Lautreamont
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Lautreamont αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 241 μηνύματα.
14-03-11
18:03
Ο Καλλέργης τα λέει καλύτερα από μένα στο ε κ τ ό ς (αστικό πορτραίτο αρ.3)
(1 χρόνο πριν):
(1 χρόνο πριν):
λίγο νωρίτερα συναντιόντουσαν κύριοι που ονομάζουν τον εαυτό τους
επαναστάτες ή απελευθερωτές
συζήτησαν για απόψεις κοινωνικές και πολιτικές για ζητήματα που αφορούν
στο συλλογικό καλό μέσα σε μία ώρα και μόνο
ζητήματα δηλαδή π’ άλλοι ούτε στα χιλιόχρονα διδακτορικά τους δεν καταλήγουν
αλλά λίγο αργότερα περιχαρείς οι ολίγοι αποτάνθηκαν
πως ίσως χρήσιμο να ήταν να βρουν κι ένα όνομα που να μοιάζει με σφραγίδα ή όραμα
κι έτσι αφού το συλλογίστηκαν πίνωντας μπύρα και σόδα
άλλοι ονομάστηκαν σέχτα επαναστατών
άλλοι δανειοδοτήθηκαν από έναν νεκρό ληστή ονόματι Φουντάς
άλλοι επαναστατικός αγώνας
κι άλλοι συνωμοσία πυρήνων της φωτιάς
ήταν ευρύ το φάσμα
εθνικοσοσιαλιστές
αναρχικοί
κομμουνιστές
ακροδεξιοί
ρατσιστές
τσετσένοι αυτονομιστές
ιεροί πόλεμοι
απ’ όλα είχαμε
ναι ναι
κι όλοι μα όλοι νοιάζονταν για το κοινό καλό της ομάδας που υποστηρίζουν
κι ίσως η αλήθεια είναι πως το γηπεδικό αίσθημα ενός χουλιγκάνου
να μην διαφέρει ολωσδιόλου από το συγκεκριμένο αίσθημα των συνεπαρμένων
αυτών κυριών μιας ευθύνης no matter what
αλλιώς δεν εξηγούνται τα σκίτσα στο ευτυχισμένο μόρφωμα της τέχνης
αλλά στο πιο λυπημένο της
γιατί ένα βράδυ στην Αθήνα μία μάνα άνεργη με τα δυο παιδιά της
στα σκουπίδια της πόλης γυρεύουν τα λίγα θεϊκά τους έρμαια
και λίγο αργότερα ο γιός της ο 15χρονος κείτεται νεκρός διαμελισμένος
η κόρη της η 11χρονη τραυματισμένη ριμαγμένη και τυφλή
κι η ίδια σε μεταίχμιο από σοκ και ανημπόρια σκορπισμένοι όλοι στους δρόμους
γιατί ναι, αλλιώς δεν εξηγούνται τα σκίτσα της αγωνιστικής ατιμίας
αλλιώς βλέπεις μαύρες χήρες να ανατινάζουν τρένα στην Μόσχα
με αριθμούς νεκρών τέτοιους που δεν σου προκαλούν μια αίσθηση συμπόνοιας
παρά μια ακόμα πενιχρή πληροφορία στον μάταιο τούτο τον κόσμο
μα δεν ακούγεται γλαφυρό το άκουσμα αυτής της πρότασης? στον μάταιο τούτο τον κόσμο..
γιατί ναι,
μερικοί ανόητοι προσπαθούν να με πείσουν ότι αυτός ο κόσμος είναι μάταιος.
μερικοί ανόητοι προσπαθούν να με πείσουν ότι ο κόσμος αυτός είναι μάταιος.
μερικοί ανόητοι προσπαθούν να με πείσουν ότι ο κόσμος αυτός είναι μάταιος.
άντε να τους εξηγήσεις ότι αυτός ο κόσμος δεν έχει χάσει τίποτα.
εκείνοι έχουν χάσει απλά την εσωτερική ομορφιά τους.
μάταιοι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Lautreamont
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Lautreamont αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 241 μηνύματα.
