Στη φωτο «Ο αρχηγός της Αστυνομίας εκτελεί ένα Βιετκόνγκ». Ίσως η πιο διάσημη φωτογραφία του Πολέμου στο Βιετνάμ, που φούντωσε το αντιπολεμικό κίνημα στις ΗΠΑ. Τραβήχτηκε την 1η Φεβρουαρίου1968 στη Σαϊγκόν από τον φωτογράφο του πρακτορείου ειδήσεων Associated Press (AP), Έντι Άνταμς. Το περιστατικό αποτυπώθηκε και από την κάμερα του τηλεοπτικού δικτύου NBC.
πηγη
ps.O δολοφονος ειναι ο διοικητης της αστυνομιας στη Σαιγκον.Το ονομα του ειναι Νγκουγιεν-Νγκο-Λοαν.Πριν την δολοφονια ειχε δηλωσει σε δημοσιογραφους : "Λενε πως ειμαι αιμοβορος,ειναι δυνατον να ειναι αιμοβορος ενας ανθρωπος που αγαπαει τα τριανταφυλλα;".Λιγες εβδομαδες αργοτερα ηρθε η εκδικηση των Βιετ-Κονγκ ανταρτων.Ο στρατηγος Λοαν επεσε σε ενεδρα.Οι ανταρτες δεν τον σκοτωσαν.Περιοριστηκαν στο να του λιωσουν τα γονατα με ριπες αυτοματων.Φευγοντας για ενα νοσοκομειο της Αυστραλιας ο στρατηγος δηλωσε : "Τωρα πια ειμαι ξοφλημενος".
(απο το βιβλιο του στρατηγου Βο-Νγκουγιεν-Γκιαπ "Χο-Τσι-Μινχ" εκδοσεις "Ποσειδωνας" θεσσαλονικη 1975-Αποδοση-Επιμελεια Θοδωρος Ιωαννιδης)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Είχα τον ίλιγγο του κινδύνου. Και τον κίνδυνο που ήρθε τον δέχομαι με πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω για όσους, καθώς εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα έρμαια των δισταγμών τους, ή εθεώρησαν την ύπαρξη τους παιχνίδι χωρίς ουσία. Τους βλέπω να έρχονται ολοένα περισσότεροι μαζί με τους αιώνες. Σ' αυτούς απευθύνομαι.
Αφού εδοκίμασα όλες τις χαρές !!! είμαι έτοιμος για έναν ατιμωτικό θάνατο. Λυπούμαι τους δυστυχισμένους γονείς μου, λυπούμαι τα αδέλφια μου. Αλλά φεύγω με το μέτωπο ψηλά. Ημουν άρρωστος.
Σας παρακαλώ να τηλεγραφήσετε, για να προδιαθέσει την οικογένειά μου, στο θείο μου Δημοσθένη Καρυωτάκη, οδός Μονής Προδρόμου, πάροδος Αριστοτέλους, Αθήνας.
[Υ.Γ.] Και για ν' αλλάξουμε τόνο. Συμβουλεύω όσους ξέρουν κολύμπι να μην επιχειρήσουνε ποτέ να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης. Όλη νύχτα απόψε επί δέκα ώρες, εδερνόμουν με τα κύματα. Ηπια άφθονο νερό, αλλά κάθε τόσο, χωρίς να καταλάβω πώς, το στόμα μου ανέβαινε στην επιφάνεια. Ορισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου."
Κ.Γ.Κ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
να γρονθοκοπεις αδιακοπα μια πεθαμενη ψυχη
στην ακρη ενος δρομου
Σου εγνεψα οτι θα τα πουμε χτες,
να ξεχασουμε τις πατημασιες απο αιματα
στον τοιχο του σπιτου μας
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σαν σήμερα, 8 Αυγούστου 1938, ανοίγει τις πύλες του το ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μαουτχάουζεν στην Αυστρία.
"Μας πηγαίνουν στις παράγκες της καραντίνας. Ρωτάμε: «Τι ήταν εκείνοι οι 165 νεκροί;» Μας απαντούν: «Οι νεκροί της ημέρας».
