Γιώργος
Τιμώμενο Μέλος
Βγαίνουμε ελαφρώς εκτός θέματος τώρα. Δεν θα το ανέπτυσσα το παρακάτω, αλλά εφόσον ζητάς διευκρίνιση, θα ρίξω και υπότιτλους.Συγνώμη, αλλά γιατί είναι πατσαβούρα;
Στη μοναδική περίπτωση που θα της έπρεπε αυτός ο χαρακτηρισμός, θα ήταν αν υποκρινόταν, ή αν συνέβαινε κάτι άλλο, το οποίο θα περιείχε κάτι ψευδές.
Αναφερόμουν ακριβώς στα περιστατικά που κατονομάζεις. Δηλαδή, στο ψεύδος, στην υποκρισία και στην άρνηση γεγονότων. Όταν διαπιστώνεις ότι τελικά όλοι οι κόποι σου υφίσταντο πλήρη ανακατεύθυνση στον ... κάδο ανακύκλωσης, αλλά και ότι δεν σε αντιμετώπισαν με πάσα ειλικρίνεια.
Κοινώς, βάζοντας κάτω τα Α, Β, Γ, Δ (λόγια + πράξεις) και βλέποντας ότι μεταξύ αυτών υπάρχουν προφανείς αντιθέσεις και ασυμφωνίες. Εκεί δεν νομίζω ότι μπορείς να καταλήξεις σε διαφορετικό χαρακτηρισμό, οπότε μια χαρά συμφωνούμε, φίλη Lysippe.
Το παραπάνω ήταν με αφορμή αντίστοιχα γεγονότα που, όπως ανέφερα, είχα περάσει πριν αρκετό καιρό. Εάν δεν μου απάνταγες ετεροχρονισμένα, αλλά όταν είχα γράψει το παραπάνω, θα μπορούσες να μου είχες πει ότι "πιάνεσαι από ένα μεμονωμένο γεγονός" και θα είχες και δίκιο. Που, εν τέλει, μόνο μεμονωμένο δεν ήταν..
----
Στο παραπάνω έχω αφήσει έξω την "φυσιολογική" κατηγορία του προχωράμε μαζί, περνάμε πράγματα, εν τέλει η σχέση κάνει τον κύκλο της και το σταματάμε πολιτισμένα, εφόσον δεν τραβάει άλλο, ένα "ρίσκο" που ούτως ή άλλως το παίρνεις σε μία σχέση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Γιώργος
Τιμώμενο Μέλος
Γιατί βρε πουλάκι μου 4 μήνες; Δεν το χωράει το μυαλό μου! Δεν μπορεί, κάποια λύση θα υπάρχει
Εδώ ο δικός μου ζει σε άλλη χώρα (Νορβηγία) και πάλι το μέγιστο που έχουμε περάσει χωριστά είναι ένας μήνας!
μπα,μπλεξαμε με γαμωεξεταστικες εκεινος και δουλεια εγω
Μα και πάλι, η εξεταστική είναι ένας μήνας το πολύ, πες η δική του στη χειρότερη να είναι ένας διαφορετικός μήνας, και πάλι 2 μήνες, όχι 4...
Επίσης, υπάρχουν τα σαββατοκύριακα...
Λία,είναι λίγο μπέρδεμα.Σκέψου για παράδειγμα ότι εγώ έχω υποχρεωτικά εργαστήρια Τρίτη - Πέμπτη (παράδειγμα)και ένα τρίτο που μπαίνει άλλη μέρα,(Παρασκευή πχ)κι ενδάμεσα δουλεύω πάνω σε αυτά,δεν μπορώ να μετακινηθώ εκτός Κρήτης δηλαδή καν.
Εκτός αυτού,κι οικονομικά το πράγμα δεν είναι τόσο χαλαρό,ειδικά αυτήν την περίοδο-δεν είναι εύκολο και το αεροπλάνο.
Έτυχε και είχα μία παρόμοια συζήτηση πριν καμιά ώρα με μια φίλη μου από Ελλάδα που έχει έρθει εδώ και ο (Άγγλος) boyfriend της είναι στην Αγγλία. Θυμήθηκα την ιστορία σας, μάλιστα, οπότε για κοιτάξτε το παρακάτω.
