Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
30-12-11
15:08
Μὲ τὸν Τουρκικὸ λαὸ δὲν ἔχω πρόβλημα. Μὲ τὴν ὕπαρξη τοῦ Τουρκικοῦ κράτους ἔχω πρόβλημα.
Ἂς ἐξηγηθῶ ὅμως γιὰ νὰ μὴν παρεξηγηθῶ. Τὸ σύγχρονο Τουρκικὸ κράτος θεμελιώθηκε μὲ τὴ σφαγὴ καὶ τὴν ἐκδίωξη τεράστιων πληθυσμῶν τῆς Ἑλληνικῆς μειονότητας κυρίως καὶ δευτερευόντως τῆς Ἀρμενικῆς. Εἶναι καθαρὰ ἕνα κατασκεύασμα τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης κατ' ὄπιν τῶν αἰτημάτων τῶν μεγάλων δυνάμεων τῆς ἐποχῆς (Ἀγγλία, Γαλλία). Σὲ «ἀντάλλαγμα» μερικὲς χιλιάδες Τοῦρκοι ἔφυγαν ἀπὸ τὴ Μακεδονία καὶ τὴ Θρᾴκη καὶ γύρισαν στὴν Τουρκία. Οἱ μειονότητες οἱ ὁποῖες πάλι δὲν ἐξεδιώχθησαν (Ἕλληνες τῆς Κων/πολης καὶ Ἴμβρου/Τενέδου καὶ Μουσουλμάνοι τῆς Θρᾴκης), ὠνομάσθηκαν ἀντίστοιχα Τοῦρκοι καὶ Ἕλληνες πολίτες.
Ἡ «Ἑλληνοτουρκικὴ φιλία» δημιουργήθηκε μεταξὺ τῶν δύο ὑποχειρίων τῶν Ἄγγλων Ἐλευθέριο Βενιζέλο καὶ Κεμὰλ Ἀτατοὺρκ προκειμένου νὰ διατηρῆται ἡ συμφέρουσα γι' αὐτοὺς ἰσορροπία δυνάμεων στὴν περιοχή. Οὐδέποτε εἶχε λαϊκὸ ἔρεισμα (ἐκτὀς ἀπὸ μιὰ μερίδα διεθνιστῶν ἀριστερῶν οἱ ὁποῖοι ὀνειρεύονται «συναδέλφωση τῶν λαῶν») καὶ φυσικὰ οὐδέποτε τηρήθηκε καθὼς οἱ ἴδιοι οἱ Τοῦρκοι δὲ δίστασαν νὰ κυνηγήσουν τὴ μειονότητα στὴν Κων/πολη ὅταν προέκυψε τὸ θέμα τῆς Κύπρου, ἐνῷ καὶ ἐμεῖς τὴ μειονότητα τῆς Θρᾴκης τὴν εἴχαμε σὲ συνθῆκες ἀπομόνωσης.
Αὐτὸ πάντως τὸ ὁποῖο εἶναι σίγουρο, εἶναι ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἔχουν συνεχῶς τὴν τάση νὰ θέλουν νὰ ἀναθεωρήσουν τὴ Συνθήκη τῆς Λωζάννης, φυσικὰ πρὸς ὤφελός τους. Γιὰ νὰ πετύχουν αὐτὸν τὸν σκοπό, δὲ διστάζουν νὰ χρησιμοποιήσουν ὁποιοδήποτε μέσο (φυσικὰ καὶ τὸ κάψιμο τῶν δασῶν). Ἐμεῖς πάλι κρατᾶμε μιὰ αἰνιγματικὰ ἁμυντικὴ στάση, ἴσως καὶ παθητική. Αὐτὸ ἔχει ὁδηγήσει τοὺς Τούρκους, οἱ ὁποῖοι πλέον ἀνοικτὰ μὲ τὸ Δόγμα Νταβούτογλου ὀνειρεύονται τρόπον τινὰ ἀνασύσταση τῆς Ὀθ. Αὐτοκρατορίας, νὰ εἶναι ἀκόμα πιὸ ἀπαιτητικοὶ θεωρῶντας ὅτι πλέον εὑρίσκονται σὲ θέση ἰσχύος. Στοιχειώδεις ἀρχὲς στρατηγικὴς λένε ὅτι τὸ νὰ παραχωρῇς συνεχῶς ἔδαφος, ἁπλῶς κάνει τὸν ἀντίπαλο πιὸ ἀπαιτητικὸ στὶς διεκδικήσεις του καὶ φυσικὰ δὲν «κατευνάζεται».
