Rainbow Blues
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Rainbow Blues αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Έμπορος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 305 μηνύματα.
04-02-11
15:05
1. Θα αποκτησω μονιμη ευαισθησια στο δυνατο φως μετα την εγχειρηση? Κατι τετοιο ειναι πιθανο.
2. Θα χρειαζομαι γυαλια οδηγησης το βραδυ?
3.Θα υπαρχει προβλημα με πολλες ωρες μπροστα απο Η/Υ?
4. Θα εχω μειωμενη οραση τη νυχτα,θάμβος κλπ? - Αυτο εχει σχεση με το μεγεθος της κορης,οποτε θα πρεπει να γινει και κορομετρηση.
5.Ποσο μεγαλος ειναι ο κινδυνος για κερατεκτασια? Ειναι η σπουδαιοτερη επιπλοκη της εγχειρησης.
Για κερατεκτασια ειναι υποπτοι οσοι εχουν υψηλο και ανωμαλο αστιγματισμο.
6. Εξεταση ξηροφθαλμιας.
7. Αν υπαρχει αρκετη μυωπια,πρεπει να γινει εξονυχιστικος ελεγχος για υποκλινικο κερατοκωνο,για να μην υπαρξει κερατεκτασια μετα την εγχειρηση.
8.Ενδεχεται να υπαρξει και οπισθοδρομηση του ματιου στην προτερη μυωπικη κατασταση. Ποιες ειναι οι πιθανοτητες για κατι τετοιο?
9. Το flap (το κομματι που του κερατοειδους που σηκωνεται κατα την εγχειρηση και μετα επανατοποθετειται) υπαρχει πιθανοτητα να ξεκολλησει? Εν γενει αυτο να γινει,σε καποιον που κανει αθληση υψηλου κινδυνου.
Αυτα ειναι τα σπουδαιοτερα που θα πρεπει να ανησυχουν καποιον που θελει να κανει την εγχειρηση και καλο θα ειναι να τα ρωτησει και να παρει διεξοδικες απαντησεις απο το γιατρο.
Γουάου.... Προσπαθώ να φανταστώ τη φάτσα του γιατρού όταν θα του γίνονται όλες αυτές οι ερωτήσεις... "Ωπα.., Αυτός ο τύπος έχει διαβάσει... Και έχει στοχευμένες ερωτήσεις..."
Πάντως μπράβο σου που το ψάχνεις τόσο. Τώρα που έχω τελειώσει μ' αυτό το θέμα και βλέπω τις ερωτήσεις σου σκέφτομαι οτι εαν τις είχα δει από πιο μπροστά μπορεί και να μην έκανα την επέμβαση....
Πάλι καλά πρόλαβα και την έκανα...
Πάντως για τις ερωτήσεις σου θα σου πώ αυτό που μου είπε ο γιατρός μου..."Για να συμβεί το χειρότερο πρέπει να πετύχεις το τζακ ποτ της ατυχίας. Πρεπει να πάνε πολλά πράγματα λάθος... Αυτό σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον είναι αρκετά απίθανο."
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Rainbow Blues
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Rainbow Blues αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Έμπορος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 305 μηνύματα.
04-02-11
12:18
Καιρός να γράψω κι εγώ τη δικιά μου ιστορία....
Εγώ από πολύ μικρή είχα αστιγματισμό και αργότερα ανέπτυξα και μυωπία... Είχα φτάσει σε σημείο σε όλο το γυμνάσιο και λύκειο να φοράω κάτι φακούς στα γυαλια μου σαν πατομπούκαλα (πατομπούκαλα μετά από λέπτυνση παρακαλώ). Μετά το σχολείο φορούσα φακούς επαφής που τους έκανα ειδική παραγγελία και κόστιζαν αρκετά... Ετσι το πήρα απόφαση να ψαχτώ για laser γιατί είχα σιχαθεί ποιά τα πάντα!!
Πήγα σε κλινική εδώ στη Θεσσαλονίκη όπου ειδικεύεται σε τέτοιες επεμβάσεις, μίλησα με τον γιατρό και απευθείας έκανα και όλες τις εξετάσεις που χρειάζεται εκεί. Μου μίλησε μου είπε πως θα είναι και μου εξήγησε πως η επέμβαση θα έχει πολύ καλά αποτελέσματα στην δικιά μου περίπτωση όμως θα έπρεπε να περιμένω ένα χρόνο για να είμαστε σίγουροι οτι οι βαθμοί μου έχουν στεθεροποηθεί, επίσης μου τόνισε πως για αυτόν το χρόνο τέρμα οι φακοί επαφής. Είμουν και τυχερή γιατί εκείνη την περίοδο στην κλινική είχε έρθει μηχάνημα ειδικό για τον αστιγματισμό.(!)
