lady31ath
Νεοφερμένος
Η lady31ath αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 83 μηνύματα.
23-04-11
16:08
Ενας απο τους αγαπημενους μου πελατες στη δουλεια, ειναι πλεον αρρωστος και κανει τρεις φορες την εβδομαδα αιμοκαθαρση οπως κανουν οι νεφροπαθεις. Περασε για να μου ευχηθει χρονια πολλα και καλο Πασχα.
Μου εδειξε τα χερια του. Στο υψος των μπρατσων του εχει σημαδια απο την αιμοκαθαρση. Εχουν παραμορφωθει.
"Κανενας δεν εζησε τοσο οσο εγω. Ολα τα εκανα στη ζωη μου."
Και μετα μου λεει μια απο τις ωραιες ιστοριες απο τη ζωη του.
Οταν ημουν νεος τα μπρατσα μου ηταν γεροδεμενα.
Στο χωριο μου ημασταν η πιο φτωχη οικογενεια. Ο πατερας μου δεν μπορουσε να οργωσει τα χωραφια με το μαυρο μας αλογο γιατι τον δαγκωνε και δεν καθοταν ησυχο μαζι του. Ετσι εγω οργωνα τη γη, μια και ημουν ο μονος που μπορουσε να το πειθαρχησει. Τα μπρατσα μου γυμναζονταν με τις αγροτικες δουλειες. Το πως απεκτησα το αλογο ηταν ολοκληρη ιστορια. Ενας μικρασιατης γεροντας (γειτονας μας) με πλησιασε μια μερα και με ρωτησε εαν θα ηθελα αλογο. Ενθουσιαστηκα και φυσικα ηθελα, αλλα πως? Μου λεει "θα πας στον Χ που εχει παρα πολλα αλογα και φοραδες και θα του ζητησεις να σου δωσει τον μαυρο (βαρβατος) αν μπορεσεις να τον πειθαρχησει . Αυτος θα γελασει και θα σε περασει για τρελο και σιγουρα θα το ρισκαρει. "Μα πως θα καταφερω να το καβαλησω? Αυτο ειναι αγριο θα με σκοτωσει". "Μην ανησυχεις μου" ειπε ο γειτονας μας και θα σε βοηθησω εγω να το ημερεψεις. Παω που λες και ζηταω απο τον Χ το αγριο ζωντανο του. Δεχεται τη συμφωνια. Κυνηγοντας το αλογο με ενα μακρυ ξυλο το καθοδηγω κοντα σε ενα δεντρο οπου εχω αφησει τροφη. Σε αυτο το δεντρο εχει σκαρφαλωσει ο πονηρος γεροντας. Οσο το ζωο τρωει του κατεβαζει μια θηλια και την περναει γυρω απο το λαιμο του. Ετσι ακινητοποιουμε το μαυρο αλογο. Στη συνεχεια ο γεροντας κατεβαινει. Εχει φερει δυο ξυλινες σανιδες και δυο κουβαδες νερο. Μου λεει "Χτυπα το αλογο , σπαστο στο ξυλο. Απο το μερος του αυτιου εως πισω. Μη φοβηθεις. Χτυπα το χωρις ελεος" Και αυτο εκανα. Το χτυπησα παρα πολυ δυνατα και πολλες φορες. Το αλογο εσταζε ιδρωτα και του εριχνα νερο και συνεχιζα. Μερα απο καποιο σημειο το ζωο ειχε διαλυθει. Τοτε ο γεροντας μου ειπε να το πλησιασω και να το δαγκωσω στο ρουθουνι. Ετσι εξαντλημενο που ειναι, να το καβαλησω και να το παω πισω στο χωριο να με δουν οι χωριανοι. Αυτο και εκανα. Το αλογο εγινε δικο μου. Ο γεροντας ηξερε απο ζωα γιατι ετσι τα ημερευαν στη Μ.Ασια , οπως μου ειπε.
Εχει ερθει και ο αδερφος μου. Ακουει και αυτος την ιστορια του. Και χαμογελαμε και οι δυο. Δεν ξερω εαν ο πελατης μου μας λεει την αληθεια. Αλλα αλλες ιστοριες που μου εχει πει, τις εχω διασταυρωσει. Αναρωτιεμαι μεσα μου γιατι ποτε δεν εζησα καμια σαν αυτες. Δεν πηγα στην Γερμανια για ενα καλυτερο μελλον. Τα Γερμανικα μου (οσα θυμαμαι) τα εμαθα με ιδιαιτερα. Δεν εγινα ναυτικος για να μην πεινασουν οι γονεις μου. Δεν ειχα αυτην την τρελα της περιπετειας . Και σαν γυναικα που ειμαι , πολλα πραγματα μου ειναι απαγορευμενα. Αλλα υπαρχω και εχω πλεον την ευθυνη της υπαρξης μου. Αρα ειμαι υποχρεωμενη να ζω.
