Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
12-04-11
22:57
λέγε ότι θες ρε
ΔΕΝ σου δίνω δανεικά
Μα κι εγώ, ρε καρντάσι, δεν απευθύνομαι, ούτε στις Αγορές ούτε στο ΔΝΤ, αλλά στην αλληλεγγύη...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
12-04-11
14:58
Σημείο των καιρών κι αυτό; Πρωί-πρωί σήμερα ξεκίνησα να κατέβω στο κέντρο της πόλης, να ζητήσω δανεικά από φιλικό μου πρόσωπο, που ακόμη εργάζεται. Να πάρω αστικό, ούτε συζήτηση. Είχα μόνο 0,20 € στη τσέπη. Καθώς πεζοπορούσα λοιπόν συναντώ τον πρώτο ζητιάνο. Ένας με ένα χέρι. Του δίνω το υστέρημά μου, πιο πολύ για να μη βαραίνει την τσέπη, αλλά και για να είμαι άνετα ειλικρινής στους επόμενους. Μέχρι να φθάσω στον προορισμό μου, με συνάντησαν άλλοι 5-6, που εισέπραξαν απλά το άνετό μου πια "δεν έχω". (Το 'χω και συνήθειο παιδιόθεν, να μην τους προσπερνώ αδιάφορα...). Το τελευταίο πρόσωπο ήταν μία γυναίκα γύρω στα 55-60. Από την αντίδρασή της στο "δεν έχω", πρόσεξα ότι δεν με πίστεψε και τότε αναλογίστηκα, ότι μάλλον και οι προηγούμενοι δεν θα πρέπει να με είχαν πιστέψει. Και μάλλον θα πρέπει να τους δικαιολογήσω: το ντύσιμό μου, πρόσεξα, ήταν εύλογα παραπλανητικό! Αλλά κι από την άλλη, αν ήθελα σώνει και καλά να είχα γίνει πιστευτός, θα έπρεπε να έφθανα στον προορισμό μου ημίγυμνος, ακολουθώντας τη σχετική παραίνεση του Ιησού Χριστού! Πλην όμως, ένα βορειοδυτικό αεράκι στη πόλη, έκανε το πρωινό, να 'ναι ακόμη απρόσφορο για να βγάλω το μπουφάν μου....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
11-04-11
13:48
...
Κάτω οι πάνω,πάνω κανείς.
Εδώ συμφωνώ μαζί σου απόλυτα, συμπεριλαμβανομένου ακόμη και του Θεού!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
10-04-11
20:44
Διάβασα μόνο τον τίτλο,γιατί βαριέμαι.Ξεκάθαρη ερώτηση:γιατί εθνική εξέγερση,και όχι ταξική?
Διότι, οι λίγοι Επώνυμοι που μας πηδάνε, μας πηδάνε με τα ονοματεπώνυμά μας και όχι με το "μικρό όνομά " μας! Το ζήτημα είναι εθνικά φορομπηχτικό και όχι απλά, διαταξικό!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
08-04-11
13:39
Συμφωνώ...
Το χειρότερο πίσω απ'αυτή την catάθλιψη,-παρατηρούσα χθες φάτσες και εκφράσεις γύρω μου....- είναι αυτό το υφέρπον συναίσθημα που φωτογραφίζεις πίσω από το φαινομενικά αθώο ερώτημα συμπαράστασης προς τον συνάνθρωπo, ¨εσύ;;;¨,...που εκ πρώτης δείχνει ένα αθώο ερώτημα συμπαράστασης προς τον συνάνθρωπο,και παρηγοριάς προς τον εαυτό μας, αλλά δυστυχώς πολύ φοβάμαι ότι κρύβει και μια χαιρεκακία τύπου ¨πες μου ότι τραβάς και συ ζόρια να χαρώ¨... ... Το πιστεύω ότι αυτή η catάσταση δημιουργεί μια χαιρέκακη διάθεση...
Κακία, καλή μου, ίσως...αλλά και χαρά μαζί; Τι νομίζεις; Πως είμαι μετανοιωμένος Πασοκτσής;
ΥΓ: Εσύ μπορεί ακόμη να έχεις την έπαρση να παρατηρείς, αλλά προσωπικά, δεν έχω πια το κουράγιο ούτε να σηκώσω το κεφάλι, να κοιτάξω στα μάτια τον απέναντί μου! Τι να του πω; Ότι ντρέπομαι;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
08-04-11
11:39
Κοντά τώρα τριάντα και τόσα χρόνια, φιλόσοφοι τύπου Ν. Δήμου μας εκπαίδευσαν να είμαστε, "ντροπαλοί που είμαστε Έλληνες". Η εθνική αυτομεμψιμοιρία "ντρέπομαι που είμαι Έλληνας" είχε γίνει πια του συρμού σε τέτοιο βαθμό, που υποτίθεται ότι υπερκάλυπτε μία κάποια "εθνική ανάγκη αυτοκριτικής". Με μία πρώτη άμεση συνέπεια να ικανοποιούμε παροδικά και παρηγορητικά την αυτοδιαβλημένη μας "εθνική υπερηφάνεια", βασικά με περιστασιακές νίκες μας στο ποδόσφαιρό και τη γελοία εκείνη παράσταση της "Αθήνας 2004"!!!
