skylofili
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η skylofili αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Άνεργος/η και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 289 μηνύματα.
18-11-11
15:02
Ρε παιδιά έλεος, το πρωί με το που σηκώθηκα, θυμήθηκα άλλα 3 περιστατικά.. τι μου κάνετε τώρα..
Πριν κάποια χρόνια, ήμουν στο εξωτερικό, και είχα πάει σε ένα φοιτητικό πάρτυ.. Ο κόσμος εκεί δεν με ήξερε και ελάχιστοι ήξεραν ότι είμαι Ελληνίδα..
Eίχα πάρει μια μπύρα και χάζευα τον κόσμο που χόρευε και γλεντούσε (ήμουν λίγο έξω από τα νερά μου γιατι δεν μαρέσουν ούτε τα κλαμπ ούτε η πολλή φασαρία). Στεκόμουν λοιπόν και με πλησιάζει ένα παιδί και μου ζητάει να χορέψουμε.. Δεν τρελενόμουν εγώ, αλλα λέω οκ, ένας χορός έιναι.. Με την μπύρα στο χέρι, χορεύουμε μπλούζ, και αυτός αρχίζει τις ερωτήσεις…
-Πώς σε λένε?
-Πουλχερία (λέμε τώρα)
-Ααα ωραίο όνομα..και από πού είσαι?
-Από την Αθήνα.
-Από πού??
-Από την Αθήνα… Ελλάδα, Αθήνα
Οπότε με κοιτάει με ένα ειρωνικό αλλά παράλληλα συγκαταβατικό ύφος, μου παίρνει την μπύρα από το χερι και μου λέει «άσε, μην πίνεις άλλο».. Εγώ εκεί τα έχασα, δεν καταλάβαινα.. Εμένα μου φαινόταν τόσο νορμάλ να πω ότι είμαι από Αθήνα εκείνος νόμιζε ότι είμαι μεθυσμένη..
Το δεύτερο έγινε όταν ήμουν στο 2ο έτος.. τρελά ερωτευμένη με ένα παιδί, μου ζήτησε να βγούμε.. Εγώ είχα πιεί 4 μπύρες (δηλαδή 2 λίτρα) που είναι πάρα πολύ για το σώμα μου-είμαι αρκετά μικροκαμωμένη.. Σε κάποια φάση, ε΄φυγε από δίπλα μου για να χαιρετήσει κάτι παιδιά.. με το που έφυγε μου ρθε αναγούλα.. έτρεξα στο μπάνιο, έκανα εμετό, τα μαλλιά μου και τα χέρια μου ήταν μες τα ξερατά,οπότε και βγήκα να πλύνω τα χέρια μου.. έλα μου όμως που δεν είχε νερό.. εμένα δεν με ένοιαξε και πολύ, ήμουν άλλωστε εκτός πραγματικότητας.. πήρα λίγο χαρτί υγείας και σκουπίστηκα.. Συνάμενη κουνάμενη, επιστρέφω δίπλά του, και με το που πάω να κάτσω, πετάγεται πάνω και μου φωνάζει «παίζουν Μπίτλς!!» οπότε με αρπάζει από το χέρι (που ήταν μες τους εμετούς) και με τραβάει στη πίστα.. Σε μια στιγμή σταματάει, κοιτάζει το χέρι του και με κοιτάει όλο απορία.. οπότε του σκάω ένα τεράστιο χαμόγελο και του λέω «νερό είναι!!».. «ααααα».. μου λέει… και αρχίζουμε τον χορό..
Το τελευταίο έγινε πριν δύο χρόνια με έναν πρώην μου.. Πρώτο ραντεβού, πήγαμε στο θέατρο (εγω χωρίς το θέατρο δεν ζω, αυτός μέλος ερασιτεχνικής ομάδας). Πήγαμε να δούμε μια παράσταση στην οποία έπαιζαν οι φίλοι του. Το παιδί αυτό έχει φοβερό χιούμορ, γέλαγα συνέχεια μαζί του, κάτι που με ξετρέλαινε. Έχω όμως ένα κακό συνήθειο (το τελευταίο καιρό το χω κόψει).. όταν γελάω, βγάζω πολύ απότομα αέρα από την μύτη μου.. (δεν ξέρω πώς να το περιγράψω), αλλα εξφεντονίζω (το σκότωσα??) πολύ αέρα απότομα… Ήμουν και κρυωμένη εκείνη τη μέρα, οπότε με το που μου πε κάποιο αστείο, μου βγήκαν λίγα υγρά από την μύτη και προσγειώθηκαν στο μάγουλό του.. Το παιδί τα έχασε, αλλα συνέχισε την κουβέντα, και με την πρωτη ευκαιρία σκούπισε με τρόπο το μάγουλό του…
Πολύ φοβάμαι πως θα θυμηθώ και άλλα..
