Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
30-03-11
22:21
Ωραία η ειρωνεία, εγώ είμαι υπέρ. Ειδικά χωρίς να έχουμε διαβάσει τα όσα έχουν ειπωθεί, η ειρωνεία είναι διασκεδαστικότερη (ειδικά για όσους μας διαβάζουν).Έλα μου ντε....πως; Περιμένω κι εγώ από έναν αντιεξουσιαστή να απαντήσει. Ειρωνικό ήταν το σχόλιο μου φυσικά. Καμία κοινωνία δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς κανόνες και νόμους. Τώρα αν οι νόμοι αυτοί καταπατούνται από τους ίδιους που τους δημιουργούν......πως να μιλήσουμε για τάξη και δημοκρατία.
Μετά από αρχικά γόνιμη συζήτηση, πριν αρχίσουν οι γατοπασπιτοαναρχοκαυγάδες, είχα γράψει κάποιες σκέψεις, οι οποίες θα μπορούσαν, εάν η ανθρωπότητα το αποφάσιζε, να θεμελιώσουν μια κοινωνία που θα έτεινε, ή σωστότερα θα οραματιζόταν την αναρχία. Με λιγότερη κεντρική εξουσία κι έμφαση στην αυτοοργάνωση.
Ο καλύτερος τρόπος που έχει ποτέ θεσμοθετηθεί νομικά, ήταν εκείνος του Λυκούργου της Αρχαίας Σπάρτης. Ασχέτως με τη στρατοκρατική δομή του πολιτεύματος, την οποία επέλεξε, αφού αυτή ήταν η αναγκαία για την επιβίωση του κράτους του εκείνη τη δεδομένη εποχή, φρόντισε να δημιουργήσει ένα κυκλικό σύστημα ελέγχου της εξουσίας, όπου κανένα Θεσμικό Σώμα δεν ήταν ανεξέλεγκτο, αλλά το ένα έλεγχε το άλλο. Αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει σε κάποιο επίπεδο.
Σίγουρα όμως, η Παιδεία είναι αυτή που διαμορφώνει τη φύση του ανθρώπου και εξανθρωπίζει την κτηνώδη της πλευρά. Περιπτώσεις που έχω διαβάσει από Ινδιάνικες φυλές, στηρίζονταν στην καλλιέργεια μιας κουλτούρας η οποία καθιστά κτήμα του κάθε πολίτη ότι η εξουσία απορρέει από αυτόν και ότι ο κάθε κυβερνήτης είναι υπηρέτης του και παραμένει στη θέση του μόνο όσο ο ίδιος το θέλει. Η βασική συνθήκη λειτουργίας μιας τέτοιας κοινωνίας είναι εκείνη που εξέφρασε κάποιος Ινδιάνος φύλαρχος του Αμαζονίου, όταν του ζήτησαν να διατάξει τους άντρες του να κάνουν κάτι: "Τη μέρα που θα χρειαστεί να τους διατάξω για να κάνουν κάτι που τους λέω, δεν θα είμαι πια αρχηγός τους".
Σωστά είπες, ότι το διαδίκτυο δίνει πολλές δυνατότητες οριζόντιας οργάνωσης των πολιτών, πράγμα που θα μπορούσε να περιορίζει κατά πολύ τις δυνατότητες οποιασδήποτε εξουσίας να ξεπεράσει τα όρια της δικαιοδοσίας και της υπηρεσίας και να καταστεί απολυταρχική ή συγκεντρωτική. Μπορεί πράγματι να χρησιμοποιηθεί, ως πρότυπο για την οργάνωση και υλικών κοινοτήτων, ωστόσο μην ξεχνάς τη δύναμη που έχει για παράδειγμα η Google τούτη τη στιγμή στην παγκόσμια διαδικτυακή κοινότητα, οπότε θυμήσου πως σε όλα τα πράγματα υπάρχει και άλλη πλευρά...
Επίσης, θα ήθελα να πω, ότι το μοίρασμα του πλούτου που παράγει μια κοινωνία, στους πολίτες της με δίκαιο τρόπο, αμβλύνει κατά πολύ τα αισθήματα ανταγωνισμού και τη βία μεταξύ ανθρώπων. Η εκμετάλλευση και η αδικία αποκτηνώνουν τον άνθρωπο, όταν διεγείρονται από το περιβάλλον του τα ένστικτα επιβίωσης, τα οποία βρίσκονται εκεί ακριβώς για τέτοιες περιστάσεις. Αυτό, σε συνδυασμό με μια βαθιά ανθρωπιστική παιδεία και καλλιέργεια του αισθήματος κοινότητας με διάφορες πρωτοβουλίες, μαζί με τη διοχέτευση των ενστίκτων ανταγωνισμού σε πιο ευγενή και παραγωγικά πράγματα, όπως αθλητισμός, καλλιτεχνική κι επιστημονική άμιλλα κλπ, θα μπορούσαν, αν όχι να δημιουργήσουν μια πλήρως αναρχική κοινωνία, τουλάχιστον μία που θα έτεινε προς τα εκεί. Άλλωστε το ιδεατό είναι για να το στοχεύουμε, όχι για να το πιάνουμε...
Ωραίος θα ήταν ο κόσμος εάν δεν υπήρχε αστυνομία, όμως κι ένας κόσμος που η αστυνομία θα ερχόταν στο σπίτι σου συνήθως για να κατεβάσει τη γάτα σου απ' το δέντρο, δεν θα με χαλούσε καθόλου, ούτε είναι και ανέφικτος όσο πιστεύουμε.
Σίγουρα όμως, η Παιδεία είναι αυτή που διαμορφώνει τη φύση του ανθρώπου και εξανθρωπίζει την κτηνώδη της πλευρά. Περιπτώσεις που έχω διαβάσει από Ινδιάνικες φυλές, στηρίζονταν στην καλλιέργεια μιας κουλτούρας η οποία καθιστά κτήμα του κάθε πολίτη ότι η εξουσία απορρέει από αυτόν και ότι ο κάθε κυβερνήτης είναι υπηρέτης του και παραμένει στη θέση του μόνο όσο ο ίδιος το θέλει. Η βασική συνθήκη λειτουργίας μιας τέτοιας κοινωνίας είναι εκείνη που εξέφρασε κάποιος Ινδιάνος φύλαρχος του Αμαζονίου, όταν του ζήτησαν να διατάξει τους άντρες του να κάνουν κάτι: "Τη μέρα που θα χρειαστεί να τους διατάξω για να κάνουν κάτι που τους λέω, δεν θα είμαι πια αρχηγός τους".
Σωστά είπες, ότι το διαδίκτυο δίνει πολλές δυνατότητες οριζόντιας οργάνωσης των πολιτών, πράγμα που θα μπορούσε να περιορίζει κατά πολύ τις δυνατότητες οποιασδήποτε εξουσίας να ξεπεράσει τα όρια της δικαιοδοσίας και της υπηρεσίας και να καταστεί απολυταρχική ή συγκεντρωτική. Μπορεί πράγματι να χρησιμοποιηθεί, ως πρότυπο για την οργάνωση και υλικών κοινοτήτων, ωστόσο μην ξεχνάς τη δύναμη που έχει για παράδειγμα η Google τούτη τη στιγμή στην παγκόσμια διαδικτυακή κοινότητα, οπότε θυμήσου πως σε όλα τα πράγματα υπάρχει και άλλη πλευρά...
