Bill_1992
Περιβόητο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 4,713 μηνύματα.
Bill_1992
Περιβόητο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 4,713 μηνύματα.
26-08-10
14:16
Εμένα αυτό είναι το αγαπημένο μου...αλλά για κάποιο λόγο δεν αρέσει σε πολλούς.
Πέτρα ψαλίδι μολύβι χαρτί
Είναι Πέτρα σαν τη καρδία μου τη πληγωμένη
που κάτι να την μαλακώσει ανυπόμονα περιμένει
Είναι Ψαλίδι σαν τη χαρά που κόπηκε στη μέση
μα ακόμα ονειρεύομαι και ας μην τους αρέσει
Είναι Μολύβι σ'αυτό που το μυαλό μου βρίσκει διέξοδο επάνω στο χαρτί έτσι ώστε να μη τρελαθεί
Κυρίες και κύριοι αυτή είναι όλη μου η ζωή. Είναι Πέτρα Ψαλίδι Μολύβι Χαρτί.
Πέτρα δεν είναι οτι γίνομαι μεμψήμοιρος απλά γίνομαι ψύθιρος και μόνος μου μιλώ στον εαυτό μου
Θέλω μονάχα μία τζούρα ελπίδας και ας περάσω στα ψιλά γράμματα κάποιας σελίδας.
Μα τι να πω; Ξέρω πως τα προγνοστηκά μου δίνουν πιθανότητες λιγότερες του 1%
Κάποτε τα τα αγνόησα και πάνω του γαντζώθηκα. Και ξέρεις τη κατάφερα; Απλά πληγώθηκα.
Και απο τότε νιώθω να'μαι καταγής δίχως κουράγιο να σταθώ και για να είμαι ειληκρινής
πρώτα νιώσε πως πονάω , μετά έλα να μου πεις πως η καρδιά είναι μονάχα ένας μυς
Γι'αυτό την έκανα πέτρινη και σκληρή κι ας τη διαβρώνει κάθε ένα μου δάκρυ κάθε ανύποπτη στιγμή
Σε κάθε βήμα και παίρνω στον λαιμό μου το κρίμα γιατί έτσι νιώθω είτε είναι είτε όχι λόγου σχήμα
Είναι Πέτρα σαν τη καρδία μου τη πληγωμένη
που κάτι να την μαλακώσει ανυπόμονα περιμένει
Είναι Ψαλίδι σαν τη χαρά που κόπηκε στη μέση
μα ακόμα ονειρεύομαι και ας μην τους αρέσει
Είναι Μολύβι σ'αυτό που το μυαλό μου βρίσκει διέξοδο επάνω στο χαρτί έτσι ώστε να μη τρελαθεί
Κυρίες και κύριοι αυτή είναι όλη μου η ζωή. Είναι Πέτρα Ψαλίδι Μολύβι Χαρτί.
Ψαλίδι αυτό ίσως να το'νιωσες ήδη. Είμαι λουκέτο που δε ταίριαξε κανένα αντικλείδι.
Ξέρεις τι; Έλα και τη χαρά στη μέση κόψε κι ας ζήτησε τ'αντίθετο ο Κριτής το απόψε.
Να σου το θέσω αλλιώς αφού ούτος ή άλλος θα πονέσω έλα και κάντο γρήγορα να γίνει μια κι έξω.
Κι αν δεν αντέξω τουλάχιστον θάχω να με παινέψω πως το παιχνιδάκι σου μονάχος θέλησα να παίξω
Έτσι είμαι σφυρηλατήθηκα απο συμβάντα και ότι όμορφο έχω μου το γκρεμίζουνε πάντα.
Μα δε κακίζω θλιμένες μελωδίες σφυρίζω και ότι κάπου κάπως κάποιος θα τις ακούσει ελπίζω.
Κι ας είναι η χαρά και τα όνειρα μου κομμένα στη μέση ακόμα ονειρεύομαι και ας μη τους αρέσει.
