mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
19-09-10
16:33
Ειναι θεμα επιλογης, ας μην προβαινουμε καλυτερα σε χαρακτηρισμους.
Και ξερετε γιατι? Γιατι ισως οι χαρακτηρισμοι θεωρηθουν και λιγακι ασχετοσυνη και παρωπιδισμος οπως τον λεω και δε το λεω για να θιξω αλλα για να σκεφτειτε οσοι χαρακτηριζετε τους αλλους (αγαμητες τις παρθενες και κομπλεξικες η ξεφτιλες, πορνες και περιγελως της μη) πως τα μυαλα μας πρεπει ναναι ορθανοιχτα, να χουμε και τις δυο περιπτωσεις κατα νου, χωρις απολυτοτητες, παντα θα μαθανουμε κατι νεο.
Κι εδω σταματα η δικηγορια μου
Παντως σημερα οι ανθρωποι χαιρονται τον ερωτα απο νωρις, σε αντιθεση με παλαιοτερα. Δε τους πολυενδιαφερει η ακεραιοτητα του παρθενικου υμενα. Οι παλιες παρθενορραφες ανηκουν πια στο χρονοντουλαπο. Επιστημες εχουν αποδειξει πως(Κοιν/για, Κοιν. ανθρωπο/για) μια γυναικα που δεν ειναι παρθενα σημερα δε θεωρειται ουτε ντροπη, ουτε ανηθικη, ουτε πορνη.
Αν το δουμε απο ορμονικης αποψης, ο εγκεφαλος δεν αντιλαμβανεται αν η γυναικα κανει σεξ ή αυνανιζεται, οι ουσιες που εκρηγνυνται ειναι οι ιδιες(ακομα κι αν δεν υπαρχει διεισδυση, η γυναικα μπορει να ερθει σε οργασμο, κλειτοριδικα) Οποτε δε θεωρειται ''αναγκη'' ας το πουμε οπως δλδ το νερο, το φαγητο. Ομως! κατα τη γνωμη μου παντα ειναι κυριως ψυχολογικη που εχει σα συνεπεια μετα απο καιρο (αν δλδ μια γυναικα 23 χρονων σαν εμενα ας πουμε, αν δεν εχει ερθει σε επαφη) θα εχει περισσοτερα γυναικολογικα προβληματα(το εχω συναντησει και το εχω συζητησει με τα κοριτσια). Κι αυτα, μεσα απο νευρωσεις, ψυχολογικα, υστεριες, ισως και ψυχωση καμμια φορα (τα συζητουσα προσφατα και με τον γυναικολογο μου, που τυγχανει να τα λεμε σα φιλοι)
Παντως θεωρω πως αν ενα ατομο δεν συνεβρισκεται ερωτικα(και δε μιλω μονο για πραξη αυτοικανοποιησης) δημιουργουνται διαφορα οπως να γινει αγριο με τσιτα το νευρικο του συστημα. Δεν μπορει ρε γαμωτο, καποια στιγμη εχει την αναγκη να αγγιξει και να τον αγγιξουν, να αγκαλιασει και να τον αγκαλιασουν, να φιλησει ενα κορμι και να του το φιλησουν, να νιωσει ενα με τον αλλο κι ολες αυτες οι σκεψεις με επιλογη την παρθενια, φερουν σταδιακα-μακροπροθεσμα μια διαφορετικης φυσης ψυχολογικη κατασταση. Δε λέω -πατε πηδηχτειτε- σε καμμια περιπτωση, ειναι καθαρα επιλογη κι αυτο ειναι το γουστοζικο σε σχεση με παλιοτερα που ηταν καταναγκασμος. Οπως εγω ειχα, σε φυσιολογικη θεωρω ηλικια να συνευρεθω ερωτικα, την επιλογη η να περιμενω να παντρευτω μεχρι να νιωσω τον αλλο στο πετσι μου, η να το κανω με αυτον που ημουν ερωτευμενη και να το ζησω σημερα, τωρα, αυτην την στιγμη. Και απο τοτε να το λαχταρω ολο και περισσοτερο γιατι μου αρεσει και με καλμαρει.
Kατι ιστορικο που εχω διαβασει. Ο Ιουλιος Καίσαρας σε ρωμαικο εργο ειχε γραψει οτι στους Γερμανους η παρθενια θεωρειτο'' μεγιστη αρετη'' γιατι δυναμωνε τους πολεμιστές στις μάχες, κι αυτο φανταζομαι γιατί ενισχυόταν η αγριοτητα και η σκληροτητα τους....
Τουλαχιστον οσες κοπελες επιλεγουν την παρθενια, ας εχουν τα παντα κατα νου, συνειδητοποιημενα δηλαδη να βαδιζουν σε αυτη την επιλογη κι οχι επειδη ετσι ''μεγαλωσαν'' η επειδη θελουν να ξεχωριζουν.
