Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
08-09-11
10:28
Τα πρέπει της ζωής
Οι περιστάσεις μας επιβάλλουν ένα χαμόγελο,
κι εσύ αφήνεις - όταν πρέπει- ένα θεατρικό δάκρυ
να δραπετεύσει από την φυλακή
των ξεχασμένων σου συναισθημάτων,
γιατί έτσι πρέπει.
Στο σκοτάδι έμαθες, τα μυστικά να αποκαλύπτεις
σε άψυχα αντικείμενα που σου χαρίζουν
πάντοτε την σιωπή τους.
Και εσύ είσαι μέρος μιας ζωής
που περιορίζεται στις απαιτήσεις των άλλων,
γιατί έτσι πρέπει.
Σαν σε παλιά ταινία, οι διάλογοι δεν έχουν τέλος.
Οι αγκαλιές και τα φιλιά προβάλλονται
πάντα την κατάλληλη στιγμή
δίχως αμηχανία και αστάθεια,
μονάχα η φλόγα ενός κεριού
να τρεμοπαίζει στο σκοτάδι,
και εσύ ακλόνητος να παίζεις τον ρόλο σου,
γιατί έτσι πρέπει.
Στο πέρασμα του χρόνου αρχίζεις και φθείρεσαι,
ένα παλιομοδίτικο ρούχο που δε ταιριάζει στην κοινωνία τους,
ένα άχρηστο ρούχο που απλώς συνόδευε στιγμές άλλων.
Και συ δεν αποτελείς παρά μόνο μια εικόνα,
μια θολή εφηβική εικόνα...
Φεύγεις και εσύ απ'την σκηνή
λίγο πριν το τέλος,
γιατί έτσι πρέπει.
20 Αυγούστου 2011
Οι κρέπες της Μονής.
Οι περιστάσεις μας επιβάλλουν ένα χυλό,
κι εσύ αφήνεις - όταν κρέπει- ένα θεατρικό κουτάλι
να δραπετεύσει από την φυλακή
του ξεχασμένου σου τάπερ,
γιατί έτσι κρέπει.
Στο σκοτάδι έμαθες, τα μυστικά να αποκαλύπτεις
σε άψυχα γάλατα που σου χαρίζουν
πάντοτε την σιωπή τους.
Και εσύ είσαι μέρος μιας ζωής της Μονής
που περιορίζεται στις απαιτήσεις των άλλων για φρέσκια κρέπα,
γιατί έτσι κρέπει.
Σαν σε παλιά ταινία, οι διάλογοι νοστιμιάς δεν έχουν τέλος.
Οι αγκαλιές και τα φιλιά προβάλλονται
πάντα την κατάλληλη στιγμή
δίχως αμηχανία και αστάθεια,
μονάχα η φλόγα ενός τηγανιού
να τρεμοπαίζει στη κουζίνα του γκαζιού
και εσύ ακλόνητος να παίζεις τον ρόλο του Σεφ της Μονής,
γιατί έτσι κρέπει.
Στο πέρασμα του χρόνου αρχίζεις και φθείρεσαι,
ένα παλιομοδίτικο ρούχο Μονής που δε ταιριάζει στην κοινωνία τους,
ένα άχρηστο ρούχο που απλώς συνόδευε στιγμές άλλων μοναχών.
Και συ δεν αποτελείς παρά μόνο μια εικόνα,
μια θολή εφηβική εικόνα...φτιάχνοντας τη λεγόμενη κρέπα Της Μονής.
Φεύγεις και εσύ απ'την σκηνή
λίγο πριν το τέλος της παρασκευής της Κρέπας της Μονής
ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΚΡΕΠΕΙ.
8 Σεπτ. 2011
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
16-07-11
14:37
Και να μια διασκευούλα μου του ποιήματος του Εγγονόπουλου Ποίηση 1948.
...
διασκευάζεις πήγματα, αλικάκι?
Γιατί άραγε?
Δε σ' αρέσουνε τα πρωτότυπα κι είπες να τα διανθίσεις
ή δε μπορείς να γράψ' δκά σ΄ και επιλέγεις γνωστά ποιητικά βοσκοτόπια ?
(τίτλο δεν έδωσες .
Προτείνω το "κούιους χ 2 ποίηση +63", εις μνήμη Νικολίνου". )
θα ήθελα μια διασκευή σου στο παρακάτω ποίημα της Τζόϋς Μανσούρ
(αν δε ζητώ πολλά )
"Γυναίκα όρθια εξαντλημένη μαδημένη
οι μαύρες γάμπες της σαν να πενθούν τη νιότη τους
ακουμπά την κυρτωμένη ράχη της στον εχθρικό τοίχο
Ράχη κυρτωμένη απ’ των ανδρών τα όνειρα
Δε βλέπει πως η αυγή επιτέλους ήρθε
Τόσο ήταν η νύχτα της ατελείωτη"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.