29-08-10
18:52
Η μυρωδια του χασις, οταν εχεις κανει πολυ στη ζωη σου εχει γινει αρωμα μοναδικο πλεον. Καποιος που χει πιει πολλα χρονια και το μειωνει η το σταματα, μολις το ξαναμυρισει ή μολις πεσει συναισθηματικα σε καποια φαση της ζωης του, του λειπει το αρωμα αυτο, οποτε οπως καταλαβαινουμε ατομο που χει κανει πολυ μπαφο στη ζωη του, ξαναπεφτει με μεγαλυτερη ευκολια απ'ο,τι θα το εκανε καποιος που θα επινε μια στο τοσο (μια ανα μηνα, δυο ανα 6 μηνο, μια στο χρονο με την παρεα κοκ). To ιδιο ισχυει για το τσιγαρο αλλα και το αλκοολ. Ανθρωποι που επαψαν με δυσκολια να καπνιζουν, μετα απο χρονια σε καποια δυσκολια το αναβουν. Παλι δεν ειναι απολυτο. Καποιοι μεγαλωνοντας δουλευουν πολυ με τον εαυτο τους, αντεχουν και τελικα το σταματουν.
Υπάρχει ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα Το Τραγούδι στον Ανεμο, απο τις εκδόσεις Λιβάνη, (το ανέφερα και σε ενα θέμα του Μάξιμου για άλλο λόγο). Πρόκειται για μια προσωπική μαρτυρία που δίνει παρα πολλές, κατατοπιστικές όσο και ρεαλιστικές πληροφορίες για το θέμα μαριχουάνα-χασίς- ποσότητες- εξάρτηση-εθισμοί-απεξάρτηση κλπ (αναφέρεται σε έφηβους-νεους). Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ψυχολογική προσέγγιση του θεματος, τα "γιατί και πώς" δηλαδή όλης αυτής της κουλτούρας. Ο συγγραφέας δεν λέει ότι είναι ο ίδιος στην ιστορία όμως έχει μπλόγκ στο Λιβάνη, όπου υποθέτω οι αναγνώστες του μπορούν να του κάνουν ερωτήσεις για όσα αναφέρει στο βιβλιό του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.