Γιατί δεν υπολόγισαν ότι ακόμα κι έτσι έχω το μισό μου όνειρο για να με ταξιδέψει.
Είναι Πέτρα σαν τη καρδία μου τη πληγωμένη
που κάτι να την μαλακώσει ανυπόμονα περιμένει
Είναι Ψαλίδι σαν τη χαρά που κόπηκε στη μέση
μα ακόμα ονειρεύομαι και ας μην τους αρέσει
Είναι Μολύβι σ'αυτό που το μυαλό μου βρίσκει διέξοδο επάνω στο χαρτί έτσι ώστε να μη τρελαθεί
Κυρίες και κύριοι αυτή είναι όλη μου η ζωή. Είναι Πέτρα Ψαλίδι Μολύβι Χαρτί.
Μολύβι δεν ήταν μια τρέλα πάνω στην ήβη. Ήταν διέξοδο τις ώρες που ένιωθα να μου στρίβει.
Και χαρτί εκεί που ξεδιπλώνω τη ψυχή μου κι αν το ένιωσες ως τώρα έχεις γίνει η εμπνευσή μου.
Τη στιγμή αυτή που γράφω και ξανά παιδί με πλάθω γιατι ο κόσμος των ενήλικων με έκανε να μάθω
πως δε σ'αγαπά κανείς αν δε του έξυπηρετέις μια τουλάχιστον ανάγκη κι ας μη μπορείς να την δεις.
Μα τι να κάνεις; Είναι κέρμα το στρίβεις κερδίζεις χάνεις. Κοίτα μόνο το ταξίδι όσο μπορείς να απολαμβάνεις.
Βρες σανίδα και γαντζώσου μη κολυμπάς στην ελπίδα θα πνιγείς και σου το λέω με τα μάτια μου το είδα.
Εγώ βρήκα το μολύβι για να επιπλέω και χαρτί σα το σε βάπτιση ιστορίες μου να λέω.
Είτε είναι αληθινές είτε θάθελα να είναι άκουσέ τες και άμα σ'εκφράζουν δίπλα μου μείνε.
Είναι Πέτρα σαν τη καρδια μου τη πληγωμένη
που κάτι να την μαλακώσει ανυπόμονα περιμένει
Είναι Ψαλίδι σαν τη χαρά που κόπηκε στη μέση
μα ακόμα ονειρεύομαι και ας μην τους αρέσει
Είναι Μολύβι σ'αυτό που το μυαλό μου βρίσκει διέξοδο επάνω στο χαρτί έτσι ώστε να μη τρελαθεί
Κυρίες και κύριοι αυτή είναι όλη μου η ζωή. Είναι Πέτρα Ψαλίδι Μολύβι Χαρτί.
Πέτρα ψαλίδι μολύβι χαρτί
Είναι Πέτρα σαν τη καρδία μου τη πληγωμένη
που κάτι να την μαλακώσει ανυπόμονα περιμένει
Είναι Ψαλίδι σαν τη χαρά που κόπηκε στη μέση
μα ακόμα ονειρεύομαι και ας μην τους αρέσει
Είναι Μολύβι σ'αυτό που το μυαλό μου βρίσκει διέξοδο επάνω στο χαρτί έτσι ώστε να μη τρελαθεί
Κυρίες και κύριοι αυτή είναι όλη μου η ζωή. Είναι Πέτρα Ψαλίδι Μολύβι Χαρτί.
Πέτρα δεν είναι οτι γίνομαι μεμψήμοιρος απλά γίνομαι ψύθιρος και μόνος μου μιλώ στον εαυτό μου
Θέλω μονάχα μία τζούρα ελπίδας και ας περάσω στα ψιλά γράμματα κάποιας σελίδας.
Μα τι να πω; Ξέρω πως τα προγνοστηκά μου δίνουν πιθανότητες λιγότερες του 1%
Κάποτε τα τα αγνόησα και πάνω του γαντζώθηκα. Και ξέρεις τη κατάφερα; Απλά πληγώθηκα.
