e-stekoumenos
Νεοφερμένος
Ο e-stekoumenos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 97 μηνύματα.
04-09-05
20:41
Ο ψυχολόγος σε καμμιά περίπτωση δεν μπορεί να δώσει φάρμακα (λόγο έλλειψης σχετικού γνωστικού υπόβαθρου) και συνεπώς ασθένειες που θεραπεύονται κυρίως με φάρμακα δεν υπάγονται στις αρμοδιότητες ενός ψυχολόγου. Η αυθεντία στην ιεραρχία των εργαζόμενων στις ψυχικές νόσους (ομάδα Ψ) είναι ο ψυχίατρος ο οποίος έχει και τον πρώτο λόγο,μετά έρχεται ο ψυχολόγος και μετά οι κοινωνικοί λειτουργοί.Το υποδεέστερο του ψυχολόγου ξεκινάει βασικά απ τις γνώσεις του που πάνω στην φυσιολογία του ανθρώπου είναι ελαχιστότατες μπροστά σε αυτά που ξέρει ο ψυχίατρος.Και αυτές οι γνώσεις είναι πολύ σημαντικές δεδομένου οτι κάποιες αμιγώς βιολογικές παθήσεις (πχ προβλήματα του Θυρεοειδούς αδένα) υποδύονται συμπτώματα ψυχικής νόσου και έτσι ένας ψυχολόγος είναι εντελώς ανίκανος να κάνει διαφοροδιάγνωση.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
e-stekoumenos
Νεοφερμένος
Ο e-stekoumenos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 97 μηνύματα.
27-08-05
21:19
Και οι δυο επιστήμες είναι σημαντικές και χρήσιμες...και προσωπικά αν χρειάζονταν να πάω είτε σε ψυχολόγο είτε σε ψυχίταρο θα πήγαινα χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό.Βέβαια...όταν με παίρνει απο κάτω...η συζήτηση με κάποιους φίλους και η επαφή μου με τις παρέες μου...είναι το καλύτερο φάρμακο...(και με αυτό δεν θέλω να υποβιβάσω τη σοβαρότητα μιας κατάστασης που τυχόν πέρασαν ή περνούνε άλλοι άνθρωποι).
Παρόλα αυτά...και οι δυο επίστημες έχουν ακόμα πολύ δρόμο...και τελικά στα σημαντικά ψυχιατρικά προβλήματα δεν δίνουν ακόμα οριστική λύση (σχιζοφρένεια) ή πολλές φορές οι θεραπείες τους είναι χρονοβόρες ίσως και ισόβιες χωρίς εκ των προτέρων να σου διασφαλίζουν πάντοτε την πλήρη ίαση.
Υπάρχουν ακόμα πολλά που αγνοούμε γύρω απ τον εγκέφαλο και υπάρχει απ την άλλη πλευρά και ένα εξαιρετικά νοσογόνο κοινωνικό περιβάλλον που είναι ικανό να μεταμορφώσει μια ευαισθησία σε σημαντική ψυχιατρική νόσο.Νομίζω οτι σε γενικές γραμμές....πρέπει να δώσουν πολλές μάχες και οι δυο επιστήμες ώστε να προσφέρουν ουσιαστικότερη βοήθεια στον ασθενή απο κάποια χαπάκια ή απο ατέλειωτες συνεδρίες συζητήσεων...
Παρόλα αυτά...και οι δυο επίστημες έχουν ακόμα πολύ δρόμο...και τελικά στα σημαντικά ψυχιατρικά προβλήματα δεν δίνουν ακόμα οριστική λύση (σχιζοφρένεια) ή πολλές φορές οι θεραπείες τους είναι χρονοβόρες ίσως και ισόβιες χωρίς εκ των προτέρων να σου διασφαλίζουν πάντοτε την πλήρη ίαση.
Υπάρχουν ακόμα πολλά που αγνοούμε γύρω απ τον εγκέφαλο και υπάρχει απ την άλλη πλευρά και ένα εξαιρετικά νοσογόνο κοινωνικό περιβάλλον που είναι ικανό να μεταμορφώσει μια ευαισθησία σε σημαντική ψυχιατρική νόσο.Νομίζω οτι σε γενικές γραμμές....πρέπει να δώσουν πολλές μάχες και οι δυο επιστήμες ώστε να προσφέρουν ουσιαστικότερη βοήθεια στον ασθενή απο κάποια χαπάκια ή απο ατέλειωτες συνεδρίες συζητήσεων...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.