Alessandra
Διάσημο μέλος
Η Δεν έχω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,716 μηνύματα.
19-04-11
21:43
Μερικές φορες βγαίνει αυθόρμητα να μιλάμε σε κάποιον στον πληθυντικό. Πρόκειται για μία σύμβαση, που κάτι δηλώνει έστω και ασυνείδητα. Της έχει αποδωθεί μία συγκεκριμένη χροιά που εξυπηρετεί κάποιους κοινωνικούς κανόνες. Δεν το θεωρω κακό. Κακό , όμως, θεωρώ να διατηρείται ο πληθυντικός μεταξύ συναδέλφων πχ, με στόχο το να κρατήσει ο ένας τον άλλον σε απόσταση. Η απόσταση, στην περίπτωση που είναι επιθυμητή, μπορεί να κατοχυρωθεί με τη συμπεριφορά εκάστου. Αν και, σε ανάλογη περίπτωση, καλό θα ήταν να την ξεπερνούμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Alessandra
Διάσημο μέλος
Η Δεν έχω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,716 μηνύματα.
27-03-11
00:06
Eιναι οντως εκνευριστικο,να σου μιλουν λες και σε ξερουν απο χθες.
Πιθανον εχει να κανει με την απαιδευσια των πλειστων εξ αυτων - οχι οτι η πλειοψηφια των Ελληνων ειναι παιδευμενη,αλλα τεσπα...-, ή απο την αναγκη/βιασυνη τους να προσπερασουν το σταδιο της ευγενους γνωριμιας (δια του πληθυντικου) και να περασουν αμεσα στο οικειο/αδελφικο. Ειναι προφανως και το μεσογειακο ταπεραμεντο μας που πρεπει να εκδηλωνεται...
Στις υπολοιπες χωρες φρονω πως οι ταξιτζηδες ειναι υποδειγμα ευγενειας. Οι γερμανοι ταξιτζηδες ειναι τυπικοι,σοβαροι,ευγενεις και προπαντων αμιλητοι κατα τη διαδρομη. Αν δεν τους μιλησεις,δε σου πιανουν κουβεντα εκεινοι. Απολαμβανεις διχως ενοχλησεις τη διαδρομη - αλλωστε εισαι και μονος σου στο ταξι. Και φυσικα δεν καπνιζουν και βρωμιζουν το ταξι,ουτε ακουν στη διαπασων αθλητικους σταθμους ή μπουζουκοτραγουδα. Και οχι μονο....
Στην Ελλαδα (δυστυχως) εχουμε γινει ολοι ενα απεραντο αδελφατο - παει μαζι με το "χυμα στο κυμα" και το ωχαδερφιστικο που εχουμε ως φυλη. Και το χειροτερο ειναι οτι νομιζουμε ετσι πως μειωνουμε / εξισωνουμε τις αποστασεις ή ξεπερνουμε τα κομπλεξ κατωτεροτητας μας. Εχουμε θεοποιησει τον ενικο - ομως για λαθος λογους.
Προσωπικα,δινω μεγαλη σημασια στον πληθυντικο. Ακομα και αν καποιος μου πρωτομιλησει στον ενικο (οπως συνηθως οι δημοσιοι υπαλληλοι),του ανταπαντω στον πληθυντικο,αντιπαρερχομενος την αγενεια του. Οσες φορες μου εχει τυχει,ο υπαλληλος δεν "επανερχεται",αλλα συνεχιζει απτοητος τον ενικο - και εγω απτοητος τον πληθυντικο. Οχι απο σπασιμιμο,αλλα γιατι δε μου βγαινει - αλλα και γιατι οτι τιμω εγω πρωτος,θελω να το τιμουν και οι αλλοι.
Θα μιλησω στον πληθυντικο ακομα και σε μια 16χρονη σερβιτορα πχ. που δε γνωριζω,ακομα και αν κατι τετοιο την ξενιζει ή δεν ειναι συνηθισμενη (οπως συνηθως ισχυει) να το βιωνει. Τα "κοριτσι μου","κοπελια μου" και ολα τα "πατρικα",ενω συνηθως μου βγαινουν,δεν τα αφηνω να εκδηλωθουν.Σε ενα ατομο κατω των 15-16 (τα παιδια) δεν εχει νομιζω και νοημα να του απευθυνθεις στον πληθυντικο,αφου δεν ειναι εξοικειωμενο τοσο με την εκφορα του,οσο και με το τι σημαινει ουσιαστικα πληθυντικος,λογω αμαθειας αλλα και ελλιπους τριβής.
Είναι αλήθεια πως πολύς κόσμος χρησιμοποιεί τον ενικό όταν εισέρχεσαι στο χώρο εργασίας του, προσπαθώντας να περιχαρακώσει την ισχύ του. Δεν αφαιρείται αυτή, όμως, όταν σου μιλά στον πληθυντικό, από τη στιγμή που δε σε γνωρίζει. Σε αυτήν την περίπτωση ο ενικός δείχνει χωριατιά, αλλά τι να κάνουμε.
Προσωπικά, στους νεώτερους από εμένα, από τη στιγμή που συναλλάσσομαι μαζί τους επαγγελματικά, ξεκινώ μιλώντας στον πληθυντικό. Κατά την εξέλιξη της γνωριμίας μας, θα επιδιώξω τον ενικό και για τους δυο μας,- αυτό το ελληνικό στοιχείο της οικειότητας, σε τέτοιες περιπτώσεις, μου αρέσει. Σε περιπτώσεις που ανέφερες, σε μια δημόσια υπηρεσία πχ, είναι άσχημο να σου μιλάνε στον ενικό χωρίς να σε γνωρίζουν. Το τελευταίο διάστημα, οι περισσότερες επιχειρήσεις, κάνουν σεμινάρια στους υπαλλήλους τους για να τους εκπαιδεύσουν στο πώς πρέπει να συμπεριφέρονται στους πελάτες τους= η χρήση του πληθυντικού είναι εκ των ων ουκ άνευ. Δεν ξέρω αν το γνωρίζεις, πριν από λίγα χρόνια είχε γίνει μία προσπαθεια από το υπουργείο να διεξαχθούν σεμινάρια επιμόρφωσης των αυτοκινητιστών, των ταξιτζήδων δηλαδή, - μια και τους αναφέραμε, καθότι είναι μια ομάδα επαγγελματιών ενίοτε αγενής, εδώ εμπίπτει και η χρηση του ενικου απο αυτους. Αυτό έγινε γιατί είχαν καταγγελθεί πολλά περιστατικά άσχημης συμπεριφοράς.(Πάντως, πλάκα-πλάκα, τι πράγμα είναι κι αυτό να σου πιάνουν μερικοί την κουβέντα, να σου λένε την ιστορία της ζωής τους χωρίς να τους έχει δώσει το δικαίωμα..)
Εύκολα καταλαβαίνει κανείς πότε ο ενικός χρησιμοποιείται ως επιθυμία οικειότητας και πότε ως διάθεση να έχει ο άλλος το πάνω χέρι. Γενικά, εξέφρασες πολύ εύστοχα όσα θα έλεγα κι εγώ η ίδια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.