Νὰ ξεκαθαρίσω πάντως ὅτι δὲν πιστεύω σὲ «προαιώνιους ἐχθρούς». Δὲν μπορῶ ὅμως νὰ ἀρνηθῶ ὅτι ἡ ὕπαρξη τῶν Τούρκων σὲ αὐτὴν τὴν περιοχὴ σχετίζεται εὐθέως μὲ τὴ δίωξη καὶ τὴ συρρίκνωση τοῦ Ἑλληνικοῦ στοιχείου. Τὸ ὅτι κάποια στιγμὴ τὸ 1920 προσπαθήσαμε, ἐκμεταλλευόμενοι τὶς εὐνοϊκὲς τότε γιὰ ἐμᾶς συγκυρίες, νὰ ἀνακτήσουμε μεγάλο μέρος τῶν ἐδαφῶν τὰ ὁποῖα οἱ ἴδιοι οἱ Τοῦρκοι εἶχαν κατακτήσει μὲ πόλεμο καὶ εἶχαν διατηρήσει μὲ γενοκτονικὲς μεθόδους, δὲ σημαίνει ὅτι μπορεῖ νὰ ταυτισθοῦν τὰ ὅποια ἐγκλήματα ποὺ ἔκανε ὁ στρατὸς (γιατὶ πράγματα ἔγιναν καὶ τέτοια ἐγκλήματα δὲν τὸ ἀρνοῦμαι), μὲ τὸ ὠργανωμένο σχέδιο γενοκτονίας τῶν μὴ Μουσουλμανικῶν πληθυσμῶν στὴ Μικρὰ Ἀσία. Καὶ τέλος πάντων, λογικὸ εἶναι ὁ καθένας νὰ βλέπῃ τὸ συμφέρον τῆς χώρας του.
Ἔχω παρατηρήσει πάντως ὅτι κάποιοι θέλουν νὰ νιώθουν «πολίτες τοῦ κόσμου» καὶ νιώθουν μειονεκτικὰ ποὺ εἶναι Ἕλληνες. Ἂν πραγματικὰ ὑπάρχῃ τέτοιο μεγάλο ῥεῦμα στὴν Ἑλληνικὴ κοινωνία ἢ θὰ καταλήξουμε σὲ ἕναν ἐμφύλιο πόλεμο σὰν αὐτὸν ὁ ὁποῖος ἔγινε τὸ 1946-1949 ὅταν οἱ Ἀριστεροὶ εἶχαν συναδελφωθεῖ μὲ τοὺς Σκοπιανοὺς καὶ τοὺς Βούλγαρους καὶ ζητοῦσαν ἀνεξάρτητη πολυεθνικὴ Μακεδονία, ἢ θὰ παραχωρήσουμε μὲ τὴ θέλησή μας τὸ ὅποιο κυριαρχικὸ δικαίωμα ἔχουμε στοὺς διεθνεῖς ὀργανισμοὺς καὶ θὰ συναδελφωθοῦμε πλήρως μὲ τοὺς Τούρκους. Μπορεῖ νὰ φαίνωνται λίγο τρομακτικὰ τὰ ὅσα λέω, ἀλλὰ σὲ περιόδους ποὺ ὑπάρχουν μεγάλα χάσματα ἀνάμεσα στὸ λαὸ σὲ σημαντικὰ ζητήματα, τότε οἱ λύσεις οἱ ὁποῖες δίνονται κάθε ἄλλο παρὰ μετριοπαθεῖς εἶναι.
