμε
Παντως αυτο που λεει η corpse bride μου φαινεται πολυ σωστο και δεν το ειχα σκεφτει. Μαλλον η δουλεια δεν σου αφηνει πολυ ενεργεια. Και λογικο ειναι αν γυρνας στο σπιτι το νωριτερο στις 7 το μονο που θα θες να κανεις να ειναι να λιωσεις στον καναπε. ΟΜΩΣ επειδη αυτο σε ριχνει προσπαθησε καποιες μερες να καθεσαι και να λιωνεις και καποιες αλλες πιεσου λιγο να πηγαινεις κουνγκ φου και να βγαινεις.
Παντως αυτο που λεει η corpse bride μου φαινεται πολυ σωστο και δεν το ειχα σκεφτει. Μαλλον η δουλεια δεν σου αφηνει πολυ ενεργεια. Και λογικο ειναι αν γυρνας στο σπιτι το νωριτερο στις 7 το μονο που θα θες να κανεις να ειναι να λιωσεις στον καναπε. ΟΜΩΣ επειδη αυτο σε ριχνει προσπαθησε καποιες μερες να καθεσαι και να λιωνεις και καποιες αλλες πιεσου λιγο να πηγαινεις κουνγκ φου και να βγαινεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
05-05-07
03:42
Ναι, εχω περασει τετοια φαση. Ειμαι σχεδον σιγουρη πως ηταν καταθλιψη αν και δεν ηταν κατι διαγνωσμενο απο ειδικο. Συνεβη μετα απο οδυνηρο χωρισμο αλλα δεν ειχα απλα τη θλιψη που εχουν πολλοι μετα το χωρισμο.
Η διαθεση μου ηταν συνεχως χαλια, δεν ειχα ορεξη να συναναστρεφομαι κοσμο(ενω κατα βαθος το ειχα αναγκη), κοιμομουνα πολυ και ειχα και αυτοκτονικες σκεψεις(οι οποιες ηταν απλα σκεψεις, ακομα και τοτε ηξερα πως δεν επροκειτο να τις πραγματοποιησω). Γενικα, μαυρη μαυριλα και κανενα νοημα πουθενα. Θυμαμαι οτι πιεζα τον εαυτο μου να παω στο γυμναστηριο και πηγαινα και δεν αντεχα πανω απο μια ωρα με τον κοσμο τριγυρω μου, ηταν πραγματικα μαρτυριο. Το κακο ειναι οτι σ'εκεινη τη φαση δεν ειχα διπλα μου πολυ κοντινους μου ανθρωπους και φιλους, οποτε το βιωσα πιο εντονα, μην σου πω ηταν κι αυτη μια απο τις αιτιες που ημουν ετσι.
Εκανα και μια αποπειρα να παω σ'ενα κεντρο ψυχικης υγιεινης οταν η κατασταση ειχε φτασει στο απροχωρητο και ενιωθα οτι θα κανω μπαμ αλλα ειχαν κατι λιστες αναμονης πελωριες οποτε το αφησα. Πρεπει να ημουν ετσι καποιους μηνες. Μετα απο καποιο καιρο ενιωσα απο μονη μου την αναγκη να ανεβω και ετσι εφυγα σε ενα νησι για δουλεια και διακοπες. Στην αρχη η μουτρακλα μου ηταν μεχρι κατω και ολοι με λεγανε ξενερωτο αλλα με τον καιρο ξεχαστηκα, αφεθηκα και περασα υπεροχα. Ουτε που μπορουσα να φανταστω ποσο καλυτερα θα ενιωθα στην επιστροφη αυτου του ταξιδιου. Και απο τοτε δεν εχω ξανανιωσει ετσι.
Γι'αυτο Γιδακι πιστευω πως η ανανεωση ειναι καμια φορα ευεγερτικη. Ισως ειναι που βαλτωνουμε στα ιδια και μας βγαινει καμια φορα αυτη η μιζερια. Ισως μια αλλαγη σε καποιον τομεα της ζωης σου, που εσυ ξερεις ποιος θα ειναι αυτος, να βοηθησει. Αλλα καμια φορα δεν μπορουμε να κανουμε και πολλα για να το πολεμησουμε αυτο το συναισθημα, μονο να το βιωσουμε και να κανουμε υπομονη μπορουμε, γιατι η ζωη καλως η κακως εχει τα πανω και τα κατω της. Εσυ εχεις στο μυαλο σου καποιες αιτιες που σε οδηγουν να νιωθεις ετσι η πραγματικα δεν μπορεις να προσδιορισεις?
Η διαθεση μου ηταν συνεχως χαλια, δεν ειχα ορεξη να συναναστρεφομαι κοσμο(ενω κατα βαθος το ειχα αναγκη), κοιμομουνα πολυ και ειχα και αυτοκτονικες σκεψεις(οι οποιες ηταν απλα σκεψεις, ακομα και τοτε ηξερα πως δεν επροκειτο να τις πραγματοποιησω). Γενικα, μαυρη μαυριλα και κανενα νοημα πουθενα. Θυμαμαι οτι πιεζα τον εαυτο μου να παω στο γυμναστηριο και πηγαινα και δεν αντεχα πανω απο μια ωρα με τον κοσμο τριγυρω μου, ηταν πραγματικα μαρτυριο. Το κακο ειναι οτι σ'εκεινη τη φαση δεν ειχα διπλα μου πολυ κοντινους μου ανθρωπους και φιλους, οποτε το βιωσα πιο εντονα, μην σου πω ηταν κι αυτη μια απο τις αιτιες που ημουν ετσι.
Εκανα και μια αποπειρα να παω σ'ενα κεντρο ψυχικης υγιεινης οταν η κατασταση ειχε φτασει στο απροχωρητο και ενιωθα οτι θα κανω μπαμ αλλα ειχαν κατι λιστες αναμονης πελωριες οποτε το αφησα. Πρεπει να ημουν ετσι καποιους μηνες. Μετα απο καποιο καιρο ενιωσα απο μονη μου την αναγκη να ανεβω και ετσι εφυγα σε ενα νησι για δουλεια και διακοπες. Στην αρχη η μουτρακλα μου ηταν μεχρι κατω και ολοι με λεγανε ξενερωτο αλλα με τον καιρο ξεχαστηκα, αφεθηκα και περασα υπεροχα. Ουτε που μπορουσα να φανταστω ποσο καλυτερα θα ενιωθα στην επιστροφη αυτου του ταξιδιου. Και απο τοτε δεν εχω ξανανιωσει ετσι.
Γι'αυτο Γιδακι πιστευω πως η ανανεωση ειναι καμια φορα ευεγερτικη. Ισως ειναι που βαλτωνουμε στα ιδια και μας βγαινει καμια φορα αυτη η μιζερια. Ισως μια αλλαγη σε καποιον τομεα της ζωης σου, που εσυ ξερεις ποιος θα ειναι αυτος, να βοηθησει. Αλλα καμια φορα δεν μπορουμε να κανουμε και πολλα για να το πολεμησουμε αυτο το συναισθημα, μονο να το βιωσουμε και να κανουμε υπομονη μπορουμε, γιατι η ζωη καλως η κακως εχει τα πανω και τα κατω της. Εσυ εχεις στο μυαλο σου καποιες αιτιες που σε οδηγουν να νιωθεις ετσι η πραγματικα δεν μπορεις να προσδιορισεις?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.