νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
Ο νυχτολούλουδο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ίσθμια (Κόρινθος). Έχει γράψει 453 μηνύματα.
28-01-12
16:51
σαφως ετσι ειναι, για αυτο ειμαι υπερ του να βαζω ενα στοπ οποτε κρινω σκοπιμο για να επαναδιαπρατευομαι οτι κρινω αναγκαιο.
Στο βαθμο που αυτο ειναι κοινη κατακτηση, ακομα και πολλα να ειπωθουν δεν το θεωρω προβλημα.
Πρωτα ομως οικοδομεις μια σωστη βαση για να εχεις καπου να πατησεις απο κοινου και μετα συζητας, διαφωνεις, πλακωνεσαι whatever....
Αν μεσα σε ολα αυτα δεν εχεις κατακτησει a priori των σεβασμο του απεναντι σου, νομιζω οτι απλα ειμαστε σε λαθος δρομο και το μονο που σου μενει ειναι να ερθει η στιγμη να το διαπιστωσεις....
dream...εχεις την εντυπωση οτι η ψυχολογικη βια ειναι οι βρισιες που θα ξεστομισει καποιος η ο ξυλοδαρμος...ο ξυλοδαρμος ειναι καθαρα σωματικη βια...οι βρισιες ειναι ψυχολογικη βια...αλλα ,κ παλι εχεις μπροστα σου κατι ορατο....κατι χειροπιαστο,που σου αποδυκνυει οτι υπαρχει βια...πριν απο αυτα ομως...που ειναι ο πατος...υπαρχουν πολλα αλλα...
δεν μπορουν σε καμια περιπτωση δυο τετοιοι ανθρωποι να θεσουν βασεις,για να πατησουν...γιατι πολυ απλα δεν εχουν οι ιδιοι βασεις για τον εαυτο τους...δεν μπορουν καλα καλα να ξεχωρισουν οτι αυτο που ζουν δεν ειναι φυσιολογικο ....
πριν απο καιρο ειχα γνωρισει καποιον...δεν τσουλησε το θεμα....αλλα μολις αυτος αρχισε να καταλαβαινει οτι εγω δεν θελω....αρχισε να με πιεζει....στην συνεχεια αρχισε ψυχολογικο πολεμο με το να βρισκεται παντα εκει που βρισκομουν...κ μαλιστα να με κατηγορει κιολας....συνεχισε να με εκφοβιζει με μυνηματα τα οποια περιειχαν ερωτικα υπονοουμενα που του ειχα στειλει εγω οταν ακομα τραβιομασταν...κ οτι θα τα δημοσιοιποιησει....του ειχα πει οτι ασκει ψυχολογικη βια κ ξες τι μου απαντησε;;;
αφου σε θελω.....
γιαυτο σου λεω,αυτοι οι ανθρωποι εχουν ενσωματωσει την βια στην καθημερινοτητα τους....εχει γινει το πετσι τους...κ οπως ολοι νομιζουμε οτι ειναι φυσιολογικο το δερμα που εχουμε ετσι νομιζουν κ αυτοι οτι ειναι φυσιολογικο το δικο τους...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
Ο νυχτολούλουδο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ίσθμια (Κόρινθος). Έχει γράψει 453 μηνύματα.
28-01-12
16:26
το βασικο ειναι οτι καταλαβες αυτο....γιατι κ ο θυτης κ το θυμα...ειναι ναι μεν διαφορετικοι πολοι,αλλα της ιδιας καταστασης....και αυτοι οι ρολοι εναλλασωνται...δλδ αυτος που κακοποιηθηκε μπορει να κακοποιησει....κ αυτος που κακοποιει μπορει να κακοποιηθει...το θεμα ειναι οτι ειτε καποιος βρισκεται στον εναν ρολο ειτε στον αλλον...ζει μεσα στην βια...Εχω και δικους μου τοιχους να γκρεμισω και δεν εχω καν αρχισει, ποσο μαλλον των υπολοιπων.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
Ο νυχτολούλουδο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ίσθμια (Κόρινθος). Έχει γράψει 453 μηνύματα.
28-01-12
16:06
Η ψυχολογικη κακοποιηση σαφως και ειναι υπαρκτη, αναμεσα σε ατομα που ειναι του κοντινου μας περιβαλλοντος, η σχεση μας, οι γονεις μας, στη δουλεια μας ισως κλπ.
Οι ανθρωποι σαφως και κακοποιουνται ψυχολογικα απο χιλιες δυο μεριες,
νομιζω ειναι γνωστο αυτο.
Θελω ομως να επισημανω οτι ολες οι σχεσεις χρειαζονται μια ισορροπια, καταρχην δικη μας εσωτερικη και συνεχεια με τον διπλα μας.