Είναι κι άλλοι πολλοί εδώ: Ρώσοι, Γάλλοι, Τσέχοι. Μαθαίνουμε πως θα μείνουμε στο Μαουτχάουζεν δυο‐τρεις βδομάδες. Ύστερα θα μας στείλουν έξω. Άλλους σε εργοστάσια, άλλους σε κινητά συνεργεία που επισκευάζουν βομβαρδισμένες γέφυρες και σιδηροδρομικές γραμμές, άλλους στα λατομεία. Πιο τυχεροί είναι όσοι μένουν εδώ, στο κεντρικό στρατόπεδο. Μαθαίνουμε ακόμα πώς λειτουργεί ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως και τι ακριβώς είναι. Πάνω‐πάνω είναι ο διοικητής, ο Ες‐Ες σταντάρτεν φύρερ Ζίρας, έμπιστος άνθρωπος του Χίμμλερ. Ύστερα έρχεται ο υποδιοικητής οστουρμ φύρερ χάουπτ Μπαχμάγερ και μετά ο όμπερστούρμ φύρερ Σουλτς, προϊστάμενος στην Πολιτική Διεύθυνση. Πιο φοβερός όμως απ' όλους είναι ο υπεύθυνος της υποχρεωτικής εργασίας όμπερσαρφ Φύρερ Μπεμ. Σ' όλα τα γραφεία και τα πόστα, τ' αφεντικά είναι βέβαια οι Ες‐Ες αξιωματικοί, υπαξιωματικοί, στρατιώτες. Έχουν όμως για βοηθούς και για επιστάτες παλιούς κατάδικους. Πολλοί απ' αυτούς είναι ποινικοί κατάδικοι, κοινοί κακούργοι, που τους φέραν από διάφορες φυλακές για να'ναι δικοί τους άνθρωποι. Αυτοί έχουν πράσινο τρίγωνο στο στήθος «κι απ' αυτούς να φυλάγεστε». Άλλοι όμως είναι πολιτικοί κατάδικοι και τους έχουν στα γραφεία επειδή είναι καθηγητές, επιστήμονες, μορφωμένοι άνθρωποι. Όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι έχουν κόκκινο τρίγωνο, οι Εβραίοι έχουν κίτρινο άστρο, οι ατσίγγανοι και οι χωρίς υπηκοότητα μαύρο τρίγωνο. Οι ομοφυλόφιλοι βυσσινί. Σε κάθε παράγκα υπάρχει ένας μόνιμος υπεύθυνος που τον λένε «ο αρχαιότερος», ένας γραμματέας και δυο θαλαμάρχες, ένας για κάθε θάλαμο. Οι κατάδικοι του κεντρικού στρατοπέδου δουλεύουν στο λατομείο, φορτώνουν άμμο του Δούναβη σε βαγόνια και αυτοκίνητα, χτίζουν αποθήκες κι εργοστάσια, δουλεύουν στα χωράφια. Υπάρχουν κι ένα πλήθος άλλες δουλειές. Καθαριστές, μαραγκοί, σιδεράδες, μπογιατζήδες, νοσοκόμοι, μάγειροι, κουβαλητές των πεθαμένων. «Αλλά ό,τι και να γίνει, όπου και να σας στείλουν, σ' όποια δουλειά και να σας βάλουν, εκείνο που πρέπει να προσέχετε είναι να μην αρρωστήσετε. Η αρρώστια που θερίζει εδώ είναι η δυσεντερία. Φυλαχτείτε γιατί μόλις καταλάβουν πως είσαι άρρωστος σε στέλνουν στο νοσοκομείο. Εκεί δε γλιτώνεις. Μόλις σας πιάσει ευκοιλιότητα να κάνετε κάρβουνο το ψωμί σας και να το τρώτε. Είναι η μόνη ελπίδα»."
[Ιάκωβος Καμπανέλλης, «Μαουτχάουζεν», εκδόσεις Κέδρος]
-Το ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν ως επιχείρηση ( 45 ιδιωτικές εταιρίες είχαν χρησιμοποιήσει κρατούμενους στις εργασίες τους)
….σε αυτό βρήκαν τον θάνατο περίπου 100.000 χιλιάδες άνθρωποι, μεταξύ των οποίων 3.700 έλληνες.
