Mr Positive
Δραστήριο μέλος
Ο Mr Positive αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 403 μηνύματα.
30-10-10
00:23
Θα περιοριστώ και θα σού απαντήσω σε συγκεκριμένα πράγματα μόνο, για να μην ξεφύγω από το θέμα.
Επίσης, λίγα λόγια γενικότερα για τον εγωισμό. Λες πως δεν τον έχεις δει να ορίζεται με άλλον τρόπο. Εγώ τον έχω δει να ορίζεται με πολλούς τρόπους, αλλά δύο είναι αυτοί που συναντώνται πιο συχνά: α) Η υπερβολική αγάπη προς τον εαυτό και αδιαφορία για τους άλλους, και β) η τάση του ατόμου να ενεργεί με αποκλειστική βάση το δικό του συμφέρον.
Στον πρώτο ορισμό, αν στη θέση των λέξεων «αγάπη προς» βάλουμε τις λέξεις «εμμονή με», τότε είναι ο ορισμός της εγωπάθειας. Αν πάλι δεν αλλάξουμε τίποτα αλλά εξαιρέσουμε την αδιαφορία για τους άλλους, τότε είναι ο ορισμός της (υπερβολικής) φιλαυτίας. Όσον αφορά το δεύτερο ορισμό, είναι ο ορισμός της ιδιοτέλειας, όχι του εγωισμού.
Αν κάποιος μου έλεγε ότι η λέξη «φιλαυτία» σημαίνει αγάπη προς τον εαυτό, δε θα μπορούσα να διαφωνήσω μαζί του, γιατί τον επιβεβαιώνει η ίδια η ετυμολογία της λέξης, φιλώ + εαυτόν = φιλαυτία. Αλλά το να μού πει κάποιος ότι η λέξη εγωισμός σημαίνει αγάπη προς τον εαυτό, δεδομένης της ετυμολογίας, και ότι οφείλω να το δεχτώ επειδή έτσι έχει οριστεί, δεν το δέχομαι. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι θα προσπαθήσω να βγάλω τρελούς όσους το δέχονται, αλλά ότι αμφισβητώ την εγκυρότητα του λήμματος σε αντίστοιχα λεξικά.
Είναι σα να μου λέει κάποιος ότι «μισογύνης» εξ ορισμού είναι αυτός που αγαπάει τα αυτοκίνητα. Το πρώτο συνεπάγεται το τελευταίο; Όχι.
Φυσικά και εκφράζω την προσωπική μου άποψη. Το τι είναι εγωισμός για μένα είναι ένα τεράστιο θέμα. Αναφέρθηκα όμως στον εγωισμό σαν λέξη επειδή αρχικά, χαρακτήρισες την έννοια του εγωισμού που παρέθεσες ως «σωστή». Ο ορισμός της λέξης στο λεξικό δόθηκε λογικά είτε από γλωσσολόγο είτε από ψυχολόγο, και αυτό από μόνο του δεν αρκεί για να τον καταστήσει σωστό. Για το τελευταίο αρκεί να σκεφτούμε ότι δεν έχουν όλα τα λεξικά τον ίδιο ορισμό, ή το ότι και οι ίδιοι οι γλωσσολόγοι ή οι ψυχολόγοι (δηλαδή άτομα της ίδιας ειδικότητας) πολύ συχνά διαφωνούν μεταξύ τους πάνω σε συγκεκριμένα θέματα. Αυτό σημαίνει ότι ένας γλωσσολόγος ή ψυχολόγος μπορεί να θεωρεί σωστό και δεδομένο κάτι που κάποιος άλλος αντίστοιχα θεωρεί λάθος.
Και κάτι τελευταίο. Προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους θέλουν να δουν μια «άλλη» πλευρά του εγωισμού, να διαβάσουν το βιβλίο του Πέτρου Βενέτη με τίτλο «Αφού μεγάλωσες, καλά να πάθεις».
Φιλικά.
