Myrtle
Διάσημο μέλος
Η Myrtle αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 36 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,779 μηνύματα.
27-01-11
13:49
-Θεωρείς, ότι όταν δεν υπάρχει ψέμα και υποκρισία οι άνθρωποι δεν θα μπορούν να συμβιώνουν, επειδή δεν θα υπάρχει η ανάγκη επίκλησης της αλήθειας;
Ναι, πιστεύω οτι δεν θα μπορούσαν να συμβιώσουν οι άνθρωποι αν εξακολουθούσαν να είναι όπως τους γνωρίζουμε σήμερα. Κι αυτό γιατί οι άλλοι θα μπορούσαν να δουν τις αιτίες των πράξεών τους, οι οποίες κατά 99% στη σημερινή κοινωνία είναι ιδιοτελείς. Σε έναν κόσμο που οι άνθρωποι σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους και το συμφέρον τους, το να μπορούν οι υπόλοιποι να διαβάσουν τις σκέψεις τους, μονο προβλήματα θα μπορούσε να δημιουργήσει. Για την ακρίβεια, πιστεύω ότι δεν θα μπορούσαν να διατηρηθούν οι ανθρώπινες σχέσεις.
Προσωπικά φρονώ, ότι μόνον τότε θα μπορούσε για την κάθε ανθρώπινη ύπαρξη να υφίστανται συνθήκες και προϋποθέσεις προσωπικής ελευθερίας.
Διαφωνώ! Θεωρώ ότι ελευθερία υπάρχει μόνο όταν έχεις την επιλογή να επιλέξεις και τον "λάθος" δρόμο και με αυτόν τον τρόπο ξεχωρίζουν αυτοί που επιλέγουν την αλήθεια, χωρίς όμως να αναγκάζονται να την ακολουθήσουν. Με άλλα λόγια, το να σου βγάζουν την μάσκα δεν έχει την ίδια αξία με το να την βγαζεις μόνος σου...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Myrtle
Διάσημο μέλος
Η Myrtle αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 36 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 2,779 μηνύματα.
24-01-11
23:29
Πολύ ωραίο θέμα!
Κατά τη γνώμη μου, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι λύτρωση και κατάρα ταυτόχρονα, για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά αλλά και για την ανθρωπότητα ως σύνολο. Απ' τη μία μεριά, το να μπορεί ο ένας να διαβάζει την σκέψη του άλλου ίσως οδηγούσε σε μια πιο δίκαιη κοινωνία, μακριά από το ψέμα και την υποκρισία. Οι ανθρώπινες σχέσεις και φιλίες θα ήταν σίγουρα λιγότερες αλλά πιο ουσιαστικές. Η επικοινωνία θα γινόταν πιο εύκολη και θα εξέλειπε το κουτσομπολιό, καθώς δεν θα υπήρχε ενδιαφέρον να ψάξει κάποιος να βρει τι σκέφτεται ο άλλος ή για ποιο λόγο κάνει κάτι, αφού αυτό θα ήταν φανερό με μία μόνο ματιά.
Από την άλλη βέβαια, πιστεύω πως το πέσιμο της μάσκας του καθωσπρεπισμού θα ήταν τρομακτικό και ίσως καταστροφικό για την κοινωνία, τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, ακόμα και την ψυχική τους υγεία. Σε ένα τέτοιο είδος κόσμου δεν θα υπήρχε ιδιωτικότητα και προσωπική ζωή, δεν θα ήταν ο άνθρωπος ελεύθερος, αλλά φυλακισμένος σε μία κατάσταση παρανοϊκή που μακροπρόθεσμα θα τον τρέλαινε... Οι ανθρώπινες σχέσεις θα γίνονταν εύθραυστες και η αλήθεια θα έχανε την αξία της. Στην πραγματικότητα θα ήσουν καταδικασμένος να ζεις ως ένας καθωσπρέπει άνθρωπος, χωρίς να έχεις την ελευθερία να το επιλέξεις και να δώσεις ένα κάποιο νόημα στην ζωή σου μέσα από αυτή σου την επιλογή.
Σίγουρα, οι περισσότεροι από μας έχει τύχει να πούμε: "Αχ, να ήξερα τι σκέφτεται ο/η τάδε", θεωρώντας ότι αυτό θα μας γλύτωνε από περιττές ανησυχίες, χωρίς να υπολογίσουμε ποτέ πραγματικά τι επιπτώσεις θα είχε κάτι τέτοιο σε ένα ευρύτερο κοινωνικό σύνολο (ίσως, βεβαια, επειδή θα περιμέναμε ότι αυτό θα γινόταν μονόπλευρα προς το "συμφέρον" μας). Κι εδώ ταιριάζει το: "Πρόσεχε τι εύχεσαι!"
Κατά τη γνώμη μου, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι λύτρωση και κατάρα ταυτόχρονα, για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά αλλά και για την ανθρωπότητα ως σύνολο. Απ' τη μία μεριά, το να μπορεί ο ένας να διαβάζει την σκέψη του άλλου ίσως οδηγούσε σε μια πιο δίκαιη κοινωνία, μακριά από το ψέμα και την υποκρισία. Οι ανθρώπινες σχέσεις και φιλίες θα ήταν σίγουρα λιγότερες αλλά πιο ουσιαστικές. Η επικοινωνία θα γινόταν πιο εύκολη και θα εξέλειπε το κουτσομπολιό, καθώς δεν θα υπήρχε ενδιαφέρον να ψάξει κάποιος να βρει τι σκέφτεται ο άλλος ή για ποιο λόγο κάνει κάτι, αφού αυτό θα ήταν φανερό με μία μόνο ματιά.
Από την άλλη βέβαια, πιστεύω πως το πέσιμο της μάσκας του καθωσπρεπισμού θα ήταν τρομακτικό και ίσως καταστροφικό για την κοινωνία, τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, ακόμα και την ψυχική τους υγεία. Σε ένα τέτοιο είδος κόσμου δεν θα υπήρχε ιδιωτικότητα και προσωπική ζωή, δεν θα ήταν ο άνθρωπος ελεύθερος, αλλά φυλακισμένος σε μία κατάσταση παρανοϊκή που μακροπρόθεσμα θα τον τρέλαινε... Οι ανθρώπινες σχέσεις θα γίνονταν εύθραυστες και η αλήθεια θα έχανε την αξία της. Στην πραγματικότητα θα ήσουν καταδικασμένος να ζεις ως ένας καθωσπρέπει άνθρωπος, χωρίς να έχεις την ελευθερία να το επιλέξεις και να δώσεις ένα κάποιο νόημα στην ζωή σου μέσα από αυτή σου την επιλογή.
Σίγουρα, οι περισσότεροι από μας έχει τύχει να πούμε: "Αχ, να ήξερα τι σκέφτεται ο/η τάδε", θεωρώντας ότι αυτό θα μας γλύτωνε από περιττές ανησυχίες, χωρίς να υπολογίσουμε ποτέ πραγματικά τι επιπτώσεις θα είχε κάτι τέτοιο σε ένα ευρύτερο κοινωνικό σύνολο (ίσως, βεβαια, επειδή θα περιμέναμε ότι αυτό θα γινόταν μονόπλευρα προς το "συμφέρον" μας). Κι εδώ ταιριάζει το: "Πρόσεχε τι εύχεσαι!"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.