18-11-10
14:54
Πριν απαντήσω, να διευκρινίσω ότι η προσωπική μου θέση για το θέμα του DDT είναι... ανύπαρκτη γιατί απλούστατα δεν έχω τα δεδομένα που θα χρειαζόντουσαν για να έχω γνώμη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να προβληματίζομαι αλλά να εξετάζω τα δεδομένα από όλες τις πλευρές.
'1. ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΑΥΘΕΝΤΙΕΣ, ΟΠΟΤΕ ΝΑ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΡΜΟΔΙΕΣ ΑΡΧΕΣ
ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΝΟΥΜΕ ΜΕ ΚΟΥΤΕΣ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΕΠΙΣΤΑΜΕΝΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΓΙΑ
TA ENTOMOKTONA TΥΠΟΥ DDT.'
Δυστυχώς η πράξη δείχνει ότι οι αρχές, τουλάχιστον στην Ελλάδα, μόνο αυθεντίες δεν είναι. Δες το παράδειγμα της ντομάτας, δες επίσης το θέμα της βαμβακίασης των πεύκων και τι αίσχη έχουν γίνει εκεί εκ μέρους της πολιτείας και δες και το θέμα του κόκκινου ρυγχωτού κάνθαρου που καταστρέφει τους φοίνικες και πόσο απαράδεκτα αντιμετωπίστηκε αυτό από το κράτος.
'2. ΑΣ ΜΗ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΥΝΟΥΠΙΑ, ΑΣ ΜΗ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΟΡΙΟΥΣ ()
αλλα ας πεθαινουμε απο DDT γιατι ο καρκινος ερχεται πολυ μετα. Ενω η ελονοσια ερχεται αμεσα.'
Κι όμως, το σκεπτικό αυτό, που για μένα καθόλου παράλογο δεν είναι, αποτελεί πάγια τακτική της κλασικής ιατρικής και θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ. Η συντριπτική πλειοψηφία των αντικαρκινικών φαρμάκων ασκεί την δράση της προκαλώντας βλάβες στο γενετικό υλικό των καρκινικών κυττάρων με αποτέλεσμα τον θάνατό τους. Το πρόβλημα είναι ότι τα φάρμακα αυτά διαθέτουν μικρή εκλεκτικότητα και συνεπώς επηρεάζουν σε κάποιο βαθμό και τα ζωντανά κύτταρα, που όμως έχουν μεγαλύτερη ικανότητα αναγέννησης και ανάπλασης (σε αυτήν την αρχή βασίζεται η όλη διαδικασία της χημειοθεραπείας). Μέχρις εδώ, όλα καλά. Έλα όμως που η επιδιόρθωση του γενετικού υλικού των υγιών κυττάρων που καταφέρνουν να επιβιώσουν δεν είναι απόλυτη! Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μόνιμες μεταλλάξεις του DNA που, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, μπορεί να οδηγήσουν σε νέα κακοήθεια, σε ορισμένες δε από αυτές τις χρησιμοποιούμενες ουσίες το ποσοστό αυτό είναι ιδιαίτερα μεγάλο. Παρ' ολ' αυτά, οι χημειοθεραπείες συνεχίζονται κανονικά, πράγμα απόλυτα λογικό, αφού ο ασθενής προτιμά να παρατείνει για λίγο ακόμα την ζωή του παρά να εγκαταλείψει θεωρώντας πως δεν έχει νόημα να υποβληθεί σε θεραπεία αφού έτσι κι αλλιώς θα πεθάνει. Φυσικά η ίδια πρακτική ακολουθείται και σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις αφού, σε κάθε περίπτωση, η κεντρική επιδίωξη είναι η παράταση της ζωής του ασθενούς.
Να επαναλάβω ότι δεν υπερασπίζομαι το DDT. Μπορεί η ελονοσία να 'συμφέρει' καλύτερα από πλευράς ανθρώπινου κόστους, μπορεί όμως και όχι.
Σχετικά με τα φυτοφάρμακα γενικότερα: Το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι ότι χρησιμοποιούνται φυτοπροστατευτικές ουσίες αλλά ότι χρησιμοποιούνται με λάθος τρόπο. Τα εντομοκτόνα των τελευταίων δεκαετιών έχουν την ιδιότητα να διασπώνται μόνα τους (σε αντίθεση με το DDT) σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα και συνεπώς δεν μένει παρά να τηρούν οι καλλιεργητές τις αναγραφόμενες οδηγίες. Δυστυχώς, αυτό που συμβαίνει στην πράξη είναι η τακτική του 'σήμερα ψεκάζω, αύριο μαζεύω', με ότι αυτό συνεπάγεται για τους καταναλωτές.