09-03-11
21:47
Μέσα από αυτόν τον συγκερασμό μπούρδας και (δοκησι)σοφίας, ένα πράγμα μόνο μπορώ να πω:
Μπότες που πάνε επτά λεύγες είναι αυτή η φράση: Είσαι ο Καταλινα/Δεσμώτης/whatevah
Εδώ, το θέμα αποκτά και μια τρίτη διάσταση, (3D Hyper-thread )
το συνδυασμό ασμάτων όπως "τα ματάκια μου σε καίνε κι ας μην είμαι μανεκένε"
με τον αναρχικό πιγκουίνο που φωνάζει "ξέχνα το" στο ξεβρασμένο ψάρι.
Έτσι και φωνάξεις το όνομα του δολοφόνου τρεις φορές
μπροστά στον καθρέφτη,
αυτός επανέρχεται, δε το'ξερες?
Παραλλαγή
Έτσι και φωνάξεις το όνομα κατίνα,
ο χρήστης Ρεμπεσκές θα ακούσει κάτι ηχητικά πανομοιότυπο
και θα εμφανιστεί στον κυκλικό καθρέφτη κρατώντας τον αυτόματο μετατροπέα
ακτινίων σε μοίρες, σκάζοντας 17 τριγωνικά χαμόγελα και 29 γκριμάτσες
αναφωνώντας 52 γεωμετρικούς και γλαφυρούς αντίλαλους με αλλεπάλληλα χοχο
σα να ανακάλυψε το γκραντ κάνυον με ένα κλικ.
Ας σιγοτραγουδήσω: ο τέλειος άντρας, ο αναρχικός,
ο ρεμπεσκές ο τέλειος ο μαθηματικός.
:σπάσιμο_πιάτου:
:πέταμα_γαρύφαλλου_νεκροταφείου:
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Lautreamont
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Lautreamont αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 241 μηνύματα.
09-03-11
20:29
Όλη αυτή η συζήτηση περι μπακούνιν, μαρξ, κροπότκιν, τρότσκι, δαρβίνου, σίγκερ (ραπτομηχανής ),
μου θυμίζει κι ένα άλλο ερώτημα που τέθηκε κάποτε (ξέχωρα πνεύματα, ίσως πει κάποιος, πολύ ανόμοια αλλά
που μετρούν ανάμεσα στα πιο φωτεινά και τα πιο τολμηρά):
Τί σκέπτεσθε για το αίτημα "όχι κοινωνία χωρίς κοινωνικό μύθο" ?
Μέχρι ποιού σημείου μπορούμε να διαλέξουμε ή να υιοθετήσουμε, και να επιβάλουμε ένα μύθο
που να ταιριάζει στην κοινωνία που κρίνουμε επιθυμητή;
Θα απευθύνω ένα τελεσίγραφο στο ίδιο το ορθολογιστικό σύστημα εκείνων που συνεχίζουν
να μάχονται για την μεταμόρφωση του κόσμου εξαρτώντας την αποκλειστικά από την ριζική
ανατροπή των οικονομικών συνθηκών:
Σύμφωνοι, με κρατάς, σύστημα, είμαι δοσμένος ολοκληρωτικά σε σένα, αλλά δεν φάνηκε ακόμη τίποτε
απ' όσα μου είχες υποσχεθεί.
Πρόσεχε.
Αυτό που με κάνεις να θεωρώ αναπόφευκτο καθυστερεί κάπως να πραγματωθεί και ίσως
μπορεί να θεωρηθεί κάπως επίμονα εμποδισμένο.
Αν αυτός ο "πόλεμος" κι οι πολλαπλές ευκαιρίες που σου προσφέρει να πραγματωθείς θα πήγαιναν
χαμένες, θα αναγκαζόμουν να παραδεχθώ ότι έχεις κάτι το αλαζονικό, ποιος ξέρει κιόλας,
το διεστραμμένο στην βάση, που δεν θα μπορούσα άλλο να κρύβω από τον εαυτό μου.
Έτσι δυστυχισμένοι θνητοί έπαιρναν χρήματα για να εξορκίσουν τον διάβολο, πράγμα που τον
ανάγκαζε, λένε, να εκδηλωθεί στο τέλος...