Και απο τότε νιώθω να'μαι καταγής δίχως κουράγιο να σταθώ και για να είμαι ειληκρινής
πρώτα νιώσε πως πονάω , μετά έλα να μου πεις πως η καρδιά είναι μονάχα ένας μυς
Γι'αυτό την έκανα πέτρινη και σκληρή κι ας τη διαβρώνει κάθε ένα μου δάκρυ κάθε ανύποπτη στιγμή
Σε κάθε βήμα και παίρνω στον λαιμό μου το κρίμα γιατί έτσι νιώθω είτε είναι είτε όχι λόγου σχήμα
Είναι Πέτρα σαν τη καρδία μου τη πληγωμένη
που κάτι να την μαλακώσει ανυπόμονα περιμένει
Είναι Ψαλίδι σαν τη χαρά που κόπηκε στη μέση
μα ακόμα ονειρεύομαι και ας μην τους αρέσει
Είναι Μολύβι σ'αυτό που το μυαλό μου βρίσκει διέξοδο επάνω στο χαρτί έτσι ώστε να μη τρελαθεί
Κυρίες και κύριοι αυτή είναι όλη μου η ζωή. Είναι Πέτρα Ψαλίδι Μολύβι Χαρτί.
Ψαλίδι αυτό ίσως να το'νιωσες ήδη. Είμαι λουκέτο που δε ταίριαξε κανένα αντικλείδι.
Ξέρεις τι; Έλα και τη χαρά στη μέση κόψε κι ας ζήτησε τ'αντίθετο ο Κριτής το απόψε.
Να σου το θέσω αλλιώς αφού ούτος ή άλλος θα πονέσω έλα και κάντο γρήγορα να γίνει μια κι έξω.
Κι αν δεν αντέξω τουλάχιστον θάχω να με παινέψω πως το παιχνιδάκι σου μονάχος θέλησα να παίξω
Έτσι είμαι σφυρηλατήθηκα απο συμβάντα και ότι όμορφο έχω μου το γκρεμίζουνε πάντα.
Μα δε κακίζω θλιμένες μελωδίες σφυρίζω και ότι κάπου κάπως κάποιος θα τις ακούσει ελπίζω.
Κι ας είναι η χαρά και τα όνειρα μου κομμένα στη μέση ακόμα ονειρεύομαι και ας μη τους αρέσει.
Γιατί δεν υπολόγισαν ότι ακόμα κι έτσι έχω το μισό μου όνειρο για να με ταξιδέψει.
Είναι Πέτρα σαν τη καρδία μου τη πληγωμένη
που κάτι να την μαλακώσει ανυπόμονα περιμένει
Είναι Ψαλίδι σαν τη χαρά που κόπηκε στη μέση
μα ακόμα ονειρεύομαι και ας μην τους αρέσει
Είναι Μολύβι σ'αυτό που το μυαλό μου βρίσκει διέξοδο επάνω στο χαρτί έτσι ώστε να μη τρελαθεί
Κυρίες και κύριοι αυτή είναι όλη μου η ζωή. Είναι Πέτρα Ψαλίδι Μολύβι Χαρτί.
Μολύβι δεν ήταν μια τρέλα πάνω στην ήβη. Ήταν διέξοδο τις ώρες που ένιωθα να μου στρίβει.
Και χαρτί εκεί που ξεδιπλώνω τη ψυχή μου κι αν το ένιωσες ως τώρα έχεις γίνει η εμπνευσή μου.
Τη στιγμή αυτή που γράφω και ξανά παιδί με πλάθω γιατι ο κόσμος των ενήλικων με έκανε να μάθω
πως δε σ'αγαπά κανείς αν δε του έξυπηρετέις μια τουλάχιστον ανάγκη κι ας μη μπορείς να την δεις.
Μα τι να κάνεις; Είναι κέρμα το στρίβεις κερδίζεις χάνεις. Κοίτα μόνο το ταξίδι όσο μπορείς να απολαμβάνεις.
