anisixos
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο anisixos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 36 ετών. Έχει γράψει 176 μηνύματα.
28-07-11
13:08
Σημερα αγορασα ενα βιβλιο του φιλοσοφου Αρτουρ Σοπενχαουερ με τιτλο "Η τεχνη του να εχεις παντα δικιο". Ηταν στα ευπωλητα, ηταν μικρο και φτηνο και ειπα να το αγορασω. Οχι πως με ενδιαφερει να εχω παντα δικιο, απλα θελω να συμφωνουν οι αλλοι παντα μαζι μου...χιχιχι! Παραθετω αυτουσιο ενα αποσπασμα απο το βιβλιο. Ιδου :
Η τεχνη της αντιπαραθεσης ειναι η τεχνη του να λογομαχει κανεις με τετοιο τροπο ωστε να υπερασπιζεται επαρκως τις θεσεις του ειτε εχει δικιο ειτε αδικο. Διοτι καποιος μπορει να εχει αντικειμενικα δικιο και εντουτοις οι ακροατες, ή και ο ιδιος ακομη, να σχηματισουν την εντυπωση οτι υστερει.
Για παραδειγμα, καθως προχωρω στην αποδειξη ενος ισχυρισμου, μπορει ο αντιπαλος μου να διαψευσει την αποδειξη και να φανει ετσι οτι διαψευδει και τον ιδιο τον ισχυρισμο μου. Ενδεχεται ωστοσο να υπαρχουν και αλλες αποδειξεις. Στην περιπτωση αυτη, ο αντιπαλος μου κι εγω αλλαζουμε θεσεις : Εκεινος φαινεται σαν να εχει δικιο, παρολο που αντικειμενικα εχει αδικο.
Αν με ρωτησετε γιατι συμβαινει αυτο, θα σας απαντησω απλα πως οφειλεται στην εγγενη ποταποτητα της ανθρωπινης φυσης.
Αν η ανθρωπινη φυση δεν ηταν ποταπη, αλλα απολυτα εντιμη, θα επρεπε σε καθε αντιπαραθεση να αποβλεπουμε μονο στην αποκαλυψη της αληθειας. Δεν θα επρεπε να μας απασχολει ουτε στο ελαχιστο αν η αληθεια θα αποδειχτει υπερ της αποψης που εκφρασαμε αρχικα ή υπερ της αποψης του αντιπαλου μας. Αυτο δεν θα επρεπε να θεωρειται σημαντικο ζητημα ή, εν παση περιπτωσει, θα επρεπε να θεωρειται δευτερευουσης σημασιας.
Ομως, οπως εχουν τα πραγματα, αποτελει πρωταρχικο μελημα. Η εμφυτη ματαιοδοξια μας, που ειναι ιδιαιτερα ευθικτη οταν προκειται για τη νοητικη μας ικανοτητα, δεν επιτρεπει να δεχτουμε πως η αρχικη μας τοποθετηση ηταν εσφαλμενη και οτι η θεση του αντιπαλου μας ηταν η σωστη.
Η λυση σε αυτην τη δυσκολη κατασταση θα ηταν να μπαιναμε παντα στον κοπο να σχηματιζουμε σωστες αποψεις.
Γι' αυτο και θα επρεπε κανεις να σκεφτεται προτου μιλησει. Ομως, στους περισσοτερους ανθρωπους η εμφυτη ματαιοδοξια συνοδευεται απο φλυαρια και εγγενη ανειλικρινεια. Οι περισσοτεροι ανθρωποι μιλουν προτου σκεφτουν, και μαλιστα, αν αργοτερα αντιληφθουν πως εχουν αδικο, επιθυμουν να αποδειχτει το αντιθετο. Το ενδιαφερον για την αληθεια, που υποτιθεται οτι ηταν το μοναδικο τους κινητρο οταν αρχισαν να αναπτυσσουν την αποψη που θεωρουσαν ορθη, παραχωρει πλεον τη θεση του στη ματαιοδοξια.
Ποσο δικιο εχει ο Αρτουρ. Δεν ειναι τυχαια ενας απο το μεγαλυτερους φιλοσοφους.
Αυτα να τα βλεπουν μερικοι ανωνυμοι, μερικοι που γραφουν σε φορουμ, μερικοι πολιτικοι και διαφοροι αλλοι.
Συνεχισα να διαβαζω το βιβλιο αλλα αρχισε να γινεται πολυ κουραστικο και βαρετο και το παρατησα. Μισω τα βιβλια.
