Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 28,072 μηνύματα.
24-02-12
15:17
Διακεκριμένοι οικονομολόγοι απ' όλον τον κόσμο, συγκλίνουν στον γεγονός πως οι άνθρωποι πρέπει να είναι στο κέντρο της οικονομίας. Το αντίθετο είναι αυτό που μας έχει φέρει -παγκοσμίως- εδώ που είμαστε. (Κάνω λάθος Βάλτερ;) Μια οικονομία χωρίς ανθρώπινο πρόσωπο, είναι ένας εργαλείο βασανιστηρίων στα χέρια άρρωστων ανθρώπων, όπως μας λέει και ο Πωλ Ζακ.
Η απανθρωπιά είναι δυσλειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου. Να το μελετήσεις αυτό.
Ο "ονειρεμένος" Καπιταλισμός της Ελεύθερης Αγοράς δεν έχει ουδεμία σχέση με τον φασιστικό ολιγοπωλιακό καπιταλισμό που ζούμε σήμερα. Οι αγορές χειραγωγούνται με το χειρότερο τρόπο, και αγορά που χειραγωγείται δεν είναι υγιής.
Δεν θα αναλύσω τη βασική φιλοσοφία του Μάρκετινγκ που λέει ότι στο κέντρο είναι ο άνθρωπος, ο πελάτης. Θα θέσω απλά ένα ερώτημα, και όποιος θέλει ας το απαντήσει.
Εαν στερέψεις την αγορά από κίνηση (χρήματος), πως θα δημιουργηθούν περισσότεροι φόροι; Πως θα δημιουργηθούν νέες ευκαιρίες, άρα περισσότερο χρήμα για όποιον είναι από πάνω; Αν κόψεις τη ρίζα της αγοράς που είναι ο άνθρωπος, ο πολίτης, ο εργαζόμενος και ταυτόχρονα ο πελάτης, κόβεις τη ρίζα ενός δέντρου που εγγυημένα θα σου προσέφερε καρπούς για πολλά χρόνια.
Και πότε κόβεις ένα γόνιμο δέντρο; Όταν θες να κόψεις το ξύλο σε κομμάτια και να το πετάξεις στο τζάκι. Θα φας και τους καρπούς, αλλά αυτό που σε νοιάζει είναι να κάψεις κανα ξύλο.
Γι αυτό λέω, από την ώρα που ο κόσμος μπερδεύει την πολιτική με τα οικονομικά, η όποια ορθολογική άποψη ή και θεωρία των δεύτερων, πηδάει από το παράθυρο. Η κρίση δεν είναι οικονομική, είναι (γεω)-πολιτική.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 28,072 μηνύματα.
24-02-12
01:06
Αγαπητέ Πάνο, έκανες πολύ καλά που χειροκρότησες και καλολιβάνισες τον Εαυτό σου που σε πήγε εκεί στη φωτισμένη Ευρώπη. Έτσι κι αλλιώς αρκετοί ηλίθιοι μαζευτήκαμε σ' αυτήν τη χώρα...
Έτσι! Βεντούζα! Βεντούζα! Και τις μπάλες μέσα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 28,072 μηνύματα.
23-02-12
18:12
Βασικά ναι,θα ήταν ενδιαφέρον να απαριθμήσεις τις καλές πτυχές του σύγχρονου Ελληνικού κράτους και φυσικά της Ελλάδας από την ανεξαρτησία της και πέρα και όχι κάποια σκιά του παρελθόντος με ένδοξα μεγαλεία των τάχα δήθεν ''προγόνων'' μας.Θα επιμορφώσεις και εμένα για να ξέρω τι να λέω πιο πειστικά στους επικριτές μας εδώ στα ξένα.
Καλή η επίκληση σου στο συναίσθημα (shall we queue the violins now?) αλλά εμένα με αφήνουν παγερά αδιάφορο οι πολιτικές της Ελλάδας που εξανάγκασαν τον απλό πολίτη να φτάσει σήμερα στην ανέχεια.Η Ελλάδα τώρα τρέχει και δε φτάνει,τι έκανε 3 δεκαετίες μεταπολιτευτικά που το χρέος μαζευόταν....Θυμήθηκα...ο νεοάστεγος που λες έπαιρνε τα δανειάκια για μας πάει διακοπές στο Μπαλί...Να μας κάνει μόστρα το νέο του αμάξι ...Να μας δείξει τι Ελληνάρας πρώτος ήταν.
Επειδή λοιπόν εμείς εδώ στα ξένα δουλεύουμε με ένα σύστημα that actually works, θα σε καλημερίσω για να κερδίσω τον επιούσιο.Με καλεί το καθήκον.
