D_G
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,938 μηνύματα.
03-01-11
17:53
Άλλο το ένα άλλο το άλλο.Και το πριν μερικους αιωνες που λες μας παει στην εποχη του μεσαιωνα που ο κοσμος ειχε μαθει να σκεπτεται οπως ηθελε η εκκλησια και να σκοτωνει τους ορθολογιστες.Γιαυτο και δεν μπορουσε να διανοηθει ο κοσμος οτι η γη ειναι σφαιρικη.
Μπορεί η καθολική εκκλησία, να έκανε αυτά που λες, αυτό όμως δεν νομίζω να είναι επιχείρημα στο αν υπάρχει ή δεν υπάρχει.
Εξάλλου και στο όνομα της δημοκρατίας έγιναν φόνοι δεν σημαίνει ότι η δημοκρατία δεν είναι σωστή, εξάλλου αυτοί οι άνθρωποι ήταν άνθρωποι του κατεστημένου και αμφιβάλλω αν πίστευαν καν, γιατί αν πίστευαν στο κήρυγμα του Ιησού, δεν θα έκαναν τέτοια πράγματα.
Η ουσία, λοιπόν, δεν είναι τι έκαναν αυτοί, αλλά αν υπάρχει στ' αλήθεια ζωή μετά θάνατον, βέβαια είναι ο καθένας ελεύθερος να πιστεύει ό,τι θέλει.
Στο ότι έχεις μια ζωή μπροστά σου, και όχι εκατό για να φθάσεις στην αιωνιότητα, προσωπικά το θεωρώ ελαστικότηταΣυγνώμη, την ελαστικότητα πού τη βλέπεις σ' αυτήν τη θεώρηση;
Και όμως αναφέρεται και αυτό:.. η χριστιανική θεώρηση περί μίας και μόνης κρίσης, δεν καταφέρνει ν' αντιμετωπίσει κάποια προφανή ερωτήματα, όπως για παράδειγμα τα περί ανθρώπων που πεθαίνουν σε βρεφική ή παιδική ηλικία, ανθρώπων που γεννήθηκαν σε συνθήκες πολέμου, πείνας, ή άρρωστοι και ανάπηροι, για όσους πέθαναν νέοι, πριν τους δοθεί η ευκαιρία να μετανοήσουν
"Δεν υπάρχει, βέβαια, προσωποληψία από μέρους τού Θεού·
επειδή, όσοι αμάρτησαν χωρίς τον νόμο, θα απολεσθούν και χωρίς τον νόμο· και όσοι αμάρτησαν κάτω από τον νόμο, θα κριθούν με τον νόμο" (Ρωμαίους β' κεφ)
Ένα βρέφος δεν έχει αμαρτία για να πάει στην κόλαση, ένας που δεν άκουσε ποτέ δεν θα κριθεί για κάτι που δεν άκουσε, όποιος ξέρει το θέλημα του Θεού και δεν το κάνει, εκείνος είναι πιο αναπολόγητος.
Ο κλέφτης που δεν ξέρει ότι είναι αμαρτία να κλέβει, δεν ξέρει μέσα του ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστό; Το ίδιο και ο εγκληματίας, και σίγουρα τους δίνονται πολλές ευκαιρίες στη ζωή τους να μετανοήσουν, είτε φύγουν από τη ζωή αυτοί νέοι είτε γέροι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
D_G
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,938 μηνύματα.
03-01-11
17:17
Προσωπικά δεν βρίσκω την ινδουιστική ιδέα της μετεμψύχωσης ή την μετοικεσία των ψυχών καθόλου λογική ή πειστική.
Κατά πρώτο λόγο προϋποθέτει ένα σταθερό αριθμό "ψυχών" που ανεβοκατεβαίνουν συνεχώς την κλίμακα της αξιομισθίας.
Αμφιβάλλω αν ο ισχυρισμός αυτός ευσταθεί λογικά σε ένα κόσμο όπου ο πληθυσμός σίγουρα πολλαπλασιάζεται, ήδη φθάνει τα 7 δις.