'1. ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΑΥΘΕΝΤΙΕΣ, ΟΠΟΤΕ ΝΑ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΡΜΟΔΙΕΣ ΑΡΧΕΣ
ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΝΟΥΜΕ ΜΕ ΚΟΥΤΕΣ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΕΠΙΣΤΑΜΕΝΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΓΙΑ
TA ENTOMOKTONA TΥΠΟΥ DDT.'
Δυστυχώς η πράξη δείχνει ότι οι αρχές, τουλάχιστον στην Ελλάδα, μόνο αυθεντίες δεν είναι. Δες το παράδειγμα της ντομάτας, δες επίσης το θέμα της βαμβακίασης των πεύκων και τι αίσχη έχουν γίνει εκεί εκ μέρους της πολιτείας και δες και το θέμα του κόκκινου ρυγχωτού κάνθαρου που καταστρέφει τους φοίνικες και πόσο απαράδεκτα αντιμετωπίστηκε αυτό από το κράτος.
'2. ΑΣ ΜΗ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΥΝΟΥΠΙΑ, ΑΣ ΜΗ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΟΡΙΟΥΣ ()
αλλα ας πεθαινουμε απο DDT γιατι ο καρκινος ερχεται πολυ μετα. Ενω η ελονοσια ερχεται αμεσα.'
Κι όμως, το σκεπτικό αυτό, που για μένα καθόλου παράλογο δεν είναι, αποτελεί πάγια τακτική της κλασικής ιατρικής και θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ. Η συντριπτική πλειοψηφία των αντικαρκινικών φαρμάκων ασκεί την δράση της προκαλώντας βλάβες στο γενετικό υλικό των καρκινικών κυττάρων με αποτέλεσμα τον θάνατό τους. Το πρόβλημα είναι ότι τα φάρμακα αυτά διαθέτουν μικρή εκλεκτικότητα και συνεπώς επηρεάζουν σε κάποιο βαθμό και τα ζωντανά κύτταρα, που όμως έχουν μεγαλύτερη ικανότητα αναγέννησης και ανάπλασης (σε αυτήν την αρχή βασίζεται η όλη διαδικασία της χημειοθεραπείας). Μέχρις εδώ, όλα καλά. Έλα όμως που η επιδιόρθωση του γενετικού υλικού των υγιών κυττάρων που καταφέρνουν να επιβιώσουν δεν είναι απόλυτη! Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μόνιμες μεταλλάξεις του DNA που, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, μπορεί να οδηγήσουν σε νέα κακοήθεια, σε ορισμένες δε από αυτές τις χρησιμοποιούμενες ουσίες το ποσοστό αυτό είναι ιδιαίτερα μεγάλο. Παρ' ολ' αυτά, οι χημειοθεραπείες συνεχίζονται κανονικά, πράγμα απόλυτα λογικό, αφού ο ασθενής προτιμά να παρατείνει για λίγο ακόμα την ζωή του παρά να εγκαταλείψει θεωρώντας πως δεν έχει νόημα να υποβληθεί σε θεραπεία αφού έτσι κι αλλιώς θα πεθάνει. Φυσικά η ίδια πρακτική ακολουθείται και σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις αφού, σε κάθε περίπτωση, η κεντρική επιδίωξη είναι η παράταση της ζωής του ασθενούς.
Να επαναλάβω ότι δεν υπερασπίζομαι το DDT. Μπορεί η ελονοσία να 'συμφέρει' καλύτερα από πλευράς ανθρώπινου κόστους, μπορεί όμως και όχι.
Σχετικά με τα φυτοφάρμακα γενικότερα: Το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι ότι χρησιμοποιούνται φυτοπροστατευτικές ουσίες αλλά ότι χρησιμοποιούνται με λάθος τρόπο. Τα εντομοκτόνα των τελευταίων δεκαετιών έχουν την ιδιότητα να διασπώνται μόνα τους (σε αντίθεση με το DDT) σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα και συνεπώς δεν μένει παρά να τηρούν οι καλλιεργητές τις αναγραφόμενες οδηγίες. Δυστυχώς, αυτό που συμβαίνει στην πράξη είναι η τακτική του 'σήμερα ψεκάζω, αύριο μαζεύω', με ότι αυτό συνεπάγεται για τους καταναλωτές.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.