Όχι, προτείνω να κρίνει ο καθένας κάθε ορισμό πριν το δεχτεί, γιατί τα λεξικά δεν προβάλλουν κάθε ορισμό με αμεροληψία.Φυσικά. Ετσι λειτουργει κάθε γλωσσα στον κοσμο και συννενουμαστε τοσους αιωνες.Εσυ τι προτεινεις δλδ ; Να εχει ο καθενας τον προσωπικο του ορισμο για χιλιαδες λεξεις, και να κανουμε 50 ωρες να πουμε 2 κουβεντες και να καταλαβει ο ενας τι λεει ο αλλος ;
Στο συγκεκριμένο δε με απασχολεί το να στηρίξω τη θέση μου. Θεωρώ περιττό να προβάλλω κάποιο επιχείρημα για να σού δείξω ότι κάνεις λάθος, γιατί υπάρχουν παραδείγματα ανθρώπων που σε διαψεύδουν εκ των πραγμάτων.Αδρα, ναι, και ναι.
Οι λέξεις που καταλήγουν σε –ισμός είναι λέξεις φιλοσοφικού περιεχομένου (πχ. σοσιαλισμός, ιμπεριαλισμός, υλισμός κα.), με κάποιες εξαιρέσεις. Αυτό το ανέφερα για να εκφράσω ότι μία ακόμα λέξη που θα δήλωνε φιλαυτία ή ιδιοτέλεια, δε θα είχε τη συγκεκριμένη ετυμολογία και κατάληξη. Και δεν ανέφερα πουθενά ότι η νοοτροπία και η φιλοσοφία είναι άσχετες με το χαρακτήρα, αυτό είναι κάτι τελείως άλλο. Έκανα τη συγκεκριμένη αναφορά στη δομή της λέξης για να δείξω ότι είναι λέξη με φιλοσοφικό περιεχόμενο.Η νοοτροπια και η φιλοσοφια ειναι δλδ ασχετα με το χαρακτηρα πιστευεις ; Ε δε θα το λεγα...Η καταληξη της λεξεως δε, δεν αποτελει επιχειρημα γι αυτο που λες.
Δεν ξέρω αν εσύ επιλέγεις να μιλάς πάντα για συμφέροντα, αυτό για μένα δεν ισχύει. Δε θα μείνω όμως ούτε εδώ, γιατί ξέρω ότι μπορώ να αγαπάω απέραντα και τον εαυτό μου και τον φίλο μου, και παράλληλα να στερηθώ κάποια στιγμή μια καραμέλα γιʼ αυτόν, προκειμένου να γλυκαθεί αυτός περισσότερο.Για συμφερονται μιλάμε παντα, γιατι δε γινεται αλλιως. Οταν κατι για να το δωσεις σε αλλον, πρεπει να το στερησεις απο τον εαυτο σου, σαφως και προκειται για συμφεροντα. Εκει λοιπον, διαλεγεις. Ο εγωιστης θα διαλεγει παντα τον εαυτο του, και ο μη εγωιστης θα διαλεγει (εστω οχι παντα) τους αλλους.
Τελικά, μου πρότεινες να μην έχω απόλυτες απόψεις για να μπορώ εύκολα να τις αναθεωρήσω, ή να παραδίνομαι απλόχερα στις αντίθετες απόψεις όταν εκφραστούν από κάποιον άλλον; Συζήτηση με λογική κάνουμε. Εγώ στηρίζω τις απόψεις μου και εσύ τις δικές σου. Αν με λογική μού αποδείξεις ότι μια άποψή μου δεν είναι ορθή, τότε θα την εγκαταλείψω. Αλλά μέχρι να γίνει αυτό, θα συνεχίσω να τη στηρίζω. Δε λέω πως δεν αναθεωρώ τις απόψεις μου. Όπως ανέφερα και παραπάνω, τις απόψεις μου τις αναθεωρώ καθημερινά, και πιο ριζικά και προσεγμένα τις αναθεωρώ αμέσως πριν τις εκφράσω κάθε φορά. Ήδη, μέσω αυτής της συζήτησης, έχω αναθεωρήσει ολόκληρη την οπτική μου πάνω στον εγωισμό, και φυσικά κέρδισα κάτι, αλλά αυτό είναι δικό μου θέμα.Αν κρινω απο αυτην την συζητηση, δε βλεπω να δειχνεις ευελιξια στο να αναθεωρησεις κατι. Αντιθετως βλεπω παγιωμενα πραγματα, και γιαυτο αλλωστε εδωσα και την συμβουλή.
