Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 28,066 μηνύματα.
07-09-11
21:23
οχι δεν το πιστευω οτι ειναι καινουριες φυσικα . αλλα δεν με νοιαζει γιατι ουδεποτε εκλεισαν μια σχολη η κατα την διαρκεια της φοιτητικης μου ζωης με ενοχλησαν η την παρεμποδισαν . η ελευθερια τους σταματουσε εκει που ξεκινουσε η δικια μου .
ο δεξιος ηλιθιος η ο πασπιτης ηλιθιος ομως δεν θα μπει για να κανει φασαριες ουτε να σε πρηξει με παπαγαλιστικες μαλακιες . ισως να σου δωσει καμια προσκληση για κανενα παρτυ . το ξαναλεω η ελευθερια τους σταματουσε εκει που ξεκινουσε η δικια μου .
Φίλε μου Κορωνέα, θα μου επιτρέψεις να σε διορθώσω λίγο.
Θα σου μιλήσω ειλικρινά. Θέλοντας να βιώσω από μέσα τις παρατάξεις, γράφτηκα στη ΔΑΠ λόγω φίλων και της ΤΟΤΕ πολιτικής μου προτίμησης που αχνο-μπλέδιζε (για το τώρα θα μιλήσουμε παρακάτω). Να υπογραμμίσω όμως ότι ήμουν το στυλάκι του ΔΑΠίτη που θα έβλεπες να συχνάζω πιό πολύ στο γραφειάκι των ΕΑΑΚ με δυο φιλαράκια παρά στης ΔΑΠ να ετοιμάζω αφίσες. Και πολλές φορές οι από πάνω μου έλεγαν "κόφτο" κι εγώ τους έγραφα εκεί που δεν πιάνει μελάνι επιδεικτικότατα να το πάρουν χαμπάρι κι όλας. Τι θα έκαναν; Θα με διέγραφαν από τη ΔΑΠ ή δε θα μου δέχονταν την ψήφο (και των φίλων μου) στις εκλογές;
Τι κατάλαβα:
Τα παιδιά στα κόμματα, σε όλα τα κόμματα, είναι ακόμα παιδιά. Δε βρήκα ποτέ δυσκολία να μιλήσω με έναν ΚΝίτη ή έναν ΠΑΣΠίτη, γιατί δεν ήμουν κολλημένος ότι όλοι οι άλλοι φταίνε κι εμείς μυρίζουμε λεβάντα. Τους έβλεπα ως συμφοιτητές μου, όχι ως κομματόσκυλα. Μερικοί ήταν, μερικοί όχι.
Όταν άρχισαν οι φασαρίες και οι καταλήψεις και γενικά κάθε λογής μαλακία στο πανεπιστήμιο, άνοιξαν τα μάτια μου. Λεω καλά ρε π...τη τι γίνεται εδώ μέσα... Ο καθένας πάει να φάει τον άλλο για ψύλλου πήδημα επειδή έχει πάρει εντολές από πάνω. Τότε είδα ποιά ήταν τα κομματόσκυλα σε ΟΛΕΣ τις παρατάξεις και ποιοί ήταν οι απλοί παραταξικοί όπως εγώ.
Είδα μεγάλες παρατάξεις να αλληλοκατηγορούνται ότι η μια έφερε Ρωσοπόντιους και η άλλη ακροδεξιούς και τεφαατζήδες και με μαχαίρια όντως να έχουν βγει μέσα στη σχολή, με τις πόρτες κλειστές και τους πασόκους να κηνυγάνε δαπίτες ή το αντίθετο.
Ξέρεις όμως τι άλλο είδα; Κνίτες, ΠΑΣΠιτες, ΔΑΠίτες να φυγαδεύουν άλλους ΔΑΠίτες και ΠΑΣΠίτες απλούς παραταξικούς και να μας λένε "φύγετε όσο προλαβαίνετε στην Πατησίων, θα γίνει χαμός, έρχεται κόσμος απ' έξω"
Είδα φίλους μου χτυπημένους μες τα αίματα, φίλες μου να κλαίνε, εμένα να έχω τρομάξει αλλά να προσπαθώ ενώ έτρεχα, να διατηρήσω όση γαμημένη ψυχραιμία μου είχε μείνει για να μη τα κάνω πάνω μου μες την Πατησίων.
Είδα όταν η ΝΔ ήταν κυβέρνηση, την ΠΑΣΠ να πασχίζει για κατάληψη και πολλούς ΠΑΣΠίτες να σπάνε αξιοπρεπέστατα από την κυρίως παράταξη και να φτιάχνουν πλαίσιο ΑΝΤΙκατάληψης. Ευτυχώς πρόλαβα να τελειώσω νωρίς και δεν πρόλαβα να δω αν οι ΔΑΠίτες κάνουν τα ίδια ή όχι τώρα που το ΠΑΣΟΚ είναι κυβέρνηση.
