Vkey
Επιφανές μέλος
Η Κοινό Μυστικό!!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 8,253 μηνύματα.
08-04-11
23:21
Offtopic αλλά βλέπω τόση ώρα να προσπαθήσετε να βάλετε την σωστή ταμπέλα για το πως πρέπει να λέγονται τα άτομα με ειδικές ανάγκες....
Έχουν τσακωθεί άλλοι πολύ πριν από εσάς για την ονομασία από αμεα, μέχρι άτομα με ειδικές ικανότητες...μέχρι ανάπηροι (και τον τελευταίο ορισμό που εμείς τον θεωρούμε "υβριστικό" πολλές ομάδες αμεα απαιτούν να τον έχουν...περίεργο ε; )
Από την προσωπική μου εμπειρία και μόνο το θέμα δεν είναι ποτέ ο ορισμός... Το τελευταίο που με νοιάζει είναι αν το παιδί με αυτισμό,με νοητική υστέρηση ή με κώφωση (και άλλες τόσες ομάδες) ονομάζεται αμεα ή ανάπηρος... Η ουσία είναι στο άτομο, στις ανάγκες του, στα θέλω και τα πρέπει του δικού του περιβάλλον και του δικού μας....
Όσο για τον οίκτο, όσες φορές με έχουν ρωτήσει πώς μπορώ και κάνω αυτή την δουλειά και αν λυπάμαι και δεν στεναχωριέμαι και η απάντηση είναι όχι με κοιτάν λες και κάνω ένα έγκλημα και τους χαλάω το ροζ συννεφάκι... Δεν νιώθω οίκτο, δεν μπορώ να εξηγήσω το γιατί... Μάλλον γιατί επαγγελματικά αν το δω, αν τα λυπηθώ δεν θα τα βοηθήσω σωστά....από την άλλη είναι ο μικρόκοσμός μου και αγαπώ τόσο την δουλειά μου όσο και αυτά τα παιδιά... Στην αρχή ήταν δύσκολο ακόμα και για εμένα να αποδεχτώ την διαφορετικότητά τους, να μειώσω τις προσδοκίες μου και να χαίρομαι με τα πιο απλά πράγματα για να νιώσω ότι είμαι δασκάλα και προσφέρω... Πλέον είναι ένας κόσμος μέσα στο οποίο ζω...δεν είναι πάντα εύκολος, δεν είναι πάντα ευχάριστος αλλά με γεμίζει... και υπάρχει....και πρέπει να το δεχτούμε... και ίσως κάποτε τον αποδεχτούμε πλήρως
Έχουν τσακωθεί άλλοι πολύ πριν από εσάς για την ονομασία από αμεα, μέχρι άτομα με ειδικές ικανότητες...μέχρι ανάπηροι (και τον τελευταίο ορισμό που εμείς τον θεωρούμε "υβριστικό" πολλές ομάδες αμεα απαιτούν να τον έχουν...περίεργο ε; )
Από την προσωπική μου εμπειρία και μόνο το θέμα δεν είναι ποτέ ο ορισμός... Το τελευταίο που με νοιάζει είναι αν το παιδί με αυτισμό,με νοητική υστέρηση ή με κώφωση (και άλλες τόσες ομάδες) ονομάζεται αμεα ή ανάπηρος... Η ουσία είναι στο άτομο, στις ανάγκες του, στα θέλω και τα πρέπει του δικού του περιβάλλον και του δικού μας....
Όσο για τον οίκτο, όσες φορές με έχουν ρωτήσει πώς μπορώ και κάνω αυτή την δουλειά και αν λυπάμαι και δεν στεναχωριέμαι και η απάντηση είναι όχι με κοιτάν λες και κάνω ένα έγκλημα και τους χαλάω το ροζ συννεφάκι... Δεν νιώθω οίκτο, δεν μπορώ να εξηγήσω το γιατί... Μάλλον γιατί επαγγελματικά αν το δω, αν τα λυπηθώ δεν θα τα βοηθήσω σωστά....από την άλλη είναι ο μικρόκοσμός μου και αγαπώ τόσο την δουλειά μου όσο και αυτά τα παιδιά... Στην αρχή ήταν δύσκολο ακόμα και για εμένα να αποδεχτώ την διαφορετικότητά τους, να μειώσω τις προσδοκίες μου και να χαίρομαι με τα πιο απλά πράγματα για να νιώσω ότι είμαι δασκάλα και προσφέρω... Πλέον είναι ένας κόσμος μέσα στο οποίο ζω...δεν είναι πάντα εύκολος, δεν είναι πάντα ευχάριστος αλλά με γεμίζει... και υπάρχει....και πρέπει να το δεχτούμε... και ίσως κάποτε τον αποδεχτούμε πλήρως
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.