Επίσης, λίγα λόγια γενικότερα για τον εγωισμό. Λες πως δεν τον έχεις δει να ορίζεται με άλλον τρόπο. Εγώ τον έχω δει να ορίζεται με πολλούς τρόπους, αλλά δύο είναι αυτοί που συναντώνται πιο συχνά: α) Η υπερβολική αγάπη προς τον εαυτό και αδιαφορία για τους άλλους, και β) η τάση του ατόμου να ενεργεί με αποκλειστική βάση το δικό του συμφέρον.
Στον πρώτο ορισμό, αν στη θέση των λέξεων «αγάπη προς» βάλουμε τις λέξεις «εμμονή με», τότε είναι ο ορισμός της εγωπάθειας. Αν πάλι δεν αλλάξουμε τίποτα αλλά εξαιρέσουμε την αδιαφορία για τους άλλους, τότε είναι ο ορισμός της (υπερβολικής) φιλαυτίας. Όσον αφορά το δεύτερο ορισμό, είναι ο ορισμός της ιδιοτέλειας, όχι του εγωισμού.
Αν κάποιος μου έλεγε ότι η λέξη «φιλαυτία» σημαίνει αγάπη προς τον εαυτό, δε θα μπορούσα να διαφωνήσω μαζί του, γιατί τον επιβεβαιώνει η ίδια η ετυμολογία της λέξης, φιλώ + εαυτόν = φιλαυτία. Αλλά το να μού πει κάποιος ότι η λέξη εγωισμός σημαίνει αγάπη προς τον εαυτό, δεδομένης της ετυμολογίας, και ότι οφείλω να το δεχτώ επειδή έτσι έχει οριστεί, δεν το δέχομαι. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι θα προσπαθήσω να βγάλω τρελούς όσους το δέχονται, αλλά ότι αμφισβητώ την εγκυρότητα του λήμματος σε αντίστοιχα λεξικά.
Είναι σα να μου λέει κάποιος ότι «μισογύνης» εξ ορισμού είναι αυτός που αγαπάει τα αυτοκίνητα. Το πρώτο συνεπάγεται το τελευταίο; Όχι.
Φυσικά και εκφράζω την προσωπική μου άποψη. Το τι είναι εγωισμός για μένα είναι ένα τεράστιο θέμα. Αναφέρθηκα όμως στον εγωισμό σαν λέξη επειδή αρχικά, χαρακτήρισες την έννοια του εγωισμού που παρέθεσες ως «σωστή». Ο ορισμός της λέξης στο λεξικό δόθηκε λογικά είτε από γλωσσολόγο είτε από ψυχολόγο, και αυτό από μόνο του δεν αρκεί για να τον καταστήσει σωστό. Για το τελευταίο αρκεί να σκεφτούμε ότι δεν έχουν όλα τα λεξικά τον ίδιο ορισμό, ή το ότι και οι ίδιοι οι γλωσσολόγοι ή οι ψυχολόγοι (δηλαδή άτομα της ίδιας ειδικότητας) πολύ συχνά διαφωνούν μεταξύ τους πάνω σε συγκεκριμένα θέματα. Αυτό σημαίνει ότι ένας γλωσσολόγος ή ψυχολόγος μπορεί να θεωρεί σωστό και δεδομένο κάτι που κάποιος άλλος αντίστοιχα θεωρεί λάθος.