Επίσης, θα ήθελα να πω, ότι το μοίρασμα του πλούτου που παράγει μια κοινωνία, στους πολίτες της με δίκαιο τρόπο, αμβλύνει κατά πολύ τα αισθήματα ανταγωνισμού και τη βία μεταξύ ανθρώπων. Η εκμετάλλευση και η αδικία αποκτηνώνουν τον άνθρωπο, όταν διεγείρονται από το περιβάλλον του τα ένστικτα επιβίωσης, τα οποία βρίσκονται εκεί ακριβώς για τέτοιες περιστάσεις. Αυτό, σε συνδυασμό με μια βαθιά ανθρωπιστική παιδεία και καλλιέργεια του αισθήματος κοινότητας με διάφορες πρωτοβουλίες, μαζί με τη διοχέτευση των ενστίκτων ανταγωνισμού σε πιο ευγενή και παραγωγικά πράγματα, όπως αθλητισμός, καλλιτεχνική κι επιστημονική άμιλλα κλπ, θα μπορούσαν, αν όχι να δημιουργήσουν μια πλήρως αναρχική κοινωνία, τουλάχιστον μία που θα έτεινε προς τα εκεί. Άλλωστε το ιδεατό είναι για να το στοχεύουμε, όχι για να το πιάνουμε...
Ωραίος θα ήταν ο κόσμος εάν δεν υπήρχε αστυνομία, όμως κι ένας κόσμος που η αστυνομία θα ερχόταν στο σπίτι σου συνήθως για να κατεβάσει τη γάτα σου απ' το δέντρο, δεν θα με χαλούσε καθόλου, ούτε είναι και ανέφικτος όσο πιστεύουμε.
Άραγε οι παραπάνω πτυχές, δεν αξίζει ή μήπως δεν συμφέρει να συζητηθούν από τους επικριτές του αναρχισμού;
Μπορώ άραγε ν' αναμένω για μια απάντηση;
Αν και συμφωνώ γενικά με τα όσα λες, δεν μπορώ ν' αντισταθώ στον πειρασμό να παρατηρήσω ότι το γεγονός πως ο τρόπος των άλλων είναι ή μας φαίνεται χαζοχαρούμενος, δεν αποτελεί εγγύηση ότι ο δικός μας τρόπος δεν είναι εξίσου κωμικός, εάν το δει κάποιος από κάποια άλλη οπτική γωνία, σκωπτική και αναστοχαστική, όπως θα έλεγε και ο Οίζε.I'm pretty relaxed,actually.Απλά δεν υιοθετώ εκείνο τον χαζοχαρούμενο φιλικό τόνο που έχουν οι περισσότεροι.
Ενδιαφέρουσα ερώτηση αγαπητέ, ομολογώ όμως ότι αδυνατώ να συλλάβω το πραγματικό της νόημα. Μήπως μπορείτε παρακαλώ να μας βοηθήσετε;Κατά πόσο φταίει ο "μικροαστισμός" (και όλα τα φαντάσματα που επικαλείται η αριστερά) που υπάρχουν δεκάδες παρακλάδια του ΚΚΕ και της αριστεράς γενικότερα;
Ενώ δεν είναι εντελώς ψέμα ότι μεγαλώνοντας έχεις τη δυνατότητα να μάθεις πράγματα και ν' αποκτήσεις βιώματα, που να σε κάνουν ν' αναθεωρήσεις ή ν' αμφισβητήσεις παλιές σου απόψεις, αυτό που διάβασα εδώ, με τον τρόπο που το είδα γραμμένο, ανακίνησε τα έγκατα του πεπτικού μου συστήματος, ευτυχώς όμως η πίεση εκτονώθηκε προς τα κάτω, λίγο πριν βρει διέξοδο προς τα πάνω...Αρχική Δημοσίευση από Marina289:Κατα τ'άλλα, ίσως αυτού του τύπου η στιχομυθία είναι αρκετά απρόσωπη και δεν catαλαβαίνεις -ή μάλλον,για να ακριβολογούμε, προφανώς και δεν στο έχω περάσει εγώ αρκετά καλά- ότι το να βλέπω αναρχάκια, metalάκια κτλ -ειδικά σε αυτές τις ηλικίες-, μόνο αισιόδοξα, τρυφερά και ελπιδοφόρα μπορώ να το βλέπω.... -αυτό δεν μου αναιρεί το δικαίωμα όμως να αμφισβητώ τη λειτουργικότητα μιας αταξικής κοινωνίας-...
Και επειδή το catα πόσο η θεωρία που πρεσβεύουμε δεν είναι μόνο θεωρία, τσεκάρεται πάντα στην πράξη .... μπορώ να σε ρωτήσω αν έχεις πάει ή αν θα πας στρατό;;;;;;;
Χωρίς καμμία πρόθεση προσωπικής αντιπαράθεσης με τη Μαρίνα ή τις γάτες της, και με όλο το σεβασμό, θα πω μιλώντας με πολιτική ορολογία, ότι εάν κάποιος μεγαλύτερος μου έλεγε τούτο το πράγμα, όταν ήμουν δεκαοκτώ ετών, θα τον έφτυνα κατάμουτρα. Εάν σήμερα έπιανα τον εαυτό μου να λέει το ίδιο σε κάποιον νεώτερο, η ροχάλα θα σημάδευε εσαεί τον καθρέφτη.
Δεν υπάρχει πιο ύπουλη προπαγάνδα από τούτη την καταχθόνια γενίκευση. Άξιος ο μισθός της ΠΑΣΠ...
Α, ναι εγώ πήγα στρατό και είμαι 44. Έχεις να μου πεις κάτι για να με νουθετήσεις πολιτικά Μαρίνα;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
23-03-11
23:45
Κατ' αρχάς, μίλησα για Νόμο και όχι για νόμους. Κάποια μορφή έννομης τάξης, η οποία συχνά συνοδευόταν από κάποιο τελετουργικό, πάντοτε υπήρχε. Κάποιας μορφής ηγεσία επίσης. Ο μπαμπά Στρουμφ δεν είναι η εξαίρεση της πρότυπης κοινωνίας πρωτόγονου αναρχισμού, αλλά ο καταλύτης της.Μπα.. Νομοι που απηχουν το θελημα της πλειοψηφιας κατα διαβολικη συμπτωση εχουν αυτο της μειοψηφιας για πτυελοδοχειο. Και πως θα υπαρξουν τετοιοι νομοι υπο το παρον συστημα που, οπως συμφωνησαμε πριν, δημιουργει το ιδιο βια μεσα απο την οργανωση του, η οποια περιλαμβανει και το δικαστικο παρακλαδι που ασχολειται με νομους;
Κατά δεύτερον, μίλησα για την ταξική πλειοψηφία και όχι για κοινωνικές ομάδες και φυλές. Υποτίθεται ότι μ' έναν προλεταριακά διεθνιστικό τρόπο σκέψης, οι προλετάριοι θα καταλάβαιναν ότι τίποτε δεν τους χωρίζει μεταξύ τους -φυλή, γλώσσα, θρησκεία- αντίθετα τους ενώνει η κοινή θέση στην οποία βρίσκονται, απέναντι σ' εκείνους που ιδιοποιούνται τα μέσα παραγωγής. Μια αναρχική πάντως κοινωνία δεν νομίζω ότι διασφαλίζει απόλυτα τη μη καταπίεση των μειοψηφιών κάθε είδους.