Και ξέρεις γιατί τελείωσα πάνω κάτω στην ώρα μου; Γιατί είχα στρώσει τον κώλο μου και διάβαζα, και πόσταρα νύχτες και μέρες μες το στέκι εκείνα τα χρόνια πόσο παλούκι είναι το Χ μάθημα. Δεν κάθησα να ρουφιανέψω στη ΔΑΠ τι παράταξη θα ψηφίσουν όλοι οι γνωστοί μου που τα πρωινά πίναμε καφέ. Πάντα η φιλία και η μόρφωση ήταν παραπάνω από την παράταξη, που στην τελική δεν μου πρόσφερε και τίποτα φοβερό. Ήταν μια παιδική αρρώστια που την κόλλησα κι εγώ, την πέρασα, τελείωσε. Χαίρομαι για τις στιγμές και τις φιλίες που έκανα εκεί, χαίρομαι για την όποια μικρή προσφορά έδωσα μέσω της παράταξης στους συμφοιτητές μου, αλλά ως εκεί.
Δεν είμαι σαν κάτι παιδάκια που τους γαλουχεί η μαμά και ο μπαμπάς να μη γραφτούν πουθενά για να μη στιγματιστούν στους καθηγητές ή για να μη τους πουν κομμούνια ή δεξιούς. Ήξερα ότι κάτι βρωμάει και για να δω πως βρωμάει ήθελα να βουτήξω στην πολιτική και να το βιώσω. Δοκίμασα και δεν γούσταρα. Δε μπορείς να το παίζεις πολιτική και ιδεολογία και να μην έχεις ανήκει ποτέ σου σε μια παράταξη, γιατί τότε δε μιλάς με τα θάρρητα τα δικά σου, αλλά με το πρόσωπο της μαμάς σου και του μπαμπά σου που σε στείλανε να σπουδάσεις κι εσύ κάνεις τον Τσε Γκεβάρα. (όχι εσύ, γενικά μιλάω)
Ξέρεις όμως ποιό είναι το ζοριλίκι; Να κατανοήσουμε κάποιες λεπτές γραμμές. Να πεις τον άλλο σαχλό, όχι γιατί είναι κομμούνι, αλλά γιατί είναι σαχλός. Να πεις και τον ΔΑΠίτη που φέρεται ομοίως, εξίσου σαχλό, και όχι να κάνεις πίσω επειδή έχεις δεξιές ιδέες. Να αναγνωρίσεις ότι μερικοί αριστεροί έχουν όντως τον αγώνα στο αίμα τους, όπως και μερικοί δεξιοί. Το ίδιο και η μαλακία. Είναι προσόν αριστερών και δεξιών.
Και όταν εγώ φωνάζω και λεω διάφορα, δεν το λέω γιατί ο άλλος είναι αριστερός/αναρχικός/πασόκος και έτυχε να πέσει πάνω μου που γουστάρω καπιταλιλίκια. Το λέω γιατί δε γουστάρω να μην του χουν κατέβει ακόμα τ' @@ και να πηγαίνει στον τοίχο της ΑΣΟΕΕ (πραγματικό γεγονός) και να γράφει "η Μακεδονία είναι κινεζική" και από δίπλα το σήμα της αναρχίας (που ένας Θεος δεν ξέρει αν το χει καταλάβει, την ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ αναρχία) και μετά να γυρνάει και να μπαίνει τα βράδια στο Facebook μπας και γνωρίσει και χωθεί σε καμιά μικρή.
Ο αγώνας δεν γίνεται από το Facebook προσπαθώντας να τσιμπήσουμε γκόμενα, αλλά στο υπουργείο Παιδείας
Ο αγώνας δεν γίνεται από δεξιούς ή αριστερούς, αλλά από ελεύθερους πολίτες, σκεπτόμενους και γενικά πολίτες
Ο αγώνας δεν γίνεται γιατί κυβερνάνε οι αντίπαλοι, γίνεται για την αδικία γενικά.
Ο αγώνας δεν γίνεται για μόστρα ή όποτε το θυμόμαστε, γίνεται συνεχόμενα.
και το σημαντικότερο,
Ο αγώνας δεν γίνεται εις βάρος των κόπων άλλων φοιτητών και εις βάρος της νοητικής ικανότητας διαφόρων συνομιλητών και ειδικά ανθρώπων όπως εγώ που έχω βιώσει και έχω απαρνηθεί την πολιτική. Άμα θέλουν να σαχλίζουν ας σαχλίσουν, αλλά όταν έρθει η ώρα να μιλήσουμε για αγώνα, θα μιλήσουμε με γεγονότα και όχι με αντιδραστικές πορδές.
Δεν υπογράφω ούτε δεξιά, ούτε αριστερά.
Υπογράφω ως Λυκούργος.-
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.