Και κάτι τελευταίο. Προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους θέλουν να δουν μια «άλλη» πλευρά του εγωισμού, να διαβάσουν το βιβλίο του Πέτρου Βενέτη με τίτλο «Αφού μεγάλωσες, καλά να πάθεις».
Φιλικά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Mr Positive
Δραστήριο μέλος
Ο Mr Positive αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 403 μηνύματα.
27-10-10
19:30
Το "τα ετερώνυμα έλκονται" ισχύει στον υλικό κόσμο, ενώ στον πνευματικό ισχύει το αντίθετο.Αυτο μου θυμιζει μια συζητηση που ειχα, περι ελξης...
Κι επειδη, ο πολυς κοσμος λεει ακριβως το αντιθετο μ' εσενα, πως δηλαδη "τα ετερωνυμα ελκονται", κατεληξα στο εξης...
Στις πρωτες επαφες δυο ανθρωπων, οι ομοιοτητες ειναι αυτες που τους φερνουν κοντα... Διοτι πραγματικα, δεν θα ειχαμε κανενα ιδιαιτερο ενδιαφερον για ενα ατομο εντελως διαφορετικο απο μας...
Ομως, το πραγματικο δεσιμο ερχεται μεσω των διαφορων... Αλλωστε μην ξεχναμε την τοσο εκδηλη στην φυση συμπληρωματικοτητα! Που την παρατηρουμε παντου... Κυριολεκτικα...
Αλλα και παλι, οι ομοιοτητες εχουν κι ενα δευτερο ρολο... Πρεπει να βρισκονται σε μια ιδιαιτερη ισορροπια με τις διαφορες... Γιατι αλλιως καπου χαλαει το γλυκο...
Ναι σε γενικες γραμμες, η κοινωνικοποιηση δειχνει αυτογνωσια...
Ομως και παλι, δεν υπαρχουν και ατομα τα οποια εχουν παρα μα παρα πολλους γνωστους, μα εσωτερικα ειναι κενα?? Και ψαχνουν να καλυψουν αυτο το κενο μεσω των αλλων???
Σ' ενα καθρεφτακι?? Μπορω να δω ολοκληρο το σωμα μου, η αληθεια ειναι... Αλλα χανω την ουσιωδη λεπτομερεια...
Εδώ έρχεται και η συμπληρωματικότητα που λες, που ισχύει και μεταξύ του αρσενικού και του θηλυκού, αλλά δε θα μείνω σ' αυτό γιατί είναι ένα τελείως άλλο θέμα.
Όσο για τα άτομα που είναι "κενά", όπως λες, παρόλο που έχουν πολλούς γνωστούς, θα σού απαντήσω και πάλι με παράδειγμα: Ετοιμάζεσαι να βγεις έξω. Κοιτιέσαι στον καθρέφτη, και βλέπεις ότι είσαι αχτένιστος. Μπορείς αφ' ενός να χτενιστείς αν σε ενδιαφέρει να είναι προσεγμένη η εμφάνισή σου, αλλά μπορείς αφ' ετέρου και να πεις "Δε βαριέσαι" και να βγεις αχτένιστος! Έτσι δεν είναι?
Ο καθρέφτης πάντα καθρεφτίζει εμάς, αλλά εμείς είμαστε που πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας, να σηκώσουμε το βλέμμα με θάρρος και να αντικρίσουμε αυτό που είμαστε, και πάνω απ' όλα, να αλλάξουμε.
