15-01-11
13:55
Δεν ειναι οτι φοβαμαι απλα οπως καθομαι κ σχολιαζω τα ασχημα ετσι πιστευω ενα μικρο μα πολυ μικρο κομματι της με διασκεδαζει αλλα δεν το εχει καταλαβει, ειναι μικρη και απειρη και δεν ειχε ποτε τετοια σχεση και αν υπαρξει το μετα απο μενα θα φαει καλα τα μουτρα της. Αυτο που ηθελα να καταφερω το καταφερα, πατησα ποδι για τα καλα, ηθελα και μου βγηκε διοτι αγανακτησα σε ενα βαθμο. Δεν μου βγαινει πλεον η αγαπη που μ εβγαινε καποτε, δεν δειχνω σχεδον καθολου τα αισθηματα μου και γενικα ειμαι σκληρος και αδιαφορος και την ποναει και φοβαται και αυτο φενεται. Δεν με ενδιαφερει πλεον κ τοσο, αρχισα σιγα σιγα να ασχολουμε με πραγματα που μου αρεσουν και ειμα καλα δεν ασχολουμε, εχω φτασει σε βαθμο που ακομα και τα νευρα της να σπασουν απο την συμπεριφορα μου και να με χωρισει δεν με νοιαζει.....προσπαθω να κοιταζω πλεον την ζωη μου, βαρεθηκα να ασχολουμε με τους αλλους. Πιστευω να καταλαβει σε τη θεση βρισκεται και να προσφερει να παραπανω σε σχεση με το παρελθον
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
05-01-11
23:19
Ακριβως οπως το ειπες φιλε, μεγαλη εγωιστρια και απολυτα αχαριστα.....ξερω πολυ σιγουρα οτι με εχει μεγαλη αναγκη μα παρα πολυ μεγαλη αναγκη (ειμουν κ ο πρωτος τις) αλλα ειμαι τοσο καλος μα πραγματικα καλος και πλεον τα θεωρει ολα δεδομενα οτι παντα θα τοσο καλος μαζις και θα την συγχωρω αλλα ειτε θελω ειτε δεν θελω να τις φερθω ασχημα δεν μπορω πλεον, ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΑ και θα πατησω ποδι θα τις πω πως νιωθω και αν καταλαβει το λαθος και φερθει αναλογα καλως αλλιως φευγω και προβληματα, η καρδια δεν αντεχει αλλο και γυρω απο την ψυχη μου εχουν σηκωθει τοιχοι. Την αγαπαω αλλα μεχρι εκει παιδια, εγω δεν εχω να χασω τπτ, εχω μαθει να στεκομαι μονος μου στα ποδια μου αληθεια, εχω παει παντου να μεινω σ ολη την ευρωπη (δουλειες και γονεις αν καταλαβαινετε) και εχω δει και μαθει πολλα πραγματα και δεν την εχω τοσο αναγκη οσο αυτη......μεθαυριο ειναι η γιορτη μου και ευκαιρια να περιμενω τηλεφωνο της, αν θεληση να με ακουσει καλως αλλιως στα @@, ειμαι μολις 23 και εχω μια ζωη μπροστα μου......ολα θα κριθουν απο αυτο το σαββατοκυριακο και πιστευω να καταλαβει παιδια!!!
Ευχαριστω για τις αμεσες απαντησεις σας, βοηθησαν
Ευχαριστω για τις αμεσες απαντησεις σας, βοηθησαν
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
05-01-11
19:18
Τον Φεβρουαριο κλεινω 2 χρονια με την κοπελα μου κ πιστευω οτι ειναι αρκετος καιρος για να πεις οτι υπαρχει μεγαλη αγαπη κ πολλα αισθηματα.......λοπον τους πρωτους 3 μηνες ειμασταν κοντα δηλαδη σε αποσταση 4 χιλιομετρων και τωρα σε αποσταση 90 χιλιομετρων αλλα το προσπαθουμε και παει καλα στο θεμα αποστασης, ειμαστε αισιοδοξει, βασικα εγω πιο πολυ αλλα τελος παντων.
Μετα επρεπε να φυγω φανταρος για 9 μηνες και απο εκει να παω να μεινω στην Ναουσα (εκει που γεννηθηκα) και εκεινη την περιοδο οσο ειμουν εγω φανταρος η κοπελα μου εδινε πανελληνιες και επειδη δεν ειμαι εγωιστης θα πω οτι τις φερθηκα αρκετα ασχημα χωρις να φταιει λογο τις καταπιεσης του στρατου αλλα οχι οτι ηταν κ αυτη τελεια κ δεν προκαλουσε!!!!
