parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,889 μηνύματα.
14-03-12
14:46
Ίσως οι πτυχιούχοι να εμπνευστούν απ' το παράδειγμα της Αλεξάνδρας Τσιαντή, ιδιοκτήτρια μιας Βιοδυναμικής Φάρμας που παράγει προϊόντα σε ένα απόλυτα φυσικό περιβάλλον.
https://www.protagon.gr/?i=protagon.el.koyzina&id=13397
https://www.protagon.gr/?i=protagon.el.koyzina&id=13397
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,889 μηνύματα.
18-08-11
19:25
Αυτό δεν καταλαβαίνω γιατί συμβαίνει. Εξηγείται λογικά;
Ναι. Οι εταιρείες τροφίμων ανήκουν στους εξωστρεφής κλάδους της Οικονομίας. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να αναζητήσουν πελάτες σε αγορές του εξωτερικού μέσω εξαγωγών καλύπτοντας την χασούρα της κρίσης. Δεν ακούς που λένε ότι οι εξαγωγές έχουν αυξηθεί; Είναι γιατί πουλάνε τα αζήτητα προϊόντα τροφίμων σε αγορές του εξωτερικού σε χαμηλότερες φυσικά τιμές αλλά δεν τους νοιάζει τόσο αυτό, όσο να μπορούν να συγκρατήσουν τον αποπληθωρισμό στην βασική τους εγχώρια αγορά, δηλαδή τις τιμές ψηλά. Τα αγροτικά προϊόντα εξάγονται πολύ ευκολότερα από άλλα.
Ποιος καλός καπιταλιστής είπε ότι όταν πέφτει η ζήτηση πέφτουν και οι τιμές;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,889 μηνύματα.
18-08-11
15:09
Μάλιστα. Μισάνθρωποι οι Ανδριώτες. Ενδιαφέρον.
Ε μην υπερβάλλουμε τώρα. Μια χαρά άνθρωποι είναι, απλά οι γιαγιάδες είναι λίγο κουτσουμπόλες. Έτσι είναι τα όμορφα κυκλαδίτικα κορίτσια, με τα "πάχη τους και τα κάλη τους".
Αυτό δε λέγεται διαφοροποίηση.
Επιμένω όμως και θα ήθελα να μου πεις με ποιον τρόπο εκδηλώνεις αυτή την διαφοροποίηση στην πρωτεύουσα. Τι είναι αυτό που κάνεις και σε ευχαριστεί και πιστεύεις ότι στην επαρχία δε θα είναι όχι μόνο αποδεκτό, αλλά θα υποστείς και αρνητική κριτική.
Π.χ. στην πρωτεύουσα δεν χρειάζεσαι παρέα για να πας σινεμά στα Village ή σε μια οποιαδήποτε θεατρική παράσταση. Πηγαίνεις και βλέπεις την παράσταση που σου αρέσει, μόνος σου και κανείς δεν ασχολείται μαζί σου. Αισθάνεσαι ελεύθερος απ' τον περίγυρο και αδέσμευτος ως προς τις επιλογές σου. Αυτό είναι το αληθινό νόημα της διαφοροποίησης για μένα. Να μπορείς να κάνεις ότι σε ευχαριστεί πραγματικά χωρίς να χρειάζεται να αναφερθείς στο μυαλό των άλλων. Αν εσύ έχεις κάποιον άλλο ορισμό, πολύ ευχαρίστως να τον ακούσω.
Ναι, εγώ θα ήθελα πολύ να μάθω. Η Άνδρος με περιοδικές εκθέσεις διασήμων καλλιτεχνών και μόνιμη έκθεση μουσείου μοντέρνας τέχνης, είναι πολύ ψηλά στα μάτια μου.
Αυτές οι περιοδικές εκθέσεις διάσημων καλλιτεχνών γίνονται κυρίως απ' το Μουσείο Γουλανδρή. Πρόκειται για μια καθαρά ιδιωτική πρωτοβουλία, ενός πρώην κοτσαμπάση (το γένος του) και νυν πάμπλουτου εφοπλιστή. Όμορφη πρωτοβουλία για τους καλοκαιρινούς λουόμενους του νησιού. Που είναι όλοι αυτοί το χειμώνα;
Θα σου πω την εξής ιστορία. Κανένας στο νησί δεν θέλει να βάλει υποψηφιότητα για δήμαρχος, όλοι όμως σκίζουν τα ιμάτιά τους να γίνουν δημοτικοί σύμβουλοι. Δεν θέλουν την δημόσια κατακραυγή αλλά λιγουρεύονται το παρασκήνιο. Ξέρω άτομο εκ των έσω που "επένδυσε" 100.000 σε καμπάνια γνωρίζοντας ότι θα τα βγάλει δεκαπλάσια και η πλάκα είναι ότι το ομολογούσε καμαρωτός. Όπου βλέπεις εκδηλώσεις της μορφής...."Ο Δήμος ΧΧΧ σας προσκαλεί στη μαγική βραδιά. Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες, μπλα μπλα μπλα" έχει πέσει χονδρή κονόμα.