Τι προτείνεις λοιπόν; Να δεχτούμε όλοι τον ορισμό που έχει το λεξικό για να μπορούμε να συνεννοούμαστε μεταξύ μας; Προσωπικά κρίνω ότι ο ορισμός είναι λανθασμένος, και θα τον παραθέσω και εδώ για να μπορούν να τον βλέπουν όλοι:Δε μας εξηγεις γιατι τον θεωρεις ελλειπή τον ορισμο αυτον ομως. Και για να μην μπερδευομαστε : 'αλλο η προσωπική αποψη και φιλοσοφια, και άλλο το οριζουμε οτι ειναι κατι, ωστε να μπορουμε να συννενοουμαστε με μια κοινη γλωσσα. Ο εγωισμος λοιπον, αυτην την εννοια εχει, δεν εχει 2 οψεις. Δεν ειναι δλδ κατι ουδετερο, εχει αρνητικη εννοια. Εξ ορισμου, δε μπορει να αγαπας το ιδιο και τον αυτο σου και τους αλλους, αφου τα συμφεροντα των 2 ομαδων ειναι συχνοτατα αντιδτροφως αναλογα. Αρα ειτε θα προτιμας να προσφερεις περισσοτερο στους αλλους, ειτε στον εαυτο σου.
Άρα, κάποιος που αγαπάει "υπέρμετρα" τον εαυτό του, δε μπορεί να αγαπάει υπέρμετρα και τους άλλους; Ή εφόσον αγαπάει υπέρμετρα τον εαυτό του, αυτόματα δεν αγαπάει κανέναν άλλον και αδιαφορεί για τους πάντες;εγωισμός ο [eγoizmós] O17 : 1.η υπέρμετρη και αποκλειστική αγάπη του ατόμου για τον εαυτό του, η οποία οδηγεί σε μια στάση αδιαφορίας για τους άλλους και περιφρόνησης του κοινωνικού συμφέροντος· (πρβ. εγωπάθεια, εγωκεντρισμός, εγωλατρία). ANT αλτρουισμός, φιλαλληλία: Tυφλός ~. || O ~ του δεν τον αφήνει να δει το λάθος του, η αλαζονεία του.
Αυτό που περιγράφει είναι πιο πολύ σαν ένα μείγμα φιλαυτίας, ιδιοτέλειας και εγωκεντρισμού.
Ο εγωισμός δε συνεπάγεται τίποτα από αυτά. Ο ορισμός του γενικότερα είναι πολύ δύσκολος, γι' αυτό και στο προηγούμενο ποστ μου προτίμησα να μην πω πώς ορίζεται και να πω πώς δεν ορίζεται. Ο εγωισμός σαν λέξη δεν αναφέρεται τόσο σε σημεία του χαρακτήρα, όσο σε νοοτροπία, φιλοσοφία. Εξ ου και η κατάληξη -ισμός.
Και επιμένω στο ότι έχει δύο πλευρές. Ένα πράγμα από μόνο του δεν είναι καλό ή κακό. Δε μπορείς να πεις ότι ο εγωισμός είναι μόνο κακός, όπως δε μπορείς να πεις, για παράδειγμα, ότι η νοημοσύνη είναι μόνο καλή. Πόσο καλή είναι η νοημοσύνη όταν χρησιμοποιείται για να καταστρέψει τον κόσμο; Καταλαβαίνεις τι εννοώ;
Όσον αφορά το ότι "εξ ορισμού" δε μπορείς να αγαπάς τον εαυτό σου όσο αγαπάς τους άλλους, τι εννοείς; Εξ ορισμού τίνος; Δηλαδή δε μπορεί ένας άντρας να αγαπάει το φίλο του το ίδιο με τον εαυτό του, επειδή για παράδειγμα όταν ο φίλος του βρει μια ωραία γυναίκα, αυτόματα τη στερεί απ' αυτόν; Μιλάμε για αγάπη ή για συμφέροντα;
Αδυνατώ να σε εννοήσω.
Πώς;Δε συμφωνω. Την καλη πλευρα που λες, την λεμε αλλιως, οχι εγωισμο.
Δεισιδαιμονίες.Για την θεωρια με τους καθρεπτες, δε θελω να σχολιασω, γιατι ειναι και επικινδυνα αυτα. Αμα σπασει ο καθρεφτης κιολας, ειναι γρουσουζια.