Βρες σανίδα και γαντζώσου μη κολυμπάς στην ελπίδα θα πνιγείς και σου το λέω με τα μάτια μου το είδα.
Εγώ βρήκα το μολύβι για να επιπλέω και χαρτί σα το σε βάπτιση ιστορίες μου να λέω.
Είτε είναι αληθινές είτε θάθελα να είναι άκουσέ τες και άμα σ'εκφράζουν δίπλα μου μείνε.
Είναι Πέτρα σαν τη καρδια μου τη πληγωμένη
που κάτι να την μαλακώσει ανυπόμονα περιμένει
Είναι Ψαλίδι σαν τη χαρά που κόπηκε στη μέση
μα ακόμα ονειρεύομαι και ας μην τους αρέσει
Είναι Μολύβι σ'αυτό που το μυαλό μου βρίσκει διέξοδο επάνω στο χαρτί έτσι ώστε να μη τρελαθεί
Κυρίες και κύριοι αυτή είναι όλη μου η ζωή. Είναι Πέτρα Ψαλίδι Μολύβι Χαρτί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Bill_1992
Περιβόητο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 4,713 μηνύματα.
02-08-10
22:58
FFC-Οσα μου μαθες εσυ
[..]
Ήσουν συντροφιά τα βράδια όταν οι φίλοι είχαν χαθεί
Να με γεμίζεις με δύναμη όταν είχα κουραστεί
Μου 'λεγες να κρατήσω έστω την ψυχή μου καθαρή
Τότε άλλαξα το όνομα σου και σε φώναξα ζωή
Με νανούριζες όταν οι σκέψεις δεν με άφηναν να κοιμηθώ
Μ' έμαθες να παίρνω ρίσκο για ότι στ' αλήθεια αγαπώ
Με βοήθησες να φτιάξω έναν κόσμο που να αντέχω
Να εκφράσω με ειλικρίνεια όσα μέσα στην ψυχή μου έχω
Φώναξες μαζί μ' εμένα όταν ήμουν θυμωμένος
Μου 'δειξες τον δρόμο όταν ένιωθα χαμένος
Δεν με πρόδωσες ποτέ, ήσουν πάντα στο πλευρό μου
Έδιωξες τον εφιάλτη απ' το πιο όμορφο όνειρο μου
Μου 'δειξες πώς να κρατήσω το παιδί που ήμουν ζωντανό
Στον κόσμο αυτόν τον κυνικό να ζω με ρομαντισμό
Μεγαλώσαμε μαζί με ευθύνη αλλά και μ' αφέλεια
Μα μόνο που σ' είχα συντροφιά μου ένιωθα και νιώθω τέλεια
[..]
Ήσουν συντροφιά τα βράδια όταν οι φίλοι είχαν χαθεί
Να με γεμίζεις με δύναμη όταν είχα κουραστεί
Μου 'λεγες να κρατήσω έστω την ψυχή μου καθαρή
Τότε άλλαξα το όνομα σου και σε φώναξα ζωή
Με νανούριζες όταν οι σκέψεις δεν με άφηναν να κοιμηθώ
Μ' έμαθες να παίρνω ρίσκο για ότι στ' αλήθεια αγαπώ
Με βοήθησες να φτιάξω έναν κόσμο που να αντέχω
Να εκφράσω με ειλικρίνεια όσα μέσα στην ψυχή μου έχω
Φώναξες μαζί μ' εμένα όταν ήμουν θυμωμένος
Μου 'δειξες τον δρόμο όταν ένιωθα χαμένος
Δεν με πρόδωσες ποτέ, ήσουν πάντα στο πλευρό μου
Έδιωξες τον εφιάλτη απ' το πιο όμορφο όνειρο μου
Μου 'δειξες πώς να κρατήσω το παιδί που ήμουν ζωντανό
Στον κόσμο αυτόν τον κυνικό να ζω με ρομαντισμό
Μεγαλώσαμε μαζί με ευθύνη αλλά και μ' αφέλεια
Μα μόνο που σ' είχα συντροφιά μου ένιωθα και νιώθω τέλεια
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Bill_1992
Περιβόητο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 4,713 μηνύματα.
