Vkey
Επιφανές μέλος
Η Κοινό Μυστικό!!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 8,253 μηνύματα.
16-09-07
00:57
Άρχισαν να καλούν...οπότε από μέρα σε μέρα όλα θα αλλάξουν για εμένα... ξανά... Νέα πόλη, νέοι συνάδελφοι, νέα παιδιά...όλα νέα....
Το αγόρι μου φεύγει κι αυτό από εδώ... συζητάει για αλλού δουλειά...
Δεν ξέρω που θα είμαστε...τι θα κάνουμε...τι θα κάνει...και τι θα κάνω...
και ο χρόνος λιγοστεύει...
Το αγόρι μου φεύγει κι αυτό από εδώ... συζητάει για αλλού δουλειά...
Δεν ξέρω που θα είμαστε...τι θα κάνουμε...τι θα κάνει...και τι θα κάνω...
και ο χρόνος λιγοστεύει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Vkey
Επιφανές μέλος
Η Κοινό Μυστικό!!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 8,253 μηνύματα.
03-07-07
20:47
το ξερω ρε βικακι...
εγω την τελευταια βδομαδα ζω στον πυρετο ησ γραφειοκρατιας, των εξετασεων και των αιτησεων...
και ταυτοχρονα γκρεμιζω και ξαναφτιαχνω το σπιτι μου, ολο απο την αρχη!
και αυτη τη φορα πρεπει να γινει πολυ διαφορετικο... να με αντιπροσωπευει στο επακρο..
Είναι ο Ιούλιος... Έχω μπλέξει επίσης με ΟΑΕΔ και πρωτοβάθμιες (και μια εγκύκλιο που ούτε οι ίδιες δεν μπορούν να την καταλάβουν) κι ακόμα δεν έχω τελειώσει κλασσικά
Σκέψου όμως ότι η ανακαίνιση του σπιτιού σου θα αλλάξει και την ψυχολογία σου στο έπακρον! Ειδικά όταν γίνει έτσι όπως θες εσύ, θα γίνεις ένα με το σπίτι σου Και είναι βασικό ο χώρος που μένουμε να μας εκφράζει
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Vkey
Επιφανές μέλος
Η Κοινό Μυστικό!!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 8,253 μηνύματα.
28-06-07
13:13
το αν μια μεταβαση θα ειναι χαρμοσυνο γεγονος απο αυτον που την κανει, η ψυχοφθορο, εξαρταται απο το ιδιο το ατομο και πολλους παραγοντες...
και επειδη τωρα στο μυαλο μου εχω το βικακι, που βιωνει κατι τοσο εντονα καθε νεα σχολικη χρονια, σκεφτομαι οτι θα ηταν πολυ χαρμοσυνη αλλαγη να της πουν του χρονου οτι θα ειναι σε ενα σχολειο που εκεινη θα επιλεξει! και που μαλλον, θα ειναι ΔΙΠΛΑ στον φιλο της!
Η ολη μεταβαση προς την πραγματωση αυτου του στοχου, θα γινοταν σιγουρα με χαρα απο το βικακι...
Πως με πιάνεις πάντα εσύ
Αντίθετα η μεταβατική μου περίοδος είναι χάλια όταν πρέπει να πάω σε ένα τόπο που δεν γνωρίζω κανέναν (και που το βίωσα έντονα φέτος και λόγω δουλειάς δεν μπορώ εκ των πραγμάτων να το αρνηθώ), ο φίλος μου να είναι χιλιόμετρα μακριά γιατί κι αυτός έχει την δικιά του δουλειά και την δικιά του βάση... Οπότε μπαίνω να βιώσω την μοναξιά μου μέχρι να κοινωνικοποιηθώ, να συνηθίσω να μένω ολομόναχη μου, με το σύντροφό μου, την οικογένεια μου και τις παρέες μου μακριά (και οποιαδήποτε στήριξη να γίνεται μέσω ενός τηλεφώνου και πολλές φορές απλά δεν αρκεί), να αντιμετωπίσω τα "προβλήματα" απόστασης που εγώ προκαλώ -μιας κι εγώ πάντα φεύγω- και να μπω σε ένα νέο εργασιακό περιβάλλον με ανθρώπους που δεν γνωρίζω...