Ο καλύτερος τρόπος που έχει ποτέ θεσμοθετηθεί νομικά, ήταν εκείνος του Λυκούργου της Αρχαίας Σπάρτης. Ασχέτως με τη στρατοκρατική δομή του πολιτεύματος, την οποία επέλεξε, αφού αυτή ήταν η αναγκαία για την επιβίωση του κράτους του εκείνη τη δεδομένη εποχή, φρόντισε να δημιουργήσει ένα κυκλικό σύστημα ελέγχου της εξουσίας, όπου κανένα Θεσμικό Σώμα δεν ήταν ανεξέλεγκτο, αλλά το ένα έλεγχε το άλλο. Αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει σε κάποιο επίπεδο.Ισως επιλεγοντας λιγο πιο προσεκτικα τους θεσμους που θα επιτηρουν την εφαρμογη των νομων; Ενδεχομενως φροντιζοντας ωστε να μην δημιουργουνται δυναμεις τυφλες, που εχουν ως αυτοσκοπο την υπακοη, αλλα προτιμωντας μεθοδους απομονωσης ζημιογονων συμπεριφορων εν τη γενεσει τους και απο το ιδιο τους το περιβαλλον;
Σίγουρα όμως, η Παιδεία είναι αυτή που διαμορφώνει τη φύση του ανθρώπου και εξανθρωπίζει την κτηνώδη της πλευρά. Περιπτώσεις που έχω διαβάσει από Ινδιάνικες φυλές, στηρίζονταν στην καλλιέργεια μιας κουλτούρας η οποία καθιστά κτήμα του κάθε πολίτη ότι η εξουσία απορρέει από αυτόν και ότι ο κάθε κυβερνήτης είναι υπηρέτης του και παραμένει στη θέση του μόνο όσο ο ίδιος το θέλει. Η βασική συνθήκη λειτουργίας μιας τέτοιας κοινωνίας είναι εκείνη που εξέφρασε κάποιος Ινδιάνος φύλαρχος του Αμαζονίου, όταν του ζήτησαν να διατάξει τους άντρες του να κάνουν κάτι: "Τη μέρα που θα χρειαστεί να τους διατάξω για να κάνουν κάτι που τους λέω, δεν θα είμαι πια αρχηγός τους".
Σωστά είπες, ότι το διαδίκτυο δίνει πολλές δυνατότητες οριζόντιας οργάνωσης των πολιτών, πράγμα που θα μπορούσε να περιορίζει κατά πολύ τις δυνατότητες οποιασδήποτε εξουσίας να ξεπεράσει τα όρια της δικαιοδοσίας και της υπηρεσίας και να καταστεί απολυταρχική ή συγκεντρωτική. Μπορεί πράγματι να χρησιμοποιηθεί, ως πρότυπο για την οργάνωση και υλικών κοινοτήτων, ωστόσο μην ξεχνάς τη δύναμη που έχει για παράδειγμα η Google τούτη τη στιγμή στην παγκόσμια διαδικτυακή κοινότητα, οπότε θυμήσου πως σε όλα τα πράγματα υπάρχει και άλλη πλευρά...
Επίσης, θα ήθελα να πω, ότι το μοίρασμα του πλούτου που παράγει μια κοινωνία, στους πολίτες της με δίκαιο τρόπο, αμβλύνει κατά πολύ τα αισθήματα ανταγωνισμού και τη βία μεταξύ ανθρώπων. Η εκμετάλλευση και η αδικία αποκτηνώνουν τον άνθρωπο, όταν διεγείρονται από το περιβάλλον του τα ένστικτα επιβίωσης, τα οποία βρίσκονται εκεί ακριβώς για τέτοιες περιστάσεις. Αυτό, σε συνδυασμό με μια βαθιά ανθρωπιστική παιδεία και καλλιέργεια του αισθήματος κοινότητας με διάφορες πρωτοβουλίες, μαζί με τη διοχέτευση των ενστίκτων ανταγωνισμού σε πιο ευγενή και παραγωγικά πράγματα, όπως αθλητισμός, καλλιτεχνική κι επιστημονική άμιλλα κλπ, θα μπορούσαν, αν όχι να δημιουργήσουν μια πλήρως αναρχική κοινωνία, τουλάχιστον μία που θα έτεινε προς τα εκεί. Άλλωστε το ιδεατό είναι για να το στοχεύουμε, όχι για να το πιάνουμε...
Ωραίος θα ήταν ο κόσμος εάν δεν υπήρχε αστυνομία, όμως κι ένας κόσμος που η αστυνομία θα ερχόταν στο σπίτι σου συνήθως για να κατεβάσει τη γάτα σου απ' το δέντρο, δεν θα με χαλούσε καθόλου, ούτε είναι και ανέφικτος όσο πιστεύουμε.
Το να πούμε ότι το έθνος είναι παιδί της νέας τάξης πραγμάτων δεν έχει βάση αφού προηγείται αυτής κατά μερικές χιλιάδες χρόνια. Εξάλλου μία από τις επιδιώξεις της νέας τάξης πραγμάτων είναι η εξαφάνιση των εθνών.
Σωστά, όμως αυτό που γράφεις σε προηγούμενο ποστ, αποτελεί το κυριότερο ιδεολόγημα, βάσει του οποίου προσπαθούν οι νεοταξικοί προπαγανδιστές να εξαφανίσουν τα έθνη:
Η φυλή είναι ένας μόνο από τους πολλούς δομικούς λίθους του εθνικισμού και ίσως και όχι ο πιο σημαντικός. Κατά την γνώμη μου στην κορυφή βρίσκεται η αποζήτηση του αισθήματος της ασφάλειας και της σταθερότητας, του ίδιου αισθήματος που οδηγεί και στην δημιουργία των γκέτο.
Αμφιλεγόμενη θέση θα έλεγα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
10-03-11
22:43
Σ' εσένα ξεκίνησα ν' απαντάω αρχικά, όμως εχθές με πήρε παραμάζωμα ο φίλος μου ο Νίκος πρώτος κι έτσι πού να μου μείνει άλλη ενέργεια...
