tirogaridaki_23
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η tirogaridaki_23 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 40 ετών και επαγγέλεται Δάσκαλος/α. Έχει γράψει 201 μηνύματα.
04-06-07
20:43
Είναι δύσκολο ρε γμτ και πρέπει όλοι να το υποστούμε!Είναι μεσα στη ζωή. ΌΠως γεννιόμαστε έτσι πεθαίνουμε. Είναι μαζί αυτά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
tirogaridaki_23
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η tirogaridaki_23 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 40 ετών και επαγγέλεται Δάσκαλος/α. Έχει γράψει 201 μηνύματα.
04-06-07
18:37
Ξέρεις αυτή η υστερία μπορεί να βοηθά και κάποιους να αποβάλλουν όλη την αρνητική ενέργεια που κρύβεται εκείνη την ώρα μέσα τους. Φοβάμαι πολύ αυτές τις ημέρες που θα έρθουν. Οι παππούδες μου ζουν και οι τέσσερις οπότε θα έρθουν δύσκολες μέρες για μένα κάποια στιγμή...Μακάρι να μπορούσα να το απέφευγα όλο αυτό!!εγώ ντρεπόμουν να βγάλω και μια υστερία να το πω προς τα έξω...
παρόλο που μέσα μου επικρατούσε απελπισία και πανικός
ήθελα να πενθώ με όση περισσότερη αξιοπρέπεια γίνεται.... κι αυτό γιατί έτσι με είχε μεγαλώσει η μητέρα μου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
tirogaridaki_23
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η tirogaridaki_23 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 40 ετών και επαγγέλεται Δάσκαλος/α. Έχει γράψει 201 μηνύματα.
04-06-07
18:27
Σϊγουρα δεν αμφιβάλω καθόλου..απλώς προτιμώ να το σκέφτομαι και να προετοιμάζομαι παρά να προσπαθώ να μην το σκέφτομαι σα να μην πρόκειται να συμβεί ποτέ.Δεν έχω βιώσει θάνατο αγαπημένων μου προσώπων κι αυτό με τρομάζει λίγο γιατί δεν ξέρω τι συναισθήματα σου βγάζει..τρέλας;;κατάθλιψης;;σα να ζεις ένα όνειρο και δεν μπορείς να συνεχίσεις τη ζωή σου;;δεν μπορεί ποτέ κανένας και τίποτα να σε προετοιμάσει για τέτοια απώλεια...
πίστεψε με...
εμένα η μαμά μου ήταν και σχετικά άρρωστη και μας ήρθε κεραμίδα και ήταν ξαφνικό....
απλά ο άνθρωπος έχει μηχανισμούς που μπορεί και το ξεπερνάει χωρίς ποτέ να το ξεχνάει
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
tirogaridaki_23
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η tirogaridaki_23 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 40 ετών και επαγγέλεται Δάσκαλος/α. Έχει γράψει 201 μηνύματα.
04-06-07
18:21
Λυπάμαι πολύ evouli..Σίγουρα δεβ είναι δυνατόν να μπορείς εύκολα να δεχτείς το θάνατο των γονιών σου ..όμως ακριβώς γι'αυτό το λόγο προσπαθώ να προετοιμάζω τον εαυτό μου σαν φυσική κατάληξη της ζωής. Είμαι από τη φύση μου πολύ εαυίσθητη σε τέτοια θέματα και επειδή ξέρω ότι δεν μπορώ να ξεφύγω τέτοιων καταστάσεων προετοιμάζω τον εαυτό μου. Θέλω όταν μου τύχει να μπορέσω να πω ότι θα συνεχίσω τη ζωή μου χωρίς να με πιάσει κατάθλιψη(έχω μια τέτοια τάση).τιρογαριδακι μου συγνωμη που στο λεω αλλα για τετοιο πραγμα ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δεν μπορεις να προετοιμαστεις.. εχω χασει τον μπαμπα μου στις 9 Σεπτεμβρίου του 2005 και ακόμα δεν το εχω συνειδητοποιησει..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
tirogaridaki_23
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η tirogaridaki_23 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 40 ετών και επαγγέλεται Δάσκαλος/α. Έχει γράψει 201 μηνύματα.
03-06-07
15:06
Πραγματικά με συγκίνησε πολύ η ιστορία σου . Είχα απο πολύ μικρή του κόσμου τα ζωάκια. Κουνελάκια, χελωνίτσες γατούλες, σκυλάκια..και ακόμη βέβαια έχω. Με τόσα ζωάκια βέβαια,ένοωσα κι εγώ την απώλεια πολλές φορές. Μια περίπτωση ήταν σαν τη δική σου. Ο αδερφός μου όταν ήταν μικρός είχε βρει ένα καφετί σκυλάκι. Μόλις τον πλησίαζε φοβόταν, ώσπου μια μέρα τον γράπωσε και άρχισε να τον χαιδεύει.ΑΠό τότε , ο Χάρης ή Μελισσανίδης (χόρευε όποτε μας έβλεπε ) ήταν το σκυλάκι μας , έξω όμως στο πάρκο ΄΄η στα σκαλιά μας. Πολλές φορές έφαγε κλωτσιά από τον πατέρα μου ή κάποιο γείτονα. Ένα πρωί ξυπνησαμε και τον βρήκαμε νεκρό στον κήπο μας απο΄φόλα. Ήταν το χειρότερο συναίσθημα που έχω νιώσει. Σήμερα έχουμε έναν ολόιδιο σκυλάκο που τον βρήκαμε κι αυτόν μωρόστο δρόμο, το snoopy. Αυτός ειναι πια το πέμπτο μέλος της οικογένεις Τον αγαπάμε πολύ!
Φέτος πάλι εδώ στην Αυλίδα που μένω προσωρινά , είχα βρει μια όμορφη σκυλιτσα καφετια, μηνών πρέπει να ήτανε. Την ταιζαμε με το αγόρι μου κάθε μέρα. Μία μέρα ήρθε ένας την ώρα που την τάιζαμε και μας έβαλε τις φωνε΄ς γιατί λέει μεταφέρουν αρρώστιες και πρέπει να τα αφήνουμε να πεθάνουν. Εμείς τον αγνοήσαμε. Η σκυλίτσε έμεινε εγκυος, γέννησε και μια μέρα εξαφανιστηκε. Δεν την έχω δει εδώ και 4 μήνες καθόλου.Μόνο τον άντρας της βλέπω πια να γαβγίζει σε κάθε αμάξι που βλέπει. Γιατί να είμαστε τόσο άδικοί με τα ζώα ρε γαμώτο, γιατι;
Φέτος πάλι εδώ στην Αυλίδα που μένω προσωρινά , είχα βρει μια όμορφη σκυλιτσα καφετια, μηνών πρέπει να ήτανε. Την ταιζαμε με το αγόρι μου κάθε μέρα. Μία μέρα ήρθε ένας την ώρα που την τάιζαμε και μας έβαλε τις φωνε΄ς γιατί λέει μεταφέρουν αρρώστιες και πρέπει να τα αφήνουμε να πεθάνουν. Εμείς τον αγνοήσαμε. Η σκυλίτσε έμεινε εγκυος, γέννησε και μια μέρα εξαφανιστηκε. Δεν την έχω δει εδώ και 4 μήνες καθόλου.Μόνο τον άντρας της βλέπω πια να γαβγίζει σε κάθε αμάξι που βλέπει. Γιατί να είμαστε τόσο άδικοί με τα ζώα ρε γαμώτο, γιατι;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.