___________________________________________
Απομένει να βλέπω σε είκοσι χρόνια τον εαυτό μου υποχρεωμένο (όπως στην εποχή της νιότης μου),
να εκφρασθεί ενάντια σε κάθε κονφορμισμό και να πλήττει, θανατεράααααααααα.
Κι ένα μήνυμα σ' αυτούς που αγνοούν:
δεν υπάρχει στη ζωή μεγάλη αποστολή που να μην επιχειρείται με κίνδυνο της ζωής,
κι ότι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθηθεί, όπως φαίνεται, δεν είναι αυτός που πλαισιώνεται
με κιγκλίδωμα στη συννενοχή της σιωπής ή στην ελαφροκαρδία της δικαιολόγησης των αθλιοτήτων
κι ότι κάθε ένας πρέπει να αναλάβει μόνος του την αναζήτηση του Χρυσόμαλλου δέρατος.
Αλλά όχι να οχυρωθεί στις αρχές του γιατί όλες οι θριαμβεύουσες ιδέες πορεύονται προς τον χαμό τους.
μου θυμίζει κι ένα άλλο ερώτημα που τέθηκε κάποτε (ξέχωρα πνεύματα, ίσως πει κάποιος, πολύ ανόμοια αλλά
που μετρούν ανάμεσα στα πιο φωτεινά και τα πιο τολμηρά):
Τί σκέπτεσθε για το αίτημα "όχι κοινωνία χωρίς κοινωνικό μύθο" ?
Μέχρι ποιού σημείου μπορούμε να διαλέξουμε ή να υιοθετήσουμε, και να επιβάλουμε ένα μύθο
που να ταιριάζει στην κοινωνία που κρίνουμε επιθυμητή;
Θα απευθύνω ένα τελεσίγραφο στο ίδιο το ορθολογιστικό σύστημα εκείνων που συνεχίζουν
να μάχονται για την μεταμόρφωση του κόσμου εξαρτώντας την αποκλειστικά από την ριζική
ανατροπή των οικονομικών συνθηκών:
Σύμφωνοι, με κρατάς, σύστημα, είμαι δοσμένος ολοκληρωτικά σε σένα, αλλά δεν φάνηκε ακόμη τίποτε
απ' όσα μου είχες υποσχεθεί.
Πρόσεχε.
Αυτό που με κάνεις να θεωρώ αναπόφευκτο καθυστερεί κάπως να πραγματωθεί και ίσως
μπορεί να θεωρηθεί κάπως επίμονα εμποδισμένο.
Αν αυτός ο "πόλεμος" κι οι πολλαπλές ευκαιρίες που σου προσφέρει να πραγματωθείς θα πήγαιναν
χαμένες, θα αναγκαζόμουν να παραδεχθώ ότι έχεις κάτι το αλαζονικό, ποιος ξέρει κιόλας,
το διεστραμμένο στην βάση, που δεν θα μπορούσα άλλο να κρύβω από τον εαυτό μου.
Έτσι δυστυχισμένοι θνητοί έπαιρναν χρήματα για να εξορκίσουν τον διάβολο, πράγμα που τον
ανάγκαζε, λένε, να εκδηλωθεί στο τέλος...
___________________________________________
Απομένει να βλέπω σε είκοσι χρόνια τον εαυτό μου υποχρεωμένο (όπως στην εποχή της νιότης μου),
να εκφρασθεί ενάντια σε κάθε κονφορμισμό και να πλήττει, θανατεράααααααααα.
Κι ένα μήνυμα σ' αυτούς που αγνοούν:
δεν υπάρχει στη ζωή μεγάλη αποστολή που να μην επιχειρείται με κίνδυνο της ζωής,
κι ότι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθηθεί, όπως φαίνεται, δεν είναι αυτός που πλαισιώνεται
με κιγκλίδωμα στη συννενοχή της σιωπής ή στην ελαφροκαρδία της δικαιολόγησης των αθλιοτήτων
κι ότι κάθε ένας πρέπει να αναλάβει μόνος του την αναζήτηση του Χρυσόμαλλου δέρατος.
Αλλά όχι να οχυρωθεί στις αρχές του γιατί όλες οι θριαμβεύουσες ιδέες πορεύονται προς τον χαμό τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.