Μου εδειξε τα χερια του. Στο υψος των μπρατσων του εχει σημαδια απο την αιμοκαθαρση. Εχουν παραμορφωθει.
"Κανενας δεν εζησε τοσο οσο εγω. Ολα τα εκανα στη ζωη μου."
Και μετα μου λεει μια απο τις ωραιες ιστοριες απο τη ζωη του.
Οταν ημουν νεος τα μπρατσα μου ηταν γεροδεμενα.
Στο χωριο μου ημασταν η πιο φτωχη οικογενεια. Ο πατερας μου δεν μπορουσε να οργωσει τα χωραφια με το μαυρο μας αλογο γιατι τον δαγκωνε και δεν καθοταν ησυχο μαζι του. Ετσι εγω οργωνα τη γη, μια και ημουν ο μονος που μπορουσε να το πειθαρχησει. Τα μπρατσα μου γυμναζονταν με τις αγροτικες δουλειες. Το πως απεκτησα το αλογο ηταν ολοκληρη ιστορια. Ενας μικρασιατης γεροντας (γειτονας μας) με πλησιασε μια μερα και με ρωτησε εαν θα ηθελα αλογο. Ενθουσιαστηκα και φυσικα ηθελα, αλλα πως? Μου λεει "θα πας στον Χ που εχει παρα πολλα αλογα και φοραδες και θα του ζητησεις να σου δωσει τον μαυρο (βαρβατος) αν μπορεσεις να τον πειθαρχησει . Αυτος θα γελασει και θα σε περασει για τρελο και σιγουρα θα το ρισκαρει. "Μα πως θα καταφερω να το καβαλησω? Αυτο ειναι αγριο θα με σκοτωσει". "Μην ανησυχεις μου" ειπε ο γειτονας μας και θα σε βοηθησω εγω να το ημερεψεις. Παω που λες και ζηταω απο τον Χ το αγριο ζωντανο του. Δεχεται τη συμφωνια. Κυνηγοντας το αλογο με ενα μακρυ ξυλο το καθοδηγω κοντα σε ενα δεντρο οπου εχω αφησει τροφη. Σε αυτο το δεντρο εχει σκαρφαλωσει ο πονηρος γεροντας. Οσο το ζωο τρωει του κατεβαζει μια θηλια και την περναει γυρω απο το λαιμο του. Ετσι ακινητοποιουμε το μαυρο αλογο. Στη συνεχεια ο γεροντας κατεβαινει. Εχει φερει δυο ξυλινες σανιδες και δυο κουβαδες νερο. Μου λεει "Χτυπα το αλογο , σπαστο στο ξυλο. Απο το μερος του αυτιου εως πισω. Μη φοβηθεις. Χτυπα το χωρις ελεος" Και αυτο εκανα. Το χτυπησα παρα πολυ δυνατα και πολλες φορες. Το αλογο εσταζε ιδρωτα και του εριχνα νερο και συνεχιζα. Μερα απο καποιο σημειο το ζωο ειχε διαλυθει. Τοτε ο γεροντας μου ειπε να το πλησιασω και να το δαγκωσω στο ρουθουνι. Ετσι εξαντλημενο που ειναι, να το καβαλησω και να το παω πισω στο χωριο να με δουν οι χωριανοι. Αυτο και εκανα. Το αλογο εγινε δικο μου. Ο γεροντας ηξερε απο ζωα γιατι ετσι τα ημερευαν στη Μ.Ασια , οπως μου ειπε.
Εχει ερθει και ο αδερφος μου. Ακουει και αυτος την ιστορια του. Και χαμογελαμε και οι δυο. Δεν ξερω εαν ο πελατης μου μας λεει την αληθεια. Αλλα αλλες ιστοριες που μου εχει πει, τις εχω διασταυρωσει. Αναρωτιεμαι μεσα μου γιατι ποτε δεν εζησα καμια σαν αυτες. Δεν πηγα στην Γερμανια για ενα καλυτερο μελλον. Τα Γερμανικα μου (οσα θυμαμαι) τα εμαθα με ιδιαιτερα. Δεν εγινα ναυτικος για να μην πεινασουν οι γονεις μου. Δεν ειχα αυτην την τρελα της περιπετειας . Και σαν γυναικα που ειμαι , πολλα πραγματα μου ειναι απαγορευμενα. Αλλα υπαρχω και εχω πλεον την ευθυνη της υπαρξης μου. Αρα ειμαι υποχρεωμενη να ζω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.