Με το που έφτασε η κοπέλα εδώ, ήρθε μετά από μια εβδομάδα ο φίλος της για λίγες μέρες. Ήρθε πάλι αυτό το Σαββατοκύριακο για 2 μέρες. Σε δύο εβδομάδες θα ανέβει η κοπέλα στην Αγγλία. Τα Χριστούγεννα πάλι θα πάνε πρώτα Αγγλία, μετά Ελλάδα, μετά Ελβετία...
Απόρησα για το πώς γίνεται να ταξιδεύει τόσο συχνά, μιας και τα οικονομικά της δεν είναι και στα καλύτερα. Και παίρνω την εξής αποστομωτική, αλλά προφανή απάντηση: δεν ξοδεύεις αλλού, κάνεις λίγη παραπάνω οικονομία έτσι ώστε αντί να περάσεις ένα ήσυχο Σαββατοκύριακο με τον άνθρωπό σου. Γιατί πολύ απλά όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων. Αν είσαι αφοσιωμένος σε μία σχέση, θα κάνεις τις απαραίτητες θυσίες.
Και ναι, έχουν ΠΟΛΥ βαρύ πρόγραμμα και οι δύο τους. Και ναι, money doesn't grow on trees, δεν είναι κι ό,τι πιο εύκολο να πληρώνουν αεροπλάνα. Επίσης αγαπούν πολύ την δουλειά τους και αυτό που κάνουν. Αλλά, η βασική τους προτεραιότητα είναι ο άνθρωπος που αγαπούν κι έχουν αισθήματα. Δεν αμελούν την δουλειά τους, απλά στριμώχνουν το πρόγραμμά τους για να βγει.
Bottom line: Όλγα και Γιάννη, όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων. Εάν η ουσιαστική προτεραιότητα του ενός είναι ο άλλος, δεν υπάρχουν χαζές δικαιολογίες τύπου "έχω πολύ βαρύ πρόγραμμα και δεν έχω χρόνο για ταξιδάκια" ή "δεν έχω αρκετά λεφτά".
Έχω δει πολύ πιο σοβαρές περιπτώσεις που τα βγάζουν πέρα. Θα κάνετε λίγη σκληρότερη οικονομία, θα κάνετε την Easyjet τον καλύτερό σας φίλο και voila.
Όπως λέει, άλλωστε, και ένα ρητό:
Και για να δώσω μια φορά δίκαιο στην αγαπημένη μου Σύλβια , στην αντίθετη περίπτωση όπου εάν ένας εκ των δύο έχει άλλες προτεραιότητες, πολύ απλά ο άλλος θα καταλήξει να αισθάνεται μαλάκας σκεπτόμενος ότι ...
Επίσης κοίτα μήπως σε όλο αυτό...χάσεις και 2 χρόνια από τη ζωή σου κλεισμένος στο σπίτι μιλώντας στο skype κοιτώντας τον τοίχο...
Γι' αυτό φροντίστε να θέσετε από νωρίς τις προτεραιότητές σας, για να αποφύγετε τις παρεξηγήσεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Γιώργος
Τιμώμενο Μέλος
Εάν υπάρχει θέληση και από τους δύο ... εκεί ναι, δεν αντιλέγω ότι μπορείς να έχεις καλύτερα αποτελέσματα.Πολλές φορές τα άτομα που δεν ταιριάζουν επειδή αγαπιούνται κάνουν προσπάθεια και η σχέση τους καθόλου μέτρια δεν είναι. Και δεν είναι συμβιβασμός αυτό, διότι με αυτό τον άνθρωπο θέλουν να είναι, και όχι με κάτι "πιο ταιριαστό".
Ούτως ή άλλως και σε αυτά που είπα παραπάνω, θεωρείται δεδομένο ότι υπάρχει θέληση και από τα δύο άτομα για να πετύχει.