02-04-10
17:22
Απέραντη Γαλήνη
Μέσα σ'ένα χώρο,που έμοιαζε γιορτή,και είχε και μπροστά μια σκηνή θεατρική
εκεί αντίκρισα κι εγώ,τη δικιά σου τη μορφή,και με μάγεψε κι ας ήταν μοναχά μια στιγμή
αυτό το προσωπάκι το αθώο το γελάκι το υπέροχο κορμάκι το μοιραίο το στυλάκι
και περάσανε οι μέρες,και φύγανε οι μνήμες,όνειρα τρελά κι ατελείωτες συνήθειες
όμορφες υπέροχες στιγμές μας μένουν πίσω,όνειρα τρελά που δε θα τα ξαναζήσω
κι ας φτάσαμε στο τέλος,κι ας φτάσαμε εδώ,όλα πίσω με γυρνάνε στην ηχώ σου ακροβατώ
στη σκιά σου η σκιά μου,σα χάδι τρυφερό,που με άφησε και χάθηκε η σχέση που ζητώ
αχ και να'σουνα εδώ,να βρισκόσουνα εδώ,μόναχα για να ακούσεις πόσα έχω να σου πω
κι ας φτάσαμε στο τέλος,ποτέ δε σταματώ,το κορμί και η ανάσα σου βαμμένα στο μυαλό
να ντύνω τα όνειρά σου μια ζωή να'μαι κοντά σου να μπορώ να τραγουδώ ή να χαθώ στην αγκαλιά σου
Απέραντη γαλήνη το τραγούδι μου να γίνει,το τραγούδι μου να γίνει η απέραντη γαλήνη
η μουσική και το ρεφραίν,να πηγαίνουν κάπως έτσι,31/5/2006
Απέραντη γαλήνη το τραγούδι μου να γίνει,το τραγούδι μου να γίνει η απέραντη γαλήνη
η μουσική και το ρεφραίν,να πηγαίνουν κάπως έτσι,31/5/2006
Μαρίνα τ'όνομά σου και γιορτή η αγκαλιά σου,τα όνειρά μου ήτανε και κάποτε δικά σου
θυμάσαι όσα ζήσαμε ή όσα ονειρευτήκαμε,όλα όσα περάσαμε και αυτά που διεκδικήσαμε
εκείνα που λατρέψαμε και τ'άλλα που μισήσαμε αυτά που αγαπήσαμε και πάνω τους χτιστήκαμε
μπορεί και να τα ξέχασες να τ'άφησες να πέταξες να τ'άφησες σ'αυτούς,όλα όσα ονειρεύτηκες
μα εγώ θα είμαι εδώ κι ας αλλάζω τη σελίδα,κι ας γράφω παρελθόν,θα ζω με την ελπίδα
την ελπίδα να γυρίσεις και τις πέντε μου αισθήσεις με αγάπη ν'αφυπνίσεις την ψυχή μου να γεμίσεις
με δάκρυα και σκέψεις,δε θα ξαναγυρίσεις,μα άσε το τραγούδι να ξυπνάει αναμνήσεις...