Αυτά βέβαια στο παρελθόν, τώρα έκλεισε η κάνουλα για όλους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,889 μηνύματα.
18-08-11
14:23
Το ότι κάποιος σου λέει καλημέρα και αυτό σου στερεί δυνατότητες διαφοροποίησης ή ελευθερίας, επέτρεψέ μου να το πάρω για αστείο.
Τι εννοείς με τη "διαφοροποιήση" και με ποιον τρόπο το πετυχαίνεις αυτό στην πρωτεύουσα;
Και ποιος σου είπε καλή μου Ηρώ ότι θα καταδεχτεί μια Ανδριώτισσα αρχοντο-γιαγιά (και το δικό μου χωριό στην Άνδρο είναι ) να σου πει καλημέρα; Εσύ πρέπει να της πεις. Κι όταν το κάνεις 9 στις 10, δεν θα το ανταποδώσουν με χαμόγελο, αλλά θα κοντοσταθούν και θα σε κοιτάνε ερευνητικά.
Διαφοροποίηση, να κάνεις αυτό που σε ευχαριστεί χωρίς να αναφέρεσαι σε κοινωνικούς κώδικες συμπεριφοράς.
Α πα πα πα... η εικόνα σου για την επαρχία αν και δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί να είναι σωστή σε κάποιες περιπτώσεις, ωστόσο δεν είναι η μοναδική.
Εγώ για παράδειγμα έζησα έναν ολόκληρο χρόνο στα Βραγκανιώτικα, ένα χωριό της Κέρκυρας και ουδέποτε ένιωσα αυτήν την καταπίεση που περιγράφεις. Μάλλον γιατί ποτέ δεν έδωσα σημασία στα αδιάκριτα βλέμματα και περνούσα ανάμεσά τους σαν να μην υπήρχαν.
Έχει κάποια διαφορά όντως να πηγαίνεις ξένος στην επαρχία απ' το να επιστρέφεις στο δικό σου χωριό. Πήγαινε παντελώς ξένος να ανοίξεις δική σου επιχείρηση και θα δεις τη γλύκα.
Όσο για τα καλλιτεχνικά δρώμενα, μιλώ για τις παραστάσεις που αφού παιχτούν στην Αθήνα, περιοδεύουν και στην επαρχία και το ίδιο συμβαίνει και με αρκετές εκθέσεις. Δεν υπάρχει μόνο το κλαρίνο και το πανηγύρι, μην τρελαθούμε!
Φυσικά και όχι. Υπάρχουν δήμαρχοι που "στήνουν" πολιτιστικές εκδηλώσεις. Θέλεις να σου πω τι γίνεται στην Άνδρο με λεπτομέρειες;
Συμπτωματικά μεταφράζω αυτή τη στιγμή ομιλία μιας Νιγηριανής στο TED που μιλά για τους κινδύνους αυτού που ονομάζει «μοναδική ιστορία» και αναφέρεται στην παγιωμένη εντύπωση που δημιουργούμε για κάποιους ή για κάτι. Λέει χαρακτηριστικά για την αντιμετώπιση που έτυχε από τη συγκάτοικό της: «Η θέση της απέναντί μου, ως Αφρικανή, ήταν εξ ορισμού ένας συγκαταβατικός, καλοπροαίρετος οίκτος.»
Την ίδια ακριβώς εντύπωση μου δίνεις κι εσύ για τους ανθρώπους της επαρχίας, πράγμα που συνολικά πιστεύω πως τους αδικεί.
Εμένα πάλι γιατί μου δίνεις την εντύπωση ότι πάσχεις από Tedoποίηση; Το σύνδρομο της "μοναδικής ιστορίας" δεν είναι μόνο να λες τη μοναδική ιστορία που υπάρχει, αλλά και να θεωρείς ότι η ιστορία που μοιράζεται ο άλλος μαζί σου είναι η μοναδική που πιστεύει.
Edit: πληθώρα επιλογών υπάρχει και στην επιλογή επαρχιακού τόπου προς μετοίκιση. Μην το ξεχνάμε αυτό. Έχει και γκράβαρο (sic), έχει και πιο ...αριστοκρατική επαρχία και ό,τι άλλο βάζει η ψυχή σου.