Εάν, αντίθετα, δεν έχει θέληση η άλλη, τότε προφανώς και όλα τα παραπάνω, όσο και να προσπαθήσεις, καταλήγουν τελικά στο /dev/null και τελικά όντως καταλήγεις 2 χρόνια από τη ζωή σου κλεισμένος στο σπίτι μιλώντας στο Skype κοιτώντας τον τοίχο - και μιλώντας σε έναν άλλον τοίχο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Γιώργος
Τιμώμενο Μέλος
Γιατί it's too good to be true να έχεις και τα δύο.Γιατί πρέπει οι δύο περιπτώσεις να είναι των άκρων; (η μακρινή τέλεια, η κοντινή χάλια);
Ανάλογα πώς το ορίζεις το "μέτρια". Δεν ταιριάζουν όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους. Και άτομα που δεν ταιριάζουν, και 5 χρόνια να τα αφήσεις μαζί, πάλι σε "μέτρια" σχέση θα παραμείνουν. Το μόνο που ίσως θα αλλάξει σε μια τέτοια περίπτωση είναι πως και οι δύο θα αρχίσουν πλέον να "συμβιβάζονται", όσο περνάει ο καιρός, αλλά πάντα θα έχουν στο μυαλό τους ότι μπορούσαν να βρουν κάτι καλύτερο ή ότι ο σύντροφός τους δεν τους καταλαβαίνει, κτλ.Δεν μπορεί και μια κοντινή να είναι μέτρια και να μπορεί και να διορθωθεί;
Κοινώς, εγώ το βλέπω αυτό περισσότερο σαν συμβιβασμό, αν μου επιτρέπεις. Όχι πως δεν υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο, να σταθείς άτυχος στη ζωή σου (στον τομέα αυτόν) και τελικά να συμβιβαστείς με αυτήν που σου "έτυχε", αλλά πριν απ' αυτό, τουλάχιστον, προτιμώ να έχω εξαντλήσει κάθε πιθανότητα που μου παρουσιάζεται. Γιατί, αφενός αυτές οι πιθανότητες δεν σου παρουσιάζονται κάθε μέρα και αφετέρου, εάν όντως είσαι σίγουρος ότι έχεις βρει το άτομο με το οποίο ταιριάζεις απόλυτα, γιατί να το αφήσεις να σου φύγει, όταν είναι στο χέρι σου κάποια στιγμή (στο κοντινότερο ή στο μακρινότερο) μέλλον μπορείτε να είστε μαζί;
Σίγουρα όταν ο ορίζοντας που μεσολαβεί (μέχρι να μπορέσετε να είστε μαζί) είναι πολύ μεγάλος (πάνω από 3 χρόνια) τότε δεν είναι τόσο εύκολο να είσαι αισιόδοξος για αυτό. Εκεί εξαρτάται από την θέληση του καθενός.
Κοίτα, σαφώς και όλα τα πράγματα στη ζωή έχουν ένα ρίσκο. Ακόμα και αυτό.Μπράβο σου γι' αυτό, αλλά κοίτα μήπως σε αυτήν την προσπάθεια να καταφέρεις το δύσκολο περάσει από κοντά σου κάτι καλύτερο και το χάσεις... Επίσης κοίτα μήπως σε όλο αυτό...χάσεις και 2 χρόνια από τη ζωή σου κλεισμένος στο σπίτι μιλώντας στο skype κοιτώντας τον τοίχο... Είναι άγρια πράγματα αυτά Γιώργο. Μην το βλέπεις απλά σαν πρόκληση.
Ναι, θα μπορούσε κάλλιστα μία τέτοια προσπάθεια τελικά να καταλήξει στο κενό. Εσύ πχ να προσπαθείς, η άλλη να πάει με τον πρώτο τυχόντα (επειδή βαρέθηκε ή είχε τρελές ορέξεις ξέρω 'γω) και τελικά να πετάξει στα σκουπίδια όλο αυτόν τον κόπο που έκανες εσύ.
Μην νομίζεις ότι μιλάω εκ του ασφαλούς, μου έχει τύχει κοπέλα που επειδή βαρέθηκε ακύρωσε εν μία νυχτί όλες μου τις προσπάθειες. Και σαφέστατα και το έχω υπ' όψιν αυτό και για το μέλλον. Αλλά τι να κάνω; Αν βγει τελικά πατσαβούρα η άλλη, θα βγει. Αυτό μπορεί να σου συμβεί και με τις "κανονικές" σχέσεις.
Τουλάχιστον, θα μου πεις, εκεί πέρα ζούσες και λίγο φυσιολογικά όσο διαρκούσε αυτό. Yes, that's true, αλλά εάν νιώθεις ότι δεν μπορείς με κάποια άλλη κοπέλα, τι επιλογές έχεις.
Και όπως λέω, δεν μου αρέσει να τα παρατάω με την πρώτη δυσκολία. Winners never quit, quitters never win, όπως λέω.