Ο συντροφος πχ πολυ πιθανον να "ξεφορτωσει" πανω μας προβληματα τα οποια μπορει να ειναι κομματι ψυχολογικης κακοποιησης. Υπαρχουν ομως κλιμακες σε ολο αυτο τις οποιες πρεπει να εχουμε την δυναμη να τις αξιολογουμε. Οπως επισης πρεπει να εχουμε το σθενος να τις αποκρουσουμε.
Συνολικα οι ανθρωπινες σχεσεις ειναι μια ασταματητη διαπραγματευση των θελω των δικων μας και των ανθρωπων που μας αφορουν. Αυτο ειναι κατι αμφιδρομο χωρις βεβαια να ειναι παντα ισοτιμο, μπορει να βρεθουμε ειτε σε ενα μειον ειτε σε ενα συν.
Πιστευω οτι αυτο ηταν και ειναι το πλεγμα των ανθρωπινων σχεσεων και μαλιστα στα σημερινα χρονια της επικοινωνιας που γινεται ολο και πιο ασαφη και απροσωπη ολα αυτα εχουν φτασει πια σε σημειο εκρηκτικο.
Η γνωμη μου σε ολο αυτο, ειναι να καταλαβαινουμε καταρχην τι ακριβως δεχομαστε σαν κακοποιηση και να βαζουμε ενα στοπ. Απο κει και περα το πιο σημαντικο σε αυτες τις περιπτωσεις ειναι να δινουμε και να παιρνουμε (απαιτουμε θα ελεγα) ειλικρινεια στο βαθος του τουνελ. Εννοω πισω απο τα λογια που ακουμε παντα κατι κρυβεται.
Υπαρχουν περιπτωσεις που πρεπει να τις αξιολογησουμε και να δρασουμε αναλογα ειτε με ολικη απορριψη ειτε με εκ νεου συζητηση.
Το ποσο καλα θα τα καταφερουμε εχει να κανει φυσικα με τις δυναμεις μας οι οποιες λογικο ειναι να συμπιεζονται ολο και πιο πολυ τα τελευταια δυο χρονια.
Σιγουρα παντως τιποτα δεν ειναι αυτοματο αλλα απο την αλλη κανεις δεν αξιζει να αφηνεται να υποτιμαται ο εαυτος του.
Προσωπικα για να γινω πιο συγκεκριμενος, εχω αφησει να δεχτω λεκτικη και σωματικη κακοποιηση ταυτοχρονα η και ξεχωριστα. Το εκανα με το σκεπτικο οτι το να αντιπαρελθω με το ιδιο στυλ δεν θα εφερνα αποτελεσματα, παντα εχεις μια μικρη ελπιδα οτι κατι μπορει να αλλαξει. Φρουδες ελπιδες, αν καποιος δεν θελει η δεν δεχεται να βαλει ενα στοπ αποκλειεται να το κανεις εσυ για αυτον.
Αυτο που μπορεις να κανεις ειναι για τους τυπους τουλαχιστον, να το διαπραγματευτεις μια φορα και απο κει και περα οτι αλλο κανεις ειναι να αποκομιζεις ψυχικη φθορα με συνεπεια η κακοποιηση που δεχεσαι να σου γινει βιωμα και να μην μπορεις να ξεφυγεις ευκολα.
Το σωσιμο της ψυχης μας ειναι εργο καταρχην δικο μας και κανενος αλλου.
πολυ γενικευμενο,εως κ μπερδεμενο ολο το κειμενο...σαν να θες να δικαιολογησεις ελαφραν την καδιαν την ψυχολογικη βια....συγνωμη κιολας...αλλα...ετσι μου φανηκε
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
νυχτολούλουδο
Δραστήριο μέλος
Ο νυχτολούλουδο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ίσθμια (Κόρινθος). Έχει γράψει 453 μηνύματα.
27-01-12
22:11
Πως οριοθετείται αυτή ή βία όμως? Ολοι όσοι ξέρω ξεσπάνε άθελά τους κάποιες φορές στον/στην σύντροφό τους. Αργότερα ηρεμούν, το καταλαβαίνουν, απολογούνται και όλα καλά. Εκείνη την ώρα όμως το "θύμα" αισθάνθηκε άσχημα...ποιά είναι λοιπόν τα πλαίσια της βίας και ποιό το όριο της αναγκαστικής αποδέσμευσης άγχους?
δεν οριοθετειται μεσα σε λεξεις...αλλα μεσα στην ψυχη του θυματος...τον αφηνει στασιμο σαν ανθρωπο,χωρις εξελιξη,συναισθηματικη,πνευματικη,νοητικη,κοινως συνιασθηματικα καθυστερημενο...κ ως συνηθως ειναι ανθρωποι που το εχουν ξαναβιωσει...μια γνωριμη κατασταση....που οπως ολοι πανε στο οικειο..ετσι κ αυτα τα ατομα θεωρουν οικεια την βια...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.