mania
Επιφανές μέλος
Η mania αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 12,949 μηνύματα.
02-09-08
11:26
Είμαι κατά της βίας κατακρίνω την σωματική βία σε παιδιά αλλά... καμιά φορά ψιλοδικαιολογώ τους γονείς που ρίχνουν καμιά κολιά στα μικρά, όχι γιατί έτσι θα γίνουν άνθρωποι αλλα γιατί ώρες ώρες τα πιτσιρίκια γίνοντε πολλύ απετητηκά ανηπάκουα και φτάνουν τους γονείς σε ένα σταδιο φρίκης.
Βλέπω την αδερφή μου να προσπαθεί να θυλάσει το νεογένητο και οι 2 μεγάλοι την τραβάνε, της φονάζουν, κάνουν ζημιές και όσο τους λέει να ηρεμήσουν τόσο τρελένοντε, τους έξηγει πώς πρέπει να φάει το μωρό και εκείνα τσακώνοντε επειδή η μάνα τους λέει δεν τους προσέχει την ώρα του ταίσματος της μικρής, τρέχουν ουρλιάζουν και δεν την αφηνουν 10 λεπτά να θυλάσει και να σηνεχίσει να ασχολήτε με τους μεγάλους.
Τους εξηγεί άπειρες φορές πώς η ώρα του φαγητού είναι συμαντική, δεν θέλει ο μικρός να φάει, κάθεε στο τραπέζι και γελάει μόνος του και δεν του αρέσει κανένα φαγητο, ότι και να κάνει δεν πιάνει, οπότε τονέχει μια ώρα στο τραπέζι και άν δεν φάει δεν πάει πουθενα, εκείνος εκεί...
Αυτά είναι μικρά παραδείγματα βγαίνουν απο μέρες παραξενιάς των παιδιών, που φτάνει ο γονειός στο αμήν και δεν μπορεί πιά να αντέξει, εκει δικαιολογώ τον γονιο μέχρι ένα σημείο.
Εξάλλου ας είμαστε ειληκρινής οσοι απο μάς δεν έχουμε παιδιά δεν ξέρουμε τι θα συναντήσουμε και όσοι έχουν ας πουν την αλήθεια, δεν υπάρχει κάποιες φορές η στιγμή που θέτε να χώσετε την κωλιά; ή να σας έχουν φτάσει στα άκρα;
Βλέπω την αδερφή μου να προσπαθεί να θυλάσει το νεογένητο και οι 2 μεγάλοι την τραβάνε, της φονάζουν, κάνουν ζημιές και όσο τους λέει να ηρεμήσουν τόσο τρελένοντε, τους έξηγει πώς πρέπει να φάει το μωρό και εκείνα τσακώνοντε επειδή η μάνα τους λέει δεν τους προσέχει την ώρα του ταίσματος της μικρής, τρέχουν ουρλιάζουν και δεν την αφηνουν 10 λεπτά να θυλάσει και να σηνεχίσει να ασχολήτε με τους μεγάλους.
Τους εξηγεί άπειρες φορές πώς η ώρα του φαγητού είναι συμαντική, δεν θέλει ο μικρός να φάει, κάθεε στο τραπέζι και γελάει μόνος του και δεν του αρέσει κανένα φαγητο, ότι και να κάνει δεν πιάνει, οπότε τονέχει μια ώρα στο τραπέζι και άν δεν φάει δεν πάει πουθενα, εκείνος εκεί...
Αυτά είναι μικρά παραδείγματα βγαίνουν απο μέρες παραξενιάς των παιδιών, που φτάνει ο γονειός στο αμήν και δεν μπορεί πιά να αντέξει, εκει δικαιολογώ τον γονιο μέχρι ένα σημείο.
Εξάλλου ας είμαστε ειληκρινής οσοι απο μάς δεν έχουμε παιδιά δεν ξέρουμε τι θα συναντήσουμε και όσοι έχουν ας πουν την αλήθεια, δεν υπάρχει κάποιες φορές η στιγμή που θέτε να χώσετε την κωλιά; ή να σας έχουν φτάσει στα άκρα;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
Η mania αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 12,949 μηνύματα.
30-05-07
13:19
μακάρι
Το ξέρω ότι όλα θα ξεχαστούν, δεν έχω ζήσει την έντονη σωματική βία άλλα η ψυχηκή ξέρω ότι είναι χειρότερη, πονάς περισσότερο καιρό, καμια φορά ο πόνος μένει και για πολλύ περισσότερο απο όσο νομίζεις, όμως όλα είναι στο χέρι μας
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mania
Επιφανές μέλος
Η mania αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 12,949 μηνύματα.
30-05-07
12:28
Ούτε εγώ έχω παιδιά άλλα πιστέυω ότι δεν πρέπει να χρυπάς το παιδί, λένε όι πρέπει να το εξαγωράσεις ή να του δίξεις το σωστό,τώρα για καμια κολιά χρηάζετε να πώ την αλήθεια άλλα ώς εκεί, ο γαμπρός μου άν τοίχει να ξεφύγει το χέρι και αντί κολιά πάει χεριά και πονέσουν τα ανήψεια μου με πιάνουν τα κλάματα, δεν μπορώ να τα βλέπω.
Η μάνα μου τα βρήκε μπαστούνια με τα αδέρφια μου και μένα άλλα ποτέ δεν σήκωσε χέρι επάνω μας(μόνο μια φορά μου έχωσε την μούρη στην φακή που ήταν μπροστά μου άλλα καλά μου έκανε) ενώ ο πατέρας μου δεν χτυπούσε άλλα άν τσατιζόταν μας σήκωνε πάνω απο το πέτο και μας βαρούσε σε τοίχους, κατα τα άλλα δεν ήταν καθόλου βίαιος. Βγήκαμε καλά παιδιά, δεν χρειαστήκαμε πολλύ ξύλο για να στώσουμε
Η μάνα μου τα βρήκε μπαστούνια με τα αδέρφια μου και μένα άλλα ποτέ δεν σήκωσε χέρι επάνω μας(μόνο μια φορά μου έχωσε την μούρη στην φακή που ήταν μπροστά μου άλλα καλά μου έκανε) ενώ ο πατέρας μου δεν χτυπούσε άλλα άν τσατιζόταν μας σήκωνε πάνω απο το πέτο και μας βαρούσε σε τοίχους, κατα τα άλλα δεν ήταν καθόλου βίαιος. Βγήκαμε καλά παιδιά, δεν χρειαστήκαμε πολλύ ξύλο για να στώσουμε
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.