Γιὰ νὰ καταθέσω τέλος καὶ τὴ δική μου ἄποψη, δὲ θὰ εἶχα πρόβλημα νὰ συναδελφωθοῦμε μὲ τοὺς Τούρκους, ἀρκεῖ νὰ ἐπέστρεφαν ὅλοι οἱ πληθυσμοὶ οἱ ὁποῖοι ἐξεδιώχθησαν ἀπὸ τὴ Μικρὰ Ἀσία λόγῳ τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης ἀλλὰ καὶ τῶν μετέπειτα πογκρὸμ τοῦ '60 καὶ νὰ δοθοῦν πίσω ὅλα τὰ κτήματα τὰ ὁποῖα ἔχουν κατασχεθεῖ ἀπὸ τὸ Τουρκικὸ κράτος καὶ νὰ ἀνοίξουν οἱ χῶροι λατρείας τοὺς ὁποίους καταπάτησαν οἱ Τοῦρκοι. Ἐπίσης νὰ δοθοῦν ἀποζημιώσεις ἀπὸ τοὺς Τούρκους γιὰ τὶς γενοκτονίες ποὺ ἔχουν διαπράξει ἐναντίον τῶν Ἑλληνικῶν πληθυσμῶν. Ὑπὸ αὐτοὺς τοὺς ὅρους θὰ μποροῦσα νὰ συζητήσω τὴν ἔννοια τῆς συναδέλφωσης καὶ νὰ δοῦμε καὶ τὸν ἐπαναπατρισμὸ τῶν Τούρκων οἱ ὁποῖοι ἔφυγαν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα τὸ 1922. Μιλῶ φυσικὰ γιὰ μιὰ ῥιζικὴ ἀναθεώρηση τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης. Ἐπειδὴ ὅμως οἱ Τοῦρκοι δὲ φαίνεται νὰ ἔχουν καμμία διάθεση εἰρηνικὰ νὰ ἐπιλύσουν τὸ ζήτημα ἂν δὲν εἶναι πρὸς ὤφελός τους, εἶναι προφανὲς ὅτι ἡ ἐπίλυση αὐτῶν τῶν ζητημάτων κάποια στιγμὴ θὰ γίνῃ σὲ ἄλλο ἐπίπεδο. Ἐκτὸς ἂν μόνοι μας ἐπιλέξουμε νὰ προσχωρήσουμε στὸ ὅραμα τοῦ Νταβούτογλου. Εἶναι κι αὐτὸ μιὰ πολιτικὴ στάση...
Ἂς ἐξηγηθῶ ὅμως γιὰ νὰ μὴν παρεξηγηθῶ. Τὸ σύγχρονο Τουρκικὸ κράτος θεμελιώθηκε μὲ τὴ σφαγὴ καὶ τὴν ἐκδίωξη τεράστιων πληθυσμῶν τῆς Ἑλληνικῆς μειονότητας κυρίως καὶ δευτερευόντως τῆς Ἀρμενικῆς. Εἶναι καθαρὰ ἕνα κατασκεύασμα τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης κατ' ὄπιν τῶν αἰτημάτων τῶν μεγάλων δυνάμεων τῆς ἐποχῆς (Ἀγγλία, Γαλλία). Σὲ «ἀντάλλαγμα» μερικὲς χιλιάδες Τοῦρκοι ἔφυγαν ἀπὸ τὴ Μακεδονία καὶ τὴ Θρᾴκη καὶ γύρισαν στὴν Τουρκία. Οἱ μειονότητες οἱ ὁποῖες πάλι δὲν ἐξεδιώχθησαν (Ἕλληνες τῆς Κων/πολης καὶ Ἴμβρου/Τενέδου καὶ Μουσουλμάνοι τῆς Θρᾴκης), ὠνομάσθηκαν ἀντίστοιχα Τοῦρκοι καὶ Ἕλληνες πολίτες.