Το μόνο μελανό σημείο στην επιχειρηματολογία μου είναι πως αυτό προϋποθέτει να έχει και η κοπέλα την ίδια όρεξη να προσπαθήσει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Γιώργος
Τιμώμενο Μέλος
Δεν μιλάω εκ του ασφαλούς, Ηλιάκι. Έχω ζήσει και ξέρω πολύ-πολύ καλά πώς είναι.Ναι,συμφωνώ, πολύ ωραία και γλυκά ρομαντικά κλπ αυτά που λες. Όμως στην πράξη, όταν είσαι ερωτευμένος(εγώ για έρωτα μιλάω), και σου λείπει τόσο ο άνθρωπος σου που θέλεις να τσηρίξεις, να βγεις έξω και να φωνάζεις, όταν όλο σου το σώμα ζητάει την μυρωδιά του και το άγγιγμά του, δεν είναι τόοοσο εύκολο. Μπορεί να ακούγομαι μελοδραματική αλλά η δική μου μικρή εμπειρία μου λέει πως όσο πιο πολύ αγαπάς τον άλλον, άλλο τόσο όταν είναι μακριά σου σου είναι δύσκολο ακόμα και να προσποιείσαι ότι είσαι καλά.
Ωστόσο προσπαθώ να είμαι ψύχραιμος εγώ σε αυτά. Ναι, οι συνθήκες σαφέστατα δεν σε βοηθάνε. Αλλά τι να κάνεις, να βολευτείς με κάτι μέτριο; Να συμβιβαστείς με κάτι που δεν σου αρέσει;
Δεν λέω ότι είναι εύκολο, αλλά έχω μάθει όταν βάζω ένα στόχο που ξέρω ότι αξίζει να τον κυνηγάω, ακόμα κι αν με χωρίζουν 1900 km από εκείνη. Εάν τελικά δεν ευδοκιμήσει, okey, προχωράμε παρακάτω. Αλλά ξέρω ότι προσπάθησα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Γιώργος
Τιμώμενο Μέλος
Η ιστορία σας είναι πολύ όμορφη μπορώ να πω.Είμαι κολλημένη μ'ενα παιδί που μιλούσαμε αρκετό καιρό. Μένει Αθήνα αλλά έρχεται κάθε καλοκαίρι εδώ στους συγγενείς του γιατί κανονικά είναι από Σέρρες. Έγινε κάτι μεταξύ μας δύο φορές και δυστυχώς αύριο φεύγει. Είμαι χάλια..δε θέλω να διακοπεί η επαφή μας . Φέτος τελείωσε το λύκειο και το μόνο που θέλω είναι να περάσει κάπου πιο κοντά. Χθες ενώ μιλούσαμε μου έλεγε πως είμαι η μοναδική που μιλάει ("ερωτικά" να το πω..). Δε ξέρω αν πρέπει να τον πιστέψω.. Μού έχει αναφέρει πολλές φορές για σχέση αλλά και οι δύο "φοβόμαστε" την απόσταση.
Άμα ξεκινάτε αρνητικά και φοβάστε την απόσταση, σίγουρα δεν θα καταλήξετε κάπου. Η δική μου συμβουλή είναι ότι αν βρεις ένα άτομο με το οποίο ταιριάζεις, έχετε χημεία, έχετε αλληλοκατανόηση και στηρίζει ο ένας τον άλλον, go for it. Τέτοιες ευκαιρίες είναι once in a million, once in a billion και, αν είναι πολύ σπάνιο, once in a googolplex.
Δεν είναι εύκολο όσο ακούγεται, γενικά, να κάνεις μια ουσιαστική σχέση με ένα άτομο, δεδομένου του ότι οι άνθρωποι έχουν γίνει ψεύτικοι και οι περισσότερες σχέσεις είναι επιφανειακές. Εάν βρεις κάτι ουσιώδες, κάτι που σε συναρπάζει και ένα άτομο που θαυμάζεις, γιατί να μην το κάνεις;
Μπορεί να σε απασχολεί το "τι σόι σχέση μπορεί να είναι άμα δεν βλέπεις τον άλλον;". Συμφωνώ ότι είναι ακόμα πιο ωραίο όταν μπορείς να βλέπεις τον άνθρωπό σου λίγο πιο συχνά, και οι τωρινές οι συνθήκες δεν βοηθάνε τόσο. Αλλά άμα έχετε χημεία και ταιριάζετε, γιατί να τα παρατήσεις για αυτήν την λεπτομέρεια; Προτιμάς κάτι πιο επιφανειακό που να είναι κοντά σου;
Winners never quit, quitters never win, you know.
