Madrugada*
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Madrugada* αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 808 μηνύματα.
06-10-10
21:37
Καλά, το ότι ο κόσμος είναι άθλιος και πως υπάρχουν παντού αδικίες μικρές ή μεγαλύτερες είναι κάτι γνωστό ανέκαθεν.
Ακριβώς γι'αυτό το λόγο όμως,
επειδή όσο μεγαλώνω αρχίζω και συνειδητοποιώ πως δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει στο μέτρο του ιδανικού (που είναι υποκειμενικό για τον καθένας μας μα όλοι συμφωνούμε στο ότι δε μας αρέσει η παρούσα κατάσταση),
προσπαθώ να συμβιβαστώ με αυτό και να ζήσω τη μικρή μου δανεική ζωή.
Κι αυτό διότι μέχρι στιγμής κλαίγομαι, γκρινιάζω και μιζεριάζω (και μου τη λέει και ο φαντασμένος ) για το πόσο χάλια είναι, ότι δεν υπάρχει ελπίδα επειδή το καλό την έχει κάνει για άλλες πολιτείες αφήνοντας έτσι να περάσουν τόσα χρόνια στα οποία ουσιαστικά δεν έζησα! Κρίμα δεν είναι, να φτάνεις σε μια ηλικία και να έχεις χάσει ένα σωρό πολύτιμες στιγμές επειδή αντί να ζεις το παρόν (που είναι και το μόνο σίγουρο) έκανες χρονικά άλματα στο μαύρο κι άραχνο μέλλον;
Προσωπικά πιστεύω πως μάλλον ισχύουν οι κλισεδούρες τύπου <<κάνε το καλό και ρίξ'το στο γυαλό>>, άμα προσφέρεις κάτι θετικό (ή αρνητικό αντίστοιχα) σου επιστρέφεται από το Σύμπαν, Θεό, Χάος (ό,τι πιστεύει ο καθείς τελοσπάντων) έστω κι αν περάσει καιρός ή σου επιστραφεί σε άλλη μορφή
Ντάξει δεν είπαμε να είσαι με το χαμόγελο 24/7 και να γίνεσαι χαλί να σε πατήσουν, τότε προφανώς και θα σε ποδοπατήσουν, αλλά δεν είναι κακό να το προσπαθήσεις γιατί έτσι θα το μεταδώσεις και στους άλλους (όπου κάποιοι από εκείνους ίσως να έχουν οδηγηθεί στο δικό σου συμπέρασμα και με την κίνησή σου να αρχίσουν να ελπίζουν ξανά)
Γίνε κι ΕΣΥ μια Μπλανς Ντιμπουά, πίστεψε στην ευγενική καλοσύνη των ξένων
Ακριβώς γι'αυτό το λόγο όμως,
επειδή όσο μεγαλώνω αρχίζω και συνειδητοποιώ πως δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει στο μέτρο του ιδανικού (που είναι υποκειμενικό για τον καθένας μας μα όλοι συμφωνούμε στο ότι δε μας αρέσει η παρούσα κατάσταση),
προσπαθώ να συμβιβαστώ με αυτό και να ζήσω τη μικρή μου δανεική ζωή.
Κι αυτό διότι μέχρι στιγμής κλαίγομαι, γκρινιάζω και μιζεριάζω (και μου τη λέει και ο φαντασμένος ) για το πόσο χάλια είναι, ότι δεν υπάρχει ελπίδα επειδή το καλό την έχει κάνει για άλλες πολιτείες αφήνοντας έτσι να περάσουν τόσα χρόνια στα οποία ουσιαστικά δεν έζησα! Κρίμα δεν είναι, να φτάνεις σε μια ηλικία και να έχεις χάσει ένα σωρό πολύτιμες στιγμές επειδή αντί να ζεις το παρόν (που είναι και το μόνο σίγουρο) έκανες χρονικά άλματα στο μαύρο κι άραχνο μέλλον;
Προσωπικά πιστεύω πως μάλλον ισχύουν οι κλισεδούρες τύπου <<κάνε το καλό και ρίξ'το στο γυαλό>>, άμα προσφέρεις κάτι θετικό (ή αρνητικό αντίστοιχα) σου επιστρέφεται από το Σύμπαν, Θεό, Χάος (ό,τι πιστεύει ο καθείς τελοσπάντων) έστω κι αν περάσει καιρός ή σου επιστραφεί σε άλλη μορφή
Ντάξει δεν είπαμε να είσαι με το χαμόγελο 24/7 και να γίνεσαι χαλί να σε πατήσουν, τότε προφανώς και θα σε ποδοπατήσουν, αλλά δεν είναι κακό να το προσπαθήσεις γιατί έτσι θα το μεταδώσεις και στους άλλους (όπου κάποιοι από εκείνους ίσως να έχουν οδηγηθεί στο δικό σου συμπέρασμα και με την κίνησή σου να αρχίσουν να ελπίζουν ξανά)
Γίνε κι ΕΣΥ μια Μπλανς Ντιμπουά, πίστεψε στην ευγενική καλοσύνη των ξένων
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.