Απολυομαι και βρισκομαι στο χωριο μου οπου δουλευω σε εργοστασια για να βγαλω το ψωμακι μου και σχεδον καθε σαββατοκυριακο βρισκομαι στην κοπελα μου.......πιστευω πως δεν το εκτιμαει ολο αυτο και με την συμπεριφορα της νιωθω ασχημα αλλα και μια αχαριστια απο μερια της, δεν της λειπει απολυτως τπτ και ομως εγω καιρο με τον καιρο εχω χασει τα παντα. Καποτε εβγαινα κ με την παρεα μου αλλα πλεον δεν υπαρχει παρεα δικια μου διοτι η κοπελα μου ειναι τοσο ντροπαλη που ακομα ενα ποτηρι νερο δεν μπορει να ζητησει σε μια καφετερια και τα περιμενει ολα απο εμενα....νιωθω σαν παντρεμενος μαζι της, γυρναω πισω στο μερος μου δουλευω ολη μερα μετα λιγο σπιτι κ μολισ ερθει το σαββατοκυριακο στην κοπελα μου και παντα με την παρεα της και ετσι αυτη περναει καλα διοτι ειναι μαζι με την παρεα της, μαζι μου, δεν ξοδευει τππ απολυτως γιατι τα πληρωνω ολα εγω και αντι να βοηθησει λιγο την δικη μου την κατασταση ειτε οικονομικα επειδη το 60% απο αυτα που βγαζω φευγουν στις βενζινες και οσο παει χειροτερευει οπως γνωριζετε η αλλιως να μου προτεινει να κανουμε κατι διαφορετικο κ για μενα βρε αδερφε οπως να βγουμε μια φορα και με την δικη μου παρεα η να κανουμε κατι διαφορετικο για να ξεφυγω και εγω λιγο απο αυτη την καθημερινοτητα και οχι να τα θελει ολα δικα της.....
να ερχομαι καθε σαββατοκυριακο να βαζω βενζινη να πληρωνω φαγητο ακομα και στο κρεβατι να κανει οτι θελει κ οπως το θελει και χωρις να την νοιαζει να ειναι μαζι μου με την παρεα της να μην εχει καθολου εξοδα και να μαζευει τα δικα της τα λεφτα και να φευγει μια-δυο φορες στο τοσο ταξιδακια με τον πολιτιστικο συλλογο και να κανει τα ψωνια της ενω εγω εχω χασει καθε επαφη με την παρεα μου, δεν μπορω σε καμια περιπτωση να φυγω και εγω κανενα ταξιδακι οχι λογω δουλειας αλλα χρηματων και γενικα εχω χασει την ζωη μου ολη και οχι απλα εχω μεινει στασιμος αλλα παω πισω
αν κανω την κινηση να συζητησω κατι τετοιο μαζι της η θα μου πει επειδη πηγα ταξιδι ζηλευεις και τρως φλασιες και μου τα λες η ζηλευεις που ειμαι εξω η δεν σεβεσαι που δινω πανελληνιες (ξαναδινει δευτερη φορα) η δεν ξερω κ εγω τι αλλες δικαιολογιες και αν καταφερω και κανω συζητηση θα φωναζει χωρις να καταλαβαινω τπτ η θα με βρισει οπως εχει κανει πολλες φορες (μαλακα, καημενε, γελειε). Γενικα εχει φτασει σε σημειο να κατεβαζω το κεφαλι μου και να ζηταω συγνωμη χωρις να ξερω γιατι ενω αυτη δεν ξερει τη σημαινει συγνωμη και αν ειναι φανερο οτι εχει κανει αυτη λαθος παλι κατι θα βρει να πει δυστηχως και παντα θα πρεπει να κανω εγω την προσπαθεια για να φτιαξω τα πραγματα μεταξυ μας και βαρεθηκα.....
αυτες τις μερες εφυγε Βουδαπεστη και εχω μεινει τελειως μονος γιατι δεν τολμω να παρω κανενα απο την παρεα μου διοτι θα ακουσω "χωρισες και μας θυμηθηκες" και τετοια και δεν ξερω τι να κανω για ολη αυτη την κατασταση γιατι περα απο αυτα υπαρχουν και τα ωραια υπαρχει και η αγαπη και δεν ξερω τι κανω και πως να την αντιμετωπισω.......καμια συμβουλη
Μετα επρεπε να φυγω φανταρος για 9 μηνες και απο εκει να παω να μεινω στην Ναουσα (εκει που γεννηθηκα) και εκεινη την περιοδο οσο ειμουν εγω φανταρος η κοπελα μου εδινε πανελληνιες και επειδη δεν ειμαι εγωιστης θα πω οτι τις φερθηκα αρκετα ασχημα χωρις να φταιει λογο τις καταπιεσης του στρατου αλλα οχι οτι ηταν κ αυτη τελεια κ δεν προκαλουσε!!!!