Στις "καλές" επιλογές δεν υπάρχουν και πολλά καλλιεργήσιμα εκτάρια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,889 μηνύματα.
18-08-11
11:21
Να με συμπαθάς αλλά δεν βλέπω μεγάλες διαφορές από τη ζωή στην πόλη. Πολλοί αστοί ζουν ακριβώς έτσι, δίπλα σε επαρχιώτες - και όχι μόνο- που κατέβηκαν στην πόλη για τη "μεγάλη ζωή".
Δεν λέει κανείς όχι, αλλά τουλάχιστον στις πόλεις έχεις κάποιες επιλογές παραπάνω να διαφοροποιηθείς αν δεν σου αρέσει. Όλα είναι ένα μείγμα συστατικών, μπορεί να βρεις το "ιδανικό τέλειο" στην επαρχία και να εγκλιματιστείς απόλυτα και να σου αρέσει πολύ. Το ερώτημα είναι, πόσο το ρισκάρεις;
Η δική μου απάντηση - για να το συνδέσουμε με το αρχικό σκεπτικό - είναι πως η δουλειά είναι φυσικά και ψυχικά ευεργετική όταν αποδίδει καρπούς. Αν δεν είχα δουλειά στην πόλη, θα πήγαινα οπουδήποτε μπορούσα να εξασφαλίσω ένα σεβαστό εισόδημα. Η πρώτη μου σκέψη θα ήταν το εξωτερικό. Θα προτιμούσα να ήμουν "Πολίτης του Κόσμου" παρά κάτοικος του χωριού. 8)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,889 μηνύματα.
18-08-11
10:52
Με αφορμή λοιπόν το παραπάνω άρθρο αλλά και την προσωπική ιστορία ενός γνωστού μου πολιτικού μηχανικού που επέστρεψε στο χωριό του και φτιάχνει τυρί, για το οποίο μάλιστα βραβεύεται θέτω αυτό το ζήτημα προς συζήτηση.
Νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα. Ήταν 2, οικογενειακή επιχείρηση δηλαδή, με στρωμένη δουλειά απ' τον μπαμπά. Μπράβο στα παιδιά για την επιτυχία τους αλλά είναι τελείως διαφορετικό να ξεκινάς μόνος σου απ' το μηδέν για να καλλιεργήσεις τη γη. Χρειάζεται να ξέρεις πολλά πράγματα, να αφιερώσεις πολύ χρόνο και πάλι μέσα κινδυνεύεις να μπεις. Εκτός αν επενδύσεις σε κάτι πολύ εξειδικευμένο (π.χ. καλλιέργεια σαλιγκαριών) και έχεις από πριν εξασφαλισμένη αγορά για τα προϊόντα σου που είναι το πιο σημαντικό απ' όλα.Ο Κωνσταντίνος μπήκε στη δουλειά από 17 χρόνων. Ο Δημήτρης σπούδασε πολιτικός μηχανικός, αλλά επέστρεψε στην πατρογονική τέχνη. Τα δύο αδέλφια ανέλαβαν το τυροκομείο του πατέρα τους στη Φιλιππιάδα Πρεβέζης και διοχέτευσαν όλη τους την ενέργεια στο να φτιάξουν μια πρότυπη μονάδα σε μεγαλύτερο χώρο.
Μετά, η ζωή στην επαρχία δεν είναι πάντα ένας ονειρεμένος παράδεισος κοντά στη μητέρα-φύση. Η ίδια η φύση αδιαφορεί για τις συνέπειες των πράξεών σου. Όταν φυσήξει και βροντήσει δεν πα να' σαι ο καλύτερος ποιμένας, θα σε τσακίσει αμίληχτα. Απ' την άλλη το πολύ οξυγόνο προκαλεί ναυτία , πρέπει να συνηθίσεις την κουτσομπόλα γριά της διπλανής πόρτας, να μάθεις να βλέπεις τους ίδιους και τους ίδιους στα ίδια και τα ίδια, να χαζολογάς άπειρες ώρες στο internet (όπου υπάρχει) ή να ξεσκίζεις τα βιβλία σαν παθητικό ζόμπι, να μην σε ενοχλεί η κουλτούρα του επαρχιώτη του νεο-σκυλάδικου, της γκαραγκούνας και του κλαρίνου. Και φυσικά, να έχεις ήδη βρει το ταίρι σου πριν φύγεις γιατί αλλιώς θα μετράς τα βλαχοκόριτσα και τους γκοτζίλες με τα λιπαρά του κοντινού τυροκομείου.
Δύσκολο πολύ δύσκολο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.