Ωστόσο, πάντοτε υπάρχουν και οι λύκοι και γι' αυτό σε όλες τις κοινωνίες, ακόμη και στα λίκνα του πρωτόγονου αναρχισμού, ήταν αναγκαίος ο Νόμος. Η εφαρμογή όμως του οποιουδήποτε Νόμου εμπεριέχει υποχρεωτικά ένα ποσοστό βίας, εφόσον υπάρχει το ενδεχόμενο καταδίκης. Ποια θα ήταν άραγε η αναγκαία συνθήκη, που θα συγκρατούσε αυτή τη βία σε επίπεδο που να μη γίνει σιγά σιγά εξουσιαστική;
Έγραψα στα προηγούμενα, ότι ανέκαθεν με γοήτευαν οι ιδέες του Αναρχισμού και το εννοούσα. Διακατέχονται από ανθρωπισμό και υψηλόφρονες προθέσεις. Εάν τα πράγματα γίνονταν σύμφωνα με τις παραπάνω απόψεις, σίγουρα ο κόσμος θα ήταν καλύτερος. Θα μπορούσα όμως και πάλι να φανταστώ μια κοινωνία χωρίς ψυχρούς πολέμους, οικονομικές εξαρτήσεις, λιμούς, λοιμούς και καταποντισμούς, ο οποίος να μην είναι καθόλου μα καθόλου αναρχικός εντούτοις, αλλά πλήρως εξουσιαστικός, σε βαθμό δυστοπίας, όπως ο Θαυμαστός Νέος Κόσμος του Χάξλεϋ ή το Equilibrium. Θα μπορούσαν επίσης να τα φανταστώ ως προϊόντα κάποιας Πεφωτισμένης Δεσποτείας ή στην πιο αισιόδοξη εκδοχή τους, στις κοινωνίες που οραματίστηκε ο Ισαάκ Ασίμοφ στα έργα του, οι οποίες όμως διέθεταν μια Παγκόσμια Κυβέρνηση, αστυνομία κλπ. Κατά συνέπεια, αυτά που γράφεις από μόνα τους, δεν οδηγούν σε Αναρχισμό, αλλά στην καλύτερη περίπτωση σε έναν Ανθρωπιστικό Σοσιαλισμό.
Ο Αναρχισμός έχει αποδειχτεί ότι μπορεί να είναι βιώσιμα εφαρμόσιμος, όμως κυρίως σε μικρές κοινότητες, με νομαδική-κυνηγετική φύση, όπως αυτές των Ινδιάνων, ή έστω με αγροτική βάση, σε περίπτωση κοινοκτημοσύνης της γης, όπως στο σύγχρονο παράδειγμα της Μαριναλέδα. Το ζήτημα είναι εάν μπορεί να εφαρμοστεί σε κοινωνίες με ανεπτυγμένη βιομηχανία κι εμπόριο, η οποία θα πρέπει να παράγει υψηλή επιστημονική έρευνα και γνώση κλπ. Μέχρι λοιπόν να βρεθεί τούτο το χαμένο Ιερό Δισκοπότηρο του Αναρχισμού, δηλαδή μια αξιόπιστη πρόταση εφαρμογής μιας τέτοιας ιδεολογίας σε ευρεία κλίμακα, θεωρώ ότι ο Αναρχισμός θα παραμείνει κάτι σαν την Χαμένη Τσιμπόλα των θρύλων των κονκισταδόρες, με τους δρόμους στρωμένους με χρυσάφι, να σαγηνεύει τα μυαλά των κυνηγών του Ονείρου.
Η εικόνα που περιγράφεις εδώ, μιας ιδεολογίας του τέλους του 19ου αιώνα, αρχές 20ου, της οποίας η ανεπάρκεια των ιδεών που την γέννησαν έχει αποδειχτεί αναμφισβήτητα και που μέχρι σήμερα, έναν αιώνα περίπου μετά, δεν έχουν βρεθεί ακόμη κατάλληλοι οραματιστές για να συμπληρώσουν τα κενά και να την καταστήσουν εφαρμόσιμη, είναι με λίγα λόγια εντελώς απογοητευτική. Μοιάζει με μια ιδεολογία εγκατειλημμένη σαν καράβι μεσοπέλαγα, να στοιχειώνει τις αφέγγαρες νύχτες του χειμώνα τα όνειρα των αυτοκρατορικών στόλων, σαν τον Ιπτάμενο Ολλανδό και τους αιώνια καταραμένους πειρατές του. Ίσως αυτό να είναι και το πιο αναρχικό, να λατρεύεις το απίθανο, να ποθείς το ακατόρθωτο και να πολεμάς μέχρι τέλους, πιστεύοντας ότι ένα δαχτυλίδι μπορεί να καταστρέψει το Κακό.Εδω τιθεται το θεμα κατα ποσο η ανεπαρκεια των ιδεων του 19ου-20ου αιωνα ειναι φυσει αδυνατο να διορθωθει και να προσαρμοστει καταλληλα, με εκ των θεμελιων εστω αλλαγες, στο σημερινο γιγνεσθαι, καθιστωντας περιττη την αναγκη για νεα μοντελα. Νομιζω ομως πως δεν εχουν υπαρξει οραματιστες ικανοι να προβουν σε τετοιες μεταβολες σε θεωριες που κατεληξαν δυστυχως Βιβλοι για τους -κυριολεκτικα- οπαδους τους, ωστε προσφερουν πατημα για μεγαλες απορριψεις.