-Μέχρι το 1942 η εργασία στα στρατόπεδα συγκέντρωσης αποτελούσε τρόπο τιμωρίας ή και εξόντωσης και οι Ναζιστές ενδιαφέρονταν περισσότερο για την καταστολή και όχι για τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Το 1942, όμως, η Γερμανία ήταν υποχρεωμένη να μάχεται σκληρά στο Ανατολικό μέτωπο, το οποίο απορροφούσε σημαντικές δυνάμεις, και αυτό επέφερε ανατροπή στην αγορά εργασίας. Έτσι, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης απέκτησαν νέο ρόλο, καθώς απαιτούνταν χιλιάδες εργατικά χέρια για τα, αρχικά επιφανειακά και στη συνέχεια υπόγεια, εργοστάσια παραγωγής υλικού εξοπλισμού. Οι αρχικές προβλέψεις μεταφοράς εργατών από τις κατακτημένες χώρες δεν είχε αποδώσει καρπούς. Οι Ναζί εκπόνησαν ένα νέο σχέδιο για τη χρησιμοποίηση των κρατουμένων των στρατοπέδων στη βιομηχανία, καθώς οι κρατούμενοι αυτοί αποτελούσαν μια άμεσα εκμεταλλεύσιμη "δεξαμενή" εργατικών χειρών, έστω και ανειδίκευτων. Ο ίδιος ο Πόολ εξέδωσε σχετική εγκύκλιο τον Απρίλιο του 1942, αναπροσανατολίζοντας την κινητοποίηση του εργατικού δυναμικού των κρατουμένων προς την πολεμική βιομηχανία. Παρά την έκδοση αυτής της εγκυκλίου, ο προσανατολισμός του Μαουτχάουζεν και των παραρτημάτων του, που είχαν στο μεταξύ δημιουργηθεί, δεν μεταβλήθηκε σημαντικά, καθώς στην πολεμική παραγωγή απασχολούνταν μόνο το 8% των κρατουμένων. Η κατάσταση άλλαξε στις αρχές του 1943, όταν το στρατόπεδο το επισκέφθηκε ο Άλμπερτ Σπέερ υπό τη νέα του ιδιότητα ως Υπουργού Εξοπλισμών. Ο Σπέερ διέταξε την πλήρη απασχόληση του συνόλου των κρατουμένων στην πολεμική παραγωγή. Δημιουργήθηκαν πολλά νέα παραρτήματα και το εργατικό δυναμικό των κρατουμένων άρχισε να απασχολείται από εταιρείες που συμμετείχαν στην πολεμική παραγωγή. Πρώτη εταιρεία που χρησιμοποίησε κρατουμένους ως εργάτες ήταν η Στάγιερ - Ντάιμλερ - Πουχ (Steyr - Daimler - Puch AG.), δημιουργώντας, τον Μάρτιο του 1942, ένα νέο παράρτημα του στρατοπέδου στο Steyr-Münichholz, την "πόλη" της βιομηχανίας Στάγιερ (Steyr), στο οποίο κατασκευάζονταν κυρίως ρουλμάν και εξαρτήματα αεροσκαφών.
Το Μαουτχάουζεν ξεπέρασε, συγκριτικά, σε παραγωγή και τα πέντε άλλα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, αποφέροντας στην SS μεγάλα κέρδη (οι κρατούμενοι μισθώνονονταν από την SS στις εταιρείες που τους χρησιμοποιούσαν και οι "μισθοί" δεν κατέληγαν, ασφαλώς, στους κρατούμενους αλλά στα ταμεία της SS). Χαρακτηριστικά αποτιμάται ότι, μόνο το 1944, η παραγωγή από το σύμπλεγμα του Μαουτχάουζεν ανήλθε στο ποσόν των 11 εκατομ. γερμανικών μάρκων. Κρατούμενοι χρησιμοποιήθηκαν τόσο από εθνικές και μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες όσο και από μικρότερες και τοπικές.