Πριν κάποια χρόνια, ήμουν στο εξωτερικό, και είχα πάει σε ένα φοιτητικό πάρτυ.. Ο κόσμος εκεί δεν με ήξερε και ελάχιστοι ήξεραν ότι είμαι Ελληνίδα..
Eίχα πάρει μια μπύρα και χάζευα τον κόσμο που χόρευε και γλεντούσε (ήμουν λίγο έξω από τα νερά μου γιατι δεν μαρέσουν ούτε τα κλαμπ ούτε η πολλή φασαρία). Στεκόμουν λοιπόν και με πλησιάζει ένα παιδί και μου ζητάει να χορέψουμε.. Δεν τρελενόμουν εγώ, αλλα λέω οκ, ένας χορός έιναι.. Με την μπύρα στο χέρι, χορεύουμε μπλούζ, και αυτός αρχίζει τις ερωτήσεις…
-Πώς σε λένε?
-Πουλχερία (λέμε τώρα)
-Ααα ωραίο όνομα..και από πού είσαι?
-Από την Αθήνα.
-Από πού??
-Από την Αθήνα… Ελλάδα, Αθήνα
Οπότε με κοιτάει με ένα ειρωνικό αλλά παράλληλα συγκαταβατικό ύφος, μου παίρνει την μπύρα από το χερι και μου λέει «άσε, μην πίνεις άλλο».. Εγώ εκεί τα έχασα, δεν καταλάβαινα.. Εμένα μου φαινόταν τόσο νορμάλ να πω ότι είμαι από Αθήνα εκείνος νόμιζε ότι είμαι μεθυσμένη..
Το δεύτερο έγινε όταν ήμουν στο 2ο έτος.. τρελά ερωτευμένη με ένα παιδί, μου ζήτησε να βγούμε.. Εγώ είχα πιεί 4 μπύρες (δηλαδή 2 λίτρα) που είναι πάρα πολύ για το σώμα μου-είμαι αρκετά μικροκαμωμένη.. Σε κάποια φάση, ε΄φυγε από δίπλα μου για να χαιρετήσει κάτι παιδιά.. με το που έφυγε μου ρθε αναγούλα.. έτρεξα στο μπάνιο, έκανα εμετό, τα μαλλιά μου και τα χέρια μου ήταν μες τα ξερατά,οπότε και βγήκα να πλύνω τα χέρια μου.. έλα μου όμως που δεν είχε νερό.. εμένα δεν με ένοιαξε και πολύ, ήμουν άλλωστε εκτός πραγματικότητας.. πήρα λίγο χαρτί υγείας και σκουπίστηκα.. Συνάμενη κουνάμενη, επιστρέφω δίπλά του, και με το που πάω να κάτσω, πετάγεται πάνω και μου φωνάζει «παίζουν Μπίτλς!!» οπότε με αρπάζει από το χέρι (που ήταν μες τους εμετούς) και με τραβάει στη πίστα.. Σε μια στιγμή σταματάει, κοιτάζει το χέρι του και με κοιτάει όλο απορία.. οπότε του σκάω ένα τεράστιο χαμόγελο και του λέω «νερό είναι!!».. «ααααα».. μου λέει… και αρχίζουμε τον χορό..
Το τελευταίο έγινε πριν δύο χρόνια με έναν πρώην μου.. Πρώτο ραντεβού, πήγαμε στο θέατρο (εγω χωρίς το θέατρο δεν ζω, αυτός μέλος ερασιτεχνικής ομάδας). Πήγαμε να δούμε μια παράσταση στην οποία έπαιζαν οι φίλοι του. Το παιδί αυτό έχει φοβερό χιούμορ, γέλαγα συνέχεια μαζί του, κάτι που με ξετρέλαινε. Έχω όμως ένα κακό συνήθειο (το τελευταίο καιρό το χω κόψει).. όταν γελάω, βγάζω πολύ απότομα αέρα από την μύτη μου.. (δεν ξέρω πώς να το περιγράψω), αλλα εξφεντονίζω (το σκότωσα??) πολύ αέρα απότομα… Ήμουν και κρυωμένη εκείνη τη μέρα, οπότε με το που μου πε κάποιο αστείο, μου βγήκαν λίγα υγρά από την μύτη και προσγειώθηκαν στο μάγουλό του.. Το παιδί τα έχασε, αλλα συνέχισε την κουβέντα, και με την πρωτη ευκαιρία σκούπισε με τρόπο το μάγουλό του…
Πολύ φοβάμαι πως θα θυμηθώ και άλλα..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.