Απέραντη γαλήνη το τραγούδι μου να γίνει,το τραγούδι μου να γίνει η απέραντη γαλήνη
η μουσική και το ρεφραίν,να πηγαίνουν κάπως έτσι,31/5/2006
Απέραντη γαλήνη το τραγούδι μου να γίνει,το τραγούδι μου να γίνει η απέραντη γαλήνη
η μουσική και το ρεφραίν,να πηγαίνουν κάπως έτσι,31/5/2006
Μέσα σ'ένα χώρο,που έμοιαζε γιορτή,και είχε και μπροστά μια σκηνή θεατρική
εκεί αντίκρισα κι εγώ,τη δικιά σου τη μορφή,και με μάγεψε κι ας ήταν μοναχά μια στιγμή
αυτό το προσωπάκι το αθώο το γελάκι το υπέροχο κορμάκι το μοιραίο το στυλάκι
και περάσανε οι μέρες,και φύγανε οι μνήμες,όνειρα τρελά κι ατελείωτες συνήθειες
όμορφες υπέροχες στιγμές μας μένουν πίσω,όνειρα τρελά που δε θα τα ξαναζήσω
κι ας φτάσαμε στο τέλος,κι ας φτάσαμε εδώ,όλα πίσω με γυρνάνε στην ηχώ σου ακροβατώ
στη σκιά σου η σκιά μου,σα χάδι τρυφερό,που με άφησε και χάθηκε η σχέση που ζητώ
αχ και να'σουνα εδώ,να βρισκόσουνα εδώ,μόναχα για να ακούσεις πόσα έχω να σου πω
κι ας φτάσαμε στο τέλος,ποτέ δε σταματώ,το κορμί και η ανάσα σου βαμμένα στο μυαλό
να ντύνω τα όνειρά σου μια ζωή να'μαι κοντά σου να μπορώ να τραγουδώ ή να χαθώ στην αγκαλιά σου
Απέραντη γαλήνη το τραγούδι μου να γίνει,το τραγούδι μου να γίνει η απέραντη γαλήνη
η μουσική και το ρεφραίν,να πηγαίνουν κάπως έτσι,31/5/2006
Απέραντη γαλήνη το τραγούδι μου να γίνει,το τραγούδι μου να γίνει η απέραντη γαλήνη
η μουσική και το ρεφραίν,να πηγαίνουν κάπως έτσι,31/5/2006
Μαρίνα τ'όνομά σου και γιορτή η αγκαλιά σου,τα όνειρά μου ήτανε και κάποτε δικά σου
θυμάσαι όσα ζήσαμε ή όσα ονειρευτήκαμε,όλα όσα περάσαμε και αυτά που διεκδικήσαμε
εκείνα που λατρέψαμε και τ'άλλα που μισήσαμε αυτά που αγαπήσαμε και πάνω τους χτιστήκαμε
μπορεί και να τα ξέχασες να τ'άφησες να πέταξες να τ'άφησες σ'αυτούς,όλα όσα ονειρεύτηκες
μα εγώ θα είμαι εδώ κι ας αλλάζω τη σελίδα,κι ας γράφω παρελθόν,θα ζω με την ελπίδα
την ελπίδα να γυρίσεις και τις πέντε μου αισθήσεις με αγάπη ν'αφυπνίσεις την ψυχή μου να γεμίσεις
με δάκρυα και σκέψεις,δε θα ξαναγυρίσεις,μα άσε το τραγούδι να ξυπνάει αναμνήσεις...
Απέραντη γαλήνη το τραγούδι μου να γίνει,το τραγούδι μου να γίνει η απέραντη γαλήνη
η μουσική και το ρεφραίν,να πηγαίνουν κάπως έτσι,31/5/2006
Απέραντη γαλήνη το τραγούδι μου να γίνει,το τραγούδι μου να γίνει η απέραντη γαλήνη
η μουσική και το ρεφραίν,να πηγαίνουν κάπως έτσι,31/5/2006
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Bill_1992
Περιβόητο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 4,713 μηνύματα.
