Rainbow Blues
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Rainbow Blues αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Έμπορος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 305 μηνύματα.
07-02-11
14:23
Μάλλον είναι SOS γιατί πρόσγατα το ακουσα κι από αλλό γιατρό....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rainbow Blues
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Rainbow Blues αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Έμπορος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 305 μηνύματα.
04-02-11
12:18
Καιρός να γράψω κι εγώ τη δικιά μου ιστορία....
Εγώ από πολύ μικρή είχα αστιγματισμό και αργότερα ανέπτυξα και μυωπία... Είχα φτάσει σε σημείο σε όλο το γυμνάσιο και λύκειο να φοράω κάτι φακούς στα γυαλια μου σαν πατομπούκαλα (πατομπούκαλα μετά από λέπτυνση παρακαλώ). Μετά το σχολείο φορούσα φακούς επαφής που τους έκανα ειδική παραγγελία και κόστιζαν αρκετά... Ετσι το πήρα απόφαση να ψαχτώ για laser γιατί είχα σιχαθεί ποιά τα πάντα!!
Πήγα σε κλινική εδώ στη Θεσσαλονίκη όπου ειδικεύεται σε τέτοιες επεμβάσεις, μίλησα με τον γιατρό και απευθείας έκανα και όλες τις εξετάσεις που χρειάζεται εκεί. Μου μίλησε μου είπε πως θα είναι και μου εξήγησε πως η επέμβαση θα έχει πολύ καλά αποτελέσματα στην δικιά μου περίπτωση όμως θα έπρεπε να περιμένω ένα χρόνο για να είμαστε σίγουροι οτι οι βαθμοί μου έχουν στεθεροποηθεί, επίσης μου τόνισε πως για αυτόν το χρόνο τέρμα οι φακοί επαφής. Είμουν και τυχερή γιατί εκείνη την περίοδο στην κλινική είχε έρθει μηχάνημα ειδικό για τον αστιγματισμό.(!)
Έτσι ένα ωραίο πρωινό μετά από καιρό έκλεισα ραντεβού για τις ίδιες εξετάσεις και λίγο αργότερα για την επέμβαση. Τολμώ να πώ οτι το βράδυ πριν την επέμβαση δεν κοιμήθηκα από την αγωνία, ήθελα τόσο πολύ να το κάνω που πραγματικά δεν αγχώθηκα καθόλου. Μέχρι τη στιγμή που έφτασα στη κλινική... γ' αυτό σου δίνουν χαπάκι και είσαι ευτυχισμένος....
Κατα την διάρκεια της επέμβασης όλα πήγαν καλά... "Κοίτα στο κόκκινο λαμπάκι", "Κοίτα στο πράσινο λαμπακι", και μερικά αστεία για να σπάσει λίγο η ατμόσφαιρα, "Γιατρέ εσείς που βλέπετε από κοντα τί χρώμα είναι τελικά τα μάτια μου?" και πριν το καταλάβω είχαμε τελειώσει.
Στην αρχή από την κλινική μου έδωσαν ένα τσαντάκι με όλες τις ιστορίες που έπρεπε να βάζω στα μάτια μου (δυο διαφορετικά είδη σταγόνες, τεχνιτά δάκρυα, υγρά μαντηλάκια ειδικά για να καθαρίζω την περιοχή γύρο από τα μάτια και ένα χαρτί με το πρόγραμμα που έπρεπε να ακολουθήσω στις σταγόνες). Οι δύο πρώτες μέρες ήταν όλη η υπόθεση... Μετά τα πράγματα όλο και καλυτέρευαν.
Κάθε μέρα η όραση μου βελτιώνονταν και τώρα πια δεν έχω κανένα πρόβλημα. Εχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια και κάθε μέρα δοξάζω την ώρα και τη στιγμή που πήρα την απόφαση να το κάνω.
Εγώ από πολύ μικρή είχα αστιγματισμό και αργότερα ανέπτυξα και μυωπία... Είχα φτάσει σε σημείο σε όλο το γυμνάσιο και λύκειο να φοράω κάτι φακούς στα γυαλια μου σαν πατομπούκαλα (πατομπούκαλα μετά από λέπτυνση παρακαλώ). Μετά το σχολείο φορούσα φακούς επαφής που τους έκανα ειδική παραγγελία και κόστιζαν αρκετά... Ετσι το πήρα απόφαση να ψαχτώ για laser γιατί είχα σιχαθεί ποιά τα πάντα!!
Πήγα σε κλινική εδώ στη Θεσσαλονίκη όπου ειδικεύεται σε τέτοιες επεμβάσεις, μίλησα με τον γιατρό και απευθείας έκανα και όλες τις εξετάσεις που χρειάζεται εκεί. Μου μίλησε μου είπε πως θα είναι και μου εξήγησε πως η επέμβαση θα έχει πολύ καλά αποτελέσματα στην δικιά μου περίπτωση όμως θα έπρεπε να περιμένω ένα χρόνο για να είμαστε σίγουροι οτι οι βαθμοί μου έχουν στεθεροποηθεί, επίσης μου τόνισε πως για αυτόν το χρόνο τέρμα οι φακοί επαφής. Είμουν και τυχερή γιατί εκείνη την περίοδο στην κλινική είχε έρθει μηχάνημα ειδικό για τον αστιγματισμό.(!)
Έτσι ένα ωραίο πρωινό μετά από καιρό έκλεισα ραντεβού για τις ίδιες εξετάσεις και λίγο αργότερα για την επέμβαση. Τολμώ να πώ οτι το βράδυ πριν την επέμβαση δεν κοιμήθηκα από την αγωνία, ήθελα τόσο πολύ να το κάνω που πραγματικά δεν αγχώθηκα καθόλου. Μέχρι τη στιγμή που έφτασα στη κλινική... γ' αυτό σου δίνουν χαπάκι και είσαι ευτυχισμένος....
Κατα την διάρκεια της επέμβασης όλα πήγαν καλά... "Κοίτα στο κόκκινο λαμπάκι", "Κοίτα στο πράσινο λαμπακι", και μερικά αστεία για να σπάσει λίγο η ατμόσφαιρα, "Γιατρέ εσείς που βλέπετε από κοντα τί χρώμα είναι τελικά τα μάτια μου?" και πριν το καταλάβω είχαμε τελειώσει.
Στην αρχή από την κλινική μου έδωσαν ένα τσαντάκι με όλες τις ιστορίες που έπρεπε να βάζω στα μάτια μου (δυο διαφορετικά είδη σταγόνες, τεχνιτά δάκρυα, υγρά μαντηλάκια ειδικά για να καθαρίζω την περιοχή γύρο από τα μάτια και ένα χαρτί με το πρόγραμμα που έπρεπε να ακολουθήσω στις σταγόνες). Οι δύο πρώτες μέρες ήταν όλη η υπόθεση... Μετά τα πράγματα όλο και καλυτέρευαν.
Κάθε μέρα η όραση μου βελτιώνονταν και τώρα πια δεν έχω κανένα πρόβλημα. Εχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια και κάθε μέρα δοξάζω την ώρα και τη στιγμή που πήρα την απόφαση να το κάνω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.