11-08-13
11:03
Εξέγερση τη νύχτα στο κέντρο κράτησης μεταναστών στην Αμυγδαλέζα
Επί αυτού, παραθέτω το σχόλιο της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου, που με καλύπτει απόλυτα:
Σοβαρά επεισόδια στο κέντρο κράτησης μεταναστών στην Αμυγδαλέζα σημειώθηκαν το βράδυ του Σαββάτου.
Οι κρατούμενοι, που διαμαρτύρονταν για την παράταση του χρόνου κράτησής τους από 12 σε 18 μήνες, στασίασαν κατά την ώρα διανομής του φαγητού, γύρω στις 9, και επιτέθηκαν εναντίον των αστυνομικών φρουρών, ενώ έβαλαν φωτιές σε στρώματα και οικίσκους.
Στις εγκαταστάσεις της Αμυγδαλέζας μετέβησαν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, οι οποίες δέχτηκαν επίθεση με πέτρες και άλλα αντικείμενα με αποτέλεσμα -σύμφωνα με την αστυνομία- να τραυματιστούν δέκα αστυνομικοί.
Οι αστυνομικοί έκαναν χρήση κρότου λάμψης.
Η κατάσταση τελικά ομαλοποιήθηκε γύρω στη μία μετά τα μεσάνυχτα. Αυτήν την ώρα γίνεται καταμέτρηση για να διαπιστωθεί αν έχει υπάρξει απόδραση.
Οι πληροφορίες, πάντως, είναι συγκεχυμένες καθώς φέρεται να έχουν διαφύγει δέκα μετανάστες τους οποίους αναζητά η αστυνομία στη γύρω περιοχή.
Για την υπόθεση διενεργείται προανάκριση από την Ασφάλεια Αττικής.
Επί αυτού, παραθέτω το σχόλιο της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου, που με καλύπτει απόλυτα:
Είναι τουλάχιστον περίεργο τα ρεπορτάζ από τη χθεσινοβραδινή εξέγερση στο κέντρο κράτησης μεταναστών στην Αμυγδαλέζα, ν'αναφέρουν μόνο τον αριθμό των τραυματισμένων αστυνομικών χωρίς να γίνεται καμία αναφορά στους κρατούμενους μετανάστες ή άλλους που κρατούνται εκεί. Στην Αμυδγαλέζα πρέπει να μπουν άμεσα για αυτοψία και βοήθεια η Διεθνής Αμνηστεία και οι Γιατροί του Κόσμου, δεν είναι δυνατόν να μην έχουμε ήδη μια ανακοίνωση από μια ανεξάρτητη ανθρωπιστική οργάνωση για όσα συνέβησαν και τί συνέπειες είχαν.
Θυμίζω ότι το ζήτημα του Κέντρου Κράτησης δεν είναι μόνο κομμάτι του μεταναστευτικού. Άπαξ και κρατείται άνθρωπος σε μια δημοκρατική κοινωνία τότε απολαμβάνει τα δικαιώματα του κρατούμενου πόσο μάλλον αυτοί που δεν έχουν βρεθεί εκεί μετά από δίκη και δεν έχουν ούτε χαρτιά ούτε βέβαια κάποιο πολιτικό δικαίωμα.
