Hakuna Matata
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Άτομο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 41 ετών. Έχει γράψει 1,921 μηνύματα.
05-06-07
09:56
Σωστό συμπέρασμα αλλά….τι σχέση έχει με το αν ξέρει τι θέλει ένας άνδρας; Μάλλον υπονοείς κι εσύ, το απόλυτο γυναικείο απωθημένο: «Ο άνδρας που θα με καταλαβαίνει»! Ρε κορίτσια δεν γίνεται αυτό, ειλικρινά δεν γίνεται.
Η γυναίκα είναι σαν τη σχέση αβεβαιότητας του Heisenberg: «Όσο περισσότερο προσπαθείς να την καταλάβεις, άλλο τόσο απομακρύνεται από σένα»!
Το μόνο πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι να νιώθεις τη «λαχτάρα» της! Και μπορείς να το αντέξεις αυτό μόνο αν την καψουρεύτηκες απʼ την αρχή και στην πορεία την αγάπησες αληθινά.
Οχι, ειπα ηδη οτι το "δεν ξερετε τι θελετε" αναφερεται στο οτι απο τη μια δεν θελετε γκρινια αλλα απο την αλλη οταν η γυναικα δεν γκρινιαζει, νομιζετε οτι το παραπονο δεν ειναι σημαντικο.
Δεν ξερετε τι θελετε τελικα, οταν καποιος σας εξηγει ηρεμα τα προβληματα του δεν δινετε βαση, κι οταν επιμενει πιο πολυ τον φιλτραρετε σαν σπαμ-γκρινια και παλι δεν δινετε βαση.
Και που ακριβως ειναι το δυσκολο στο να με καταλαβει καποιος τι στιγμη που του ΕΞΗΓΩ ΠΟΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ειναι το προβλημα μου; Οχι αγαπη μου, εγω δεν ειμαι απο τις γυναικες που κρατανε μουτρα, το παιζουν αινιγματικες και περιμενουν να μυρισεις τα νυχια τους να καταλαβεις τι ηταν αυτο που ειπες και θα πληρωσεις με μια βδομαδα αποχης. Εγω θελω να ΜΙΛΑΩ και να με ΑΚΟΥΣ και αντιστοιχα να ΜΙΛΑΣ κτλ κτλ και ΕΤΣΙ γινεται μια ενηλικη συζητηση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Hakuna Matata
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Άτομο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 41 ετών. Έχει γράψει 1,921 μηνύματα.
04-06-07
18:25
Εχω χωρισει για επιπολαιους λογους αλλα εξισου επιπολαιες ηταν και οι σχεσεις, οποτε δεν θα αναφερθω σ'αυτες.
Μια μεχρι τωρα ηταν η μεγαλη μου σχεση, και το γιατι το εχω αναπτυξει αρκετα εδω μεσα, αφου με σας το συζητησα πριν χωρισω! Τεσπα για οσους δεν το ειχαν διαβασει τοτε, χωρισα γιατι μετα απο 5 χρονια ειχαμε μεινει τελειως στασιμοι, ΕΙΧΑ μεινει τελειως στασιμη, ανακαλυψα οτι οι διαφορες στους χαρακτηρες μας που ηξερα εξαρχης οτι υπηρχαν, τελικα ηταν αγεφυρωτες... Μπλα μπλα μπλα, μπορω να συνεχισω για ωρες.