Δεν θα με τρόμαζε και δεν θα με άγχωνε τίποτα από όλα αυτά αν εγώ μπορούσα να επιλέξω που θέλω να πάω και με ποιους θα είμαι κοντά... Ακόμα και το νέο εργασιακό περιβάλλον δεν θα με απασχολούσε τόσο όταν μετά την δουλειά μου είχα αυτούς που θέλω δίπλα μου
Η μετάβαση είναι ίδια...αλλαγή πόλης για δουλειά...Οι συνθήκες όμως που με περιμένουν με κάνουν να ανυπομονώ να την βιώσω ή να την βιώνω με ανασφάλεια και φόβο για το τι με περιμένει
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Vkey
Επιφανές μέλος
Η Κοινό Μυστικό!!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 8,253 μηνύματα.
27-06-07
13:31
Επί δύο χρόνια έχω κάθε χρόνο από δύο μεταβατικές περιόδους, είμαι μάλλον περίπτωση
Σεπτέμβρη αλλάζω πόλη... άγνωστη για εμένα... Βρίσκω σπίτι, νέο εργασιακό περιβάλλον και αρχίζω από το μηδέν να χτίζω την κοινωνική μου ζωή... Γενικά αρχίζω τα πάντα από την αρχή... όχι ότι εγκαταλείπω τους πάντες γύρω μου...αλλά όλοι είναι μακριά μου και εγώ μόνη μου...
Και δένομαι στο τέλος με τους ανθρώπους εκεί...ενίοτε ερωτεύομαι και πετάω στα σύννεφα και μετά από 9 μήνες αφήνω τα πάντα για να γυρίσω στα πάτρια εδάφη... όπου πρέπει να ξανά αρχίσω να ζω με γονείς... να βρω τους παλιούς μου ρυθμούς, να συγχρονιστώ με την παρέα μου... και από την άλλη νιώθω τύψεις που είμαι πάντα αυτή που φεύγει... και που δεν μπορεί να υποσχεθεί τίποτα για το μέλλον όσο και να θέλω... γιατί απλά δεν το ξέρω και απλά ελπίζω...
Και ναι...πάντα τρώω τρελές φρίκες... και κλαίω και αγχώνομαι και και και... αλλά στο τέλος όλα πάνε καλά....ή έτσι θέλω να πιστεύω
Σεπτέμβρη αλλάζω πόλη... άγνωστη για εμένα... Βρίσκω σπίτι, νέο εργασιακό περιβάλλον και αρχίζω από το μηδέν να χτίζω την κοινωνική μου ζωή... Γενικά αρχίζω τα πάντα από την αρχή... όχι ότι εγκαταλείπω τους πάντες γύρω μου...αλλά όλοι είναι μακριά μου και εγώ μόνη μου...
Και δένομαι στο τέλος με τους ανθρώπους εκεί...ενίοτε ερωτεύομαι και πετάω στα σύννεφα και μετά από 9 μήνες αφήνω τα πάντα για να γυρίσω στα πάτρια εδάφη... όπου πρέπει να ξανά αρχίσω να ζω με γονείς... να βρω τους παλιούς μου ρυθμούς, να συγχρονιστώ με την παρέα μου... και από την άλλη νιώθω τύψεις που είμαι πάντα αυτή που φεύγει... και που δεν μπορεί να υποσχεθεί τίποτα για το μέλλον όσο και να θέλω... γιατί απλά δεν το ξέρω και απλά ελπίζω...
Και ναι...πάντα τρώω τρελές φρίκες... και κλαίω και αγχώνομαι και και και... αλλά στο τέλος όλα πάνε καλά....ή έτσι θέλω να πιστεύω
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.