princess
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η princess αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 306 μηνύματα.
08-01-08
22:18
Έχω ακούσει ότι στην πράξη οι περισσότεροι ψυχολόγοι ιδιωτικά αντιμετωπίζουν κλινικά περιστατικά (πχ φοβίες , διαταραχές πανικού) και όχι τόσο περιστατικά που απαιτούν συμβουλευτική (πχ προβλήματα σχέσεων). Ισχύει κάτι τέτοιo; Στην κοινωνία μας νομίζω πάντως ότι δεν εκτιμάται τόσο πολύ ο συμβουλευτικός ρόλος του ψυχολόγου, καθότι αν κάποιος έχει ένα προσωπικό πρόβλημα, συνήθως θεωρεί ότι μπορεί να το μοιραστεί απλά με ανθρώπους του περιβάλλοντός του. Προφανώς βέβαια αυτό δεν είναι εφικτό στα κλινικά προβλήματα ή στις πολύ σοβαρές περιπτώσεις κατάθλιψης. Αναρωτιέμαι επίσης κατά πόσο και με ποιους τρόπους μπορεί να βοηθηθεί ένας άνθρωπος όταν αντιμετωπίζει ένα πραγματικά σοβαρό πρόβλημα όπως την απώλεια ενός αγαπημένου του προσώπου;
Άσχετο , αλλά υπάρχουν πάρα πολλά βιβλία τα οποία μιλάνε για θέματα σχέσεων, συναισθημάτων και γενικότερα οργάνωση της ζωής ενός ατόμου. Τα βιβλία αυτά κατατάσσονται στο χώρο της ψυχολογίας, όμως αν κοιτάξει κανείς προσεκτικά τους κλάδους της επιστήμης αυτής, δηλαδή τη γνωστική, εξελικτική, σχολική και τη ψυχολογία της υγείας μπορεί να μη βρει μεγάλη συνάφεια.
Άσχετο , αλλά υπάρχουν πάρα πολλά βιβλία τα οποία μιλάνε για θέματα σχέσεων, συναισθημάτων και γενικότερα οργάνωση της ζωής ενός ατόμου. Τα βιβλία αυτά κατατάσσονται στο χώρο της ψυχολογίας, όμως αν κοιτάξει κανείς προσεκτικά τους κλάδους της επιστήμης αυτής, δηλαδή τη γνωστική, εξελικτική, σχολική και τη ψυχολογία της υγείας μπορεί να μη βρει μεγάλη συνάφεια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
princess
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η princess αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 306 μηνύματα.
15-07-07
15:37
Ο ψυχολόγος μπορεί σαφώς να αντιμετωπίσει διάφορες ψυχικές ασθένειες. Αν δει όμως κάποιος τις υπηρεσίες τις οποίες αναφέρουν ότι προσφέρουν πολλοί ψυχολόγοι, θα δει ανάμεσα στα άλλα και τη συμβουλευτική σε θέματα σχέσεων, θέματα αυτογνωσίας , τη δημιουργία θεραπευτικών ομάδων και άλλα πολλά.Το βασικότερο σύμπτωμα για οποιαδήποτε συμπεριφορά το οποίο διαφοροποιεί την "φυσιολογική" από την "αποκλίνουσα" είναι η δυσλειτουργικότητα. Δηλαδή κατά πόσο το άτομο δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει στις ανάγκες/επιθυμίες της καθημερινότητάς του (αυτοσυντήριση, δουλειά, ερωτική ζωή κ.α.).
Στην πράξη πόσο διαδεδομένος και αποδεκτός είναι ωστόσο αυτός ο συμβουλευτικός ρόλος του ψυχολόγου?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.