Συνέπειες αυτής της πνευματικής μας κατολίσθησης:
- Είμαι άνεργος! Εσύ;
- Χρωστάω στις Τράπεζες! Εσύ;
- Δεν έχω τσακιστή, να πάρω μία καραμέλα στο εγγόνι μου! Εσύ;
- Ο γείτονας, από απέναντι, ο Τούρκος, φιλοσοφεί και μου λέει, να πάω να ζητιανέψω! Σ' εσένα;
- Ένας φίλος σήμερα έβαλε λουκέτο στην επιχείρησή του και έστειλε στο σπίτι τους 5 υπαλλήλους του, με τα μαύρα χαμπέρια προς τις οικογένειές τους. ( Η πλάκα είναι, πως τον τελευταίο καιρό μου κάλυπτε την αδυναμία για ρεφενέ, όταν βγαίναμε για κανένα καφεδάκι!). Οι δικοί σου οι φίλοι;
- Γνωστός μου τραπεζικός χθες, μου εξομολογήθηκε τον ...καημό του: οι μόνοι που συνεχίζουν να καταθέτουν αυξητικά στην τράπεζά του, είναι νοικοκύρηδες εξ Αλβανίας, Βουλγαρίας και Ρουμανίας...Από ελληνικής μεριάς, εκτός από μερικούς πρώην εργολάβους και κάτι τέτοιους, όλοι οι υπόλοιποι ...τρώνε τα σωθικά τους!
- Φίλος μου, Δικηγόρος στο επάγγελμα, πήρε τη βαλίτσα του και έφυγε από το σπίτι του προς άγνωστη κατεύθυνση, επειδή δεν άντεχε πια να το συντηρεί εδώ και αρκετούς μήνες η γυναίκα του με τη σύνταξή της!
- Άλλος φίλος, που πριν από μερικές εβδομάδες είχε βάλει λουκέτο στο ψιλικατζίδικό του, με προσκάλεσε στα συσσίτια, όπου συχνάζει κάθε μεσημέρι!
........................ Θα μπορούσα να γράφω ώρες ολόκληρες με παρόμοια περιστατικά, μα ήδη με ξαναπλάκωσε εκείνο το μαυριδερό συναίσθημα, που μοιάζει με "έρπουσα κατάθλιψη", γι' αυτό και σταματώ, μέχρι να ξαναβρώ το κουράγιο να επανέλθω... ή μήπως δεν θέλετε μαυρίλες; Βασικά, και εγώ δεν τις θέλω, αλλά μπορείτε να μου δώσετε μία ...λευκή προοπτική!
Συνέπειες αυτής της πνευματικής μας κατολίσθησης:
- Είμαι άνεργος! Εσύ;
- Χρωστάω στις Τράπεζες! Εσύ;
- Δεν έχω τσακιστή, να πάρω μία καραμέλα στο εγγόνι μου! Εσύ;
- Ο γείτονας, από απέναντι, ο Τούρκος, φιλοσοφεί και μου λέει, να πάω να ζητιανέψω! Σ' εσένα;
- Ένας φίλος σήμερα έβαλε λουκέτο στην επιχείρησή του και έστειλε στο σπίτι τους 5 υπαλλήλους του, με τα μαύρα χαμπέρια προς τις οικογένειές τους. ( Η πλάκα είναι, πως τον τελευταίο καιρό μου κάλυπτε την αδυναμία για ρεφενέ, όταν βγαίναμε για κανένα καφεδάκι!). Οι δικοί σου οι φίλοι;
- Γνωστός μου τραπεζικός χθες, μου εξομολογήθηκε τον ...καημό του: οι μόνοι που συνεχίζουν να καταθέτουν αυξητικά στην τράπεζά του, είναι νοικοκύρηδες εξ Αλβανίας, Βουλγαρίας και Ρουμανίας...Από ελληνικής μεριάς, εκτός από μερικούς πρώην εργολάβους και κάτι τέτοιους, όλοι οι υπόλοιποι ...τρώνε τα σωθικά τους!
- Φίλος μου, Δικηγόρος στο επάγγελμα, πήρε τη βαλίτσα του και έφυγε από το σπίτι του προς άγνωστη κατεύθυνση, επειδή δεν άντεχε πια να το συντηρεί εδώ και αρκετούς μήνες η γυναίκα του με τη σύνταξή της!
- Άλλος φίλος, που πριν από μερικές εβδομάδες είχε βάλει λουκέτο στο ψιλικατζίδικό του, με προσκάλεσε στα συσσίτια, όπου συχνάζει κάθε μεσημέρι!
........................ Θα μπορούσα να γράφω ώρες ολόκληρες με παρόμοια περιστατικά, μα ήδη με ξαναπλάκωσε εκείνο το μαυριδερό συναίσθημα, που μοιάζει με "έρπουσα κατάθλιψη", γι' αυτό και σταματώ, μέχρι να ξαναβρώ το κουράγιο να επανέλθω... ή μήπως δεν θέλετε μαυρίλες; Βασικά, και εγώ δεν τις θέλω, αλλά μπορείτε να μου δώσετε μία ...λευκή προοπτική!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.