Σωστά! Είναι προφανές σε όποιον εξετάσει τα πράγματα από την απαιτούμενη απόσταση, ότι το παρόν σύστημα δικαιοσύνης/αστυνόμευσης/καταστολής εμπεριέχει ως εγγενές συστατικό του τη βία -εφόσον είναι προϊόν άσκησης ταξικής επιβολής κι εξουσιαστικών σχέσεων- την οποία συντηρεί και αναπαράγει, την ίδια ώρα που υποτίθεται ότι την καταπολεμά. Επομένως, ένας Νόμος, που θα απηχούσε το θέλημα της πλειοψηφίας, που θα ήταν απαλλαγμένος από το σπόρο της εξουσιαστικής βίας, θα επέφερε ασφαλώς μια δραματική αλλαγή του σκηνικού.Θα ηταν ηλιθιο να διαφωνησω με την πρωτη προταση. Φυσικα και η βια, η θεληση για υπεροχη, για θετικη διαφοροποιηση, για προβολη του εγω και ικανοποιηση οχι μονο των αναγκων αλλα και των επιθυμιων του ειναι εγγενες χαρακτηριστικο των ανθρωπων. Ειναι ο λυκηθμος του ζωου που κρυβει καθε μελος του ειδους μας και που η αλλη πλευρα της διφυους μας φυσης, η κοινωνικη, η ''ανθρωπινη'' δε κατορθωνει να υποταξει. Υπαρχει ομως ενα μεγαλο αλλά.. Κι αυτο εγκειται στο οτι το υπαρχον συστημα, η αστυνομια, τα δικαστηρια, οι νομοι (ενδεχομενως οχι η θεωρητικη μορφη τους, οχι η ρετουσαρισμενη οψη του ''τελειου'' που επιχειρουν να αγγιξουν, μα η πρακτικη εκδοχη τους, αυτη που βιωνουμε και θεωρουμε δεδομενη στο παρον), κυκλοφορουν φημες πως οχι μονο θετουν ορια στου λυκους αλλα αντιθετα μεταμορφωνουν και αρνια σε λυκους' ητοι διαιωνιζουν αν οχι εντεινουν το προβλημα που σχεδιαστηκαν για να αντιμετωπισουν. Ισως τα παρακατω κανουν πιο σαφη τα λεγομενα μου:https://www.youtube.com/watch?v=WveI_vgmPz8
https://www.youtube.com/watch?v=S0SaqrxgJvw&feature=related
Ωστόσο, πάντοτε υπάρχουν και οι λύκοι και γι' αυτό σε όλες τις κοινωνίες, ακόμη και στα λίκνα του πρωτόγονου αναρχισμού, ήταν αναγκαίος ο Νόμος. Η εφαρμογή όμως του οποιουδήποτε Νόμου εμπεριέχει υποχρεωτικά ένα ποσοστό βίας, εφόσον υπάρχει το ενδεχόμενο καταδίκης. Ποια θα ήταν άραγε η αναγκαία συνθήκη, που θα συγκρατούσε αυτή τη βία σε επίπεδο που να μη γίνει σιγά σιγά εξουσιαστική;
Ναι, είναι απολύτως βέβαιο ότι μπορεί ο άνθρωπος να λυγίσει τους νόμους της ανθρώπινης φύσης, όπως και τους ανθρώπινους νόμους και ηθικούς φραγμούς. Εκείνο που δεν μπορεί να κάνει όμως, είναι να τους εξαφανίσει ή να τους αφορίσει. Μια τέτοια ενέργεια καλεί το ιππικό του Μεγάλου Χάους σε άμεση επέμβαση και οι Τέσσερις Καβαλάρηδες αναπότρεπτα θα μας εξηγήσουν την αιτία που το Χάος είναι ο τάφος κάθε Ουτοπίας.Επειτα, νομιζω ειναι αναγκη να ξεκαθαρισουμε το εξης αμφιλεγομενο των λεγομενων σας και του Αγγελου. Ειναι αναμφισβητητα οχι μονο επιθυμητη (ως υγιης εκφραση της γκαμας των ανθρωπινων χαρακτηριστικων) αλλα και αναγκαια για την εξελιξη, την προοδο, το ρου των ανθρωπινων κοινωνικων, πολιτικων και οικονομικων μορφωματων η ανταγωνιστικοτητα και η συγκρουση. Ακομα και τα βαθια και φαινομενικα ηρεμα ποταμια κρυβουν αναταραχες, αυτες ειναι ο κυριος κορμος της υπαρξης τους. Ποιος ομως δεχεται την καταστροφικη καταστροφη ως κατι αναγκαιο; Γιατι να υποστει κανεις ταπεινωσεις οπως ολοκληρες ηπειρους με κοινωνιες ατροφικες, ξεκληρισμενες, ανικανες να κοιταξουν τον ηλιο (βλεπε Αfrica), οπως ψυχρους πολεμους και εξαναγκασμους με πυρηνικα, εθνη υποταγμενα οικονομικα σε αλλα, ΔΝΤ και αλλες τρελες; Με ποια λογικη ειναι κατι τετοιο προυποθεση εξελιξης και προοδου; Πως το λενε, αμιλλα, οχι ντοπα! Αρνουμαι να δεχτω πως ο ανθρωπος που καταφερε μια πρωτη φορα να λυγισει τους μεχρι τοτε ατεγκτους νομους της φυσης με το μυαλο του δημιουργωντας τα περιεργα που βλεπουμε σημερα, δεν ειναι ικανος να λυγισει τους τωρα θεωρουμενους ατεγκτους νομους της ''ανθρωπινης φυσης'' που θελει να ματσαλαει με κλειστα ματια.
Έγραψα στα προηγούμενα, ότι ανέκαθεν με γοήτευαν οι ιδέες του Αναρχισμού και το εννοούσα. Διακατέχονται από ανθρωπισμό και υψηλόφρονες προθέσεις. Εάν τα πράγματα γίνονταν σύμφωνα με τις παραπάνω απόψεις, σίγουρα ο κόσμος θα ήταν καλύτερος. Θα μπορούσα όμως και πάλι να φανταστώ μια κοινωνία χωρίς ψυχρούς πολέμους, οικονομικές εξαρτήσεις, λιμούς, λοιμούς και καταποντισμούς, ο οποίος να μην είναι καθόλου μα καθόλου αναρχικός εντούτοις, αλλά πλήρως εξουσιαστικός, σε βαθμό δυστοπίας, όπως ο Θαυμαστός Νέος Κόσμος του Χάξλεϋ ή το Equilibrium. Θα μπορούσαν επίσης να τα φανταστώ ως προϊόντα κάποιας Πεφωτισμένης Δεσποτείας ή στην πιο αισιόδοξη εκδοχή τους, στις κοινωνίες που οραματίστηκε ο Ισαάκ Ασίμοφ στα έργα του, οι οποίες όμως διέθεταν μια Παγκόσμια Κυβέρνηση, αστυνομία κλπ. Κατά συνέπεια, αυτά που γράφεις από μόνα τους, δεν οδηγούν σε Αναρχισμό, αλλά στην καλύτερη περίπτωση σε έναν Ανθρωπιστικό Σοσιαλισμό.
Ο Αναρχισμός έχει αποδειχτεί ότι μπορεί να είναι βιώσιμα εφαρμόσιμος, όμως κυρίως σε μικρές κοινότητες, με νομαδική-κυνηγετική φύση, όπως αυτές των Ινδιάνων, ή έστω με αγροτική βάση, σε περίπτωση κοινοκτημοσύνης της γης, όπως στο σύγχρονο παράδειγμα της Μαριναλέδα. Το ζήτημα είναι εάν μπορεί να εφαρμοστεί σε κοινωνίες με ανεπτυγμένη βιομηχανία κι εμπόριο, η οποία θα πρέπει να παράγει υψηλή επιστημονική έρευνα και γνώση κλπ. Μέχρι λοιπόν να βρεθεί τούτο το χαμένο Ιερό Δισκοπότηρο του Αναρχισμού, δηλαδή μια αξιόπιστη πρόταση εφαρμογής μιας τέτοιας ιδεολογίας σε ευρεία κλίμακα, θεωρώ ότι ο Αναρχισμός θα παραμείνει κάτι σαν την Χαμένη Τσιμπόλα των θρύλων των κονκισταδόρες, με τους δρόμους στρωμένους με χρυσάφι, να σαγηνεύει τα μυαλά των κυνηγών του Ονείρου.