Και ξερετε γιατι? Γιατι ισως οι χαρακτηρισμοι θεωρηθουν και λιγακι ασχετοσυνη και παρωπιδισμος οπως τον λεω και δε το λεω για να θιξω αλλα για να σκεφτειτε οσοι χαρακτηριζετε τους αλλους (αγαμητες τις παρθενες και κομπλεξικες η ξεφτιλες, πορνες και περιγελως της μη) πως τα μυαλα μας πρεπει ναναι ορθανοιχτα, να χουμε και τις δυο περιπτωσεις κατα νου, χωρις απολυτοτητες, παντα θα μαθανουμε κατι νεο.
Κι εδω σταματα η δικηγορια μου
Παντως σημερα οι ανθρωποι χαιρονται τον ερωτα απο νωρις, σε αντιθεση με παλαιοτερα. Δε τους πολυενδιαφερει η ακεραιοτητα του παρθενικου υμενα. Οι παλιες παρθενορραφες ανηκουν πια στο χρονοντουλαπο. Επιστημες εχουν αποδειξει πως(Κοιν/για, Κοιν. ανθρωπο/για) μια γυναικα που δεν ειναι παρθενα σημερα δε θεωρειται ουτε ντροπη, ουτε ανηθικη, ουτε πορνη.
Αν το δουμε απο ορμονικης αποψης, ο εγκεφαλος δεν αντιλαμβανεται αν η γυναικα κανει σεξ ή αυνανιζεται, οι ουσιες που εκρηγνυνται ειναι οι ιδιες(ακομα κι αν δεν υπαρχει διεισδυση, η γυναικα μπορει να ερθει σε οργασμο, κλειτοριδικα) Οποτε δε θεωρειται ''αναγκη'' ας το πουμε οπως δλδ το νερο, το φαγητο. Ομως! κατα τη γνωμη μου παντα ειναι κυριως ψυχολογικη που εχει σα συνεπεια μετα απο καιρο (αν δλδ μια γυναικα 23 χρονων σαν εμενα ας πουμε, αν δεν εχει ερθει σε επαφη) θα εχει περισσοτερα γυναικολογικα προβληματα(το εχω συναντησει και το εχω συζητησει με τα κοριτσια). Κι αυτα, μεσα απο νευρωσεις, ψυχολογικα, υστεριες, ισως και ψυχωση καμμια φορα (τα συζητουσα προσφατα και με τον γυναικολογο μου, που τυγχανει να τα λεμε σα φιλοι)
Παντως θεωρω πως αν ενα ατομο δεν συνεβρισκεται ερωτικα(και δε μιλω μονο για πραξη αυτοικανοποιησης) δημιουργουνται διαφορα οπως να γινει αγριο με τσιτα το νευρικο του συστημα. Δεν μπορει ρε γαμωτο, καποια στιγμη εχει την αναγκη να αγγιξει και να τον αγγιξουν, να αγκαλιασει και να τον αγκαλιασουν, να φιλησει ενα κορμι και να του το φιλησουν, να νιωσει ενα με τον αλλο κι ολες αυτες οι σκεψεις με επιλογη την παρθενια, φερουν σταδιακα-μακροπροθεσμα μια διαφορετικης φυσης ψυχολογικη κατασταση. Δε λέω -πατε πηδηχτειτε- σε καμμια περιπτωση, ειναι καθαρα επιλογη κι αυτο ειναι το γουστοζικο σε σχεση με παλιοτερα που ηταν καταναγκασμος. Οπως εγω ειχα, σε φυσιολογικη θεωρω ηλικια να συνευρεθω ερωτικα, την επιλογη η να περιμενω να παντρευτω μεχρι να νιωσω τον αλλο στο πετσι μου, η να το κανω με αυτον που ημουν ερωτευμενη και να το ζησω σημερα, τωρα, αυτην την στιγμη. Και απο τοτε να το λαχταρω ολο και περισσοτερο γιατι μου αρεσει και με καλμαρει.
Kατι ιστορικο που εχω διαβασει. Ο Ιουλιος Καίσαρας σε ρωμαικο εργο ειχε γραψει οτι στους Γερμανους η παρθενια θεωρειτο'' μεγιστη αρετη'' γιατι δυναμωνε τους πολεμιστές στις μάχες, κι αυτο φανταζομαι γιατί ενισχυόταν η αγριοτητα και η σκληροτητα τους....
Τουλαχιστον οσες κοπελες επιλεγουν την παρθενια, ας εχουν τα παντα κατα νου, συνειδητοποιημενα δηλαδη να βαδιζουν σε αυτη την επιλογη κι οχι επειδη ετσι ''μεγαλωσαν'' η επειδη θελουν να ξεχωριζουν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.