iJohnnyCash
e-steki.gr Founder
Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
08-11-10
14:47
Κατά την γνώμη μου κάνεις ένα λογικό λάθος.
Οι γονείς, τουλάχιστον οι γονείς της δικιάς μου γενιάς, δεν μπορούν να εκπαιδεύσουν πως θα χειρίζονται τέτοια θέματα τα παιδιά τους. Η απαγόρευση δεν είναι αντιμετώπιση. Συγχρόνως δεν έχουν ίδιοι εμπεριστατωμένες απόψεις για πολλά από αυτά τα taboo θέματα, αρά είναι ανίκανοι να προλάβουν να διαμορφώσουν πρώτοι τις απόψεις των παιδιών τους.
Έτσι τα παιδιά είναι στο απόλυτο μηδέν, στην ουσία δεν έχουν ούτε θετική ούτε αρνητική άποψη. Αν αυτό συνδυαστεί με την γοητεία του απαγορευμένου τότε στην ουσία έχουμε μια χρυσή καραμέλα. Όποτε είτε το παιδί έχει την τάση να ερευνά ή όχι, ο κίνδυνος παραμένει. Μάλιστα πιστεύω ότι η πρώτη κατηγορία παιδιών είναι πιο πιθανό να οδηγηθούν σε αυτούς τους χώρους επειδή εξορισμού έχουν την τάση για αναζητήσεις όποτε είναι πολύ πιθανών να οδηγηθούν μόνοι τους εκεί, ειδικότερα δε αν ο μικρόκοσμος τους τους δώσει το κατάλληλο boost.
Το μεγάλωμα των παιδιών, ασχέτως αν μια συνηθισμένη διαδικασία, είναι η πιο δύσκολη υπόθεση. Το υποκείμενο της διαδικασίας απαιτείτε να έχει τεράστια εμπειρία και γνώση, συγχρόνως να γνωρίζει παρά πολύ καλή ψυχολογία και το κυριότερο να έχει πολύ καλή πειθώ. Για παράδειγμα, η τεχνική της απαγόρευσης λειτουργεί σε ελάχιστες τις περιπτώσεις, αφού πολλές φορές λειτουργεί τελικά με ανάποδο τρόπο. Ο συντηρητισμός από την άλλη μια λύση που λειτουργεί σε ορισμένους χαρακτήρες, εννοώ ότι αν το παιδί έχει τον "επαναστάτη" μέσα του τότε όσο συντηρητική ζωή και αν του επιβάλουν οι γονείς αργά ή γρήγορα θα καταφέρει να ξεφύγει.
Οι γονείς, τουλάχιστον οι γονείς της δικιάς μου γενιάς, δεν μπορούν να εκπαιδεύσουν πως θα χειρίζονται τέτοια θέματα τα παιδιά τους. Η απαγόρευση δεν είναι αντιμετώπιση. Συγχρόνως δεν έχουν ίδιοι εμπεριστατωμένες απόψεις για πολλά από αυτά τα taboo θέματα, αρά είναι ανίκανοι να προλάβουν να διαμορφώσουν πρώτοι τις απόψεις των παιδιών τους.
Έτσι τα παιδιά είναι στο απόλυτο μηδέν, στην ουσία δεν έχουν ούτε θετική ούτε αρνητική άποψη. Αν αυτό συνδυαστεί με την γοητεία του απαγορευμένου τότε στην ουσία έχουμε μια χρυσή καραμέλα. Όποτε είτε το παιδί έχει την τάση να ερευνά ή όχι, ο κίνδυνος παραμένει. Μάλιστα πιστεύω ότι η πρώτη κατηγορία παιδιών είναι πιο πιθανό να οδηγηθούν σε αυτούς τους χώρους επειδή εξορισμού έχουν την τάση για αναζητήσεις όποτε είναι πολύ πιθανών να οδηγηθούν μόνοι τους εκεί, ειδικότερα δε αν ο μικρόκοσμος τους τους δώσει το κατάλληλο boost.
Το μεγάλωμα των παιδιών, ασχέτως αν μια συνηθισμένη διαδικασία, είναι η πιο δύσκολη υπόθεση. Το υποκείμενο της διαδικασίας απαιτείτε να έχει τεράστια εμπειρία και γνώση, συγχρόνως να γνωρίζει παρά πολύ καλή ψυχολογία και το κυριότερο να έχει πολύ καλή πειθώ. Για παράδειγμα, η τεχνική της απαγόρευσης λειτουργεί σε ελάχιστες τις περιπτώσεις, αφού πολλές φορές λειτουργεί τελικά με ανάποδο τρόπο. Ο συντηρητισμός από την άλλη μια λύση που λειτουργεί σε ορισμένους χαρακτήρες, εννοώ ότι αν το παιδί έχει τον "επαναστάτη" μέσα του τότε όσο συντηρητική ζωή και αν του επιβάλουν οι γονείς αργά ή γρήγορα θα καταφέρει να ξεφύγει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.