Αυτο που εβγαλα σαν ρεζουμε απο αυτον τον χωρισμο ειναι το εξης:
Ο πρωην μου ολα αυτα τα χρονια μου ελεγε τι τυχερος που ειναι που δεν ειμαι γκρινιαρα. Και τελικα ανακαλυψα οτι ειναι κι αυτος ενας λογος που χωρισαμε. Επειδη δεν γκρινιαζα και εσεις οι αντρες εισαστε συνηθισμενοι (απ'οτι ελεγε ο πρωην μου και οι φιλοι του) σε γκρινιαρες γυναικες, νομιζε οτι δεν εχω και ΣΟΒΑΡΑ παραπονα. Επειδη του τα λεγα με ηρεμο τονο και δεν τα κοπαναγα σε καθε ευκαιρια και δεν μουρμουραγα τα βραδια, νομιζε οτι τα παραπονα μου δεν ηταν τοσο μεγαλα, ασχετα αν του το ειχα πει ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ ποσο μεγαλα ηταν. Και τωρα, κατοπιν εορτης, παραπονιεται οτι δεν τον προειδοποιησα! Εν ολιγοις, οταν εγω μιλαγα, αυτος ο "εγω θα εκανα τα παντα για σενα, δεν το περιμενα ποτε οτι θα σ'εχανα γι'αυτους τους λογους, γυρνα και θ'αλλαξουν ολα" ΑΓΡΟΝ ΑΓΟΡΑΖΕ.
Το συμπερασμα δεν ειναι φυσικα "γυναικες γκρινιαξτε". Ειναι "αντρες μαθετε ν'ακουτε". Δεν ξερετε τι θελετε τελικα, οταν καποιος σας εξηγει ηρεμα τα προβληματα του δεν δινετε βαση, κι οταν επιμενει πιο πολυ τον φιλτραρετε σαν σπαμ-γκρινια και παλι δεν δινετε βαση.
Ελπιζω να μην βγηκα εκτος θεματος.
Μια μεχρι τωρα ηταν η μεγαλη μου σχεση, και το γιατι το εχω αναπτυξει αρκετα εδω μεσα, αφου με σας το συζητησα πριν χωρισω! Τεσπα για οσους δεν το ειχαν διαβασει τοτε, χωρισα γιατι μετα απο 5 χρονια ειχαμε μεινει τελειως στασιμοι, ΕΙΧΑ μεινει τελειως στασιμη, ανακαλυψα οτι οι διαφορες στους χαρακτηρες μας που ηξερα εξαρχης οτι υπηρχαν, τελικα ηταν αγεφυρωτες... Μπλα μπλα μπλα, μπορω να συνεχισω για ωρες.
Αυτο που εβγαλα σαν ρεζουμε απο αυτον τον χωρισμο ειναι το εξης:
Ο πρωην μου ολα αυτα τα χρονια μου ελεγε τι τυχερος που ειναι που δεν ειμαι γκρινιαρα. Και τελικα ανακαλυψα οτι ειναι κι αυτος ενας λογος που χωρισαμε. Επειδη δεν γκρινιαζα και εσεις οι αντρες εισαστε συνηθισμενοι (απ'οτι ελεγε ο πρωην μου και οι φιλοι του) σε γκρινιαρες γυναικες, νομιζε οτι δεν εχω και ΣΟΒΑΡΑ παραπονα. Επειδη του τα λεγα με ηρεμο τονο και δεν τα κοπαναγα σε καθε ευκαιρια και δεν μουρμουραγα τα βραδια, νομιζε οτι τα παραπονα μου δεν ηταν τοσο μεγαλα, ασχετα αν του το ειχα πει ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ ποσο μεγαλα ηταν. Και τωρα, κατοπιν εορτης, παραπονιεται οτι δεν τον προειδοποιησα! Εν ολιγοις, οταν εγω μιλαγα, αυτος ο "εγω θα εκανα τα παντα για σενα, δεν το περιμενα ποτε οτι θα σ'εχανα γι'αυτους τους λογους, γυρνα και θ'αλλαξουν ολα" ΑΓΡΟΝ ΑΓΟΡΑΖΕ.
Το συμπερασμα δεν ειναι φυσικα "γυναικες γκρινιαξτε". Ειναι "αντρες μαθετε ν'ακουτε". Δεν ξερετε τι θελετε τελικα, οταν καποιος σας εξηγει ηρεμα τα προβληματα του δεν δινετε βαση, κι οταν επιμενει πιο πολυ τον φιλτραρετε σαν σπαμ-γκρινια και παλι δεν δινετε βαση.
Ελπιζω να μην βγηκα εκτος θεματος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.