Ἡ «Ἑλληνοτουρκικὴ φιλία» δημιουργήθηκε μεταξὺ τῶν δύο ὑποχειρίων τῶν Ἄγγλων Ἐλευθέριο Βενιζέλο καὶ Κεμὰλ Ἀτατοὺρκ προκειμένου νὰ διατηρῆται ἡ συμφέρουσα γι' αὐτοὺς ἰσορροπία δυνάμεων στὴν περιοχή. Οὐδέποτε εἶχε λαϊκὸ ἔρεισμα (ἐκτὀς ἀπὸ μιὰ μερίδα διεθνιστῶν ἀριστερῶν οἱ ὁποῖοι ὀνειρεύονται «συναδέλφωση τῶν λαῶν») καὶ φυσικὰ οὐδέποτε τηρήθηκε καθὼς οἱ ἴδιοι οἱ Τοῦρκοι δὲ δίστασαν νὰ κυνηγήσουν τὴ μειονότητα στὴν Κων/πολη ὅταν προέκυψε τὸ θέμα τῆς Κύπρου, ἐνῷ καὶ ἐμεῖς τὴ μειονότητα τῆς Θρᾴκης τὴν εἴχαμε σὲ συνθῆκες ἀπομόνωσης.
Αὐτὸ πάντως τὸ ὁποῖο εἶναι σίγουρο, εἶναι ὅτι οἱ Τοῦρκοι ἔχουν συνεχῶς τὴν τάση νὰ θέλουν νὰ ἀναθεωρήσουν τὴ Συνθήκη τῆς Λωζάννης, φυσικὰ πρὸς ὤφελός τους. Γιὰ νὰ πετύχουν αὐτὸν τὸν σκοπό, δὲ διστάζουν νὰ χρησιμοποιήσουν ὁποιοδήποτε μέσο (φυσικὰ καὶ τὸ κάψιμο τῶν δασῶν). Ἐμεῖς πάλι κρατᾶμε μιὰ αἰνιγματικὰ ἁμυντικὴ στάση, ἴσως καὶ παθητική. Αὐτὸ ἔχει ὁδηγήσει τοὺς Τούρκους, οἱ ὁποῖοι πλέον ἀνοικτὰ μὲ τὸ Δόγμα Νταβούτογλου ὀνειρεύονται τρόπον τινὰ ἀνασύσταση τῆς Ὀθ. Αὐτοκρατορίας, νὰ εἶναι ἀκόμα πιὸ ἀπαιτητικοὶ θεωρῶντας ὅτι πλέον εὑρίσκονται σὲ θέση ἰσχύος. Στοιχειώδεις ἀρχὲς στρατηγικὴς λένε ὅτι τὸ νὰ παραχωρῇς συνεχῶς ἔδαφος, ἁπλῶς κάνει τὸν ἀντίπαλο πιὸ ἀπαιτητικὸ στὶς διεκδικήσεις του καὶ φυσικὰ δὲν «κατευνάζεται».
Νὰ ξεκαθαρίσω πάντως ὅτι δὲν πιστεύω σὲ «προαιώνιους ἐχθρούς». Δὲν μπορῶ ὅμως νὰ ἀρνηθῶ ὅτι ἡ ὕπαρξη τῶν Τούρκων σὲ αὐτὴν τὴν περιοχὴ σχετίζεται εὐθέως μὲ τὴ δίωξη καὶ τὴ συρρίκνωση τοῦ Ἑλληνικοῦ στοιχείου. Τὸ ὅτι κάποια στιγμὴ τὸ 1920 προσπαθήσαμε, ἐκμεταλλευόμενοι τὶς εὐνοϊκὲς τότε γιὰ ἐμᾶς συγκυρίες, νὰ ἀνακτήσουμε μεγάλο μέρος τῶν ἐδαφῶν τὰ ὁποῖα οἱ ἴδιοι οἱ Τοῦρκοι εἶχαν κατακτήσει μὲ πόλεμο καὶ εἶχαν διατηρήσει μὲ γενοκτονικὲς μεθόδους, δὲ σημαίνει ὅτι μπορεῖ νὰ ταυτισθοῦν τὰ ὅποια ἐγκλήματα ποὺ ἔκανε ὁ στρατὸς (γιατὶ πράγματα ἔγιναν καὶ τέτοια ἐγκλήματα δὲν τὸ ἀρνοῦμαι), μὲ τὸ ὠργανωμένο σχέδιο γενοκτονίας τῶν μὴ Μουσουλμανικῶν πληθυσμῶν στὴ Μικρὰ Ἀσία. Καὶ τέλος πάντων, λογικὸ εἶναι ὁ καθένας νὰ βλέπῃ τὸ συμφέρον τῆς χώρας του.