Αρχικά, σ' ευχαριστώ πολύ για την πρόταση. Το θεωρώ περιττό όμως. Οι απόψεις μου είναι απλώς συγκεκριμένες, και τις αναθεωρώ καθημερινά.Θα σου προτεινα να μην εχεις τοσο απολυτα κατασταλαγμενες αποψεις στην ηλικια σου, γιατι οταν χρειαστει να αναθεωρησεις, δε θα ξεριζωνονται ευκολα.
Για το ναρκισσισμό είχα διαβάσει στο βιβλίο του Thomas Moore, "Η φροντίδα της ψυχής". Παρακάτω, όσον αφορά τον εαυτό, ναι, είναι η δική μου οπτική.To χεις διαβασει καπου αυτο, ή ειναι η δικη σου οπτικη στο θεμα ;
Όχι, δε θα τον βγάλω αρετή. Ήμουν πολύ ξεκάθαρος όσον αφορά το αν είναι καλός ή κακός ο εγωισμός για μένα. Και θεωρώ ότι είναι ορθότερο από το να τον κρίνεις αποκλειστικά ελάττωμα.Και τι ειναι αν οχι αυτα ή μειγμα αυτων ; Στο τελος θα τον βγαλεις και αρετη βρε!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Mr Positive
Δραστήριο μέλος
Ο Mr Positive αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 403 μηνύματα.
27-10-10
13:17
Αρχικά να πω πως διαφωνώ με τους προλαλήσαντες.
Η "σημερινή, πρωταρχική και σωστή έννοια" του εγωισμού που ανέφερε ο Lorien, είναι λήμμα του λεξικού του Τριανταφυλλίδη, αλλά είναι ορισμός ελλιπής και μη αντιπροσωπευτικός. Πιο κάτω μάλιστα (όπως μπορεί να δει ο καθένας) το λεξικό παραθέτει ως αντίθετα τον αλτρουισμό και τη φιλαλληλία. Ρωτάω λοιπόν: είναι εκτός συζήτησης για κάποιον να αγαπά και τον εαυτό του και τους άλλους ταυτόχρονα;
Έχει επικρατήσει γενικότερα η άποψη ότι ο εγωισμός είναι κακό πράγμα. Ο εγωισμός δεν είναι κακός. Όπως όλα τα πράγματα, έχει δύο πλευρές, μία "καλή" και μία "κακιά" πλευρά. Για να γίνω πιο ξεκάθαρος σ' αυτό το σημείο, θα κάνω έναν παραλληλισμό. Ο εγωισμός είναι σαν το Βουκεφάλα: Μπορείς μεν να τον γυρίσεις προς στον ήλιο και να τον ιππεύσεις, αλλά αν δεν το κάνεις και προσπαθήσεις με τη βία να τον εξημερώσεις, το πιο πιθανόν είναι στο τέλος να σε ιππεύσει αυτός.
Εν συνεχεία, θα σε προέτρεπα ευγενικά να ευχαριστήσεις το άτομο που σού είπε ότι για να σε αγαπήσουν οι άλλοι, πρέπει ΕΣΥ να αγαπήσεις τον εαυτό σου πρώτα!
Οι άνθρωποι είναι καθρέφτες μας. Ό,τι είσαι, βλέπεις στον καθρέφτη. Εδώ στηρίζεται και η χημεία των ανθρώπων. Δεν είναι τυχαίο που ο καθένας μας έχει διαφορετική γνώμη για συγκεκριμένα άτομα, γιατί πέρα από το κομμάτι που υπάγεται στον τρόπο σκέψης, είναι θέμα χημείας. Είναι το ότι ο καθένας μας, μέσα στο ίδιο άτομο βλέπει ένα διαφορετικό άτομο.
