Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
30-01-11
13:01
Ακριβώς! Και φυσικά αναφέρομαι στην ελευθερία, με την "απόλυτη"/κυριολεκτική της έννοια και όχι με την κατά συνθήκη που βιώνουμε, χάρη της δυνατότητας(κι όπου/όταν υφίσταται!) να επιλέγουμε. Μόνον η αναγκαιότητα μπορεί να κληθεί ως αντίποδας της ελευθερίας. Υπ' αυτή την έννοια, ελευθερία δεν υπάρχει, ακόμη κι υφίσταται η αναγκαιότητα διάκρισης, μεταξύ ιερού και βέβηλου γενικά! Αυτή εξάλλου, αμέσως με την εμφάνισή της στον Παράδεισο, τον ...κατεδάφισε!Νομίζω ότι ο Λάμπης αναφέρεται στην αναγκαιότητα και όχι στη δυνατότητα επιλογής. ...
Όταν όμως δεν υπάρχει το "μικρόβιο" του "από δω ή από κει" , π.χ. ένας καθαγιασμένος, ένας ξεκαθαρισμένος άνθρωπος, τότε είναι και επί της ουσίας ελεύθερος.
Κατά μία οπτική, "κόλαση" είναι ο κόσμος της αναγκαιότητας και "παράδεισος", εκείνος της απόλυτης ελευθερίας!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
27-01-11
10:36
... μιά λύτρωση για εσάς ή μια κατάρα ;
Υ/Γ Το θέμα δεν γνωρίζω αν έχει τεθεί ξανά .
Νομίζω πως το δίλημμα αποτελεί επικαιροποίηση του δισχιλιόχρονου(τουλάχιστον!) λαϊκού : "Κόλαση ή Παράδεισος". Σχετικά παραπέμπω στο θέμα: " Η Βασιλεία του Θεού επί της Γης"...
@ Myrtle:...Από την άλλη βέβαια, πιστεύω πως το πέσιμο της μάσκας του καθωσπρεπισμού θα ήταν τρομακτικό και ίσως καταστροφικό για την κοινωνία, τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, ακόμα και την ψυχική τους υγεία. Σε ένα τέτοιο είδος κόσμου δεν θα υπήρχε ιδιωτικότητα και προσωπική ζωή, δεν θα ήταν ο άνθρωπος ελεύθερος, αλλά φυλακισμένος σε μία κατάσταση παρανοϊκή που μακροπρόθεσμα θα τον τρέλαινε... Οι ανθρώπινες σχέσεις θα γίνονταν εύθραυστες και η αλήθεια θα έχανε την αξία της. Στην πραγματικότητα θα ήσουν καταδικασμένος να ζεις ως ένας καθωσπρέπει άνθρωπος, χωρίς να έχεις την ελευθερία να το επιλέξεις και να δώσεις ένα κάποιο νόημα στην ζωή σου μέσα από αυτή σου την επιλογή...
Εξαιρετική η εκφορά των ...ενδοιασμών σου, φίλη μου, αλλά:
-Θεωρείς, ότι όταν δεν υπάρχει ψέμα και υποκρισία οι άνθρωποι δεν θα μπορούν να συμβιώνουν, επειδή δεν θα υπάρχει η ανάγκη επίκλησης της αλήθειας; Προσωπικά φρονώ, ότι μόνον τότε θα μπορούσε για την κάθε ανθρώπινη ύπαρξη να υφίστανται συνθήκες και προϋποθέσεις προσωπικής ελευθερίας. Αλλά για να συμβεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει στις ανθρώπινες καρδιές να φωλιάζει η ανιδιοτελής αγάπη, αντί του ποικιλότροπου φόβου!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.