Δεν χρειάζεται να σημειώσω την απόγνωσή μου. Ένα πολύπλοκο διεθνές πρόβλημα, μια ελληνική πολιτεία που το άφησε για χρόνια να γιγαντωθεί, μια τρομαγμένη απαίδευτη κοινωνία που απαιτεί άμεσες, μαγικές, σχεδόν, λύσεις, πολιτικά κόμματα που χρησιμοποιούν το ζήτημα μονο ως πεδίο επαναστατικής γυμναστικής και ρητορικής εξάσκησης. Και διαρκώς να δοκιμάζεται η δημοκρατία στη χώρα εκεί που δεν αφήνει αμφιβολίες για την ποιότητά της: στις φυλακές και στη δικαιοσύνη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
17-08-10
11:59
Ξεκινώ παραθέτωντας κάτι που με χαροποίησε, αν ισχύει:
Χανιά: η τιμωρία
του Ανδρέα Πετρουλάκη
Τα Χανιά είχαν μια μακρά παράδοση ομαλής και χωρίς προβλήματα συμβίωσης με τον μεγάλο αριθμό των μεταναστών που διαμένει μόνιμα στο νομό...Η κοινωνία σε γενικές γραμμές είχε συμπεριφορά τουλάχιστον ανοχής, με πολλούς όμως συνειδητοποιημένους πολίτες να πρωτοστατούν σε ποικίλες δραστηριότητες και εκδηλώσεις ένταξης και ενσωμάτωσής τους, έτσι που οι συνθήκες για τους μετανάστες να είναι από τις καλύτερες στη χώρα για πολλά χρόνια. Τον τελευταίο καιρό η παράδοση αυτή αμαυρώθηκε από την εμφάνιση μιας ολιγομελούς αλλά δυναμικής ομάδας ακροδεξιών που κατά τα πρότυπα των ομολόγων της στην υπόλοιπη Ελλάδα ξεκίνησε ένα επικίνδυνο γαϊτανάκι φασιστικών-ρατσιστικών επιθέσεων εναντίον των μεταναστών, το οποίο σε γενικές γραμμές συνοψίζεται στα ακόλουθα : (*)
17 Νοεμβρίου 2009: Επίθεση σε κατοικία μεταναστών στη περιοχή “Αμπεριά” στα Χανιά, την ώρα της πορείας του Πολυτεχνείου.
21 Noεμβρίου 2009: Άγριος ξυλοδαρμός δύο Χανιωτών που συμμετέχουν σε διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις για θέματα ελευθεριών και δικαιωμάτων.
8 Δεκεμβρίου 2009: Επίθεση σε μετανάστες σε κεντρική πλατεία των Χανίων, με αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό ενός Παλαιστίνιου κι ενός Μαροκινού.
15 Δεκεμβρίου 2009: Μεταμεσονύκτια επίθεση με 2 μολότοφ σε σπίτι στο Γαλατά Χανίων όπου κινδύνευσαν σοβαρά πέντε άνθρωποι.
16 Δεκεμβρίου 2009: Εμπρηστική επίθεση στο Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών στα Χανιά (7 π.μ.), μια μέρα πριν από το προγραμματισμένο συλλαλητήριο για τις φασιστικές επιθέσεις στην πόλη (περίπου 15-20 μέσα σʼ ένα δεκαήμερο, σύμφωνα με τους εκπροσώπους του Στεκιού).
27 Δεκεμβρίου 2009: Επίθεση με ρόπαλα και σιδηρογροθιές εναντίον παρέας μεταναστών σε μπαρ των Χανίων, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό τριών νεαρών και μιας κοπέλας.
5 Ιανουαρίου 2010: Αποτυχημένη προσπάθεια εμπρησμού, της Εβραϊκής Συναγωγής στην παλιά πόλη των Χανίων.
16 Ιανουαρίου 2010: Ολικός εμπρησμός της Εβραϊκής Συναγωγής
13 Φεβρουαρίου 2010: Μαζική επίθεση και ξυλοδαρμός σε μάζωξη Μαροκινών μεταναστών στις Καλύβες Αποκορώνου.
24 Φεβρουαρίου 2010: Δύο κουκουλοφόροι χάραξαν με ξυράφι στο χέρι τη σβάστικα σε 27χρονη Χανιώτισσα εκπαιδευτικό στη Χαλέπα.
27 Φεβρουαρίου 2010: Εμπρησμός αυτοκινήτου Πακιστανού οικονομικού μετανάστη
28 Φεβρουαρίου 2010: Επίθεση, ξυλοδαρμός και προσπάθεια εμπρησμού μετανάστη φύλακα εγκαταστάσεων στα Κεραμειά.
9 Μαρτίου 2010: Απειλητική εμφάνιση ομάδας 15 νεοναζί της Χρυσής Αυγής με μαχαίρια απέναντι από την πλατεία της Αγοράς ,όπου μέλη της Αριστεράς μοίραζαν προκηρύξεις για την απεργία της 11ης του μηνός. Αποκρούστηκαν από ντόπιους και μετανάστες.