Συνεπώς, κάθε φορά που κοιτάς κάποιον στα μάτια είναι σαν να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη. Κάποιος που σε αγαπά, εκφράζει ένα κομμάτι του εαυτού σου που αγαπάει τον εαυτό σου. Κάποιος που σε κοροϊδεύει, εκφράζει αντίστοιχα ένα κομμάτι σου που γελάει μαζί σου. Ό,τι σκέψη και ό,τι συναίσθημα έχεις για τον εαυτό σου, μπορείς να το δεις κάποια στιγμή να απεικονίζεται στα πρόσωπα των άλλων.
Πολλοί βρίσκουν αυτή τη φιλοσοφία εγωκεντρική, λένε πως σε βάζει στο κέντρο του κόσμου με όλα τα υπόλοιπα να γυρίζουν γύρω σου. Αν μιλήσουμε ποιητικά, κατά κάποιον τρόπο ο καθένας μας είναι το κέντρο του δικού του κόσμου, γιατί ο καθένας μας είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για ό,τι του συμβαίνει, ο μοναδικός αρχιτέκτονας της μοίρας του.
Θέλω να κάνω μια παρένθεση εδώ για να αναφερθώ στο ναρκισσισμό. Ο ναρκισσισμός είναι η κατάσταση όπου κάποιος δεν αγαπά τον εαυτό του. Γοητεύεται από το είδωλό του τόσο πολύ, σε σημείο που τα μάτια του σταματούν εκεί και σταδιακά χάνει την ικανότητα να κοιτάξει μέσα του. Πάραυτα όμως, "εαυτός" είναι κάτι πολύ γενικότερο. Δεν είμαστε ούτε το είδωλό μας, ούτε το σώμα μας, ούτε το πνεύμα μας, ούτε οι σκέψεις μας: είμαστε κάτι μεγαλύτερο και γενικότερο. Άρα ο ναρκισσισμός λανθασμένα συγχέεται (ή ταυτίζεται) με την αγάπη για τον εαυτό, με τον υπερβολικό εγωισμό κα.
Εν τέλει, θα προτιμούσα να μη σου πω τι είναι ο εγωισμός, αλλά να σου πω τι δεν είναι. Εγωισμός δεν είναι ο εγωκεντρισμός, δεν είναι η φιλαυτία, δεν είναι ο ναρκισσισμός, δεν είναι η ιδιοτέλεια, δεν είναι η ισχυρογνωμοσύνη ούτε η μισαλλοδοξία και δεν είναι η εγωπάθεια. Καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοείς λέγοντας "κρίσεις κακού εγωισμού", και έχω να σου προτείνω ένα μόνο πράγμα: Γύρισέ τον στον ήλιο
Και, κλείνοντας, λίγη ποιητική φιλοσοφία:
Η "σημερινή, πρωταρχική και σωστή έννοια" του εγωισμού που ανέφερε ο Lorien, είναι λήμμα του λεξικού του Τριανταφυλλίδη, αλλά είναι ορισμός ελλιπής και μη αντιπροσωπευτικός. Πιο κάτω μάλιστα (όπως μπορεί να δει ο καθένας) το λεξικό παραθέτει ως αντίθετα τον αλτρουισμό και τη φιλαλληλία. Ρωτάω λοιπόν: είναι εκτός συζήτησης για κάποιον να αγαπά και τον εαυτό του και τους άλλους ταυτόχρονα;
Έχει επικρατήσει γενικότερα η άποψη ότι ο εγωισμός είναι κακό πράγμα. Ο εγωισμός δεν είναι κακός. Όπως όλα τα πράγματα, έχει δύο πλευρές, μία "καλή" και μία "κακιά" πλευρά. Για να γίνω πιο ξεκάθαρος σ' αυτό το σημείο, θα κάνω έναν παραλληλισμό. Ο εγωισμός είναι σαν το Βουκεφάλα: Μπορείς μεν να τον γυρίσεις προς στον ήλιο και να τον ιππεύσεις, αλλά αν δεν το κάνεις και προσπαθήσεις με τη βία να τον εξημερώσεις, το πιο πιθανόν είναι στο τέλος να σε ιππεύσει αυτός.