Έτσι κάθε κοινωνία, αναρχική ή μη, θα πρέπει να είναι προετοιμασμένη ν' αντιμετωπίσει την ύπαρξη του Κακού, με τη συμβολική έννοια του όρου.Βεβαια, αυτα σε κοινωνικο επιπεδο. Γιατι σε ατομικο, πολυ φοβαμαι οτι οσο και να χτυπιομαστε, οι πεπτωκοτες αγγελοι δεν προκειται να εξαφανιστουν.. Δυστυχως, δεν εχω διαβασει ιδιαιτερα για τις προτασεις του αναρχισμου ως προς τον τροπο περιορισμου της κακης επιρροης των ανθρωπων στους ανθρωπους, οποτε οι ιδεες μου θα φανουν τελειως ερασιτεχνικες
Εδώ ομολογώ ότι σ' έχασα λίγο. Σε ποιες ακριβώς αναφέρεσαι;Παντως, οι προτασεις των σημερινων πολιτικων (ουσ. γενους θηλυκου) δεν εχουν και φοβερα αποτελεσματα!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
09-03-11
23:34
Κριτική ή έστω διερεύνηση προς μια ιδεολογία, μπορεί να γίνει από πολλές και διαφορετικές σκοπιές και η δική μου πόρρω απέχει από εκείνη της άποψης του κοινωνικού δαρβινισμού. Άλλωστε κι εσύ παρακάτω δεν λες και τίποτε διαφορετικό απ' όσα έχω πει. Δεν είναι δική μου ευθύνη εάν κάποιες από τις συντεταγμένες της σκέψης μου διεγείρουν κάποια εξαρτημένα σου ανακλαστικά ή προκαταλήψεις, όσο για την αναγούλα θα σου συνιστούσα primperan.Μέγα λάθος! Τραγικό και απίστευτο για έναν εκπρόσωπο του Χάους. Αυτά τα τσιτάτα του Κοινωνικού Δαρβινισμού ανέκαθεν μου προκαλούσαν αναγούλα...
Η κριτική που γίνεται σήμερα στη θεωρία της Εξέλιξης, η οποία έχει αφήσει πίσω της τον Δαρβίνο, όσο η Γενετική το γερο Μέντελ, είναι πως ενώ έχει αποδειχτεί πως οι διαπιστώσεις της πράγματι ισχύουν για την προσαρμογή των πληθυσμών στο περιβάλλον τους, αντίθετα δεν έχει αποδειχτεί ότι είναι επαρκείς για να εξηγήσουν την εμφάνιση της τεράστιας ποικιλομορφίας ειδών και ανώτερων ταξινομικών ομάδων. Έτσι λοιπόν, οι βασικές θεωρίες του ανταγωνισμού για τροφή, για αναπαραγωγή, του αγώνα για επιβίωση, της διαφορικής επιβίωσης και αναπαραγωγής των καλύτερα προσαρμοσμένων ατόμων (δηλαδή της Φυσικής Επιλογής), η διατήρηση της ποικιλομορφίας στη γονιδιακή δεξαμενή κλπ, εφαρμόζονται αποδεδειγμένα μέσα στα όρια πληθυσμών και μάλιστα με τόσο μεγάλη γεωγραφική εξάπλωση και μέγεθος, όσο ο ανθρώπινος. Η παύση ή καταπίεση τέτοιων διαδικασιών και φαινομένων, με ουτοπικό ή δυστοπικό (τύπου Equilibrium ή Brave New World) τρόπο, θα καθιστούσε τον ανθρώπινο πληθυσμό μακροπρόθεσμα ανίκανο να προσαρμοστεί στις αλλαγές του περιβάλλοντός του και θα οδηγούσε σε κοινωνικό εκφυλισμό, πράγμα που τελικά θα προοιωνιζόταν μια γενικευμένη σύγκρουση, ακριβώς επειδή φίλε μου "Το Χάος είναι ο τάφος κάθε Ουτοπίας".Η διεστραμένη αλλοίωση του υπέρλαμπρου δαρβινικού πνεύματος πρέπει να σταματήσει μια και καλή. Όταν ο Κάρολος έγραφε την Εξέλιξη των Ειδών δεν αναφερόταν άμεσα στην ανθρώπινη εξέλιξη, αλλά απλά στο πως "θα ριχτεί φως στην καταγωγή του ανθρώπου και την ιστορία του". Η φυσική και η σεξουαλική επιλογή ουδεμία σχέση έχει με την ευρωστία και τον ανταγωνισμό των ειδών.
Σωστά! Δεν υπαινίσσεται ωστόσο κι από την άλλη ότι είναι προορισμένοι να συμπεριφέρονται ΜΟΝΟ αλτρουιστικά, όπως θα προϋπέθετε η εφαρμογή του αναρχισμού στην πράξη.Η θεωρία της εξέλιξης δεν υπαινίσσεται ότι οι άνθρωποι είναι προορισμένοι να συμπεριφέρονται εγωιστικά και κοντόφθαλμα βγάζοντας ο ένας το μάτι του άλλου για το ποιος θα υπερισχύσει.
Θα συμφωνήσω και με αυτό. Στην πράξη όμως, μετά από περίπου τρία εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης του ανθρώπινου είδους, για κάποιο λόγο τόσος ήταν ο αλτρουισμός που κατάφεραν να δημιουργήσουν τα εγωιστικά μας γονίδια, καλώς ή κακώς. Η εφαρμογή λοιπόν της θεωρίας θα προϋπέθετε ένα εξελικτικό άλμα του ανθρώπου, το οποίο εναπόκειται στο αόριστο μέλλον, κάπως όπως η Αποκάλυψη του Ιωάννη, ή όχι; Αυτό είναι νομίζω το πραγματικό θέμα τούτης της συζήτησης και ο όρος "Τέλειος Άνθρωπος" έχει μπει επίτηδες σε εισαγωγικά.Τα εγωιστικά γονίδια δημιουργούν αλτρουιστές ανθρώπους (R.Dawkings - 1976). Ο άνθρωπος άρχισε να εξελίσσεται κοινωνικά από τότε που ένιωσε την ανάγκη για συνεργασία, ανταλλαγή, αγκάλιασμα, κοινοκτημοσύνη, από τότε που άρχισε να μοιράζεται τους πόρους παραγωγής.
Αχ καλέ μου Νίκο, ξεκίνησες τόσο επιθετικός προς τις απόψεις μου, για να φτάσεις λίγο πιο κάτω να αναιρεθείς από μόνος σου και να επαναλάβεις όσα έγραψα παραπάνω.Η δύναμη της περιέργιάς του ήταν δυστυχώς και το τίμημα του πολιτισμού του. Δάγκωσε το μήλο, έφαγε το μανιτάρι, άρχισε να νιώθει ανάταση, ο εγκέφαλός του διογκώθηκε, απέκτησε συνείδηση της διακοσμικότητας και γέμισε εν αγνοία του με προκαταλήψεις. Οι προκαταλήψεις σε συνδυασμό με μια ενγενή ροπή προς την εξουσία έφεραν μάγους και αρχηγούς που φάνηκε στην πορεία λογικό να αμείβονται ολιγάκι παραπάνω.