Απολυομαι και βρισκομαι στο χωριο μου οπου δουλευω σε εργοστασια για να βγαλω το ψωμακι μου και σχεδον καθε σαββατοκυριακο βρισκομαι στην κοπελα μου.......πιστευω πως δεν το εκτιμαει ολο αυτο και με την συμπεριφορα της νιωθω ασχημα αλλα και μια αχαριστια απο μερια της, δεν της λειπει απολυτως τπτ και ομως εγω καιρο με τον καιρο εχω χασει τα παντα. Καποτε εβγαινα κ με την παρεα μου αλλα πλεον δεν υπαρχει παρεα δικια μου διοτι η κοπελα μου ειναι τοσο ντροπαλη που ακομα ενα ποτηρι νερο δεν μπορει να ζητησει σε μια καφετερια και τα περιμενει ολα απο εμενα....νιωθω σαν παντρεμενος μαζι της, γυρναω πισω στο μερος μου δουλευω ολη μερα μετα λιγο σπιτι κ μολισ ερθει το σαββατοκυριακο στην κοπελα μου και παντα με την παρεα της και ετσι αυτη περναει καλα διοτι ειναι μαζι με την παρεα της, μαζι μου, δεν ξοδευει τππ απολυτως γιατι τα πληρωνω ολα εγω και αντι να βοηθησει λιγο την δικη μου την κατασταση ειτε οικονομικα επειδη το 60% απο αυτα που βγαζω φευγουν στις βενζινες και οσο παει χειροτερευει οπως γνωριζετε η αλλιως να μου προτεινει να κανουμε κατι διαφορετικο κ για μενα βρε αδερφε οπως να βγουμε μια φορα και με την δικη μου παρεα η να κανουμε κατι διαφορετικο για να ξεφυγω και εγω λιγο απο αυτη την καθημερινοτητα και οχι να τα θελει ολα δικα της.....
να ερχομαι καθε σαββατοκυριακο να βαζω βενζινη να πληρωνω φαγητο ακομα και στο κρεβατι να κανει οτι θελει κ οπως το θελει και χωρις να την νοιαζει να ειναι μαζι μου με την παρεα της να μην εχει καθολου εξοδα και να μαζευει τα δικα της τα λεφτα και να φευγει μια-δυο φορες στο τοσο ταξιδακια με τον πολιτιστικο συλλογο και να κανει τα ψωνια της ενω εγω εχω χασει καθε επαφη με την παρεα μου, δεν μπορω σε καμια περιπτωση να φυγω και εγω κανενα ταξιδακι οχι λογω δουλειας αλλα χρηματων και γενικα εχω χασει την ζωη μου ολη και οχι απλα εχω μεινει στασιμος αλλα παω πισω
αν κανω την κινηση να συζητησω κατι τετοιο μαζι της η θα μου πει επειδη πηγα ταξιδι ζηλευεις και τρως φλασιες και μου τα λες η ζηλευεις που ειμαι εξω η δεν σεβεσαι που δινω πανελληνιες (ξαναδινει δευτερη φορα) η δεν ξερω κ εγω τι αλλες δικαιολογιες και αν καταφερω και κανω συζητηση θα φωναζει χωρις να καταλαβαινω τπτ η θα με βρισει οπως εχει κανει πολλες φορες (μαλακα, καημενε, γελειε). Γενικα εχει φτασει σε σημειο να κατεβαζω το κεφαλι μου και να ζηταω συγνωμη χωρις να ξερω γιατι ενω αυτη δεν ξερει τη σημαινει συγνωμη και αν ειναι φανερο οτι εχει κανει αυτη λαθος παλι κατι θα βρει να πει δυστηχως και παντα θα πρεπει να κανω εγω την προσπαθεια για να φτιαξω τα πραγματα μεταξυ μας και βαρεθηκα.....
αυτες τις μερες εφυγε Βουδαπεστη και εχω μεινει τελειως μονος γιατι δεν τολμω να παρω κανενα απο την παρεα μου διοτι θα ακουσω "χωρισες και μας θυμηθηκες" και τετοια και δεν ξερω τι να κανω για ολη αυτη την κατασταση γιατι περα απο αυτα υπαρχουν και τα ωραια υπαρχει και η αγαπη και δεν ξερω τι κανω και πως να την αντιμετωπισω.......καμια συμβουλη
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.