Ἔχω παρατηρήσει πάντως ὅτι κάποιοι θέλουν νὰ νιώθουν «πολίτες τοῦ κόσμου» καὶ νιώθουν μειονεκτικὰ ποὺ εἶναι Ἕλληνες. Ἂν πραγματικὰ ὑπάρχῃ τέτοιο μεγάλο ῥεῦμα στὴν Ἑλληνικὴ κοινωνία ἢ θὰ καταλήξουμε σὲ ἕναν ἐμφύλιο πόλεμο σὰν αὐτὸν ὁ ὁποῖος ἔγινε τὸ 1946-1949 ὅταν οἱ Ἀριστεροὶ εἶχαν συναδελφωθεῖ μὲ τοὺς Σκοπιανοὺς καὶ τοὺς Βούλγαρους καὶ ζητοῦσαν ἀνεξάρτητη πολυεθνικὴ Μακεδονία, ἢ θὰ παραχωρήσουμε μὲ τὴ θέλησή μας τὸ ὅποιο κυριαρχικὸ δικαίωμα ἔχουμε στοὺς διεθνεῖς ὀργανισμοὺς καὶ θὰ συναδελφωθοῦμε πλήρως μὲ τοὺς Τούρκους. Μπορεῖ νὰ φαίνωνται λίγο τρομακτικὰ τὰ ὅσα λέω, ἀλλὰ σὲ περιόδους ποὺ ὑπάρχουν μεγάλα χάσματα ἀνάμεσα στὸ λαὸ σὲ σημαντικὰ ζητήματα, τότε οἱ λύσεις οἱ ὁποῖες δίνονται κάθε ἄλλο παρὰ μετριοπαθεῖς εἶναι.
Γιὰ νὰ καταθέσω τέλος καὶ τὴ δική μου ἄποψη, δὲ θὰ εἶχα πρόβλημα νὰ συναδελφωθοῦμε μὲ τοὺς Τούρκους, ἀρκεῖ νὰ ἐπέστρεφαν ὅλοι οἱ πληθυσμοὶ οἱ ὁποῖοι ἐξεδιώχθησαν ἀπὸ τὴ Μικρὰ Ἀσία λόγῳ τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης ἀλλὰ καὶ τῶν μετέπειτα πογκρὸμ τοῦ '60 καὶ νὰ δοθοῦν πίσω ὅλα τὰ κτήματα τὰ ὁποῖα ἔχουν κατασχεθεῖ ἀπὸ τὸ Τουρκικὸ κράτος καὶ νὰ ἀνοίξουν οἱ χῶροι λατρείας τοὺς ὁποίους καταπάτησαν οἱ Τοῦρκοι. Ἐπίσης νὰ δοθοῦν ἀποζημιώσεις ἀπὸ τοὺς Τούρκους γιὰ τὶς γενοκτονίες ποὺ ἔχουν διαπράξει ἐναντίον τῶν Ἑλληνικῶν πληθυσμῶν. Ὑπὸ αὐτοὺς τοὺς ὅρους θὰ μποροῦσα νὰ συζητήσω τὴν ἔννοια τῆς συναδέλφωσης καὶ νὰ δοῦμε καὶ τὸν ἐπαναπατρισμὸ τῶν Τούρκων οἱ ὁποῖοι ἔφυγαν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα τὸ 1922. Μιλῶ φυσικὰ γιὰ μιὰ ῥιζικὴ ἀναθεώρηση τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης. Ἐπειδὴ ὅμως οἱ Τοῦρκοι δὲ φαίνεται νὰ ἔχουν καμμία διάθεση εἰρηνικὰ νὰ ἐπιλύσουν τὸ ζήτημα ἂν δὲν εἶναι πρὸς ὤφελός τους, εἶναι προφανὲς ὅτι ἡ ἐπίλυση αὐτῶν τῶν ζητημάτων κάποια στιγμὴ θὰ γίνῃ σὲ ἄλλο ἐπίπεδο. Ἐκτὸς ἂν μόνοι μας ἐπιλέξουμε νὰ προσχωρήσουμε στὸ ὅραμα τοῦ Νταβούτογλου. Εἶναι κι αὐτὸ μιὰ πολιτικὴ στάση...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.