Demelene
Διάσημο μέλος
Ο Demelene αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,430 μηνύματα.
25-05-07
11:53
Παραπλήσια περίπτωση έχω και εγώ στον κοντινό μου κύκλο.Μη στενοχωριεσαι, μαλλον απετρεψες άλλες ανεπιθυμητες καταστασεις που πιθανον να ηταν και χειροτερες.
Επισης ενα εμβρυο 1 μηνος δε μπορει να νιωσει απορριψη, οποτε μη βασανιζεις τον εαυτο σου με αυτο.
Το ότι μπορεί να είναι το "σωστό" πράγμα να κάνεις, δεν σημαίνει ότι είναι και εύκολο και εύπεπτο.
σε καμιά περίπτωση δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι μπορώ να καταλάβω τα αισθήματα μιας έγκυου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Demelene
Διάσημο μέλος
Ο Demelene αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,430 μηνύματα.
19-05-07
12:13
Ίσως δεν κατάλαβες. Διαγνώστεται κάποιος με μια ασθένεια ή τέλοσπάντων δεν γουστάρει να ζήσει και θέλει να πεθάνει με ευθανασία. Δεν νομίζω ότι καν συγκρίνεται με οποιαδήποτε άλλη περίσταση που αποφασίζει άλλως για την ζωή του.χωρίς να θεωρώ λάθος το τελευταίο. Απλά όταν η απόφαση είναι προσωπική, τότε για μένα τα πράγματα είναι εντελώς απλά.Και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε για "ηθελημένο τερματισμό της ζωής, λόγω υγείας".
Πως δεν έχει σχέση! Και ας μην ξεχνάμε ότι ένα παιδί επιρρεάζει ΚΑΙ τη ζωή της μάνας και του πατέρα του. Επίσης για αρκετά χρονια θα αποφασίζουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ σε ότι το αφορά!!
Για μένα δεν έχει καμία διαφορά. Δηλαδή είναι καλύτερα να το γεννήσουμε, να υποφέρει, να, να, να και μετά να αποφασίσει μόνο του να τερματίσει τη ζωή του?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Demelene
Διάσημο μέλος
Ο Demelene αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,430 μηνύματα.
17-05-07
21:25
Κάτσε βρε Demelene, νομική κάλυψη προς τι; Να γεννήσει ένα παιδί η γυναίκα που δεν θα το θέλει για να το μεγαλώσει ο άντρας; Να βάλει το σώμα της σε μια τέτοια ταλαιπωρία, να τρελαθεί από τις ορμόνες, να έχει τα γνωστά ψυχολογικά σκαμπανευάσματα, να πάρει βάρος, να λείψει από την δουλειά της και να κάνει pause στην καριέρα της για να κάνει ένα παιδί που δεν θέλει; Αυτό που λες είναι παράλογο!
Και σου μιλάει ένα άτομο που ούτε φεμινίστρια είναι, ούτε για τον εαυτό της θα επέλεγε την εκτρωση.
Άλλο ισότητα, άλλο ομοιότητα.
Αν προσέξατε στο πόστ μου δεν είπα ότι με το ζόρι πρέπει η γυναίκα να γεννήσει. Αυτό που λέω είναι ότι όπως ο άνδρας υποχρεώνεται δια νόμου (αναγνώριση) σε μια Α διαδικασία αν η γυναίκα επιθυμεί να το κρατήσει, το αντίστοιχο δεν υπάρχει από την ανάποδη.Κάτι τέτοια, που αφορούν κούραση του σώματος εννέα μήνες, κάνουν κάποιες μητέρες να αισθάνονται οτι το παιδί τους ανήκει και έχουν κάθε δικαίωμα πάνω σε αυτό.
Και επειδή δίκιο έχετε ότι δεν μπορείς να αναγκάσεις μια γυναίκα να εγκυμονήσει, τότε θα έπρεπε να συμβαίνει το ανάποδο δλδ αν ο άνδρας δεν θέλει να είναι υποχρεωμένη η γυναίκα να το ρίξει.
Και όπως λέτε όχι ομοίότητα αλλά ισότητα.
Νιντζάκι thanks αλλά αυτά είναι common sense αρκεί να θες να βάλεις το μαχαίρι στο κόκκολα σε κοινωνικά και θρησκευτικά κατεστημένα.
ΚΟΥΕ σοβαρέψου αν και καιρό έχω να σε δω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Demelene
Διάσημο μέλος
Ο Demelene αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,430 μηνύματα.
17-05-07
14:41
Ότι η θεωρία και τα ηθικά θέλω απέχουν πάρα πολύ από την πρακτική απόφαση την εκάστοτε χρονική στιγμή, συνεπώς μεγάλα λόγια καλό είναι να μην λέμε.οι περισσότεροι άνθρωποι λένε: εγώ ποτέ δε θα έκανα έκτρωση κτλ....
όλοι έτσι λένε μέχρι που έρχεται η στιγμή και συνειδητοποιείς .....
Ο καθένας είναι master της ζωής του πρωτίστως και πρέπει να έχει την επιλογή να διαλέγει για το μέλλον της και τις συνθήκες αυτής πέρα από ηθικές και κοινωνικές κριτικές. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να υπάρχει και η υπερβολή της κατεπεπανάληψης ανευθυνότητας.
Επίσης για μένα η απόφαση δεν είναι μόνο της γυναίκας. Ένα παιδί είναι αποτέλεσμα δύο συμμετεχόντων και συνεπώς η απόφαση πρέπει να είναι και των δύο.
Την πλευρά του θέλει η γυναίκα και δεν θέλει ο άνδρας είναι γνωστή και τετριμένη και δεν θέλω να επεκταθώ στις άσχημες προεκτάσεις και μεθοδεύσεις που πολλές φορές συνοδεύονται.
Αλλά για την ισότητα σκεφτείται το εξής που η τρομερά ίση αντίληψη μας για το ζήτημα ποτέ δεν το σκέφτεται. Η γυναίκα δεν το θέλει ο άνδρας το θέλει έστω και αυτή να γεννήσει και να μην ξαναδεί το παιδί και να το μεγαλώσει ο άνδρας! Ούτε στο εκατομύριο. Και μάλιστα ενώ το ανάποδο είναι και νομικά κατοχυρωμένο αυτή σε αυτή την πλευρά δεν παρέχεται καμιά νομική κάλυψη προν τον άνδρα.
Μόνο ισότητα δεν υπάρχει σε αυτή την απόφαση.
Μεγάλη κουβέντα. Και δυστυχώς οι μεγάλες κουβέντες είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων που πιστεύουν στο self-rightiousness (πραγματικά δεν ξέρω την ελληνική ορολογία) και ειδικότερα όταν το πιθανό πραγματικό δίλημα τήνει προς το στατιστικό απίθανο.Η ιερά σύνοδος δεν θα βρεθεί ποτέ μα ποτέ στην δυσάρεστη θέση του να μεγαλώσει ένα άρρωστο παιδί σε μια χώρα χωρίς ουσιαστική παιδεία και κρατική μέριμνα και οικονομική βοήθεια....σε μια χώρα χωρίς υποδομή στην υγεία.... χωρίς καν να βοηθάει τον πολίτη
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.