Συνολικά 45 ιδιωτικές εταιρείες χρησιμοποίησαν κρατούμενους στις εργασίες τους. Ανάμεσα σε αυτές συγκαταλέγονται οι:
DESt
Accumulatoren-Fabrik AFA (ο βασικός προμηθευτής συσσωρευτών για τα υποβρύχια (U-Boote))
Bayer (ο κύριος προμηθευτής φαρμακευτικού υλικού στην Γερμανία)
Deutsche Bergwerks- und Hüttenbau
Eisenwerke Oberdonau (εταιρεία με έδρα το Λιντς, από τους μεγαλύτερους προμηθευτές χάλυβα για την κατασκευή θωρακισμένων)
Flugmotorenwerke Ostmark (κατασκευαστής κινητήρων αεροσκαφών)
Otto Eberhard Patronenfabrik (εταιρεία παραγωγής πυρομαχικών)
Heinkel και Messerschmitt (εταιρείες κατασκευής αεροσκαφών, κατασκεύαζαν επίσης τις ατράκτους των βλημάτων V-2)
Hofherr und Schranz (εταιρεία κατασκευής γεωργικών μηχανημάτων)
Österreichische Sauerwerks (κατασκευάστρια εταιρεία όπλων)
Rax-Werke (μηχανές και κατευθυνόμενα βλήματα V-2)
Steyr (εργοστάσιο μικρών όπλων)
Steyr-Daimler-Puch (οχήματα και οπλικά συστήματα)
Quarz GmbH (παράρτημα της Στάγιερ-Ντάιμλερ-Πουχ στην περιοχή της Μελκ, απασχολούσε περίπου 10.500 άτομα)
Puch (εταιρεία κατασκευής οχημάτων)
Arnold-Fischer-Forschungsstätten (έρευνες για υποβρύχιο ενεργειακό σταθμό, Passau I)
Universale Hoch und Tiefbau (κατασκευή σηράγγων στο πέρασμα Loibl)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Στις 3 Αυγούστου του 1975 "έφυγε" από τη ζωή ο Έλληνας ποιητής, πεζογράφος, φωτογράφος και ψυχαναλυτής Ανδρέας Εμπειρίκος, ο οποίος έμελλε να γίνει ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ελληνικού σουρρεαλισμού, εξέχουσα μορφή της αποκαλούμενης Γενιάς του '30...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σαν σήμερα, στις 20/7/2001, δολοφονείται από την ιταλική αστυνομία ένας 23χρονος νεαρός που είχε δυναμική συμμετοχή στις μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στην παγκοσμιοποίηση.
Οι τεράστιες πορείες και οι βίαιες συγκρούσεις συντάραξαν τόσο την πόλη της Γένοβας, όσο και τον υπόλοιπο πλανήτη. Το όνομα του νεαρού είναι Carlo Giuliani.
Η Γένοβα, που ήταν η φυσική συνέχεια όσων έγιναν στο Σιάτλ το 1999, έμεινε στην ιστορία. Εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές, από κάθε μεριά του ορίζοντα, φωνάξανε με όλη τους τη δύναμη ότι οι άνθρωποι είναι πάνω από τα κέρδη. Συγκρότησαν ένα τεράστιο και πολύχρωμο μέτωπο ενάντια στην καλπάζουσα οικονομική παγκοσμιοποίηση και ξεκαθάρισαν ότι δεν θα ανεχτούν τους τραπεζίτες, τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις και την εταιριοκρατία να κουμαντάρουν τις ζωές τους. Η απάντηση των από πάνω ήταν καταιγιστική.
Δεκάδες χιλιάδες μπάτσοι, αποκλεισμένες περιοχές, κόκκινες ζώνες, φράχτες, σύρματα, ελικόπτερα, δακρυγόνα και καταστολή στο έπακρο. Νεκροί, τραυματίες, νυχτερινές "επισκέψεις" στα μέρη που μένανε οι διαδηλωτές και ατελείωτη προπαγάνδα απο τα κυρίαρχα ΜΜΕ (με κεντρικό σύνθημα το "όσοι διαδηλώνουν είναι ενάντια στους φτωχούς"). Τα δύο στρατόπεδα είχαν ξεχωρίσει για τα καλά.
Σήμερα, και βλέποντας την απάθεια που κυριαρχεί γύρω μας, τίποτα δεν έμεινε να θυμίζει εκείνες τις μέρες. Το ακόρεστο πάθος για την ελευθερία. Την αδιαπραγμάτευτη όρεξη για δικαιοσύνη και τα όνειρα για ένα άλλο κόσμο που είναι εφικτός. Για αυτό, ας σκύψουμε ταπεινά το κεφάλι στη μνήμη του Carlo και ας υποσχεθούμε στους εαυτούς μας ότι η θυσία του δεν θα πάει χαμένη. Είναι θέμα αξιοπρέπειας
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
«Δεν είμαι άρρωστη. Είμαι σπασμένη. Αλλά είμαι ευτυχισμένη όσο μπορώ να ζωγραφίζω»
«Σαν κορδέλα τυλιγμένη γύρω από μια βόμβα». Έτσι χαρακτήρισε ο Αντρέ Μπρετόν την τέχνη της Φρίντα Κάλο. Ο χαρακτηρισμός ωστόσο θα μπορούσε να αναφέρεται στην ίδια τη ζωγράφο με τα φανταχτερά, πολύχρωμα μεξικάνικα φορέματά της πάνω από ένα σώμα σακατεμένο, γεμάτο πόνο, αλλά και άγρια λαχτάρα για τη ζωή. ‘Αλλοι την χαρακτήρισαν «Αγία της γυναικείας τέχνης». Άλλοι γνωρίζουν κυρίως τη θυελλώδη ερωτική της ζωή, το πάθος της για τον έρωτα της ζωής της, τον Μεξικανό ζωγράφο Ντιέγο Ριβέρα, τον οποίο παντρεύτηκε δύο φορές, αλλά και τους πολλούς εραστές της, άντρες και γυναίκες, ανάμεσα στους οποίους και ο εξόριστος τότε στο Μεξικό Λέον Τρότσκι. Κυρίως όμως, η Φρίντα Κάλο είναι μια από τις σπουδαιότερες ζωγράφους του 20ού αιώνα, η πρώτη ίσως, που τόλμησε να παραβιάσει τους ανδρικούς κανόνες που όριζαν ως τότε την τέχνη και μία από τις ελάχιστες γυναίκες της εποχής της που κατάφερε να ζήσει με τόση ελευθερία και ένταση ξεπερνώντας τον πόνο και την ασθένεια και αποκαλύπτοντας απόλυτα τον εαυτό της μέσα από το έργο της.
