DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
11-05-10
12:10
μπα ,απλα η λογοτεχνια στοχευει περισσοτερο στο συναισθημα...εγω και πολλοι ανδρες που ξερω προτιμουν τα επιστημονικα βιβλια ,επιστημονικης φαντασιας δρασης κλπ.αλλα βαριομαστε απιστευτα τη λογοτεχνια..
εξαρτάται τι διαβάζει κανείς, αν ένας άντρας διαβάζει Αλκυόνη Παπαδάκη ή Δημουλίδου, τότε πρέπει λογικά να'χει μεγάλο πρόβλημα, όχι ανδρισμού, αλλά βλακείας. 'Ασε που και για τις καλλιεργημένες και έξυπνες γυναίκες τέτοια βιβλία είναι σωστό σκουπιδαριό, και οι συγγραφείς τους τελείως ατάλαντες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
16-06-07
14:43
H λογοτεχνία δεν είναι αρκετά εντυπωσιακή και φανταχτερή όπως είναι η μουσική ή ο κινηματογράφος ή άλλες τέχνες, γι'αυτό δεν έχει τόσους οπαδούς.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Οι μη φανταχτεροί έχουν τις λιγότερες επιτυχίες. Κυρίως δεν είναι οπτική τέχνη, εκτός αν ένα βιβλίο έχει αποκλειστικά ή κυρίως εικόνες, φωτογραφίες κλπ, άλλωστε αυτός είναι κι ο λόγος ότι τέτοια βιβλία πουλάνε τρελλά. Η εποχή μας όμως είναι κυρίως ηδονοβλεπτική και το μάτι αχόρταγο. Το διάβασμα είναι αργή διαδικασία, απαιτεί υπομονή και συγκέντρωση, ενώ μουσική μπορείς ν'ακούς και ταυτόχρονα να δουλεύεις. Αλλά γενικά η τέχνη του λόγου δεν χορταίνει αρκετά το μάτι και το αυτί, αλλά το νου και η φαντασία, γι'αυτό κουράζει τους ανθρώπους που αναζητούν το εντυπωσιακό οπτικό ερέθισμα. Αυτά που λέτε για τη διδασκαλία της λογοτεχνίας στο σχολείο συμφωνώ ότι είναι βασική αιτία να κάνει πολλούς να σιχαίνονται το διάβασμα. Υπήρχε ένας καθηγητής στο Πανεπιστήμιο που διάβαζε τα ποιήματα όπως ένας ηθοποιός και καθήλωνε το ακροατήριο, δεν τον πρόλαβα εγώ αλλά είχε αποκτήσει τόση φήμη που οι φοιτητές ανυπομονούσαν να μπουν στο αμφιθέατρο, κάποια στιγμή δάκρυζε κιόλας την ώρα της απαγγελίας. Το ποίημα μπορεί να γραφτεί καλά αλλά αν δεν απαγγελθεί σωστά, δεν αρέσει. Αλλά τι περιμένεις όταν υπουργός έχει πει ότι οι ποιητές είναι λαπάδες...
Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Οι μη φανταχτεροί έχουν τις λιγότερες επιτυχίες. Κυρίως δεν είναι οπτική τέχνη, εκτός αν ένα βιβλίο έχει αποκλειστικά ή κυρίως εικόνες, φωτογραφίες κλπ, άλλωστε αυτός είναι κι ο λόγος ότι τέτοια βιβλία πουλάνε τρελλά. Η εποχή μας όμως είναι κυρίως ηδονοβλεπτική και το μάτι αχόρταγο. Το διάβασμα είναι αργή διαδικασία, απαιτεί υπομονή και συγκέντρωση, ενώ μουσική μπορείς ν'ακούς και ταυτόχρονα να δουλεύεις. Αλλά γενικά η τέχνη του λόγου δεν χορταίνει αρκετά το μάτι και το αυτί, αλλά το νου και η φαντασία, γι'αυτό κουράζει τους ανθρώπους που αναζητούν το εντυπωσιακό οπτικό ερέθισμα. Αυτά που λέτε για τη διδασκαλία της λογοτεχνίας στο σχολείο συμφωνώ ότι είναι βασική αιτία να κάνει πολλούς να σιχαίνονται το διάβασμα. Υπήρχε ένας καθηγητής στο Πανεπιστήμιο που διάβαζε τα ποιήματα όπως ένας ηθοποιός και καθήλωνε το ακροατήριο, δεν τον πρόλαβα εγώ αλλά είχε αποκτήσει τόση φήμη που οι φοιτητές ανυπομονούσαν να μπουν στο αμφιθέατρο, κάποια στιγμή δάκρυζε κιόλας την ώρα της απαγγελίας. Το ποίημα μπορεί να γραφτεί καλά αλλά αν δεν απαγγελθεί σωστά, δεν αρέσει. Αλλά τι περιμένεις όταν υπουργός έχει πει ότι οι ποιητές είναι λαπάδες...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
10-06-07
00:00
Φίλε μου έχω τα μισά σου χρόνια (χωρίς παρεξήγηση ε? )
Στην ηλικία σου,ίσως να είμαι και εγώ στην ίδια ακριβώς κατάσταση.Όταν ήσουν στην δική μου ηλικία,τι πίστευες?
Στην ηλικία σου διάβαζα πολύ περισσότερο λογοτεχνία απ'ότι σήμερα. Αυτό έτυχε επειδή γεννήθηκα σ'ένα σπίτι γεμάτο από βιβλία. Τότε δεν υπήρχε και το internet για να μαθαίνουμε και να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας από κει.
Διαβάζαμε λοιπόν πάρα πολύ. Σκέψου ότι η ιδιωτική τηλεόραση και τα πολλά κανάλια που έχουμε σήμερα ξεκίνησαν να λειτουργούν την εποχή που η γενιά μου κόντευε να τελειώσει το Λύκειο, δηλαδή είχαμε ήδη προλάβει να διαβάσουμε πολλά αντί να καθόμαστε με τις ώρες στην τηλεόραση, και το internet δεν υπήρχε καν. Μιλάμε για έναν άλλο κόσμο. Και τί να πούμε για την tv ακόμα πριν από μένα, τότε που πολλά σήριαλ ήταν τηλεοπτικές μεταφορές διηγημάτων. Αυτοί και μόνο ήταν σοβαροί λόγοι να διαβάζουμε. Τα ερεθίσματα για διάβασμα ήταν περισσότερα ενώ σήμερα τα ερεθίσματα προτρέπουν κυρίως για πληροφόρηση κι όχι για συστηματικό διάβασμα. Θυμάμαι τον εαυτό μου να διαβάζει εφημερίδα , όχι να την ξεφυλίζει, αλλά να την διαβάζει κανονικά, την εποχή του Λυκείου. 'Ενα παιδί σήμερα που πηγαίνει στο Λύκειο δεν θα κάτσει να διαβάσει εφημερίδα γιατί έχει το δίκτυο. Σιγά σιγά οι άνθρωποι της ηλικίας μου γίναμε περισσότερο του ηλεκτρονικού και λιγότερο του έντυπου, και αναζητούμε σήμερα περισσότερο πληροφορία, παρά γνώση. Τα παιδιά που γεννήθηκαν 10 χρόνια μετά από μένα, δεν γνώρισαν καν την μαγεία του βιβλίου στον βαθμό που την γνωρίσαμε εμείς. Σήμερα όμως ευτυχώς τα παιδιά μιας μέσης αστικής οικογένειας μπορούν να διαβάζουν και από το internet λογοτεχνία, και ποίηση κι αυτό είναι καταπληκτικό και υπέροχο !
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.