Θα σου μιλήσω ειλικρινά. Δε με ξέρεις, δε σε ξέρω, και καλύτερα μετά από αυτά που μόλις διάβασα να μη μάθουμε ποτέ ο ένας τον άλλο. Διάβασε λοιπόν, για να ξέρεις τι γίνεται εδω στα δικά σου "ξένα":
Όταν το 2004 αποφάσισα να αφήσω το Ε.Μ.Π. και το όνειρο του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού με τα ματσό λεφτά, μου έκανε μια κουβέντα ο πατέρας μου. Μου είπε:
Τι θέλεις να κάνεις από δω και πέρα; Του λέω θέλω να σπουδάσω Χρηματοοικονομικά στην ΑΣΟΕΕ. Μου απαντάει λοιπόν ότι ήδη είχε ξοδέψει πάρα πολλά λεφτά για μένα, για τα χρόνια στο Πολυτεχνείο, και ότι δεν τράβαγε άλλο η κατάσταση αυτός να ξοδεύει κι εγώ να μην έχω χαρτί.
Μου λέει λοιπόν: Βύσμα και στο δημόσιο, χαρτί Λυκείου έχεις, 900 θα τσεπώνεις, με τα χρόνια θα ανεβαίνεις και θα τσεπώνεις κι άλλα. Σε 4 χρόνια που θα είχες τελειώσει την ΑΣΟΕΕ, θα έχεις ήδη μισθό 1200 και προϋπηρεσία.
Ξέρεις με τι βλέμμα κοίταξα τον πατέρα μου; Βλέμμα λύπησης. Δε ντρέπομαι να το πω δημοσίως, εκείνη την ώρα ο πατέρας μου μου πρότεινε μια λογική επιβίωσης η οποία δεν είχε ΚΑΝ αξιοπρέπεια μέσα στις θεμελιώδεις λέξεις της. Μπορεί να το έκανε για να με προκαλέσει, μπορεί και να τα ενοούσε όλα αυτά. Και μόνο το ότι μου τα είπε όμως, με έκαναν να σιχαθώ τα σωθικά μου...
Εγώ του λέω θέλω να σπουδάσω, να κάνω πράγματα στη ζωή μου, να ανέβω, να κερδίζω με το σπαθί μου, να είμαι ανεξάρτητος και υπερήφανος και να μην κρέμομαι από τ αρχίδια κανενός που θα του χρωστάω χάρη επειδή θα με έκανε άλλον ένα διορισμένο αμόρφωτο στο Δημόσιο με βύσμα.
Μου λέει λοιπόν το εξής: "Θέλεις την εμπιστοσύνη μου; Κέρδισέ την, γιατί τώρα την έχεις χάσει".
Έστρωσα τον κώλο μου κάτω λοιπόν, με 400 ευρώ που μου έδινε το μήνα (εγώ πλήρωνα όλους τους λογαριασμούς) και τελείωσα την ΑΣΟΕΕ στα 5 χρόνια (πρακτικά 4 αλλά περίμενα ένα χρόνο άδικα για 5 μαθήματα που πέσανε μαζί για Ιούνιο).
Όταν τελείωσα η εμπιστοσύνη των γονιών μου σε μένα, ήταν στο απόγειό της και εξακολουθεί να είναι. Σήμερα είμαι ένας νέος με πτυχίο, μεταπτυχιακό (κάνω τη διπλωματική μου) και σύντομα θα βρίσκομαι ή σε διδακτορικό ή σε εταιρεία να δουλεύω. Τα προς το ζην τα βγάζω μόνος μου και ο πατέρας μου δεν με έχει ξαναπληρώσει (εκτός από κάτι δίδακτρα που γουστάρει να τα πληρώνει γιατί θέλει να με βλέπει επιτυχημένο).
Θα μπορούσα να είχα πάρει τη νοοτροπία του πατέρα μου. Θα μπορούσα να μη του είχα δείξει το φως το αληθινό, να μη τον είχα διορθώσει, να τον άφηνα να σκεφτόταν το ίδιο όπως το 2004. Κατάφερα όμως και τον έπεισα ότι με κόπο όλα γίνονται και αξίζουν, γιατί έτσι είναι. Αν κατάφερε λοιπόν ο πατέρας μου που είναι 66 χρονών να τα δει αυτά, εσύ που είσαι 30 γιατί δε μπορείς;
Έχεις τυφλωθεί τόσο πολύ από το -ομολογουμένως καλύτερο- σύστημα των πάντων στο εξωτερικό που δεν βλέπεις ότι δεν είναι όλοι οι Έλληνες ίδιοι; Έχεις τυφλωθεί τόσο, που βλέπεις την Ελλάδα ως ένα ογκώδες μηχάνημα που λασκάρουν και φεύγουν εκατοντάδες βίδες ανα μέρα και είναι έτοιμο να καταρρεύσει, αγνοώντας ίσως τους ανθρώπους;
Μια χώρα δεν είναι μόνο σύνορα, δεν είναι λεφτά, δεν είναι εξοπλισμοί, ναι δεν είναι ούτε καν η ιστορία της. Δεν είναι μόνο αυτά. Μια χώρα είναι κυρίως οι άνθρωποι. Θα με δείς πολλές φορές να βρίζω και να εξεγείρομαι λεκτικώς ενάντια στα κακώς κείμενα της Ελλάδας, άσχετα αν μέσα μου ξέρω ότι ο καθένας είναι διαφορετικός.