Συγγραφέας: SCHOPENHAUER ARTHUR/ΣΟΠΕΝΑΟΥΕΡ ΑΡΘΟΥΡ
Μετάφραση: ΜΥΡΤΩ ΚΑΛΟΦΩΛΙΑ
Εκδόσεις: ΠΑΤΑΚΗΣ
Έτος έκδοσης: 2011
ISBN: 978-960-16-3823-2
Αριθμός σελίδων: 166
Η τεχνη της αντιπαραθεσης ειναι η τεχνη του να λογομαχει κανεις με τετοιο τροπο ωστε να υπερασπιζεται επαρκως τις θεσεις του ειτε εχει δικιο ειτε αδικο. Διοτι καποιος μπορει να εχει αντικειμενικα δικιο και εντουτοις οι ακροατες, ή και ο ιδιος ακομη, να σχηματισουν την εντυπωση οτι υστερει.
Για παραδειγμα, καθως προχωρω στην αποδειξη ενος ισχυρισμου, μπορει ο αντιπαλος μου να διαψευσει την αποδειξη και να φανει ετσι οτι διαψευδει και τον ιδιο τον ισχυρισμο μου. Ενδεχεται ωστοσο να υπαρχουν και αλλες αποδειξεις. Στην περιπτωση αυτη, ο αντιπαλος μου κι εγω αλλαζουμε θεσεις : Εκεινος φαινεται σαν να εχει δικιο, παρολο που αντικειμενικα εχει αδικο.
Αν με ρωτησετε γιατι συμβαινει αυτο, θα σας απαντησω απλα πως οφειλεται στην εγγενη ποταποτητα της ανθρωπινης φυσης.
Αν η ανθρωπινη φυση δεν ηταν ποταπη, αλλα απολυτα εντιμη, θα επρεπε σε καθε αντιπαραθεση να αποβλεπουμε μονο στην αποκαλυψη της αληθειας. Δεν θα επρεπε να μας απασχολει ουτε στο ελαχιστο αν η αληθεια θα αποδειχτει υπερ της αποψης που εκφρασαμε αρχικα ή υπερ της αποψης του αντιπαλου μας. Αυτο δεν θα επρεπε να θεωρειται σημαντικο ζητημα ή, εν παση περιπτωσει, θα επρεπε να θεωρειται δευτερευουσης σημασιας.
Ομως, οπως εχουν τα πραγματα, αποτελει πρωταρχικο μελημα. Η εμφυτη ματαιοδοξια μας, που ειναι ιδιαιτερα ευθικτη οταν προκειται για τη νοητικη μας ικανοτητα, δεν επιτρεπει να δεχτουμε πως η αρχικη μας τοποθετηση ηταν εσφαλμενη και οτι η θεση του αντιπαλου μας ηταν η σωστη.
Η λυση σε αυτην τη δυσκολη κατασταση θα ηταν να μπαιναμε παντα στον κοπο να σχηματιζουμε σωστες αποψεις.
Γι' αυτο και θα επρεπε κανεις να σκεφτεται προτου μιλησει. Ομως, στους περισσοτερους ανθρωπους η εμφυτη ματαιοδοξια συνοδευεται απο φλυαρια και εγγενη ανειλικρινεια. Οι περισσοτεροι ανθρωποι μιλουν προτου σκεφτουν, και μαλιστα, αν αργοτερα αντιληφθουν πως εχουν αδικο, επιθυμουν να αποδειχτει το αντιθετο. Το ενδιαφερον για την αληθεια, που υποτιθεται οτι ηταν το μοναδικο τους κινητρο οταν αρχισαν να αναπτυσσουν την αποψη που θεωρουσαν ορθη, παραχωρει πλεον τη θεση του στη ματαιοδοξια.
Ποσο δικιο εχει ο Αρτουρ. Δεν ειναι τυχαια ενας απο το μεγαλυτερους φιλοσοφους.
Αυτα να τα βλεπουν μερικοι ανωνυμοι, μερικοι που γραφουν σε φορουμ, μερικοι πολιτικοι και διαφοροι αλλοι.
Συνεχισα να διαβαζω το βιβλιο αλλα αρχισε να γινεται πολυ κουραστικο και βαρετο και το παρατησα. Μισω τα βιβλια.
Συγγραφέας: SCHOPENHAUER ARTHUR/ΣΟΠΕΝΑΟΥΕΡ ΑΡΘΟΥΡ
Μετάφραση: ΜΥΡΤΩ ΚΑΛΟΦΩΛΙΑ
Εκδόσεις: ΠΑΤΑΚΗΣ
Έτος έκδοσης: 2011
ISBN: 978-960-16-3823-2
Αριθμός σελίδων: 166
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.