Εν συνεχεία, θα σε προέτρεπα ευγενικά να ευχαριστήσεις το άτομο που σού είπε ότι για να σε αγαπήσουν οι άλλοι, πρέπει ΕΣΥ να αγαπήσεις τον εαυτό σου πρώτα!
Οι άνθρωποι είναι καθρέφτες μας. Ό,τι είσαι, βλέπεις στον καθρέφτη. Εδώ στηρίζεται και η χημεία των ανθρώπων. Δεν είναι τυχαίο που ο καθένας μας έχει διαφορετική γνώμη για συγκεκριμένα άτομα, γιατί πέρα από το κομμάτι που υπάγεται στον τρόπο σκέψης, είναι θέμα χημείας. Είναι το ότι ο καθένας μας, μέσα στο ίδιο άτομο βλέπει ένα διαφορετικό άτομο.
Συνεπώς, κάθε φορά που κοιτάς κάποιον στα μάτια είναι σαν να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη. Κάποιος που σε αγαπά, εκφράζει ένα κομμάτι του εαυτού σου που αγαπάει τον εαυτό σου. Κάποιος που σε κοροϊδεύει, εκφράζει αντίστοιχα ένα κομμάτι σου που γελάει μαζί σου. Ό,τι σκέψη και ό,τι συναίσθημα έχεις για τον εαυτό σου, μπορείς να το δεις κάποια στιγμή να απεικονίζεται στα πρόσωπα των άλλων.
Πολλοί βρίσκουν αυτή τη φιλοσοφία εγωκεντρική, λένε πως σε βάζει στο κέντρο του κόσμου με όλα τα υπόλοιπα να γυρίζουν γύρω σου. Αν μιλήσουμε ποιητικά, κατά κάποιον τρόπο ο καθένας μας είναι το κέντρο του δικού του κόσμου, γιατί ο καθένας μας είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για ό,τι του συμβαίνει, ο μοναδικός αρχιτέκτονας της μοίρας του.
Θέλω να κάνω μια παρένθεση εδώ για να αναφερθώ στο ναρκισσισμό. Ο ναρκισσισμός είναι η κατάσταση όπου κάποιος δεν αγαπά τον εαυτό του. Γοητεύεται από το είδωλό του τόσο πολύ, σε σημείο που τα μάτια του σταματούν εκεί και σταδιακά χάνει την ικανότητα να κοιτάξει μέσα του. Πάραυτα όμως, "εαυτός" είναι κάτι πολύ γενικότερο. Δεν είμαστε ούτε το είδωλό μας, ούτε το σώμα μας, ούτε το πνεύμα μας, ούτε οι σκέψεις μας: είμαστε κάτι μεγαλύτερο και γενικότερο. Άρα ο ναρκισσισμός λανθασμένα συγχέεται (ή ταυτίζεται) με την αγάπη για τον εαυτό, με τον υπερβολικό εγωισμό κα.
Εν τέλει, θα προτιμούσα να μη σου πω τι είναι ο εγωισμός, αλλά να σου πω τι δεν είναι. Εγωισμός δεν είναι ο εγωκεντρισμός, δεν είναι η φιλαυτία, δεν είναι ο ναρκισσισμός, δεν είναι η ιδιοτέλεια, δεν είναι η ισχυρογνωμοσύνη ούτε η μισαλλοδοξία και δεν είναι η εγωπάθεια. Καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοείς λέγοντας "κρίσεις κακού εγωισμού", και έχω να σου προτείνω ένα μόνο πράγμα: Γύρισέ τον στον ήλιο
Και, κλείνοντας, λίγη ποιητική φιλοσοφία:
-Νίκος Καζαντζάκης[FONT=courier new,courier]"Ν' αγαπάς την ευθύνη.[/FONT]
[FONT=courier new,courier]Να λες:Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης.[/FONT]
[FONT=courier new,courier]Αν δε σωθεί, εγώ φταίω."[/FONT]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.