01-04-10
13:02
Σκιές - Η θλίψη μας γιορτήΕίναι μέρες που δεν θέλω να μιλήσω σε κανένα
Είναι ώρες που δεν θέλω να αντικρίσω ούτε εσένα
Ένα πράγμα μόνο θέλω να μείνω σπίτι
Με ένα φώς αναμμένο να περιμένω ό,τι μου λείπει
Να με ψάχνουνε όλοι μα κανείς να μη με βρίσκει
Έτσι απλά για να ξεφύγω δεν σου κρύβω πως για λίγο
Φοβάμαι, φοβάμαι να μην μείνω μόνος
Θέλω να φύγω προτού να φύγει ο χρόνος
Υπάρχει λόγος, μια φωτογραφία που την πήρε ο χρόνος
Να με κοιτάει δεν μιλάει γι' αυτό μιλάω μόνος
Σε ένα δωμάτιο παρέα με σκιές να σκαλίζω πληγές
Από το χτές, κοίτα με τι θες; Μίλα μου για πες
Όλα είναι εντάξει μια βόλτα με τ' αμάξι Φιλαδέλφεια Γαλάτσι όλα είναι ίδια
τίποτα δεν έχει αλλάξει τίποτα τίποτα τίποτα
Κι όταν έρθει η χαρά, μες στα χέρια μου σφιχτά
Θα την κρύψω μυστικά για να μην ξαναχαθεί
Κι αν ακούσεις μια κραυγή θα είναι το τραγούδι που ενώνει,
Πάλι δίπλα μου εσύ και η θλίψη μας γιορτή
Ανάβω ένα τσιγάρο και γουστάρω πολύ
Τι να σου πάρω ένα φιλί.... δεν μου αρκεί,
Μαγική η ματιά, μου μιλά στην ψυχή,
Ψυχικά είσαι εδώ, σωματικά είσαι εκεί....
Θα 'θελα να δω το προσωπό μου να κρύβει τον θυμό μου
Και να βρεί το όνειρό μου μέσα στην ρωγμή του χρόνου,
Χαμογελό μου μείνε κοντά μου για το καλό μου,
Στέκομαι σε ένα πάρκο μόνος και σκέφτομαι
Τι παραπάνω μπορώ να κάνω απ' το να παίζω και να χάνω
Τι παραπάνω μπορώ να κάνω απ' το να ζήσω ή να πεθάνω...
Πως να ζήσω σε αυτό, αυτόν τον κόσμο που με διώχνει,
Του ονείρου μου η μορφή χάνεται γυμνή στην σκόνη...
Μα τα μάτια σου σαν δω όλα φαντάζουνε πριν χρόνια
Το τραγούδι το παλιό μα εσύ δεν φάνηκες ακόμα
Κι όταν έρθει η χαρά, μες στα χέρια μου σφιχτά
Θα την κρύψω μυστικά για να μην ξαναχαθεί
Κι αν ακούσεις μια κραυγή θα είναι το τραγούδι που ενώνει,
Πάλι δίπλα μου εσύ και η θλίψη μας γιορτή
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Bill_1992
Περιβόητο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 4,713 μηνύματα.
15-06-06
22:34
Είναι ο Άλφα Ρο Ταφ Έψιλον Μι Ήτα Σίγμα
με το νέο κύμα
σαρώνω τα πάντα σε κάθε βήμα μου
αφήνω παντού το στίγμα μου
αν δε σ'αρέσει το στυλ μου
στο κάνω κλύσμα ου,γιατί
έχω τη μέθοδο του προκρούστη
φερνώ στα μέτρα μου τον κάθε πούστη
έχω τη μέθοδο του προκρούστη
φερνώ στα μέτρα μου τον κάθε πούστη
έχω τη μέθοδο του προκρούστη
φερνώ στα μέτρα μου τον κάθε πούστη
έχω τη μέθοδο του προκρούστη
φερνώ στα μέτρα μου τον κάθε πούστη...
TXC-Η μέθοδος του προκρούστη
με το νέο κύμα
σαρώνω τα πάντα σε κάθε βήμα μου
αφήνω παντού το στίγμα μου
αν δε σ'αρέσει το στυλ μου
στο κάνω κλύσμα ου,γιατί
έχω τη μέθοδο του προκρούστη
φερνώ στα μέτρα μου τον κάθε πούστη
έχω τη μέθοδο του προκρούστη
φερνώ στα μέτρα μου τον κάθε πούστη
έχω τη μέθοδο του προκρούστη
φερνώ στα μέτρα μου τον κάθε πούστη
έχω τη μέθοδο του προκρούστη
φερνώ στα μέτρα μου τον κάθε πούστη...
TXC-Η μέθοδος του προκρούστη
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.