Συμπερασματικά, αν έχεις βρει ένα άτομο που να είναι αυτό που θες, προχώρα το. Στη θέση σου, αν ήμουν τόσο τυχερός, I would cross oceans for it.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Γιώργος
Τιμώμενο Μέλος
Λίγο οφφ, αλλά άντε με το καλό και να παντρευτείτε.Nα πω κι εγώ που τη δοκίμασα για 634756η φορά
Η εμπειρία μου μου έδειξε ότι θέλει πολύ προσπάθεια, πολύ πείσμα, πολύυυυυυυυυυ αγάπη και πολύ μα πάρα πολύ υπομονή....
Και εμπιστοσύνη....απίστευτη εμπιστοσύνη.... (κι εγώ είμαι και λίγο ζηλιάρα όπως και να το κάνουμε )....
Και να ξέρετε ότι σε χ χρόνια θα είστε στο ίδιο μέρος....
Να είναι ένας εφικτός στόχος... όχι κάποτε...ίσως...αλλά σήμερα...αύριο...μεθαύριο....
Όπως και να έχει, για εμένα λειτούργησε....και δεν πίστευα κιόλας στην αρχή.... ήμουν απαισιόδοξη ότι θα αποτύχει μιας και είχα άπειρα παραδείγματα γύρω μου....
Αλλά τελικά διαψεύστηκα.... Μετά από ένα χρόνο μένουμε μαζί....
Φτιάχνουμε το σπιτάκι μας και είμαι αρραβωνιασμένη.... (ακόμα δεν έχω συνηθίσει να συστήνω τον άντρα ως αρραβωνιαστικό...μου ακούγεται τόσο περίεργο ).
Και μερικές φορές πρέπει να επαναλάβω στον εαυτό μου ότι επιτέλους ΣΥΖΟΥΜΕ και δεν θα φύγω/ει σε 1/2/7 μέρες....
Και είναι πολύ ωραίο να κοιτάω πίσω και να λέω ότι την έζησα και την απόσταση και την νίκησα...η καλύτερα την ζήσαμε και την νικήσαμε
Πότε με το καλό;
Κι εγώ πρώτο τραπέζι θα 'μαι στην δεξίωση (για να προλάβω τον μπουφέ... ).
Και οντόπικ για να μην αυτολογοκριθώ: συμφωνώ με την μαντρού στο ότι ίσα-ίσα ΔΕΝ είναι χάσιμο χρόνου κάτι τέτοιο. Είναι ένα καλό τεστάρισμα του εαυτό σου και των αντοχών σου για να ξέρεις μέχρι πού φτάνεις. Καλύτερα να το δοκιμάσεις μια φορά και να πεις "δεν μου κάνει" παρά να μην ξέρεις μέχρι πού μπορείς να φτάσεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Γιώργος
Τιμώμενο Μέλος
Πέρα απ' αυτά που περιγράφεις, για μένα το πιο δύσκολο μου φαίνεται η στιγμή του αποχωρισμού. Το πόσο δυνατός κι αν να 'σαι, όσο κι αν αγαπάς τον άνθρωπό σου, όσο πιστός κι αν είσαι, δυστυχώς δε βοηθάνε.Δεν είναι μόνο οι σεξουαλικές ανάγκες. Είναι κι οι συναισθηματικές, και για μένα είναι πιο βασικές. Είναι να περνάς μια άσχημη μέρα στη δουλειά και να βρίσκεις κάποιον να σε αγκαλιάζει και να σε παρηγορεί. Είναι να πάτε έναν περίπατο πιασμένοι χεράκι χεράκι. Είναι να δείτε μια σειρά αγκαλιά και να γελάσετε. Είναι να κλάψεις στην αγκαλιά του. Πολλά, πάρα πολλά είναι. Κι αν τα χρειάζεται και δεν μπορώ να του τα δώσω, θα τον δικαιολογήσω αν βρει κάποια που μπορεί. Αρκεί να μου το πει.
Για μένα εκεί πέφτει ένα μεγάλο βάρος αυτών των σχέσεων. Πόσο αντέχεις να μπαίνεις στη διαδικασία να αποχωρίζεσαι τον σύντροφό σου ξανά και ξανά. Αλλά αν το άλλο σου μισό προκύψει σε διαφορετική πόλη... well go for it.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.