Nana
Δραστήριο μέλος
Η Nana αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται IT. Έχει γράψει 602 μηνύματα.
04-06-07
22:53
Επιτέλους να απαντήσω κι εγώ...
Παλαιότερα, όταν ήμουν πολύ μικρή, έτρωγα τα νύχια ΚΑΙ των χεριών ΚΑΙ των ποδιών ( ). Μάλιστα όταν πήγαινα κιθάρα και έπρεπε να είχα νύχια, ποτέ δεν κατάφερνα να τα μεγαλώσω. Όταν τη σταμάτησα στα 15, σταμάτησα ως δια μαγείας να τρώω και τα νύχια...
Όμως από τότε είχα και έχω άλλο πρόβλημα (το οποίο δε θυμάμαι αν το είχα παράλληλα με την ονυχοφαγία). Έτρωγα τις πέτσες γύρω από τα νύχια, αλλά δε μιλάμε για απλώς τα πετσάκια. Περίπου σαν την περίπτωση της Michelle, όπως τουλ. την αντιλαμβάνομαι. Ειδικά οι αντίχειρες παθαίνουν τη μεγαλύτερη βλάβη. Πέρσι, αφού πλέον είχα δει ότι ούτε τα φαρμακομανώ, ούτε το απότομο κόψιμο έφερναν αποτέλεσμα, είπα να μπω στη διαδικασία να σταματήσω να πειράζω 2-2 τα δάχτυλά μου...
Έτσι, την 1η εβδομάδα δεν έτρωγα τα δύο μικρά των χεριών, την επόμενη εβδομάδα τους δύο παράμεσους κοκ. Όταν έβλεπα ότι σε κάποιο δάχτυλο είχα πρόβλημα (εξάρτησης), έκανα τη "θεραπεία" σε αυτό περισσότερες από 1 εβδομάδα. Μέχρι που έφτασα στους αντίχειρες, όπου κάποιες εβδομάδες άφησα τον αριστερό και τον έφτιαξα... Όμως δεν κατάφερα να κόψω τον δεξί.. Τώρα πια, αυτό που έχει μείνει είναι να πειράζω λιγότερο τον αριστερό, αλλά κανονικότατα το δεξί. Τα υπόλοιπα δάχτυλα όμως τα έχω διορθώσει...
Επιδεινώνεται η κατάσταση όταν είμαι αναστατωμένη ψυχολογικά και όταν έχω πολύ άγχος...
Αν δεν κάνω λάθος, αυτό λέγεται ψυχαναγκασμός. Κάπου είχα διαβάσει μια περίπτωση που κάποια είχε την τάση να ξύνει ένα σημείο τόσο πολύ που να ματώνει και να κάνει σημάδια...
Παλαιότερα, όταν ήμουν πολύ μικρή, έτρωγα τα νύχια ΚΑΙ των χεριών ΚΑΙ των ποδιών ( ). Μάλιστα όταν πήγαινα κιθάρα και έπρεπε να είχα νύχια, ποτέ δεν κατάφερνα να τα μεγαλώσω. Όταν τη σταμάτησα στα 15, σταμάτησα ως δια μαγείας να τρώω και τα νύχια...
Όμως από τότε είχα και έχω άλλο πρόβλημα (το οποίο δε θυμάμαι αν το είχα παράλληλα με την ονυχοφαγία). Έτρωγα τις πέτσες γύρω από τα νύχια, αλλά δε μιλάμε για απλώς τα πετσάκια. Περίπου σαν την περίπτωση της Michelle, όπως τουλ. την αντιλαμβάνομαι. Ειδικά οι αντίχειρες παθαίνουν τη μεγαλύτερη βλάβη. Πέρσι, αφού πλέον είχα δει ότι ούτε τα φαρμακομανώ, ούτε το απότομο κόψιμο έφερναν αποτέλεσμα, είπα να μπω στη διαδικασία να σταματήσω να πειράζω 2-2 τα δάχτυλά μου...
Έτσι, την 1η εβδομάδα δεν έτρωγα τα δύο μικρά των χεριών, την επόμενη εβδομάδα τους δύο παράμεσους κοκ. Όταν έβλεπα ότι σε κάποιο δάχτυλο είχα πρόβλημα (εξάρτησης), έκανα τη "θεραπεία" σε αυτό περισσότερες από 1 εβδομάδα. Μέχρι που έφτασα στους αντίχειρες, όπου κάποιες εβδομάδες άφησα τον αριστερό και τον έφτιαξα... Όμως δεν κατάφερα να κόψω τον δεξί.. Τώρα πια, αυτό που έχει μείνει είναι να πειράζω λιγότερο τον αριστερό, αλλά κανονικότατα το δεξί. Τα υπόλοιπα δάχτυλα όμως τα έχω διορθώσει...
Επιδεινώνεται η κατάσταση όταν είμαι αναστατωμένη ψυχολογικά και όταν έχω πολύ άγχος...
Αν δεν κάνω λάθος, αυτό λέγεται ψυχαναγκασμός. Κάπου είχα διαβάσει μια περίπτωση που κάποια είχε την τάση να ξύνει ένα σημείο τόσο πολύ που να ματώνει και να κάνει σημάδια...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.