marina289
Δραστήριο μέλος
Η μαρινα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 47 ετών. Έχει γράψει 687 μηνύματα.
29-03-11
18:59
ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΣΤΟ FARMVILLE ()
ΕΙΜΑΙ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΕ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΑΡΜΕΓΩ ΓΕΛΑΔΙΑ ΣΤΟ FACEBOOK.
Θέλω τα Like να μην είναι μια φιλολογική αφέλεια αλλά κάποια να μου χαϊδεύει
με δύναμη μυστηριώδη τα χαοτικά εντός μου.
Το ίδιο και με τα dislike.
Η κρίση δημιουργεί ευκαιρίες και το facebook δημιουργεί
το πεδίο δαμασμού του πνεύματός μου από το απέραντα απορρυθμισμένο,
ανελέητο κι οριστικό που εκτελείται μπροστά μου,
που έρχεται να μας λούσει με αποχαύνωση και τεχνολογική πρόοδο διακοσμώντας
τη ματαιότητα με ορθάνοιχτα πόδια στη φωτό της φωφώκας,
που χαιρετίζει και καλημερίζει και απεντομώνει και διοργανώνει
και καταπίνει τη καρδιά της και ζητάει συγγνώμη και αγνοεί και αγνοείται,
μια πολύ κοινή δειλία ζωής, μια ασυγχώρητη αλχημεία του χρόνου,
ένας χώρος-περιορισμός της ψυχής μας, ένα είδος μανίας να τα λες
χωρίς να ψήνεις καφέ στο μπρίκι, ένας σουρρεαλιστικός πίνακας
με ολότελα παλιά αντικείμενα που τα βαφτίζουμε νέα με αχταρμά
χρωμάτων και νεοτερισμούς της π@@τσας,
μια δήθεν ποιητική κοινοτυπία όπου ο λόγος λαμβάνεται εδώ σε μια έννοια
κάπως περιοριστική (πάτα το κουμπί more)
ένα συστηματάκι να βάζουμε τα τραγούδια, τις σκέψεις, τους ανθρώπους
σε κλουβάκια, μια ανακατανομή οπτικών εικόνων ανάλογα με τις διαθέσεις
(σήμερα ραμστειν, χθες μελοποιημένος παπαφλέσσας, αύριο τζένεσις ή R.E.M.)
Για τον σουρρεαλισμό να συμμετέχουμε σε δικτυώσεις ενω σα μονάδες
ολιγωρούμε,
πότε θα πούμε?
Ή να ανατρέξουμε στον ρεμπώ, για καμιά αδυσώπητη ατάκα να τη διαβάσουμε
να φοβηθούμε λίγο και μετά να λάβουμε παρηγοριά από ένα γκεημ ρικουέστ
ή το άλμπουμ της κικίτσας από το ταξίδι της στο περτούλι και τη Βόρεια καλιφόρνια,
το πόσο λίγα λεφτά έκανε σε σύγκριση με τον τσαλαπετεινό το μ@λ@κα τον γκόμενό της
που την ίδια εποχή πήγε στο Μπάνσκο και τη Σικελία (μεγ.Ελλάδα τρομάρα του αν και
αυτός είναι 1.57-δε τον λες μεγάλο- πάνω σε πουφ) και πλήρωσε δυο μηνιάτικα
(γιατί όπως είπαμε ήταν μαλαξ).
Θα έλεγα να επιδοθούμε σε μια ανασύνθεση και μετονομασία και να μη περιμένουμε
τα πάντα από τον σύγχρονο βελονισμό μελλοντικών θελήσεων.
Ας συμβάλλουμε στην κατανόηση της σκανδαλώδους κενότητας (η μετονομασία
που έλεγα), ας ζήσουμε
με λίγο τρέλα...
Θα ήθελα πολύ, έγραφε ο Nouge, να σβήνουν το όνομα τους εκείνοι που αρχίζουν
να γίνονται γνωστοί.
Χωρίς να ξέρω καλά ποιον έχει στο μυαλό του (), δε βρίσκω υπερβολικό
να ζητά από τους μεν κι απο τους δε να παύσουν να προβάλλονται ματαιόδοξα
και να τοποθεοτύνται σαν ογκόλιθοι, ή να πληροφορούν για μαλακίες το σύμπαν
ή στο θέμα μας, μια ιντερντική μεσοτοιχία, το γουολ στρητ οφ μπουλσιτνες.
Πρέπει να κρατηθούμε μακρυά από ο,τι μας ροκανίζει βλακωδώς τη ζωή
ή μας την υποβαθμίζει, να το κρατήσουμε μακρυά κι οξυμμένο
με ένα σύστημα προκλήσεων...
Είτε βουτώντας τη μύτη σε ένα χωνάκι παγωτό είτε (με το) να επισημάνουμε
τους πιο παράξενους τόπους συνάντησης.
Προς τούτο, τα βλέμματα είναι αναγκαία....
Eπιμένω μαζοχιστικά να σε κυνηγάω και να διαβάζω λέξη προς λέξη ό,τι γράφεις,
κ'ας ξέρω εκ των προτέρων ό,τι πάλι θα το κάψω,
και ότι θα θέλω να σε ρωτήσω ¨τί πίνεις;;;¨
αλλά από ¨σεβασμό¨ τελικά δεν το λέω και το αναβάλλω για την επόμενη φορά.....
Ό,τι κ'αν γράφεις εγώ θα σου βάζω like,
όχι σαν φιλολογική αφέλεια,
αλλά για να σου τα χαϊδεύω...(τα χαοτικά εντός σου)
Όλα τα catάλαβα, (Ψέέέμαααα... το κεντρικό νόημα πάντως ναι!)
αλλά γιατί έβαλες @@ στους νεοτερισμούς της π@@τσας;;;
(πιάτσας δεν ήθελες να πεις;;; )
Τελικά ... ό,τι κ'αν λέμε ότι ο γραπτός λόγος είναι απρόσωπος,
μόνο απρόσωπος δεν είναι, αλλά εξαρτάται πάντα από το ποιος γράφει..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.