Η "ελκυστικότητα" της μετεμψύχωσης, βρίσκεται στο ότι φαινομενικά μας δίνει έναν απειρο αριθμό ευκαιριών να διορθώσουμε τα κακά, ενώ ο χριστιανισμός είναι πιο "ελαστικός": "είναι αποφασισμένο να πεθάνει κάποιος μία φορά, και μετά ακολουθεί η κρίση. Μας έχει δοθεί μία ζωή, κι έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα θάνατο και μία κρίση.
Έτσι, ίσως αυτό που μετράει, δεν είναι το ότι η μετεμψύχωση είναι πιο λογική, αλλά το ότι είναι πιο ελκυστική. Αφαιρεί την ιδέα της τελικής κρίσης και μας ζητά να πιστέψουμε πως στο τέλος ακόμα και ο πιο αναβλητικός μπορεί να πετύχει τη βελτίωση, και ίσως μια μέρα την ένωση με το Άπειρο.
Ο ουρανός είναι κάτι πέρα από τις δυνατότητες νόησής μας. Μπορεί να φαντασθεί κανείς ή να προσπαθήσει να εξηγήσει σε μια κάμπια με τι μοιάζει να είσαι πεταλούδα που πετά ψηλά μέσα σε έναν κήπο; Ή σε ένα μωρό με τι μοιάζει το παίξιμο του πιάνου;
Η μετά θάνατον ζωή είναι ένα άλλο είδος ζωής, και δεν έχουμε τίποτα με το οποίο μπορούμε να την συγκρίνουμε. Είναι μία νέα κατάσταση ύπαρξης.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανθρώπων που σε μία π.χ. εγχείρηση βρέθηκαν σε άλλη διάσταση, έβλεπαν το σώμα τους ενώ εκείνοι ήταν κάπου ψηλά και περιέγραφαν με λεπτομέρειες το τι έκαναν οι γιατροί και είναι καταγραμμένα σε πολλά ιατρικά περιστατικά.
Κατά πρώτο λόγο προϋποθέτει ένα σταθερό αριθμό "ψυχών" που ανεβοκατεβαίνουν συνεχώς την κλίμακα της αξιομισθίας.
Αμφιβάλλω αν ο ισχυρισμός αυτός ευσταθεί λογικά σε ένα κόσμο όπου ο πληθυσμός σίγουρα πολλαπλασιάζεται, ήδη φθάνει τα 7 δις.
Η "ελκυστικότητα" της μετεμψύχωσης, βρίσκεται στο ότι φαινομενικά μας δίνει έναν απειρο αριθμό ευκαιριών να διορθώσουμε τα κακά, ενώ ο χριστιανισμός είναι πιο "ελαστικός": "είναι αποφασισμένο να πεθάνει κάποιος μία φορά, και μετά ακολουθεί η κρίση. Μας έχει δοθεί μία ζωή, κι έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα θάνατο και μία κρίση.
Έτσι, ίσως αυτό που μετράει, δεν είναι το ότι η μετεμψύχωση είναι πιο λογική, αλλά το ότι είναι πιο ελκυστική. Αφαιρεί την ιδέα της τελικής κρίσης και μας ζητά να πιστέψουμε πως στο τέλος ακόμα και ο πιο αναβλητικός μπορεί να πετύχει τη βελτίωση, και ίσως μια μέρα την ένωση με το Άπειρο.
Ο ουρανός είναι κάτι πέρα από τις δυνατότητες νόησής μας. Μπορεί να φαντασθεί κανείς ή να προσπαθήσει να εξηγήσει σε μια κάμπια με τι μοιάζει να είσαι πεταλούδα που πετά ψηλά μέσα σε έναν κήπο; Ή σε ένα μωρό με τι μοιάζει το παίξιμο του πιάνου;
Η μετά θάνατον ζωή είναι ένα άλλο είδος ζωής, και δεν έχουμε τίποτα με το οποίο μπορούμε να την συγκρίνουμε. Είναι μία νέα κατάσταση ύπαρξης.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανθρώπων που σε μία π.χ. εγχείρηση βρέθηκαν σε άλλη διάσταση, έβλεπαν το σώμα τους ενώ εκείνοι ήταν κάπου ψηλά και περιέγραφαν με λεπτομέρειες το τι έκαναν οι γιατροί και είναι καταγραμμένα σε πολλά ιατρικά περιστατικά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.