Πώς θα την αντιμετωπίσεις θεωρητικέ μου εσύ τούτη την ΕΓΓΕΝΗ ροπή προς εξουσία; Με ηρεμιστικά ψυχοφάρμακα ή με ...την υπνοπαιδεία του Χάξλεϋ; Ωραίες οι θεωρίες, στο "δια ταύτα" πάντοτε κολλάω κι εγώ, όπως και όλοι όσοι έχουν ασχοληθεί με το θέμα.
Ωραίααααα, να λοιπόν που τελικά συμφωνούμε, εάν δεν κάνουμε σθεναρή προσπάθεια να διαφωνήσουμε. Αφού λοιπόν παραδέχεσαι ότι, όπως έγραψα, είναι πιθανό ακόμη και σε εξισωτικές κοινωνίες να υπάρχουν όλα αυτά τα φαινόμενα, πώς ακριβώς θα τα αντιμετωπίσεις χωρίς αστυνομία, δικαστήρια (δεν λέω δικαιοσύνη, αυτό δεν γνωρίζω εάν υπάρχει στα ανθρώπινα μέτρα) και στρατό; Πώς θα διασφαλιστεί ότι αυτά τα φαινόμενα δεν θα βυθίσουν την αναρχική κοινωνία στο Χάος, από το οποίο τελικά θα προέλθει κάποιας μορφής εξουσιαστικό σύστημα, κατ' εικόνα κι ομοίωση των βαθύτερων καταβολών μας τις οποίες προβάλουμε στην εύπλαστη δομή του;Ο άνθρωπος διακατέχεται από αντίθετα ένστικτα, πχ. τάση για υπεροχή, επιθετικότητα προς τους ξένους αλλά και αλτρουισμό και αυτοθυσία. Ένας σπουδαίος αριστερός δαρβινιστής ο Πίτερ Σίνγκερ έγραφε το 1998 ότι ο αναρχικός Μπακούνιν είχε περισσότερο δίκιο όταν μιλούσε για τη φύση του ανθρώπου να ρέπει προς την εξουσία, παρά ο Μαρξ, που πίστευε ότι η αλλαγή του κοινωνικού συστήματος θα βελτιώσει ριζικά την ανθρώπινη φύση. Αποδείχτηκε ότι δεν αρκεί να αλλάξουμε τις κοινωνικές σχέσεις για να αλλάξει η φύση του ανθρώπου. Είναι πιθανό ακόμη και σε εξισωτικές κοινωνίες να υπάρχει διαφθορά, αγώνας για εξουσία, έγκλημα και πόλεμος.
Δεν γνωρίζω εάν ο Άγγελος είναι αφελής, πάντως εγώ έχω αποδείξει κατ' επανάληψη ότι τουλάχιστον τέτοιος δεν είμαι. Θα το εκτιμούσα όταν απαντάς σε μένα, να μην απαντάς σε "άλλους" αορίστως αφελείς και τα τοιαύτα...Αυτό δίνει στα μάτια των αφελών στυλ Άγγελου μια μερική νομιμοποίηση στον νεοφιλελευθερισμό που λέει ότι η φύση του ανθρώπου είναι ανταγωνιστική και εγωιστική. Ο νεοφιλελευθερισμός επικαλείται τη φυσική τάση του ανθρώπου να επιδιώκει το προσωπικό του συμφέρον, κάτι που οδηγεί αναπόφευκτα, υποτίθεται, στον οικονομικό ανταγωνισμό.
Ωραία θεωρητικολογία, με ψήνει. Ωστόσο έχω να ρωτήσω το εξής: Μια παγκόσμια συνεργασία θα μπορούσε να επιτευχθεί, μόνο εάν υπήρχε ένας κοινός παναθρώπινος στόχος. Ειδάλλως, το να περιμένεις ότι αυτοβούλως θα προκύψουν εναρμονισμένοι μεταξύ τους στόχοι, χωρίς μάλιστα καμμία "άνωθεν" καθοδήγηση-δικαιοδοσία-εξουσία, στους Ινδιάνους του Περού, στους Κινέζους, τους Μογγόλους, τους Έλληνες, τους Αγγλοσάξονες κλπ, είναι πέρα ως πέρα άτοπο. Ποιον λοιπόν κοινό στόχο θα είχε η συνεργασία μεταξύ πληθυσμών με αντικρουόμενα συμφέροντα;Στο αντίποδα, ο Σίνγκερ μας λέει ότι "η αριστερά θα πρέπει να αντιπαρατάξει ότι το συμφέρον δεν ταυτίζεται για τους ανθρώπους με τον πλούτο αλλά με την ευτυχισμένη, γεμάτη νόημα ζωή, ότι ο άνθρωπος θέλει να είναι επιθυμητός, χρήσιμος ή να ανήκει σε μια κοινότητα. Όλα αυτά μπορούν να προκύψουν από τη συνεργασία μόνο και όχι τον ανταγωνισμό".
Και κάτι τελευταίο, επί προσωπικού: Αγαπητέ μου, κάθε φορά που επιλέγεις να μου απευθυνθείς με τρόπο αιχμηρό ή δηκτικό, θα πρέπει ν' αναμένεις από την πλευρά μου τα ίσα, όσο τουλάχιστον μπορούμε να κρατηθούμε εντός των ορίων των κανονισμών του φόρουμ. Κατά τ' άλλα, no hard feelings at all...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
08-03-11
22:25
Κατ' αρχήν καλωσήρθες στην παρέα μας, χαίρομαι που σε γνωρίζω!!Ο αναρχισμος δε διαλυθηκε το '30, αν διαλυθηκε κατι, αυτο ηταν οι κολλεκτιβες. Η ιδεα υπαρχει. Το ιδιο μοτιβο ενυπαρχει στην ιστορια του κομμουνισμου. Αποτυχια σε προσπαθειες εφαρμογης εναλλακτικων δομων σε πολιτικο επιπεδο δεν καταλυει τις ιδιες τις εναλλακτικες. Ενδεχομενως καταδεικνυει λαθη στο σχεδιασμο τους, αλλα μεχρις εκει.
Επί της ουσίας τώρα, θα ήθελα να παρατηρήσω ότι εκ πρώτης όψεως τούτο είναι σωστό. Όταν όμως τα παλαιά μοντέλα απέδειξαν την ανεπάρκειά τους, ενώ δεν έχουν προταθεί νέα αξιόπιστα μοντέλα για να τ' αντικαταστήσουν, τότε μάλλον φαίνεται να υπάρχει πρόβλημα.
