Lautreamont
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Lautreamont αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 241 μηνύματα.
25-03-11
13:17
βασικη ερωτηση ομως, ποσο εξω απο την κανονικη κατανομη ειναι αυτοι οι δυο?
αν μπεις εντος της κανονικης κατανομης τι γινεται?
Κάτσε να κάνω τον ντέβιλ λόϊερ:
Το ότι δε σκέφτεται με στερεότυπα η γατουλολοβερ μαρινα 289
ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΕΠΑΡΚΩΣ αυτό που πας (υπερβατικά όσο και περιττά)
να της αποδείξεις ότι κάνει.
Δηλ. ότι θα μπορούσε να κάτσει δίπλα στον λεπρό ζαρομούτρη αφρικανό
αντί του λευκού νοστιμούλη (αοράτως καννίβαλος και σαδιστής με φονικά ένστικτα
απενεργοποιημένα μέσα σε ένα αστικό μέσο)
ακριβώς επειδή δεν είναι στερεοτυπική, άρα ούτε και στις συναναστροφές της
ή με ποιον θα κάτσει δίπλα και βάσει ποίων κριτηρίων θα απαντήσει
σε μια αιφνιδιαστική ερώτηση αγνώστου στο δρόμο, κ.ο.κάκια
(εκτός φυσικά και μας πει το αντίθετο, άρα τότε έχει στερεότυπα και είναι terrible liar )
Βασικά κάτι που είναι έξω από μια κανονική κατανομή, μπορεί και πάλι
να απαντηθεί στερεοτυπικά γιατί μας παρέχεται η ευχέρεια να βρίσκουμε
το ποσοστό των παρατηρήσεων μεταξύ ΔΥΟ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΤΙΜΩΝ.
(μέσα κι ο καννίβαλος κι ο βιαστής μωρών και ο φυματικολεπροηπατιτιδικός)
αρκεί:
1. να μην επικρατούν οι περιπτώσεις των βιαστών ή των λεπρών
2. τα αποτελέσματα να μην είναι ανεξάρτητα π.χ. άλλο σου μιλώ,
άλλο σου κάνω γκριμάτσες κι άλλο σου μιλώ και σου κάνω γρκιμάτσες
ή "σε θωπεύω ενώ σου μιλώ"
3. τα αποτελέσματα να μη προστίθενται = κυριότερη αιτία της αποκλίσεως
από την κανονική μορφή.
Βασικά τι είναι μια κανονική κατανομή, γιατί σίγουρα ΣΙΓΟΥΡΑ δεν είναι αυτό
που (υποτίθεται οτι) ορίζεται απο τον εποτε.
ή εγώ ξέχασα βασικές βιομετρικές γνώσεις ή οι κατανομές άλλαξαν από το 1998
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Lautreamont
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Lautreamont αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 241 μηνύματα.
25-03-11
11:58
ρε φατσάκια μου πατουσάκια ματάκια μου ()
τι διαφορές έχει ο αχιλλέας με τον αιμίλιο
κι η αιμί με τη μελίνα?
Η μια νιαουρίζει σε φα δίεση, η άλλη ξέρει να συνθέτει νιαουρίσματα
στο GarageBand? Ε και?
Έχει αυτό καμία ουσιαστική βάση για το πως θα φέρονται
από αύριο τα γατουλίνια?
Κι όμως για αυτό μιλάμε.
Αν πάμε στα ανθρώπινα,
μπήκα στον έσχατο πειρασμό (θα λογοδοτήσω αργότερα στον ρεαλιστικό θεό σου)
χωρίς την έννοια του πειστικού μέτρου σου να με αφορά ούτε μισή ίντσα
να καταπιαστώ με κάτι που επιδέχεται αμφισβήτηση.
Θα μου ήταν εξαιρετικά ευχάριστο αντί να δηλώσεις "αχ να μια σουρεάλ διάθεση"
που παρα το ότι προσδίνει μια εξαιρετική ευχαρίστηση , μια εκδήλωση χαριτωμενιάς,
ή ένα παιδαριώδες στοιχείο με μια παρθενικότητα πνεύματος όσο και μια γαϊδουροπροβιά ()
να δήλωνες ότι ξέπεσα σε λατρευτές απιθανότητες μέσω ιστορικού των φύλων
και γιατί αυτό είναι ένας διανοητικός ιστός αράχνης?
Ο φόβος, η έλξη του ασυνήθιστου, οι ευκαιρίες, η γεύση πολυτέλειας είναι ελατήρια
που δεν θα επικαλεστώ ποτέ μάταια ακόμη κι αν η γραφή μου είναι κριτική της φυσικής
εξέλιξης των κολοκυθοκορφάδων.
Υπάρχει δυνατότητα να γραφτούν παραμύθια για τους μεγάλους, παραμύθια σχεδόν γαλάζια,
γιατί όχι να μη παραμυθιαστούμε και με ανισότητες κατα το "μπακαλιάροι στο τραπέζι κι
εγώ χορταίνω με σελινόριζα ωμή".
τι διαφορές έχει ο αχιλλέας με τον αιμίλιο
κι η αιμί με τη μελίνα?
Η μια νιαουρίζει σε φα δίεση, η άλλη ξέρει να συνθέτει νιαουρίσματα
στο GarageBand? Ε και?
Έχει αυτό καμία ουσιαστική βάση για το πως θα φέρονται
από αύριο τα γατουλίνια?
Κι όμως για αυτό μιλάμε.
Αν πάμε στα ανθρώπινα,
μπήκα στον έσχατο πειρασμό (θα λογοδοτήσω αργότερα στον ρεαλιστικό θεό σου)
χωρίς την έννοια του πειστικού μέτρου σου να με αφορά ούτε μισή ίντσα
να καταπιαστώ με κάτι που επιδέχεται αμφισβήτηση.
Θα μου ήταν εξαιρετικά ευχάριστο αντί να δηλώσεις "αχ να μια σουρεάλ διάθεση"
που παρα το ότι προσδίνει μια εξαιρετική ευχαρίστηση , μια εκδήλωση χαριτωμενιάς,
ή ένα παιδαριώδες στοιχείο με μια παρθενικότητα πνεύματος όσο και μια γαϊδουροπροβιά ()
να δήλωνες ότι ξέπεσα σε λατρευτές απιθανότητες μέσω ιστορικού των φύλων
και γιατί αυτό είναι ένας διανοητικός ιστός αράχνης?
Ο φόβος, η έλξη του ασυνήθιστου, οι ευκαιρίες, η γεύση πολυτέλειας είναι ελατήρια
που δεν θα επικαλεστώ ποτέ μάταια ακόμη κι αν η γραφή μου είναι κριτική της φυσικής
εξέλιξης των κολοκυθοκορφάδων.
Υπάρχει δυνατότητα να γραφτούν παραμύθια για τους μεγάλους, παραμύθια σχεδόν γαλάζια,
γιατί όχι να μη παραμυθιαστούμε και με ανισότητες κατα το "μπακαλιάροι στο τραπέζι κι
εγώ χορταίνω με σελινόριζα ωμή".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.