02-09-10
15:20
Τις απεχθάνονται όμως ολοι, διάβαζε σωστά τι γράφω. Αλλιώς θα έκαναν σεξ μαζί τους και όχι με άντρες.1. Δε μισούν οι γκέυ τις γυναίκες (εξαιρέσεις υπάρχουν φυσικά).
Μόνη σου το έγραψες εσύ η ίδια δεν το διαβάζεις. Η 11 χρονη στην Κύπρο έκλεισε ραντεβού και έκανε οικειοθελές σέξ. Η περίπτωση "θεωρήθηκε" βιασμός μόνο κατα δήλωση της μητέρας και ένεκα της μεγάλης διαφοράς ηλικίας. Το ίδιο το βρίσκεις εσύ με την άλλη την καημένη που την βίασε ο τρελάρας ο Αλβανός και την πέταξε στο πηγάδι ζωντανή και τη σκότωσε....3. Εσύ πριν λίγους μήνες υποστήριζες οτι η 11χρονη που έκλεισε ραντεβού με 40χρονο στο φέισμπουκ και έκανε σεξ μαζί του "τα ήθελε ο κώλος της"
Ακούς εκεί "τα ήθελε ο κώλος της". Ολα τα μέσα για να με δυσφημίσεις; Ποτέ στο εν λόγω θέμα εγώ δεν χρησιμοποιησα την έκφραση αυτή για την Κύπρια ! Μικροπρέπειες και το επίπεδο της συζήτησης στον υπόνομο....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
02-09-10
07:16
Πρίν από κάθε άλλο αυτή η μετατροπή κουλτούρας που θέλει τους παιδεραστές να τους λέμε τώρα παιδόφιλους, είναι πολυ επικίνδυνη. Στην εποχή μου παιδόφιλοι και παιδεραστές ήταν εντελώς διαχωρισμένοι, με τους πρώτους μάλιστα να μήν διαπράττουν ποτέ το έγκλημα του βιασμού, πόσο μάλλον του φόνου.
Στην θανατική καταδίκη τώρα, αν ο παιδεραστής έχει σκοτώσει το παιδί πρέπει οπωσδήποτε να πεθάνει. Μάλιστα καλό θα ήταν να βρίσκαμε ένα τρόπο να πεθάνει 2 και 3 φορές ώστε να αντισταθμίσουμε πλήρως την κόλαση που έζησε ενα ανύμπορο παιδάκι στα χέρια του πρίν το σκοτώσει.
Πιστεύω ότι οι ποινές δεν πρέπει να υπολογίζονται μόνο σε σχέση τι σημαίνουν για το θύτη, αλλά για το μύνημα που επικοινωνούν στους επόμενους επίδοξους θύτες, όσο και για την δικαιη απονομή ανάλογης αγριότητας στον θύτη όση αυτός επέβαλε στο θύμα. Βεβαια το δικαστήριο δεν μπορεί να επιβάλλει ποινή θανάτου με πριόνι στην πλατεία της πόλης, για το σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι, όμως αυτή δεν είναι αραγε μια αδυναμία του πολιτισμού; Ο Ηράκλειτος έλεγε "πρέπει να είσαι καλός με αυτούς που σου δίνουν καλό, όμως το ίδιο πρέπει να μπορείς να είσαι και κακός με όσους σου κάνουν κακό".
Προφανώς είναι ενα τεράστιο κοινωνικό θέμα αν η κοινωνία θα ξεσπάσει απάνω σε ένα δολοφόνο, που στο τέλος τέλος κι αυτός κάποτε ήταν παιδί, και κάποια τέρατα τον διαμόρφωσαν σε δολοφόνο, μαζί με την κοινωνία την ίδια. Ομως η πράξη μετράει. Και το όποιο παιδάκι κακοποιείται, ή ακόμη χειρότερα δολοφονείται, δεν θα γυρίσει ποτέ πίσω αν εμείς αναμορφώσουμε τον δολοφόνο. Κάτι που άλλωστε, προσωπικά, το θεωρώ αδύνατον.
Εκτελώντας εναν παιδεραστή δολοφόνο στην ουσία του κάνουμε χάρη. Τον απαλλάσσουμε απο μια χαμένη ζωή. Για να φτάσει κάποιος στο ηθικό σημείο να βιάσει να ασελγήσει και να σκοτώσει ένα παιδί, έχει ήδη δομήσει μια φιλοσοφία σύμφωνα με την οποία όλα είναι εντελώς ψεύτικα και μάταια. Κι άν ακόμη του αλλάζαμε πραγματικά γνώμη σχετικά με τις αξίες, ο δολοφόνος τότε θα αυτοκτονούσε, αφού τότε κι άν θα του ήταν αδύνατον, έχοντας πλέον ηθικό κώδικα, να ζήσει με την επίγνωση του εγκλήματος του.
Στην θανατική καταδίκη τώρα, αν ο παιδεραστής έχει σκοτώσει το παιδί πρέπει οπωσδήποτε να πεθάνει. Μάλιστα καλό θα ήταν να βρίσκαμε ένα τρόπο να πεθάνει 2 και 3 φορές ώστε να αντισταθμίσουμε πλήρως την κόλαση που έζησε ενα ανύμπορο παιδάκι στα χέρια του πρίν το σκοτώσει.
Πιστεύω ότι οι ποινές δεν πρέπει να υπολογίζονται μόνο σε σχέση τι σημαίνουν για το θύτη, αλλά για το μύνημα που επικοινωνούν στους επόμενους επίδοξους θύτες, όσο και για την δικαιη απονομή ανάλογης αγριότητας στον θύτη όση αυτός επέβαλε στο θύμα. Βεβαια το δικαστήριο δεν μπορεί να επιβάλλει ποινή θανάτου με πριόνι στην πλατεία της πόλης, για το σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι, όμως αυτή δεν είναι αραγε μια αδυναμία του πολιτισμού; Ο Ηράκλειτος έλεγε "πρέπει να είσαι καλός με αυτούς που σου δίνουν καλό, όμως το ίδιο πρέπει να μπορείς να είσαι και κακός με όσους σου κάνουν κακό".
Προφανώς είναι ενα τεράστιο κοινωνικό θέμα αν η κοινωνία θα ξεσπάσει απάνω σε ένα δολοφόνο, που στο τέλος τέλος κι αυτός κάποτε ήταν παιδί, και κάποια τέρατα τον διαμόρφωσαν σε δολοφόνο, μαζί με την κοινωνία την ίδια. Ομως η πράξη μετράει. Και το όποιο παιδάκι κακοποιείται, ή ακόμη χειρότερα δολοφονείται, δεν θα γυρίσει ποτέ πίσω αν εμείς αναμορφώσουμε τον δολοφόνο. Κάτι που άλλωστε, προσωπικά, το θεωρώ αδύνατον.
Εκτελώντας εναν παιδεραστή δολοφόνο στην ουσία του κάνουμε χάρη. Τον απαλλάσσουμε απο μια χαμένη ζωή. Για να φτάσει κάποιος στο ηθικό σημείο να βιάσει να ασελγήσει και να σκοτώσει ένα παιδί, έχει ήδη δομήσει μια φιλοσοφία σύμφωνα με την οποία όλα είναι εντελώς ψεύτικα και μάταια. Κι άν ακόμη του αλλάζαμε πραγματικά γνώμη σχετικά με τις αξίες, ο δολοφόνος τότε θα αυτοκτονούσε, αφού τότε κι άν θα του ήταν αδύνατον, έχοντας πλέον ηθικό κώδικα, να ζήσει με την επίγνωση του εγκλήματος του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.