Αυτό θα πρέπει να προσεχθεί, καθώς υποδεικνύει μια σημαντική και ειδοποιό διαφορά μεταξύ του Προλεταριακού ή Αναρχικού Διεθνισμού και της Παγκοσμιοποίησης. Σκεφτείτε τώρα τους "αριστερούς" που απορρίπτουν a priori κάθε ιδέα περί εθνότητας και αποκαλούν "εθνικιστή" οποιονδήποτε τολμήσει να κάνει νύξη επ' αυτού...Κι ομως, το εθνος αποτελει ζωαρχικο στοιχειο του διεθνισμου! Διεθνισμος ειναι παγκοσμια συνεργασια μεταξυ εθνικων μορφωματων, οχι καταργηση συνορων και αλλα παρομοια πιασαρικα που γραφουν οι αφισες της ΚΝΕ.
Κι όμως, ο Αυτοκρατορικός Διεθνισμός άντεξε πολύ μεγαλύτερο χρόνο από τα πολιτεύματα τύπου Εθνικών Κρατών ή Πόλεων-Κρατών. Ίσως και ν' αποτελεί το μακροβιότερο πολίτευμα απ' όλα τ' άλλα μαζί. Ας μην ξεχνάμε ότι συνέχισε να υπάρχει στον 20ο αιώνα με τη Ρωσία του Στάλιν και συνεχίζεται και στον 21ο, με την Παγκοσμιοποίηση ή Αμερικανοποίηση, όπως την αποκαλεί ο Κλεάνθης Γρίβας.Επιπροσθετα, ο αυτοκρατορικος ''διεθνισμος'' φυσικα και απετυχε οπως και καθε μοναρχια να αυτοσυντηρηθει για πολυ καιρο, ειναι λαθος να βγαινουν απο αυτον συμπερασματα για το διεθνισμο καθαυτο.
Από νεαρή ηλικία ομολογώ ότι οι ιδέες του Αναρχισμού με γοήτευαν σε μεγάλο βαθμό. Ωστόσο, πάντοτε κολλούσα σε αυτό το σημείο. Πρόκειται για κάτι εφαρμόσιμο ή για μια απλή ουτοπία, παρά τις ευγενείς της έστω προθέσεις; Η φυσική βία είναι ανεξίτηλα γραμμένη στο DNA μας, το ένστικτο της επικράτησης δεν μπορεί να εκριζωθεί, ακόμη κι αν περάσουν πολλές γενιές όπου η Πολιτεία θα διδάσκει στην πράξη την ισονομία και την άρνηση της βίας.Καλα, ναι, εχουμε το ενστικτο της αμυνας και του fight or flight, και τι; Χρειαζομαστε και Τουρκους και στρατο γι' αυτο;
Μέσα σ' ένα κοπάδι αγγέλων, υποχρεωτικά θα υπάρχουν και κάποιοι πεπτωκότες. Μέσα στον πλέον φωτισμένο και υπερβατικό νου εμφιλοχωρούν πειρασμοί και μαύρες σκέψεις. Κάθε ιδέα έχει και το αρνητικό της κι έτσι πρέπει να είναι. Πρόκειται για την "εξαίρεση" η οποία διασφαλίζει την εξελιξιμότητα των πληθυσμών, για το τίμημα της Γνώσης και για την ίδια την Αρμονία του Σύμπαντος. Ο Άγγελος έχει σε ένα πράγμα απόλυτο δίκιο: Ο ανταγωνισμός είναι απαραίτητος για την διατήρηση της ευρωστίας και την εξέλιξη του πληθυσμού. Οι κύκλοι Αφθαρσίας και Φθοράς, Ακμής και Παρακμής ιδεών και πολιτισμών, είναι εναρμονισμένοι με τη φυσική ροή, καθώς στη Φύση καμμία βιολογική δομή δεν είναι στατική, όπως θα φαινόταν εκ πρώτης όψεως, αλλά δομείται και αποδομείται σε κάθε χρονική στιγμή.
Πώς μπορεί λοιπόν ένα σύστημα που δεν θα έχει αστυνομία, δικαστήρια και στρατούς, να διασφαλίσει την εναρμόνισή του με τον Παγκόσμιο Ρυθμό; Χωρίς βία, χωρίς ανταγωνισμό, χωρίς Πόθο, χωρίς τελικά στόχο, θα έλεγε κανείς...
Θεωρητικά ακούγεται υπέροχο, όμως θα μπορούσες να μας προτείνεις (έστω αν έχεις διαβάσει σχετικά) έναν πιθανό τρόπο οργάνωσης, όπου η εκμετάλλευση κράτους από κράτος δεν θα ήταν δυνατή;Βασικα, λεω οτι δεν ειναι αξιωμα πως η ανθρωπινη κοινωνια χρειαζεται καποιον εξωτερικο εχθρο. Προσεξε, λεω ''δε χρειαζεται'', δηλαδη μπορει να υπαρξει χωρις τετοιον, δηλαδη, αν αργανωθουμε με τροπο ωστε να μην ειναι δυνατη η εκμεταλλευση κρατους απο κρατος, μπορουμε να κανουμε και χωρις στρατο.
Τι είδους κρατική δομή θα έχουν τούτα τα "κράτη" παρεμπιπτόντως;
Αυτό που λες είναι μια υπόθεση, η οποία όμως δεν θα μπορέσει ποτέ να ελεγχθεί για την βασιμότητά της, αφού ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ κανένας οργανισμός που να μην έχει εχθρούς στη φύση. Εδώ το παράδειγμα του Άγγελου με τα βακτήρια, το οποίο βιάστηκες να πάρεις ελαφρά, αποδεικνύεται ιδιαίτερα χρήσιμο. Ίσως δεν ήξερε να το εκφράσει σωστά, αυτό δεν σημαίνει όμως πως ήταν για τα πανηγύρια ε;Το οτι ειναι κανονας να βρισκεται καθε ζωντανος οργανισμος σε πολεμο με το περιβαλλον του δε σημαινει οτι ενας ζωντανος οργανισμος δε δυναται να ζησει αν δεν εχει εχθρους.
Από την άλλη πλευρά, ορθώς ο Νωεύς τόνισε ότι ο άνθρωπος δεν έχει ΜΟΝΟ ζωώδη φύση, όπως πολύ σωστά ειπώθηκε ότι δεν μπορεί να υπάρξει δίχως αυτήν. Εάν η ανθρωπότητα κατάφερνε να έρθει σε Αρμονία με τον εαυτό της, να Προσαρμόσει τις δύο αυτές πλευρές της ύπαρξης του ανθρώπου μεταξύ τους, ώστε να λειτουργούν ως μία ενότητα, τότε θα ερχόταν σε Αρμονία και με το περιβάλλον της και θα υπήρχαν οι προϋποθέσεις να συζητούμε για την εφαρμογή υψηλόφρονων φιλοσοφικών συστημάτων. Τούτο όμως φαίνεται πως αποτελεί μια προσωπική πορεία για τον καθένα από εμάς, ένα είδος αναζήτησης για το Ιερό Δισκοπότηρο ή για το Μέγα Έργο των αλχημιστών και δεν είναι κάτι που μπορεί να διδαχθεί σε σχολεία κάθε βαθμίδας.
Περιμένω με ενδιαφέρον απαντήσεις επί των ενστάσεων τις οποίες έθεσα επί της Αναρχικής θεώρησης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.