Αλλά εσύ και εγώ, έχουμε μια διαφορά. Εσύ με κάποιο τρόπο πήγες έξω και καλά έκανες και μακάρι να μακροημερεύσεις. Εγώ όμως, είμαι ακόμα μέσα. Μπορεί να φύγω έξω, μπορεί να κάτσω μέσα και να κάνω οικογένεια. Δεν ξέρω, θα δω, όπως τα φέρει η ζωή.
Ξέρεις πως μου τα χει φέρει η ζωή; Ζω με δικά μου λεφτά. Όχι πολλά, αλλά δεν έχω φτάσει σε οριακό σημείο προφανώς. Σύντομα σου είπα τα επαγγελματικά/ακαδημαϊκά μου πλάνα. Πληρώνω κινητά, πληρώνω τηλέφωνα, πληρώνω ΔΕΗ και χαράτσια (Κοντά στα 350 μόνο το χαράτσι στους 2 τελευταίους λογαριασμούς), στην πολυκατοικία μου κόψαμε το πετρέλαιο για να μην πληρώνουμε κερατιάτικα για να ζεσταίνονται οι Ελληνάρες που δεν πληρώνουν τα κοινόχρηστα, έτσι εγώ που είμαι πεντακάθαρος από πληρωμές τουρτουρίζω από το κρυο μπας και τιμωρηθούν τα λαμόγια. Είμαι με μια φόρμα κι ένα μπουφαν μες το ίδιο μου το σπίτι για να ζεσταθώ, μαζί με ένα κλιματιστικό που θα το πληρώσω στη ΔΕΗ και ένα γατάκι που φτερνίζεται και κρυώνει γιατί τα καλοριφέρ είναι παγωμένα.
Μέσα σ' όλα αυτά, είτε πιώ μια μπύρα με φίλους μου, είτε ξαπλώσω μ' ένα κορίτσι στο κρεβάτι, από τις πρώτες σκέψεις που κάνω, είναι ότι ευχαριστώ τη ζωή που μου άφησε ακόμα το περιθώριο να χαίρομαι τη μια μπύρα μου, τον έρωτα, τη φιλία, τη ζέστη που μου προσφέρει το κλιματιστικό και η φόρμα, τη χαρά που μου προσφέρει ο γάτος μου. Παρόλαυτά στο βλέμμα το δικό μου, και στο βλέμμα όλων, βλέπεις το ίδιο άγχος. Αν θα επιβιώσουμε ως αύριο το πρωί. Τι θα κάνουμε, πως θα ξεφορτωθούμε τη Χούντα, πως θα επιβιώσουμε οικονομικά, πως θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε εργασιακά και ακαδημαϊκά, πως θα φτιάξουμε όλοι οι νέοι κάποτε στο απώτερο μέλλον μια οικογένεια.
Αυτά στα λέει ένας άνθρωπος που είναι υπερ του να ενωθεί και η Ευρώπη και ο Κόσμος όλος. Άνθρωποι είμαστε ναι. Αλλά μαζί με μένα, να το καταλαβαίνεις εσύ, να το καταλαβαίνει ο Πάγκαλος, ο Σόιμπλε, η Μέρκελ, οι Τούρκοι που καραφυλάνε εδώ δίπλα (εσένα οι Σκωτσέζοι δε σε απειλούν εκεί πάνω), και να μην εκμεταλλεύονται εμένα, τους συμπολίτες μου κι έναν ολόκληρο λαό, που άσχετα αν κάποιοι φταίξανε, υπάρχουν κι ένα σωρό άλλοι που έχουν διορθωθεί ή δεν φταίξανε καν (τα σημερινά έφηβα παιδιά πχ.)
Αφού λοιπόν έχεις το δικαίωμα (σαφέστατα) να κρίνεις και το εξασκείς (αλλά με τόσο λανθασμένα υπεροπτικό τρόπο), έλα να ζήσεις εσύ τα άγχη μου, έλα να μπεις εσύ στα παπούτσια μου, έλα να ζήσεις εσύ τη ζωή μου, να τη διορθώσεις για να γίνει τόσο καλή όσο ονειρεύεσαι, κι άμα βγούν όλα όπως τα λες, υπόσχομαι να μη στη ζητήσω ποτέ πίσω...
Αυτά από έναν επιστήμονα ακριβώς όπως εσύ, στη δική σου ακριβώς ηλικία. Μπορεί να έχουμε τόσα κοινά, αλλά διαφέρουμε σε ένα μόνο πράγμα. Στη ντροπή που έχω νιώσει και ζω, και στην αξιοπρέπεια που χάνεις εσύ όταν κρίνεις έτσι.
Γιατί ακόμα κι αν γίνω φτωχός κάποτε, εγώ θα έχω ακόμα μια μπύρα, έναν έρωτα, δέκα φίλους, μια οικογένεια και μια αξιοπρέπεια. Εσύ έχε τη δουλειά σου και τον επιούσιο. Καπέλο σου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.