Οι προσαγωγές για όλα αυτά τα επεισόδια υπήρξαν ελάχιστες και οι συλλήψεις ακόμα λιγότερες αν και, κατά πολλούς, κάποιοι από τους ενόχους είναι γνωστοί στην αστυνομία. Στην Δικαιοσύνη μέχρι στιγμής έχει φτάσει μόνο μία υπόθεση. Προς μεγάλη έκπληξη των μεταναστών και των ευαισθητοποιημένων Χανιωτών που είχαν αρχίσει να συνηθίζουν την ιδέα της ατιμωρησίας των ρατσιστών, το Δικαστήριο εξάντλησε την αυστηρότητά του (πάντα μέσα στο πλαίσιο των προβλεπομένων από τη νομοθεσία) και επέβαλε ποινές απρόσμενα βαρειές στους ενόχους. Από την στιγμή εκείνη οι επιθέσεις σημείωσαν κατακόρυφη πτώση.
Η έννοια της παραδειγματικής τιμωρίας μου προκαλούσε πάντα άπωση. Μου θύμιζε γυμνασιάρχες του ΄60 και κατηχητικό-στις περιπτώσεις της επιβολής ποινής πάντα εκλύετο μέσα μου αντανακλαστικό επιείκειας. Ομολογώ η υπόθεση με έβαλε σε σκέψεις. Μήπως τελικά υπάρχουν περιπτώσεις που η αυστηρή,παραδειγματική τιμωρία έχει και ρόλο διαπαιδαγώγησης και φρονηματισμού και τελικά μπορεί να αποτελεί θεσμική αντίσταση της κοινωνίας μας στην διάχυση της ανομίας και όχι πάντα κενή περιεχομένου ηθικολογία;
(*)πηγή: Φόρουμ Μεταναστών Χανίων
Χανιά: η τιμωρία
του Ανδρέα Πετρουλάκη
Τα Χανιά είχαν μια μακρά παράδοση ομαλής και χωρίς προβλήματα συμβίωσης με τον μεγάλο αριθμό των μεταναστών που διαμένει μόνιμα στο νομό...Η κοινωνία σε γενικές γραμμές είχε συμπεριφορά τουλάχιστον ανοχής, με πολλούς όμως συνειδητοποιημένους πολίτες να πρωτοστατούν σε ποικίλες δραστηριότητες και εκδηλώσεις ένταξης και ενσωμάτωσής τους, έτσι που οι συνθήκες για τους μετανάστες να είναι από τις καλύτερες στη χώρα για πολλά χρόνια. Τον τελευταίο καιρό η παράδοση αυτή αμαυρώθηκε από την εμφάνιση μιας ολιγομελούς αλλά δυναμικής ομάδας ακροδεξιών που κατά τα πρότυπα των ομολόγων της στην υπόλοιπη Ελλάδα ξεκίνησε ένα επικίνδυνο γαϊτανάκι φασιστικών-ρατσιστικών επιθέσεων εναντίον των μεταναστών, το οποίο σε γενικές γραμμές συνοψίζεται στα ακόλουθα : (*)
17 Νοεμβρίου 2009: Επίθεση σε κατοικία μεταναστών στη περιοχή “Αμπεριά” στα Χανιά, την ώρα της πορείας του Πολυτεχνείου.
21 Noεμβρίου 2009: Άγριος ξυλοδαρμός δύο Χανιωτών που συμμετέχουν σε διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις για θέματα ελευθεριών και δικαιωμάτων.
8 Δεκεμβρίου 2009: Επίθεση σε μετανάστες σε κεντρική πλατεία των Χανίων, με αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό ενός Παλαιστίνιου κι ενός Μαροκινού.
15 Δεκεμβρίου 2009: Μεταμεσονύκτια επίθεση με 2 μολότοφ σε σπίτι στο Γαλατά Χανίων όπου κινδύνευσαν σοβαρά πέντε άνθρωποι.
16 Δεκεμβρίου 2009: Εμπρηστική επίθεση στο Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών στα Χανιά (7 π.μ.), μια μέρα πριν από το προγραμματισμένο συλλαλητήριο για τις φασιστικές επιθέσεις στην πόλη (περίπου 15-20 μέσα σʼ ένα δεκαήμερο, σύμφωνα με τους εκπροσώπους του Στεκιού).
27 Δεκεμβρίου 2009: Επίθεση με ρόπαλα και σιδηρογροθιές εναντίον παρέας μεταναστών σε μπαρ των Χανίων, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό τριών νεαρών και μιας κοπέλας.
5 Ιανουαρίου 2010: Αποτυχημένη προσπάθεια εμπρησμού, της Εβραϊκής Συναγωγής στην παλιά πόλη των Χανίων.