Ούτε ο Ντεραίν, ούτε εσύ, ούτε εγώ, κανένας μας δε μπορεί να φτιάξει ένα κεφάλι όπως το φτιάχνει η Φρίντα.
Πάμπλο Πικάσο
Η “άγνωστη” Φρίντα Κάλο
Άγνωστες πτυχές της ζωής της Φρίντα Κάλο αποκαλύφθηκαν πρόσφατα έπειτα από τη δημοσιοποίηση μιας σειράς φωτογραφιών από προσωπικές στιγμές της διάσημης Μεξικάνας ζωγράφου.
Έως πριν από λίγους μήνες, η απεικόνιση της Κάλο και η σκιαγράφηση της προσωπικότητάς της είχαν γίνει κυρίως μέσω των αυτοπροσωπογραφιών που η ίδια είχε ζωγραφίσει κατά τη διάρκεια της ζωής της.
Συγκεκριμένα, 55 από τους 143 πίνακές της αποτελούσαν πορτρέτα του εαυτού της, τα οποία εμβάθυναν, παράλληλα, στον εσωτερικό της κόσμο. Τα δύσκολα χρόνια γάμου με το σύζυγό της, Ντιέγκο Ριβέρα, το τροχαίο ατύχημα που είχε και παρά λίγο να αποβεί μοιραίο, ο έντονος σωματικός και ψυχικός πόνος που ένιωθε στη διάρκεια μεγάλου μέρους της ζωής της απεικονίζονταν στα περισσότερα έργα της.
Ωστόσο, η καλλιτέχνις διατηρούσε και μια συλλογή από περίπου 6.500 προσωπικές της φωτογραφίες, οι οποίες αποκάλυπταν στιγμές της οικογενειακής της ζωής, της επαγγελματικής της δημιουργίας, αλλά και προσωπικών της σχέσεων. Οι εν λόγω εικόνες διαφυλάσσονταν από το σύζυγό της μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας για περισσότερα από 50 χρόνια έπειτα από το θάνατό της, το 1954.
Το 2007 οι φωτογραφίες εκτέθηκαν στο «Μουσείο Φρίντα Κάλο», που βρίσκεται στην πόλη του Μεξικού.
Στη συνέχεια, επιλέχθηκαν 240 από αυτές, οι οποίες παρουσιάζονται για πρώτη φορά στις Η.Π.Α., και συγκεκριμένα στο πολιτιστικό κέντρο Artisphere της Βιρτζίνια, στα πλαίσια της έκθεσης «Φίντα Κάλο: Η ζωή μου». «Οι συγκεκριμένες εικόνες αποτελούν ένα παράθυρο στη ζωή μιας από τις σημαντικότερες καλλιτέχνιδες του εικοστού αιώνα» δηλώνει η Σίνθια Κόνολι, καλλιτεχνική επιμελήτρια του Artisphere.
Ορισμένες από τις φωτογραφικές λήψεις τις είχε κάνει η ίδια η ζωγράφος, ενώ άλλες στενοί της φίλοι ή διακεκριμένοι φωτογράφοι, όπως ο Μανουέλ Αλβάρες Μπράβο και ο Νίκολας Μάρεϊ.
Δείτε τις φωτογραφίες:
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.