Έτσι ένα ωραίο πρωινό μετά από καιρό έκλεισα ραντεβού για τις ίδιες εξετάσεις και λίγο αργότερα για την επέμβαση. Τολμώ να πώ οτι το βράδυ πριν την επέμβαση δεν κοιμήθηκα από την αγωνία, ήθελα τόσο πολύ να το κάνω που πραγματικά δεν αγχώθηκα καθόλου. Μέχρι τη στιγμή που έφτασα στη κλινική... γ' αυτό σου δίνουν χαπάκι και είσαι ευτυχισμένος....
Κατα την διάρκεια της επέμβασης όλα πήγαν καλά... "Κοίτα στο κόκκινο λαμπάκι", "Κοίτα στο πράσινο λαμπακι", και μερικά αστεία για να σπάσει λίγο η ατμόσφαιρα, "Γιατρέ εσείς που βλέπετε από κοντα τί χρώμα είναι τελικά τα μάτια μου?" και πριν το καταλάβω είχαμε τελειώσει.
Στην αρχή από την κλινική μου έδωσαν ένα τσαντάκι με όλες τις ιστορίες που έπρεπε να βάζω στα μάτια μου (δυο διαφορετικά είδη σταγόνες, τεχνιτά δάκρυα, υγρά μαντηλάκια ειδικά για να καθαρίζω την περιοχή γύρο από τα μάτια και ένα χαρτί με το πρόγραμμα που έπρεπε να ακολουθήσω στις σταγόνες). Οι δύο πρώτες μέρες ήταν όλη η υπόθεση... Μετά τα πράγματα όλο και καλυτέρευαν.
Κάθε μέρα η όραση μου βελτιώνονταν και τώρα πια δεν έχω κανένα πρόβλημα. Εχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια και κάθε μέρα δοξάζω την ώρα και τη στιγμή που πήρα την απόφαση να το κάνω.
Εγώ από πολύ μικρή είχα αστιγματισμό και αργότερα ανέπτυξα και μυωπία... Είχα φτάσει σε σημείο σε όλο το γυμνάσιο και λύκειο να φοράω κάτι φακούς στα γυαλια μου σαν πατομπούκαλα (πατομπούκαλα μετά από λέπτυνση παρακαλώ). Μετά το σχολείο φορούσα φακούς επαφής που τους έκανα ειδική παραγγελία και κόστιζαν αρκετά... Ετσι το πήρα απόφαση να ψαχτώ για laser γιατί είχα σιχαθεί ποιά τα πάντα!!
Πήγα σε κλινική εδώ στη Θεσσαλονίκη όπου ειδικεύεται σε τέτοιες επεμβάσεις, μίλησα με τον γιατρό και απευθείας έκανα και όλες τις εξετάσεις που χρειάζεται εκεί. Μου μίλησε μου είπε πως θα είναι και μου εξήγησε πως η επέμβαση θα έχει πολύ καλά αποτελέσματα στην δικιά μου περίπτωση όμως θα έπρεπε να περιμένω ένα χρόνο για να είμαστε σίγουροι οτι οι βαθμοί μου έχουν στεθεροποηθεί, επίσης μου τόνισε πως για αυτόν το χρόνο τέρμα οι φακοί επαφής. Είμουν και τυχερή γιατί εκείνη την περίοδο στην κλινική είχε έρθει μηχάνημα ειδικό για τον αστιγματισμό.(!)
Έτσι ένα ωραίο πρωινό μετά από καιρό έκλεισα ραντεβού για τις ίδιες εξετάσεις και λίγο αργότερα για την επέμβαση. Τολμώ να πώ οτι το βράδυ πριν την επέμβαση δεν κοιμήθηκα από την αγωνία, ήθελα τόσο πολύ να το κάνω που πραγματικά δεν αγχώθηκα καθόλου. Μέχρι τη στιγμή που έφτασα στη κλινική... γ' αυτό σου δίνουν χαπάκι και είσαι ευτυχισμένος....
Κατα την διάρκεια της επέμβασης όλα πήγαν καλά... "Κοίτα στο κόκκινο λαμπάκι", "Κοίτα στο πράσινο λαμπακι", και μερικά αστεία για να σπάσει λίγο η ατμόσφαιρα, "Γιατρέ εσείς που βλέπετε από κοντα τί χρώμα είναι τελικά τα μάτια μου?" και πριν το καταλάβω είχαμε τελειώσει.
Στην αρχή από την κλινική μου έδωσαν ένα τσαντάκι με όλες τις ιστορίες που έπρεπε να βάζω στα μάτια μου (δυο διαφορετικά είδη σταγόνες, τεχνιτά δάκρυα, υγρά μαντηλάκια ειδικά για να καθαρίζω την περιοχή γύρο από τα μάτια και ένα χαρτί με το πρόγραμμα που έπρεπε να ακολουθήσω στις σταγόνες). Οι δύο πρώτες μέρες ήταν όλη η υπόθεση... Μετά τα πράγματα όλο και καλυτέρευαν.
Κάθε μέρα η όραση μου βελτιώνονταν και τώρα πια δεν έχω κανένα πρόβλημα. Εχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια και κάθε μέρα δοξάζω την ώρα και τη στιγμή που πήρα την απόφαση να το κάνω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.