16 Ιανουαρίου 2010: Ολικός εμπρησμός της Εβραϊκής Συναγωγής
13 Φεβρουαρίου 2010: Μαζική επίθεση και ξυλοδαρμός σε μάζωξη Μαροκινών μεταναστών στις Καλύβες Αποκορώνου.
24 Φεβρουαρίου 2010: Δύο κουκουλοφόροι χάραξαν με ξυράφι στο χέρι τη σβάστικα σε 27χρονη Χανιώτισσα εκπαιδευτικό στη Χαλέπα.
27 Φεβρουαρίου 2010: Εμπρησμός αυτοκινήτου Πακιστανού οικονομικού μετανάστη
28 Φεβρουαρίου 2010: Επίθεση, ξυλοδαρμός και προσπάθεια εμπρησμού μετανάστη φύλακα εγκαταστάσεων στα Κεραμειά.
9 Μαρτίου 2010: Απειλητική εμφάνιση ομάδας 15 νεοναζί της Χρυσής Αυγής με μαχαίρια απέναντι από την πλατεία της Αγοράς ,όπου μέλη της Αριστεράς μοίραζαν προκηρύξεις για την απεργία της 11ης του μηνός. Αποκρούστηκαν από ντόπιους και μετανάστες.
Οι προσαγωγές για όλα αυτά τα επεισόδια υπήρξαν ελάχιστες και οι συλλήψεις ακόμα λιγότερες αν και, κατά πολλούς, κάποιοι από τους ενόχους είναι γνωστοί στην αστυνομία. Στην Δικαιοσύνη μέχρι στιγμής έχει φτάσει μόνο μία υπόθεση. Προς μεγάλη έκπληξη των μεταναστών και των ευαισθητοποιημένων Χανιωτών που είχαν αρχίσει να συνηθίζουν την ιδέα της ατιμωρησίας των ρατσιστών, το Δικαστήριο εξάντλησε την αυστηρότητά του (πάντα μέσα στο πλαίσιο των προβλεπομένων από τη νομοθεσία) και επέβαλε ποινές απρόσμενα βαρειές στους ενόχους. Από την στιγμή εκείνη οι επιθέσεις σημείωσαν κατακόρυφη πτώση.
Η έννοια της παραδειγματικής τιμωρίας μου προκαλούσε πάντα άπωση. Μου θύμιζε γυμνασιάρχες του ΄60 και κατηχητικό-στις περιπτώσεις της επιβολής ποινής πάντα εκλύετο μέσα μου αντανακλαστικό επιείκειας. Ομολογώ η υπόθεση με έβαλε σε σκέψεις. Μήπως τελικά υπάρχουν περιπτώσεις που η αυστηρή,παραδειγματική τιμωρία έχει και ρόλο διαπαιδαγώγησης και φρονηματισμού και τελικά μπορεί να αποτελεί θεσμική αντίσταση της κοινωνίας μας στην διάχυση της ανομίας και όχι πάντα κενή περιεχομένου ηθικολογία;
(*)πηγή: Φόρουμ Μεταναστών Χανίων
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
17-08-10
11:58
Η Ελλάδα αποτελεί σύνορο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γεωγραφικά.
Καιρό τώρα αποτελεί και φίλτρο του μεταναστευτικού κύματος από τις χώρες της Ασίας και Αφρικής, προς τα ανεπτυγμένα ευρωπαϊκά κράτη, προς μία ζωή μακριά από λιμούς και πολέμους.
Πέρα από τις ατελείωτες συζητήσεις για την ευθύνη της χώρας μας ως υποδοχέα αυτού του ρεύματος, τις δυνατότητες και τις υποχρεώσεις τις προς τους μετανάστες και την Ε.Ε., ένα άλλο θέμα θα έπρεπε να μας απασχολεί...
Δεδομένου ότι οι οικονομικοί μετανάστες υπάρχουν, ζουν ανάμεσά μας, είτε με σκοπό να καταλήξουν σε κάποια άλλη χώρα, ήτε σε προσπάθεια ένταξής τους στην κοινωνία μας, ποια είναι η αντίδραση που βλέπετε γύρω σας;
Ας ψάξουμε στην ειδησεογραφία αλλά και στις ψυχές μας να δούμε, τι αντιστάσεις συναντούν;
Τι συνθήκες διαβίωσης, στα κέντρα υποδοχής ή τις πολυκατοικίες της Αθήνας, τι δικαιώματα έχουν για την εξάσκηση της θρησκείας τους;
Και, το πιο ανησυχητικό, πόσο απειλητικές είναι οι κινήσεις των ακδορεξιών οργανώσεων, για τη δική τους ζωή και το σύνολο της κοινωνίας μας;
Καιρό τώρα αποτελεί και φίλτρο του μεταναστευτικού κύματος από τις χώρες της Ασίας και Αφρικής, προς τα ανεπτυγμένα ευρωπαϊκά κράτη, προς μία ζωή μακριά από λιμούς και πολέμους.
Πέρα από τις ατελείωτες συζητήσεις για την ευθύνη της χώρας μας ως υποδοχέα αυτού του ρεύματος, τις δυνατότητες και τις υποχρεώσεις τις προς τους μετανάστες και την Ε.Ε., ένα άλλο θέμα θα έπρεπε να μας απασχολεί...
Δεδομένου ότι οι οικονομικοί μετανάστες υπάρχουν, ζουν ανάμεσά μας, είτε με σκοπό να καταλήξουν σε κάποια άλλη χώρα, ήτε σε προσπάθεια ένταξής τους στην κοινωνία μας, ποια είναι η αντίδραση που βλέπετε γύρω σας;
Ας ψάξουμε στην ειδησεογραφία αλλά και στις ψυχές μας να δούμε, τι αντιστάσεις συναντούν;
Τι συνθήκες διαβίωσης, στα κέντρα υποδοχής ή τις πολυκατοικίες της Αθήνας, τι δικαιώματα έχουν για την εξάσκηση της θρησκείας τους;
Και, το πιο ανησυχητικό, πόσο απειλητικές είναι οι κινήσεις των ακδορεξιών οργανώσεων, για τη δική τους ζωή και το σύνολο της κοινωνίας μας;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
21-04-10
11:29
Μετανάστες παρέμεναν άταφοι επί δύο μήνες
Στα αζήτητα του νεκροτομείου της Κω παρέμεναν επί δύο μήνες, λόγω γραφειοκρατικών αγκυλώσεων, οι σοροί δύο μεταναστών που εντοπίστηκαν νεκροί από πνιγμό στις ακτές του νησιού. Επί της ουσίας, κανείς δεν αναλάμβανε τα έξοδα ταφής τους. Όμως οι ψυκτικοί θάλαμοι του νεκροτομείου είχαν τεχνικό πρόβλημα, με αποτέλεσμα η κακοσμία εξαιτίας της σήψης, αλλά και ο κίνδυνος μετάδοσης ασθενειών, να είναι μεγάλος.
Τελικά, έπειτα από σχετικό έγγραφο του προέδρου του Νοσοκομείου της Κω προς τον Εισαγγελέα, παρακάμφθηκαν τα διαδικαστικά, και με δαπάνη ενός ιδιώτη ιδιοκτήτη γραφείου πραγματοποιήθηκε η ταφή τους σε χώρο που παραχώρησε ο Δήμος Κω στο νέο νεκροταφείο της περιοχής.
Οι ψυκτικοί θάλαμοι -ευτυχώς- πριν από 20 ημέρες αντικαταστάθηκαν.
Στα αζήτητα του νεκροτομείου της Κω παρέμεναν επί δύο μήνες, λόγω γραφειοκρατικών αγκυλώσεων, οι σοροί δύο μεταναστών που εντοπίστηκαν νεκροί από πνιγμό στις ακτές του νησιού. Επί της ουσίας, κανείς δεν αναλάμβανε τα έξοδα ταφής τους. Όμως οι ψυκτικοί θάλαμοι του νεκροτομείου είχαν τεχνικό πρόβλημα, με αποτέλεσμα η κακοσμία εξαιτίας της σήψης, αλλά και ο κίνδυνος μετάδοσης ασθενειών, να είναι μεγάλος.
Τελικά, έπειτα από σχετικό έγγραφο του προέδρου του Νοσοκομείου της Κω προς τον Εισαγγελέα, παρακάμφθηκαν τα διαδικαστικά, και με δαπάνη ενός ιδιώτη ιδιοκτήτη γραφείου πραγματοποιήθηκε η ταφή τους σε χώρο που παραχώρησε ο Δήμος Κω στο νέο νεκροταφείο της περιοχής.
Οι ψυκτικοί θάλαμοι -ευτυχώς- πριν από 20 ημέρες αντικαταστάθηκαν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.